پرسیدند: چگونه مردمی برای پادشاهی شایسته‌ترند؟
گفت: آن که بهبودی حال مردم را بیش‌تر خواهد و به تدبیر کارها داناتر باشد.
پرسیدند: خودپسندی چیست و ریا چیست؟
گفت: خودپسندی آن است که آدمی در خود آن چیزی را گمان برد که در او نیست تا جایی که تنها نظر خود را درست بداند و نظر دیگران را نادرست پندارد و ریا آن است که در برابر مردم خودسازی کند و خویش را اهل صلاح نشان دهد در حالی که از صلاح تهی باشد.
گفتند: کدام یک از این دو زیانمندترند؟
گفت: برای خود آدمی، خودپسندی و برای دیگران ریا، زیرا مردم گول ظاهر آراسته‌ی وی خورند و در کارهای مهم خویش بر وی اعتماد کند، در حالی که از خیانت‌های وی ایمن نمی‌تواند بود.
گفتند: چگونه است که شما این سان در مطالعه‌ی کتاب‌ها سرفرو کرده‌اید که مردم همه‌ی نظرهای شما را از آن‌ها می‌دانند و تدبیر شما را به آن‌ها منسوب می‌دانند؟
گفت: این بدان سبب است که ما دانش را برای فخرفروشی نمی‌خواهیم بلکه برای آن می‌خواهیم که از آن بهره‌مند شویم.
