ᖇᙍᗅᒪ ᙢᗅᗫᖇᓿᗫ ᘜᖴگواردیولا، یکی از معماران فوتبال نوین، یه جمله داره که میگه هرچه با سرعت بیشتری توپ رو از دروازه دور کنی، توپ با همون سرعت برمی‌گرده سمت دروازه خودت. با چنین رویکردی، طلوع نویر هم معلول بستری بود که فلسفه‌های روز فوتبال دنیا یعنی تیکی تاکا و گگن پرسینگ که قوی‌ترین تزها و آنتی‌تزهای فوتبال روز دنیا هستن، ایجاد کردن، و حتی قوانین فوتبال رو هم دستخوش تغییر کردن (چنانکه پاسکاری توی محوطه جریمه روی شروع مجدد از کنار دروازه مجاز شد) در نتیجه نیاز به دروازبانان نوینی به وجود اومد که قدرت بازی با پاشون، وجه تمایزشون از دروازبانان نسل قبل شد، اولین دروازبان مدرن از این جهت، کسانی مثل لمن و والدز بودن و کامل‌ترینشون نویر. صد البته که نویر بهترین دروازبان نسل خودشه، و همچنین قدرت رهبری، کاریزمای ذاتی، جهش‌ها و عملکردش به عنوان سوییپر، ازش یه دروازبان خاص ساخته، اما کلاً مقایسه بازیکنان دو نسل متفاوت، بدون در نظر گرفتن نیازها و وظایفش و به‌طور کلی، بستری که بازیکن توش رشد کرده، کار درستی نیست
