حسن تراکتوریاز کیروش قدیس نسازیم اما بهترین مربی رده ملی ما بود. چرا؟
دوره کیروش رو به چند دوره تقسیم میکنم:
کیروش تازه وارد: کیروش مصاحبه کرد و گفت که تیم های حریف مقابل ما وقت تلف میکنند و اجازه فوتبال بازی کردن به ما نمیدن. این کیروش هیچ شناختی از ایران نداشت و فکر میکردیم رفتنیه. اما خیلی زود خودش رو با شرایط آسیا وفق داد و وارد دوره دوم شدیم.
دوره دوم کیروش: سه پیروزی برای صعود به دور دوم
این دوره خیلی حساس و با خوش شانسی مطلق بود. به هر حال خوش شانسی مزیت مهمیه و کیروش در این مورد برای ما خوب بود. کیروش موندنش رو قطعی کرد و برای چهار سال دیگه تمدید شد. اینجا کلید بزرگ بودن کیروش زده شد. و رکورد طولانی ترین زمان مربیگری یک خارجی در تیم ملی رو به خودش اختصاص داد.
اولین حذف در جام ملت ها: ایران ده نفره بود و نیمکت پر و پیمان سال های بعد رو نداشتیم. تیم واقعا خوب بازی کرد و میلیمتری حذف شد. سال ها بود توی آسیا موفق نشده بودیم پس نتیجه ی بدی نبود.
صعود مقتدرانه و متوالی به جام جهانی: کره رو توی تهران یک صفر بردیم اما واقعا بازی دست ما بود و بازیکنان کره به ندرت در زمین ما توپ رو لمس کردند. اولین تیم آسیا بودیم در این برهه. بدون شکست به جام جهانی رفتیم.
جام جهانی: حضوری فراتر از انتظار با چاشنی شانس در بازی اول و بازی های قابل قبول در مقابل اسپانیا و پرتغال (با بازی آرژانتین مقایسه کنید خیلی بهتر شده بودیم) نمی شد سراسر حمله باشیم که.
جام ملت ها و خداحافظی با کیروش: تیم عالی بود همه تیم ها رو سلاخی کرد به جز عراق. مقابل عراق هم تیم داشت استراحت میکرد و نیازی به برد نداشت. امااااا ذات ایرانی یک گاف داد و عقب افتادیم. قبل از اون تیم ایران فقط چند بار با کیروش عقب افتاده بود و فکر میکنم پلنی نداشتیم. این ضعف کیروش بود شاید هم گل مزخرفی که خوردیم اعصاب بچه ها رو به هم ریخت اما بازم اثر مربی اینجا معلوم میشه دیگه. هر چند عوامل دیگه ای هم در عدم تمرکز بازیکن ها موثر بود. اما خب کیروش باخت و تا حدی مقصر بود.
توی این جام تیم کیروش هجومی بازی میکرد و کار درستی بود. بر خلاف جام جهانی که باید دفاع اولویت می بود. کیروش تلاش داشت نشون بده تیمش می‌تونه هجومی بازی کنه و رسیدن به نیم نهایی بعد دو سه دوره خوب بود.
کیروش دستاوردهای زیادی داشت. اولین مورد بازی دادن به جوان هایی بود که توی این یکی دو روز ازشون تعریف میکنیم و این مهم ترین کارش بود. بازیکن ها رو تشویق میکرد از لیگ ایران برن و با فوتبال دنیا آشنا بشن. تیم ملی رو مدیریت کرد و به کسی باج نداد ترکیب دستوری نبود و این هم برای اولین بار در تیم ما بود. کیروش وقتی حقوق نگرفت ول نکرد بره. بازی ها رو کنار تیم موند بعد گله کرد. کاری که ویلموتس نکرد.
شاید یک جام جهانی دیگه می شد بهش فرصت داد اما رفت تا جو آروم بشه و کار درستی بود. اما جایگزین درستی انتخاب نشد. امااااا اسکوچیچ الان بهترین گزینه است و ازش حمایت میکنیم. چون هر جایی بوده فراتر از انتظار ظاهر شده.
