اختصاصی طرفداری- در این قسمت از VAR طرفداری تصمیم گرفته ایم به بهانه قهرمانی رنجرز در لیگ اسکاتلند به مربیگری استیون جرارد و همچنین ورود او به تالار مشاهیر لیگ برتر، پرونده ای به این بازیکن سابق و مربی فعلی اختصاص دهیم. با توجه به پایان مسابقات فوتبال باشگاهی در اروپا، تا شروع فصل جدید قصد داریم از فرصت های باقی مانده برای ساخت برنامه های مشابه برای سایر بازیکنان بزرگ دیگر باشگاه ها استفاده کنیم و همچنین در زمان برگزاری مسابقات یورو هم حتما در این برنامه به بررسی مهم ترین اتفاقات این تورنمنت خواهیم پرداخت. امیدواریم از این برنامه لذت ببرید و منتظر شنیدن نظرات شما هستیم:
فصل 14-2013 است. لیورپول فاصله چندانی با قهرمانی ندارد. قرمزها با پیروزی مقابل چلسی تا حد زیادی قهرمانی خود را قطعی می کنند. تیم ژوزه مورینیو شانس چندانی برای قهرمانی ندارد و رقابت اصلی بین لیورپول و منچسترسیتی است. منچسترسیتی دو هفته پیش جلو لیورپول زانو زده و تمام امیدهایش به چلسی است. قرمزها عظمشان را جزم کرده اند تا تنها جای خالی در ویترین قهرمانی کاپیتان را پر کنند. اتوبوس مورینیو کار را برای لیورپول سخت کرده، چیزی به پایان نیمه اول نمانده است. ساخو در قلب دفاع توپ را برای کاپیتان می فرستد و ناگهان...
نمی فهمیم چه شده است. فقط می بینیم دمبا با به سرعت به سمت دروازه مینیوله می رود و دروازه باز می شود. صحنه آهسته همه چیز را فاش می کند. کاپیتان لیز خورده است و در کنارش تمام امیدهای لیورپول برای قهرمانی لیز می خورند و از دست می روند.
ژوزه مورینیو همان مربی که جرارد را به اینتر، رئال مادرید و چلسی ببرد. همان مربی که بارها تلاش کرد وفاداری کاپیتان به پیراهن سرخ را متزلزل کند. همان مربی که استیون جرارد را دشمن محبوبش نامیده بود و در پایان دوران بازی این فوتبالیست برایش نامه خداحافظی نوشت، زهرش را می ریزد تا چلسی با دو گل لیورپول را در دیداری حساس شکست دهد.
جرارد در کتاب زندگی نامه خود می گوید بعد از آن اتفاق هواداران برایم می خواندند که هیچوقت تنها قدم نخواهم زد اما وقتی با چشمانی اشکبار سوار ماشین شدم تا به خانه برگردم، به نحوی می دانستم هیچوقت مثل امروز احساس تنهایی نکرده ام.
لیورپول در بازی بعدی اگر چه سه بر صفر مقابل پالاس پیش است اما در 10 دقیقه پایانی بازی مساوی می شود تا لوئیس سوارز در پایان بازی وسط زمین بنشیند و گریه کند. اگر چه در آن فصل عوامل زیادی نظیر اشتباهات مینیوله و کولو توره، اخراج هندرسون در دیدار مقابل سیتی و... در قهرمان نشدن لیورپول نقش داشتند و تنها لیز خوردن استیون جرارد نبود که جام قهرمانی را از قرمزها گرفت اما رسانه ها ترجیح دادند از این ماجرا یک تراژدی بسازند و همه چیز را گردن کاپیتان سرخ ها بیاندازند.
جرارد در نهایت کارش را بدون جام قهرمانی لیگ برتر به پایان می رساند و کفش هایش را می آویزد.
***
با پایان دوران بازی، جرارد رو به مربیگری می آورد و کجا بهتر از خانه همیشگی این اسطوره. تیم های پایه لیورپول جایی است که کاپیتان کارش را شروع می کند و طولی نمی کشد باشگاه رنجرز به دنبالش می آید. رنجرزی که سال هاست قهرمان اسکاتلند نشده و هوادارانش با چشمانی اشک بار قهرمانی های متوالی سلتیک در اسکاتلند را تماشا می کنند. جرارد این چالش را قبول می کند و به اسکاتلند می رود تا اولین چالش جدی اش را شروع کند. جرارد در سال اول حضورش با رنجرز دوم می شود و 9 امتیاز با سلتیک قهرمان فاصله دارد. اگر چه رنجرز به وضوح پیشرفت کرده اما همچنان زیر سلتیک است. جرارد در فصل دوم خود هم بعد از سلتیک دوم می شود. این بار اختلاف امتیاز 13 است ولی رنجرز یک بازی کمتر انجام داده است و مسابقات در میانه فصل به خاطر شیوع کرونا تعطیل می شوند. خیلی ها شیوع کرونا و تعطیل شدن لیگ را از خوش شانسی جرارد می دانند چرا که به نقل از افراد نزدیک به باشگاه می گویند اگر رنجرز به روند خود در فصل دوم ادامه می داد، احتمال برکناری جرارد زیاد بود. تیم جرارد خوب بازی می کند اما هنوز قهرمان نشده است. هواداران قهرمانی می خواهند و بازی خوب راضی شان نمی کنند. جرارد هنوز در تلاش است بازیکنان منطبق با سبک بازیش را به تیم بیاورد و طرز تفکرش را در تیم جاری کند.
سومین فصل حضور جرارد در اسکاتلند شروع می شود و این بار همه چیز در جای خودش قرار گرفته. تیم جرارد می برد، می برد و می برد. از 38 بازی در طول فصل رنجرز در 32 بازی پیروز می شود و تنها 6 تساوی به دست می آورد تا بدون باخت قهرمان لیگ اسکاتلند شود.شاگردان جرارد 92 گل می زنند و تنها 13 گل می خورند و 102 امتیاز به دست می آورند امارها فوق العاده است. آیبروکس، ورزشگاه خانگی رنجرز تبدیل به جهنم تیم ها می شود. شاگردان جرارد هر 19 بازی خانگی خود را می برند تا هیچ تیمی حتی با یک امتیاز هم آیبروکس را ترک نکند. رنجرز در 26 بازی فصل هم دروازه اش را بسته نگه می دارد. برای یک لیورپولی هیچوقت هیچ چیز عادی نیست. کاپیتان حالا تنها جای خالی قهرمانی در ویترین افتخاراتش را پر کرده است. در لیگ قهرمان شده اما به خاطر کرونا باید قهرمانی را در ورزشگاه خالی جشن بگیرد. بعد از قطعی شدن قهرمانی رنجرز، جرارد در حالی دیده می شود که از پنجره رختکن در حال قسمت کردن شادی اش با هواداران حاضر در بیرون از استادیوم است.
***
در روزهای اوج جرارد، لیورپول، تیم دوران بازی کاپیتان، روزهای خوبی را نمی گذراند. نیمکتی که حضور جرارد بر رویش همیشه تضمین شده به نظر می رسیده حالا می تواند پذیرای کاپیتان اسطوره ای باشگاه باشد. شایعات زیادی به گوش می رسد. جرارد اما هنوز معتقد است که زمان بازگشتش به لیورپول فرا نرسیده است. رویه ای که شاید در مقایسه با نمونه های داخلی و حتی خارجی عجیب باشند. جایی که تمام اسطوره های دوران بازی بلافاصله و بدون تجربه کافی مربی تیمشان می شوند و خیلی زود کنار می روند، جرارد با پختگی خاصی از نیمکت لیورپول دوری می کند و در تلاش است تجربه اش را بیشتر کند. نیمکت لیورپول قطعا روزی به او می رسد و جرارد می خواهد آن روز در اوج تجربه روی نیمکت بنشیند. این مربی در مصاحبه ای می گوید که هواداران مرا نمی خواهند و یورگن کلوپ را می خواهند.
***
کاپیتان اسطوره ای لیورپول همین چند روز پیش وارد تالار مشاهیر لیگ برتر هم شد. بازیکنان بزرگ الزاما مربیان بزرگی نمی شوند اما جرارد نشان داده است که مانند دوران بازیش استعداد خاصی این بار در مربیگری دارد. این روزها جرارد قهرمان مردم گلاسکو است. کسی که توانسته به سلطه سلتیک پایان دهد و رنجرز را بعد از سال ها قهرمان کند. او حالا علاوه بر لیورپول، نامش را در رنجرز جاودانه کرده و حالا می توان متصور بود که روزی او را بر روی نیمکت لیورپول یا حتی تیم ملی انگلیس دید. کاپیتان فنتستیک این بار در کسوت مربیگری می تازد.
منتظر قسمت بعدی برنامه VAR باشید.
