Ali Delfaniتا کی قراره شما هم بعنوان یک رسانه ی تخصصی که نسبتا تونسته در زمینه ی تولید محتوای تخصصی چه از نظر فنی فوتبال و چه از نظر حقوقی و ساختاری ، از بقیه سبق بگیره ،، درمورد خیل عظیم پرونده های حقوقی علیه ما و شکست در اکثرشون آدرس غلط بدید و مدام صرفا از نحوه ی تنظیم قراردادها بگید و ضعف مدیران در آگاهی از مسائل حقوقی قراردادها رو علت اصلی حجم شاکیان خارجی قلمداد کنید درحالیکه ، حقیقت چیز دیگه ای هست و همه هم میدونیم که بیشتر یا شاید همه ی این پرونده ها بدلیل پرداخت نشدن بموقع دستمزدهایی هست که بجز درمورد ویلموتس که مورد متفاوتی هست، بقیه در قیاس با پولی که همون مربیان یا بازیکنها در کشورهای دیگه میگرفتن تفاوتی نداره و گاهی اندکی پایینتره و گاهی بالاتر اما قانونی در فیفا هست که بدون توجه به بندهای هر قراردادی چنانچه تیمی بیش از دوماه در پرداخت دستمزدها تاخیر کنه حق فسخ قرارداد و دریافت تمام مبلغ قرارداد بصورت یکجا رو به مربی یا بازیکن میده و ما بدلیل وجود تحریم هایی که ازنظر حاکمیت هیچ تاثیری نداشتن تازه فرصت هم هستن! عموما از اینجا میخوریم و صراحت این قانونم طوریه که درصورت درست بودن تاخیر دوماهه جای هیچ دفاعی نمیزاره و بهمین دلیلم ما علاوه بر زیاد بودن شاکیان ؛ همیشه هم بازنده ایم و اگر مشکل اصلی از صرفا تنظیم قرارداد بود قطعا واخواهی های ما دیگه باید بیشتر برنده میشدن. اینجا فقط میشه گفت پس نباید اصلا خارجی بیاریم که میشه همین قانون ناشیانه ای که میدونیم اشتباهه و هرچقدرم قراردادی حرفه ای بسته بشه وقتی یک کشور نتونه براحتی چند دلار جابجا کنه قطعا باشگاه ها بازم ممکنه نتونن تا دوماه پولی بدن و اونوقت دیگه بندهای خوبه قراردادم به کار نمیان و درد اصلی از تحریم هاست که اختلاف ارز رو هم باعث میشه و یکدفعه باشگاه های ما هم ارزش پولشون در قیاس با ارزهای دیگه بشدت افت میکنه و هم همون پول اندکشون رو هم نمیتونن براحتی دریافت یا پرداخت کنن و حالا به اینا ضعف مدیریتی که شما میگید رو هم اضافه کنید که ناشی از عدم شایسته سالاری ازطرف حاکمیت هست تا بفهمید درد کجاست! تنظیم قراردادهای ما بله مشکل داره اما مشکل اصلی نیست و درد از انزوای جهانی ماست که در فوتبالی که بیشتر از بقیه در ارتباط با جهان هست بیشترم دیده میشه
