میهمان این قسمت پروژه برترین های قرن یکی از اصحاب رسانه بود.
به گزارش طرفداری، مهران کاظمی، مدیر رسانه ای سابق باشگاه استقلال و معاون فعلی آبی ها که سال هاست در رسانه حضور دارد، مقابل دوربین طرفداری قرار گرفت و برترین های قرن خود را انتخاب کرد. برترین های قرن رسانه طرفداری هر شب ساعت 21 تقدیم تان می شود اما امشب به دلیل بازی سوپرجام بین تیم های پرسپولیس و تراکتور، ساعت 22 منتشر شد.
در انتهای مطلب هم فرم تکمیل شده مهران کاظمی قابل مشاهده است. این برنامه جذاب را حتما ببینید و بخوانید:
سلام و درود می گویم به مخاطبان رسانه طرفداری. با یکی دیگر از برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران همراه شما هستیم. کنار من مهران کاظمی حضور دارد، ایشان را هواداران فوتبال به عنوان پیشکسوت فوتبال، مدیررسانه ای سابق و معاون فعلی باشگاه استقلال و مدیرعامل سابق باشگاه نساجی می شناسند اما خب مهران کاظمی در برنامه امروز به عنوان سردبیر ورزشی خبرگزاری برنا رای می دهد. سلام، ممنون که در این برنامه مقابل دوربین طرفداری قرار گرفتید.
من هم سلام دارم خدمت شما و همه بینندگان عزیز.
به این تیم منتخب فکر کرده اید؟ کدام یازده بازیکن می توانند در ترکیب قرار بگیرند و چه ویژگی هایی باید داشته باشند؟
کلیت انتخاب اینجور تیم ها همیشه سخت است چون وقتی آدم نگاه می کند بازیکن های زیادی از ذهن عبور می کند. ولی همین امروز که می آمدم اینجا فکر می کردم این هم نوعی مربیگری است و شما هرکسی را که به عنوان مربی در تیمی به کار می گیرید سلایق مختلفی دارد. نمونه شاخصش انتخاب تیم ملی است. اگر 5 مربی انتخاب کنید از 25 نفری که انتخاب می کنند 20 نفر را معمولا مشترک انتخاب می کنند و 5 نفر دیگر به سلایق شان برمی گردد. انتخاب این داستان هم همین قضیه است ولی انتخاب یازده نفر از تاریخ حدودا یک قرن سخت است به خصوص اینکه در این دوران خیلی از جوانهای ما اطلاعی از فوتبال دهه 30، 40 و حتی 50 ندارند. نه تصویری هست از آن زمان نه فیلمی نه نشریاتی که به آن مراجعه کنند، در حد شنیده هایی از بزرگترها و قدیمی تر هاست. من هم فکر کردم و سعی می کنم انتخابی داشته باشم که هم دلایلی پشتش باشد هم مقبول باشد.
با پست دروازه بان شروع کنیم.
پست دروازه بانی یکی از آن پست های سخت است چون یک نفر را باید انتخاب کنی. رأی شخصی من ناصر حجازی است ولی احمدرضا عابدزاده را خیلی دوست دارم و معتقدم فوتبالیست خیلی بزرگی بوده و اگر به دلایل جنگ و اتفاقات، شرایط بهتر پیش می رفت احمدرضا می توانست ورای این باشد اما من ناصر حجازی را انتخاب می کنم چون افتخارات بیشتری دارد و در یک مقطع زمانی ناصر حجازی در جاهایی یک تنه برای تیم ملی و باشگاه استقلال افتخار آورده و امیدوارم گلرهایی که هستند بتوانند ادامه دهنده راه این دو نفر باشند.
الان علیرضا بیرانوند هم عالی است اما ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده افسانه بودند. دو دفاع وسط می خواهیم.
سبک و سیاق فوتبال ما طوری بوده که مدافعان خوبی داشته ایم و واقعا انتخاب دو نفر سخت است ولی من شخصا به سیدجلال حسینی و نصرالله عبداللهی رای می دهم. نصرالله عبداللهی قبل از انقلاب افتخارات خیلی زیادی همراه تیم استقلال و تیم ملی آورد، در المپیک، جام جهانی، جام ملت های آسیا و سیدجلال هم یکی از رکوردداران بازی های ملی ماست، تداوم زیادی در تیم ملی داشته است. خیلی ها بوده اند و حالا من اسم ببرم به عنوان مثال محمد پنجعلی سیزده سال تیم ملی بوده ولی سیزده سال تیم ملی شاید تعداد بازی های ملی او یک سوم تعداد بازی های ملی سیدجلال باشد چون آن موقع تیم ملی سالی یک بازی بیشتر نمی کرد ولی تیم های این دوره سالی 20، 30 حتی 40 تا انجام می دهند و کسی که تداوم زیادی داشته باشد می تواند موفق شود. در سطح باشگاهی هم اگر اشتباه نکنم سیدجلال هفت یا هشت قهرمانی لیگ دارد، با پرسپولیس به فینال آسیا رفته و می تواند گزینه ای مناسب باشد. من اسم این دو بزرگوار را اضافه کنم.
دفاع راست.
واقعا انتخاب دفاع راست برای من سخت است. حداقل می توانم دو نفر را اسم ببرم، اگر نخواهم ذهنم را بیشتر درگیر کنم. مهدی مهدوی کیا و جواد زرینچه به نظر من بی رقیب بودند و جزو استثنائات. دفاع راست شدن مهدوی کیا هم بر اثر یک لجبازی بوده که جواب هم داده است. انصافا مهدی هم نشان داد بازیکن قابلی است و من با همه احترام به جواد زرینچه، مهدی مهدوی کیا را انتخاب می کنم به این دلیل که هم چندین سال در اروپا بازی کرده و در جام جهانی حضور داشته و گل زده برای تیم ملی، هرچند که جواد زرینچه هم در جام جهانی بازی کرده ولی صرفا حضور سیزده، چهارده ساله مهدی در اروپا مرا مجاب کرده تا مقداری توجهم به او باشد البته این را بگویم که جواد زرینچه در فاز دفاعی عالی بود، البته که او را همه به ارسال هایش می شناسند ولی جواد در فاز دفاعی واقعا یک بازیکن قابل بود و مهدی در فاز تهاجمی بهتر بود و بیشتر همان گلزنی اش فوق العاده بود. جواد فکر کنم یکی دو گل بیشتر نزده در دوران فوتبالش ولی مهدی گلهای زیادی زده و انتخابم مهدی مهدوی کیا است.
این انتخاب فکر می کنم بیشتر براساس فکر و منطق بود تا انتخابی دلی. اگر دلی انتخاب می کردید شاید جواد زرینچه را می گفتید.
بله، واقعیت داستان این است که شاید همین نیم ساعت پیش هم نظرم روی جواد زرینچه چربش بیشتری داشت اما عرض کردم انتخاب یازده نفر واقعا سخت است و هر لحظه ممکن است آدم به نقطه ای برسد که رای خودش را تغییر بدهد. همین مشکل را در دفاع چپ هم دارم.
دفاع چپ.
من مجتبی محرمی را خیلی به لحاظ فوتبالی قبول دارم و واقعا معتقدم از آن فوتبالیست های نسل سوخته ما هست مجتبی. به راحتی قابلیت این را داشت که در همه تیم های اروپایی بازی کند و این قابلیت را داشت در همه پست ها باشد، حیف که در مقطعی مطرح شد که نه تیم ملی ما آنچنان تیم قدرتمندی بود نه توانستیم به جام جهانی برویم و این افتخار را از مجتبی محرمی گرفت. من آندرانیک اسکندریان را انتخاب می کنم به این دلیل که هم در جام جهانی حضور داشته هم همراه استقلال و تیم ملی افتخارات زیادی آورده است. اگر اشتباه نکنم آندرانیک هم قهرمانی جام ملت ها دارد، هم قهرمانی بازی های آسیایی هم در دو المپیک همراه تیم ملی ما بوده هم در جام جهانی بوده هم با استقلال قهرمانی جام تخت جمشید دارد، قهرمانی جام باشگاه های آسیا و به هرحال این افتخارات مرا مجاب کرد تا به رغم احترامی که برای مجتبی محرمی قائلم، آندرانیک اسکندریان را انتخاب کنم.
برویم سراغ خط هافبک.
ترجیح می دهم 4-2-3-1 بچینم به این دلیل که ما در بحث هافبک دفاعی بازیکنان خیلی بزرگی داشته ایم و اگر قرار باشد 4-4-2 باشد هر دو انتخاب من در این بخش دو هافبک دفاعی است ولی ترجیح می دهم 4-2-3-1 بچینیم تا هر دو هافبک دفاعی مدنظر من یعنی پرویز قلیچ خانی و جواد نکونام هر دو در این باکس قرار بگیرند. من این افتخار را نداشتم که فوتبال پرویز قلیچ خانی را دیده باشم ولی با پیشکسوتان خیلی زیادی نشسته ام و با خیلی از آنها که صحبت کردم و همه متفق القول معتقد بودند پرویز قلیچ خانی کاملترین و بهترین فوتبالیست تاریخ فوتبال ایران است چون این قابلیت را داشته تا در تمام پست ها بازی کند و در تمام پست ها واقعا بازی کند نه اینکه صرفا بگذارند او را مثلا دفاع راست و بگویند دفع توپ کن. همه کارهایی که مربوط به یک دفاع راست بود را پرویز قلیچ خانی انجام می داد، دفاع وسط بود همینطور، هافبک نفوذی و حتی مهاجم همینطور. در پرانتز یک خاطره بگویم، پاس تیمی بسیار گردن کلفت بود و همیشه مدافعانی بسیار گردن کلفت داشت. یادم می آید، حسین گازرانی تعریف می کرد یک بازی با عقاب داشتیم که پرویز قلیچ خانی آنجا بود. می گفت روی یک ارسالی ما سه بازیکن پاس پریدیم با پرویز قلیچ خانی بعد وقتی آمدیم پایین یکی یسار و یکی سمتی دیگر ولی پرویز قلیچ خانی روی پایش ایستاده بود در حالی که به لحاظ قد و قامت، پرویز قلیچ خانی از همه آن مدافعان پاس کوچکتر بود ولی بسیار قدرتمند بود. یکی از چیزهایی که در مورد پرویز قلیچ خانی می گویند این بود که یک ماشین جیپ داشت، این را به خودش می بست و تمرین بدنسازی با آن می کرد. جواد نکونام هم به خاطر بیشترین بازی ملی، حضور در دو جام جهانی و اولین ایرانی ای که کاپیتان یک تیم اروپایی شده و سالها در لیگ اسپانیا بازی کرده و افتخارات زیادی دارد و نمی شود به سادگی از او گذشت. من نام این دو نفر را می نویسم.
هافبک راست.
خود من علاقه زیادی به مجید نامجومطلق داشتم و معتقدم که تکنیکی ترین فوتبالیست ایران است اما انتخابم علی پروین است. به این دلیل که علی پروین هم جزو نوابغ فوتبال ما بوده چه در تیم ملی چه در پرسپولیس افتخارات بسیار زیادی را بدست آورده و علی پروین هم امیدوارم از این کلمه من ناراحت نشود، فکر می کنم یک تنبلی ذاتی در وجودش بوده و اگر این تنبلی ذاتی را نداشت به راحتی می توانست در اروپا بازی کند چون بسیار فوتبالیست قابلی بود.
هافبک نفوذی.
برای این پست واقعیت این است یک مهاجم می خواهم بگذارم به این دلیل است که حیف است آدم تیم منتخبی را می خواهد ببندد و از این آدم اسم نیاورد و او را نادیده بگیرد. من حسن روشن را می خواهم بگذارم اینجا به این دلیل که تنها فوتبالیست مهاجم ایرانی است که در تمام بازی های مهمی که در تیم ملی و استقلال شرکت کرده گل زده است و این یک افتخاری است که فوتبالیست های دیگر ما هم ندارد. حسن روشن در المپیک، جام جهانی، جام ملت های آسیا و بازی های آسیایی در باشگاه های آسیایی، در لیگ های داخلی، بین المللی مثل جام میلز و این تورنمنت ها، در جام جهانی کوچک در همه این جام ها که حسن روشن شرکت کرد گل زد و اعتقاد قلبی من این است که اگر فوتبالیست امروزی بود، قطعا گران قیمت ترین فوتبالیست ما بود و قطعا می توانست در تیم های بزرگ بازی کند و به هرحال بعد از انقلاب به امارات رفت و مقداری از فضای فوتبال ما خارج شد و به آن چیزی که حقش بود نرسید. من انتخابم در این پست حسن روشن است.
هافبک چپ.
واقعیت این است دو گزینه مدنظر دارم، هم علی کریمی هم علیرضا جهانبخش. هردو واقعا هم به لحاظ تکنیکی هم به لحاظ توانایی های فنی هم حضور در جام جهانی، حضور در تیم های اروپایی و همه این مسائل هیچ خطشه ای نمی شود به عملکردشان وارد کرد اما مقداری همه ما ایرانی ها فوتبال تکنیکی و فانتزی را بیشتر دوست داریم و من علی کریمی را فانتزی باز تر از علیرضا جهانبخش می دانم، انتخابم در این پست علی کریمی است ولی اعتقاد دارم اگر علیرضا جهانبخش با همین رویه ادامه دهد و در انتخاب باشگاهش مقداری حالا نمی گویم دقت کند، مقداری بدشانسی آورده است و روند کارش را بهبود ببخشد شاید چند سال دیگر بتواند یکی از فوتبالیست های تاریخی ایران شود کما اینکه ما داریم، سردار آزمون، مهدی طارمی و خب علی کریمی را می نویسم.
پست مهاجم.
انتخابم علی دایی است ولی واقعیت این است فوتبال علی دایی را من خیلی دوست نداشتم. در فوروارد های سر زن ایران من کریم باوی را بیشتر از علی دایی قبول داشتم ولی به هرحال آمار چیزی دیگر را می گوید و علی دایی با سخت کوشی به جایی که امروز در آن قرار دارد رسید. از یک تیم معمولی به نام تاکسیرانی کارش را شروع کرد بعد رفت بانک تجارت بعد هم پرسپولیس و تیم ملی. جزو کسانی بود که دیر به فوتبال ما و تیم ملی معرفی شد شاید اگر علی دایی 5 سال زودتر چهره می شد افتخاراتش به مراتب بیشتر از امروز بود و این دلهره عمومی ای که مردم دارند و کریسیتانو رونالدو به رکوردش می رسد، واقعا تا ده سال دیگر هم نمی رسید. حتی اگر شاید یکی دو سال زودتر علی دایی چهره می شد. به نظر من بی انصافی است که علی دایی را نادیده بگیریم کما اینکه می گویم ما مهاجمان خوب زیادی داشتیم الان هم مهاجمان خوبی داریم در فوتبال مان که می توانند در آینده موفق باشند ولی به نظر من رکورد علی دایی رکوردی دست نیافتنی است حتی اگر کریستیانو رونالدو این رکورد را بشکند چیزی از ارزش های علی دایی کم نمی کند. مقایسه رونالدو و علی دایی غلط است، شرایطی که آنها در فوتبال سپری کردند، امکاناتی که آنها داشتند باشگاه هایی که آنها بازی کردند نوع تمرینات، تغذیه و این مسائل چیزی از ارزش های علی دایی کم نمی کند و به نظر من در سطح داخلی فکر نکنم تا آخر فوتبال ما هم کسی رکورد علی دایی را بشکند. ما فوتبالیست های قابل زیادی داریم ولی من حس میکنم کسی نمی تواند به رکورد علی دایی برسد.
این تعداد گل با این تعداد بازی، خیلی عجیب و غریب است کسی به رکورد او برسد. سه بازیکن برتر این تیم.
انتخاب اولم علی دایی است. جواد نکونام انتخاب دوم، باز هم به همان دلیل بیشترین بازی ملی. پرویز قلیچ خانی انتخاب سوم من است. اگر اجازه دهید من بیست ثانیه در مورد احسان حاج صفی بگویم که در مدافعان چپ می توانست باشد، به دلیل دو بار حضور در جام جهانی. اگر مربیان تیم ملی مقداری بیشتر به او نگاهی مهربانه تر داشته باشند به نظر من او می تواند رکورد بازی های ملی را بزند چون تنها گزینه است که هنوز جا دارد بازی کند و حتی یک جام جهانی دیگر را تجربه کند و به تعداد بازی های ملی اش اضافه کند.
فکر می کنم به تنها بازیکنی تبدیل می شود که سه جام جهانی را تجربه کرده است.
مسعود شجاعی سه جام جهانی بوده است.
می شود دو بازیکن پس انشالله به جام جهانی 2022 برسیم. بهترین مربی قرن. دو مربی می خواهیم، یک مربی ایرانی و یک مربی خارجی که سابقه کار در ایران را داشته است.
مربی ایرانی من حشمت مهاجرانی را می گذارم به دلیل اینکه حشمت خان فکر می کنم همه افتخاراتی که لازم بوده یک مربی وطنی برای فوتبال ما بیاورد را آورده و مسیر ایران برای حضور در اولین جام جهانی را هموار کرده و با تیم نوجوانان ما افتخار داشته، با تیم ملی بزرگسالان ما هم افتخارات زیادی داشته است و انتخابم ایشان است. با احترام به علی پروین، ناصر حجازی، منصور پورحیدری که به هرحال اینها افتخارات زیادی را برای فوتبال ما در عرصه مربیگری آورده اند ولی من حشمت مهاجرانی را انتخاب می کنم. در رابطه با مربی خارجی هم نظرم کارلوس کی روش است و انتخابم ایشان است. به نظر من خیلی در طی 8 سالی که در فوتبال ایران بود، حداقلش این بود که فوتبال ایران را به جهان شناخت و دیگر خیلی از کشورهای دنیا با احترام از فوتبال ایران یاد می کردند و به جایی رسیدیم که تک ستاره های ما نبودند که تعیین کننده باشند. به عنوان مثال زمانی فوتبال ایران را با علی دایی می شناختند، زمانی با مهدی مهدوی کیا ولی کارلوس کی روش باعث شد همه فوتبال ایران را بشناسند و به اصطلاح احترام بگذارند ولی خب مربیان دیگری هم بودند. قبل از انقلاب رایکوف زحمات زیادی را برای فوتبال ایران کشید و افتخارات زیادی برای تیم ملی و استقلال آورد بعد از انقلاب هم برانکو گزینه ای بود که بد کار نکرد هم با تیم ملی قهرمان بازی های آسیایی شد هم 2006 با تیم ملی به جام جهانی رفت هم با پرسپولیس سه قهرمانی پیاپی گرفت و می توانست گزینه خوبی باشد ولی انتخاب من کارلوس کی روش است.
برترین داور قرن.
علیرضا فغانی. جای بحث ندارد، علیرضا فغانی به نظر من لول داوری اش از فوتبال ایران بالاتر بوده و حیف که او را نداریم و از او استفاده کنیم. البته داور خوب زیاد داشته ایم ولی فکر نکنم جای بحث داشته باشد.
خود داورانی هم که آمدند همه متفق القول می گفتند علیرضا فغانی.
دو جام جهانی داوری کرده، در المپیک داوری کرده، در جام کنفدراسیون ها و باشگاه های جهان. فکر می کنم تمام رویدادهای مهمی که بوده داوری کرده برای ما. شاید تک داورهایی داشته ایم که قبلا به نقطه ای رسیده اند و حتی فینال جام جهانی را هم دیده اند اما واقعیت این است که آنها در یک دوره مسابقات توانسته اند چهره شوند ولی علیرضا فغانی چون در چندین رویداد در سال های متمادی موفق بوده و امیدوارم در این جام جهانی هم حضور داشته باشد افتخاراتش دست نیافتنی است و انصاف نیست گزینه ای دیگر را انتخاب کنیم.
برترین تیم قرن.
انتخاب یک تیم سخت است ولی من استقلال دهه نود را انتخاب می کنم به این دلیل که در آن سالها هر افتخاری در سطح داخلی و بین المللی بود بدست آورد و همینطور زمینه ساز قهرمانی ایران در بازی های آسیایی پکن شد. عکس روز فینال را ببینید هفت بازیکن استقلال حضور دارند و در طول آن مسابقات فکر می کنم استقلال 9 بازیکن داشت که هر 9 نفر بازی کردند. گاهی برحسب ترکیب تیم یک یا دو نفر بیرون می نشستند ولی آن تیم استقلال انقدر قدر بود که از شش هافبک ملی پوشش دو بازیکن در استقلال ذخیره بودند. من انتخابم استقلال دهه 90 است.
انتخاب پایانی. سه ورزشکار برتر قرن.
این هم از انتخاب های سخت است ولی به آمار که مراجعه کنیم و ببینیم، من انتخاب اولم محمد نصیری است، قهرمان وزنه برداری ایران و جهان به دلیل سال ها حضور ممتد در تیم ملی و وزنه برداری و کسب افتخارات بسیار. مدال آوری در سه المپیک، مدال آوری در 10-11 مسابقات جهانی سوای بازی های آسیایی و این مسائل. محمد نصیری به نظرم فاصله ای بین خودش با بقیه ورزشکارها ایجاد کرده و انتخاب اول من محمد نصیری است. انتخاب دوم من حمید سوریان است در کشتی فرنگی. ایران را همه با کشتی آزاد می شناسند و واقعا خیلی ورزشکاران و کشتی گیران قدری در کشتی آزاد داشته ایم ولی حمید سوریان کاری کارستان کرد و فکر نمی کنم در سالهای سال کسی بتواند به رکورد او برسد، کسب 7 مدال طلای جهان و المپیک در شرایطی که حمید سوریان جانشین کسی شده بود که خودش صاحب مدال طلای جهان بود، حسن رنگرز و به لحاظ شرایط سنی هم حسن رنگرز خودش جوان بود و شاید یکی دو سال اختلاف سنی بین شان بود و اتفاقی که افتاد خیلی مهم بود و حمید سوریان انتخاب دوم من است. انتخاب سوم، عبدالله موحد است. عبدالله موحد با شش مدال طلای جهان و المپیک جزو مفاخر ورزش ایران و دست نیافتنی است در این رشته. من عبدالله موحد را می گذارم نفر سوم. البته ورزشکاران دیگری هم هستند، جهان پهلوان تختی، امامعلی حبیبی، بهداد سلیمی، هادی ساعی که دو طلای المپیک دارد. این افراد کسانی هستند که اگر می شد تعداد از سه نفر بیشتر بود اینها را هم انتخاب کرد و امیدوارم آنهایی که نیستند و دست شان از دنیا کوتاه است روحشان شاد باشد و آنهایی که هستند سلامت باشند و موفق.
ما امضای شما را برای ثبت این برگه رای می خواهیم. ممنون از شما و فرصتی که در اختیار ما قرار دادید. صحبت پایانی با مخاطبان.
خیلی خوشحالم که در خدمت شما هستم، امیدوارم که انتخاب های من مورد توجه شما باشد، هرچیزی هست انتخاب من است و دلیلی ندارد اینها مورد تایید کسی باشد ولی امیدوارم به حقیقت نزدیک بوده باشد. آرزوی موفقیت دارم برای همه مردم عزیز ایران و امیدوارم ویروس منحوس کرونا ریشه کن شود تا استادیوم و اماکن ورزشی ما به گرمی قبل از این بیماری برگردد و شاهد روزهای خوب و طلایی برای ورزشمان باشیم.
ممنون از شما و حضور در این برنامه.
فرم تکمیل شده مهران کاظمی
