سایت نشریه FourFourTwo مطلبی از «مت لادسون» خبرنگار سایت هواداری لیورپولی‌ها به نام This Is Anfield را انعکاس داده که او از نقش مدیران باشگاه در تحول این باشگاه می‌گوید.
حسرت قهرمانی لیورپولی‌ها در انگلیس از ۳٠ سال گذر کرده بود فصل پیش به ثمر نشست و این فصل هم نتوانستند در لیگ برتر جام را بالای سر ببرند، اما نمی‌توان گفت ، ناموفق بوده است. قصد نداریم در ادامه به شرایط فنی لیورپول در لیگ برتر و عملکرد شاگردان یورگن کلوپ بپردازیم، می‌خواهیم نقش مدیران باشگاه را در مسیری بررسی کنیم که سرخ‌های مرسی‌ساید تبدیل به تیمی قدرتمند شدند، همان‌طور که هواداران انتظار داشتند. سایت نشریه FourFourTwo مطلبی از «مت لادسون» خبرنگار سایت هواداری لیورپولی‌ها به نام This Is Anfield را انعکاس داده که او از نقش مدیران باشگاه در تحول این باشگاه می‌گوید.
_9i1a.jpg)
چالش ۱۰ سال
چند ماه پیش چالشی در فضای مجازی ایجاد شد به نام 10YearChallenge# و کاربران با انتشار عکس‌های یک دهه پیش خودشان نشان دادند چقدر تغییر کرده‌اند. برای باشگاه لیورپول 11 سال اخیر واقعاً یک چالش بوده و در این مدت زمان تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در باشگاه صورت گرفته که حتی بی‌ثباتی‌اش بیش از دوران پس از جنگ‌جهانی بود. همه این‌ها پیش از زمانی بود که در سال ۲۰۱۵ یورگن کلوپ به‌عنوان سرمربی لیورپول معرفی شود. یک دهه پیش در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ لیورپول در لیگ برتر تحت هدایت رافائل بنیتس، لیگ را با حضور در رده دوم به پایان رساند در حالی که بیشترین امتیاز خودش در تاریخ لیگ برتر که ۸۶ امتیاز بود را کسب کرد، رکوردی که البته توسط تیم این فصلِ کلوپ با ۹۷ امتیاز شکسته شد.
توفان
اما خوشبینی به لیورپول یک دهه پیش زیر سایه ابر‌های سیاه قرار گرفت، وقتی سلطنت تام هیکس و جرج ژیلت تخریب شد. این ۲ مالک آمریکایی لیورپول حتی حاضر نبودند با یکدیگر صحبت کنند و به ندرت برای دیدن بازی‌های لیورپول راهی آنفیلد می‌شدند. اتفاقی که تیم بنیتس را تضعیف کرد و بودجه لیورپول را کاهش داد. وقتی سرانجام هیکس و ژیلت مجبور شدند در ماه اکتبر ۲۰۱۰ از آنفیلد خارج شوند باشگاه لیورپول توسط شرکت «سرمایه‌گذاری ورزشی نیواِنگلند» (که حالا با نام «گروه ورزشی فِنوِی» یا همان FSG شناخته می‌شود)، خریداری شد. جان هنری به‌عنوان مالک اصلی و توماس ورنر به‌عنوان رئیس جدید باشگاه هم همانند متولیان قبلی باشگاه آمریکایی بودند، اما تفاوت‌های زیادی با آن‌ها داشتند. FSG با سابقه موفقیت در ورزش آمد و کمک این گروه به پایان دادن آرزوی ۸۶ ساله قهرمانی تیم بیسبال «بوستون ردساکس» در مسابقات سِری جهانی، برجسته بود. آن‌ها همچنین در زمینه توسعه ورزشگاه‌ها تجربه داشتند و ایده توسعه ورزشگاه آنفیلد که آن زمان ۴۴ هزار نفری بود را پیاده کردند. در واقع ساخت جایگاه جدید در آنفیلد یکی از دستاورد‌های بزرگ FSG به شمار می‌رود چراکه باشگاه از اواسط دهه ۱۹۹۰ برای تغییر دادن در این ورزشگاه تحت فشار بود. البته در این راستا هنوز مشکلاتی وجود دارد و فاز دوم توسعه آنفیلد که قرار بود گنجایش آن را به ۶۰ هزار نفر برساند برخلاف پیشبینی‌ها شروع نشده است، اما باشگاه توانسته کمپ تمرینی جدید در «کرکبی» را آماده کند و تابستان سال آینده به این محل نقل مکان خواهند کرد. این هم یک پیشرفت ویژه تحت مالکیت FSG محسوب می‌شود؛ حضور در کمپ تمرینی که کم از یک ورزشگاه خوب ندارد و در کنار امکانات عالی، تلفیقی از سنت و مدرنیته هم هست. بنابراین دقیقاً یک دهه پس از ورود FSG به باشگاه لیورپول کمپ تمرینی جدید افتتاح خواهد شد.
مردِ لیورپول
اما FSG اشتباه هم کم نداشته است، از جمله خرید عجیب ۳۵ میلیون پوندی اندی کارول. با این حال اشتباه‌های مالک لیورپول اغلب در سال‌های ابتدایی حضورشان در مرسی‌ساید رخ داده است و می‌توان گفت از این اشتباهات درس گرفته‌اند. خرید ۳۶ میلیون پوندی محمد صلاح برای دوران جدید لیورپول روی برخی خرید‌های عجیب قبلی سرپوش گذاشت. در گروه مدیریتی باشگاه لیورپول نباید نقش یک نفر را نادیده گرفت یعنی مدیر FSG؛ مایکل گوردون. مردی که این روز‌ها بر تمامی اتفاقات روزانه باشگاه لیورپول نظارت دارد و کسی است که یورگن کلوپ او را «شخصِ من» می‌نامند و اعتقاد دارد در FSG او مردِ باشگاه لیورپول است.
تأثیر گوردون نیروی محرکه‌ای برای لیورپول درون زمین بوده، در حالی که این مدیر آمریکایی را به ندرت می‌توانید در معرض دید عموم ببینید، اما گوردون تصمیمات کلیدی می‌گیرد، مثل برکناری برندان راجرز یا استخدام یورگن کلوپ و ارتقای مایکل ادواردز و انتصابش به‌عنوان مدیر ورزشی. همان زمانی که FSG لیورپول را خریداری کرد پیشنهاد‌های قوی برای پیاده‌سازی روش اروپایی در باشگاه وجود داشت و برای افزودن تجربه فوتبالی دِیمین کومولی را به تیم مدیریتی اضافه کردند، اما در نهایت چنین برنامه‌هایی با اصرار برندان راجرز کنار گذاشته شد. با جدایی راجرز FSG وارد یک چرخه کامل شد و آن‌ها همان کاری را انجام دادند که ۴ سال قبل در نظر داشتند، یعنی استفاده از یک مدیر ورزشی که نقل‌و‌انتقالات را کنترل کند در کنار یک سرمربی درجه یک. در واقع زوج کلوپ و ادواردز تبدیل به یک زوج ایده‌آل برای باشگاه شد.
نسخه دوم FSG
با حضور گوردون و هنری باشگاه لیورپول به یک باشگاه مؤثر و هماهنگ تبدیل شد. در دوران مدرن هرگز این باشگاه بیرون از زمین به چنین شرایطی دست پیدا نکرده بود. انتصاب پیتر مور به‌عنوان مدیر اجرایی در سال ۲۰۱۷ یک لایه نهایی به سلسله‌مراتب باشگاه اضافه کرد. مور، گوردون، ادواردز و کلوپ به‌علاوه مدیر آکادمی الکس اینگلتورپ. همگی از روی متن یک شعر به‌طور هماهنگ می‌خوانند، اتفاقی که در باشگاه‌های فوتبال سطح بالا نادر است. باشگاه لیورپول زیر نظر FSG درست ساخته شده است. آن‌ها سنگ‌های قیمتی را پیدا کردند و سپس این سنگ‌ها را جلا دادند، پس از آن با فروش به سود رسیدند. مثل وقتی که فیلیپه کوتینیو را با تنها 8/5 میلیون پوند خریدند و او را در ازای ۱۴۲ میلیون پوند فروختند. البته از دست دادن ستاره‌هایی مثل کوتینیو و سوارس برای لیورپول دردناک بود، اما FSG می‌دانست جدایی آن‌ها به اندازه استیون جرارد و جیمی کرگر به تیم ضربه نمی‌زند. در هر صورت تیمی را تحویل گرفته بودند که مربی آن روی هاجسون بود و بازیکن‌های خسته‌ای مثل میلان یوانوویچ، پل کانچسکی و کریستین پولسن در ترکیبش حضور داشتند. لیورپول در سال ۲۰۱۰ برای هیچ‌کس تیم جذابی به شمار نمی‌رفت.
پول هوشمند
حالا یورگن کلوپ مرد اول نیمکت لیورپول است، یک مربی قوی با گروهی از بازیکنان جوان و باشگاهی که چشم‌انداز مالی پایداری دارد. FSG هم به وعده خودش برای ایجاد یک باشگاه خودکفا تحقق بخشیده و آخرین خبر‌ها حاکی از این است که این فصل به سود خالص ۱۰۰ میلیون یورو خواهند رسید. مسئله‌ای که نشان می‌دهد چرا مبالغ بالا برای خرید ستاره‌هایی مثل فان‌دایک و آلیسون هزینه کردند. باشگاه لیورپول هم در آخرین رده‌بندی لیگ مالی دلویت در سال ۲۰۱۹ دو رده بالا آمده و هفتم است که نشان از پیشرفت‌شان از لحاظ مالی زیر نظر FSG دارد. البته وقتی همه این مسائل را کنار می‌گذاریم و وارد مستطیل سبز می‌شویم، می‌بینیم که بردن یک جام اتحادیه در سال ۲۰۱۲ و شکست خوردن در راه قهرمانی در لیگ برتر در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۹ و باخت در فینال لیگ اروپا در سال ۲۰۱۶ همگی سرخ‌های مرسی‌ساید زیر نظر FSG را ناکام نشان می‌دهد. FSG به لیورپول کمک کرده باز هم یک باشگاه سطح اول در فوتبال اروپا و جهان باشد و حالا وقت آن رسیده که موفقیت‌های بزرگ درون زمین را درو کنند.
