به گزارش طرفداری، ورزشگاه شرق تهران در سال 46 آغاز به ساخت کرد، جهانگیر درویش، معمار صاحب توان در ساختن سازه های بتونی کار ساخت این ورزشگاه را بر عهده گرفت.
ورزشگاه شرق یک ورزشگاه نعل اسبی بود که یک طرف آن بدون جایگاه تماشاگر و محل استقرار 2 زمین موازی فوتبال کنار هم بود. در واقع این ورزشگاه یک ورزشگاه تماشاخانه ای بود و برای انجام مسابقات فوتبال در شب و برگزاری مراسمات بزرگ ملی پیش بینی شده بود، قرار بود تمام رویدادها در این ورزشگاه خلاف رسم رایج از شرق فیلمبرداری شود و جایگاه های ورزشگاه در هنگام فیلمبرداری کاملا مشخص باشند اما این اتفاق فقط در همان چند بازی اول رخ داد و از زمان برگزاری بازیهای با تعداد بالا در این ورزشگاه که از تابستان سال 77 بوده است، همیشه از سمت غرب فیلمبرداری ها انجام شده است و در پشت صحنه فوتبال، تپه های شرقی تهران به جای سازه زیبا و به ظاهر معلق ورزشگاه نمایان هستند!
به هر حال این ورزشگاه اولین ورزشگاه تمام سازه بتونی در ایران بود که سقفی معلق داشت و از شاهکارهای روز معماری استادیومی در آسیا بود که هنوز هم عمر کرده و به رغم دو دهه رها سازی و شارژ نشدن دائمی، هنوز به وضعیت سقوط نرسیده است! جهانگیر درویش در کتابی از روند ساخت این ورزشگاه و نکات مهم پیرامون ساخت این ورزشگاه پرده برداشته است.
ورزشگاه تختی در روز اول تاسیس...
در روز اولیه افتتاح ورزشگاه که امروز 45 سال از آن می گذرد تیم المپیک برزیل با نفراتی مثل کارلوس دروازه بان، جونیور و ادینهو که بعدها فوتبالیست های معروفی شدند، به ایران آمد و با تیم ملی ایران بازی کرد و نتیجه بازی 2-2 مساوی شد، علیرضا عزیزی در دقیقه 24 گل مساوی بازی را زد تا اولین ایرانی زننده گل در ورزشگاه تختی باشد، گل دوم را ناصر نورایی 2 دقیقه بعد به ثمر رساند.
تیم ملی با ترکیب حسین راغفر درون دروازه، حسن نظری، آندرانیک اسکندریان، حسن نایب آقا و سهام الدین میرفخرایی در خط دفاعی، علی پروین، پرویز قلیچ خانی و علیرضا عزیزی در خط میانی و حسن روشن، ناصر نورایی و علیرضا خورشیدی در خط حمله بازی می کرد، در نیمه دوم هم بیژن ذوالفقارنسب جای سهام الدین میرفخرایی و گارنیک شهبندری به جای علیرضا خورشیدی به میدان آمدند.
در عکس اصلی مطلب، علیرضا عزیزی دروازه برزیل را گشوده است، برای علیرضای عزیز که در بستر بیماری هم هست آرزوی سلامتی و تندرستی داریم.
دروازه بانی هم که روی زمین دراز کشیده و شاهد باز شدن دروازه تیم المپیک برزیل است، همان کارلوس معروف است که در جام جهانی 1986 مکزیک، دروازه بان تیم افسانه ای و رویایی برزیل بود و تیم ملی برزیل با ضربه سر او جام را از دست داد! برزیل در آن جام به رغم ارائه نمایش های جذاب و تماشاگرپسند در مرحله یک چهارم نهایی و در ضربات پنالتی مغلوب فرانسه شد. در آن بازی که هنوز هم یکی از زیباترین بازی جام های جهانی محسوب می شود، میشل پلاتینی و یارانش با هر جان کندنی بود خود را به ضربات پنالتی رساندند و در ضیافت پنالتی ها برزیل را حذف کردند. اگر در جریان بازی پنالتی زیکو گل می شد و یا اگر در ضیافت پنالتی ها توپ پس از اصابت به تیر عمودی دروازه، با برخورد به پشت سر کارلوس وارد دروازه برزیل نمی شد، طلایی پوشان امریکای لاتین خروس های آبی را حذف می کردند.
