سینا گیگزدوستان خوبم، همین ابتدا بگم که اگر حوصله و علاقه ای به موضوع این کامنت نداشتید، وقتتون رو با خوندنش هدر ندید که یه وقت ما هم شرمنده ی شما نشیم ...ممنون
موضوع کامنتم در مورد کشورهای معروف و پر طرفدار و استادیوم های خاطره انگیزشون برای میزبانی جام جهانی هستش...
واقعا دلیل اینکه این همه سال، دوره های مختلف جام جهانی برگزار شده و بعد از 1966، هیچ میزبانی ای در هیچ دوره ای به انگلیس داده نمیشه رو نمیفهمم... علارغم اینکه شرایط و امکاناتِ پرفکت و استادیوم های مدرن و نام آشنا توی انگلیس، نیازی به گفتن نداره و همه دنیا این رو میدونن... نمی دونم پس کی دیگه قراره این طلسم بشکنه... برای جام جهانی 2018، تا یک قدمی و مرز میزبانی هم رفتیم که متاسفانه با یک حرکت رونالدینیویی، در عین ناباوری میزبانی به روسیه رسید...
یک لحظه تصور کنید میزبانی به بریتانیا برسه، یعنی انگلیس و اسکاتلند و ولز با اون استادیوم های با شکوه و خاطره ساز... در واقع با وجوده استادیوم هایی که همین الان دارن، باور کنید حتی نیاز به ساخت 1 ورزشگاه هم نیست...
تازه به نظرم کلی هم ورزشگاه اضافه می یاد. به عنوان مثال فرض کنید بازی های جام جهانی در استادیوم های زیر انجام بشه. که قطعا هم اگه به بریتانیا برسه، احتمال بالای 90 درصد، همین استادیوم ها مورد استفاده قرار میگیرن... استادیوم هایی با گنجایش های عالی و مختلف ...
از انگلیس استادیوم های :
ومبلی لندن = 90 هزار نفر
تویینکهام لندن = 82 هزار نفر ( استادیوم ملی راگبی انگلیس که بسیار هم زیبا هستش و بعضا برای مسابقات فوتبال استفاده شده )
اولدترافورد منچستریونایتد = 76 هزار نفر
اتحاد منچسترسیتی = 55 هزار نفر
امارات آرسنال = 60 هزار نفر
تاتنهام هاتسپر استادیوم = 62 هزار نفر
آنفیلد لیورپول = 54 هزار نفر
استمفورد بریج چلسی = 42 هزار نفر
سنت جیمز پارک نیوکاسل = 52 هزار نفر
کینگ پاور لسترسیتی = 32 هزار نفر
المپیک لندن ، وستهام = 66 هزار نفر
ویلا پارک استون ویلا = 42 هزار نفر
آف لایت ساندرلند = 50 هزار نفر
-----------------------------------------
از کشور اسکاتلند هم استادیوم های :
سلتیک پارک = 60 هزار نفر
آیبروکس گلاسگو رنجرز = 50 هزار نفر
همپدن پارک ( استادیوم ملی اسکاتلند) = 50 هزار نفر
--------------------------------------------------------
از کشور ولز هم استادیوم رویایی و با شکوه میلنیوم کاردیف با گنجایش 74 هزار نفر که سال 2017 هم میزبان فینال لیگ قهرمانان بین رئال مادرید و یوونتوس بود.
و همچنین استادیوم کاردیف سیتی با گنجایش 33 هزار نفر که این یکی هم در سال 2014 میزبان دیدار سوپرکاپ اروپا بین رئال مادرید و سویا بود.
دقیقا در ادوار قبلی جام جهانی، گنجایش استادیوم ها به همین ترتیب بوده... یعنی از همین حدودای 30 ، 40 هزار نفری شروع می شد و تا 80 ، 90 هزار نفر و حتی بالاتر...
واقعا یه لحظه تصور کنید، هر بازی از جام جهانی، در یکی از استادیوم های بالا برگزار میشه...
مطمئنا واسه کشورهای معروفِ دیگه که در بالا اسمشون رو ذکر کردم هم وضعیت به همین شکل مثل استادیوم های انگلیس هستش و هر بازی میتونه خاطره انگیز باشه...
افسوس که آخرین باری که این حسِ خوب تجربه شد، جام جهانی 2006 آلمان بود با استادیوم های خاطره انگیز وستفالن دورتموند ، آلیانس آرنا مونیخ ، المپیکوی برلین ، فلتینس آرنای شالکه ، فولکسپارک هامبورگ ، کومرتسبانک فرانکفورت ، رد بول آرنا لایپزیش و ...
بعد از 2006 ، میزبانی به کشورهای داده شد که باید قبول کنیم، هیچ شناخت قبلی و یا خاطره ای با استادیوم های اون کشور نداشتیم... مگر نهایتا یکی از استادیوم هاشون.
2010 آفریقای جنوبی که هیچی
2014 برزیل احتمالا فقط ماراکانا که اونم بیشتر اسمش رو میشنیدیم
2018 روسیه هم احتمالا فقط ورزشگاه لوژنیکی ، اونم به خاطره اینکه میزبان فینال لیگ قهرمانان 2008 بین یونایتد و چلسی بود.
خداییش اصلا به خاطره علاقه و تعصبم نیست که میگم کاشکی توی انگلیس باشه... کلا باید قبول کنیم که دیدارهای جام جهانی و یورو، در استادیوم های خاطره انگیزی که واسه همه آشنا و معروف هستن، خیلی جذاب تر و نوستالژیک تره تا دیدار در یک ورزشگاه ناآشنا و یا تازه تاسیس در یک کشوری که آنچنان از نظر فوتبالی ، معروف و بزرگ نیستن...
واسه اینکه واضح تر منظورم رو بگم و ثابت کنم که حرفم از روی تعصب و علاقه نیست، خداشاهده حاضرم حتی انگلیس هم اگه نباشه، ولی میزبانی به کشورهایی مثل ایتالیا ، آلمان ، اسپانیا، فرانسه ، هلند و پرتغال داده بشه که ورزشگاهاشون واسه همه ی فوتبالی ها آشنا و خاطره انگیز هست.
