چند روز پیش سالگرد بازی دراماتیک استقلال و دالیان چین را یادآوری کردم.
امروز سالگرد چهارمین فینال آسیایی استقلال است.
جمعه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۷۸؛ یک روز بعد از عاشورا و ۲ روز بعد از بازی سنگین استقلال در نیمه نهایی؛ استقلال و جوبیلو ایواتا ژاپن که با حضور بیش از ۱۰۰ هزار تماشاچی (چند ده هزار تماشاچی پشت در های بسته ) رکوردی تاریخی بود، به مصاف یک دیگر رفتند.
بعد از نمایش ضعیف برومند در نیمه نهایی؛زنده یاد حجازی دست به ریسک بزرگی زد و یحیوی را برای بازی فینال انتخاب کرد.
محرومیت بهترین دفاع استقلال یعنی سهراب بختیاری زاده ؛خط دفاع استقلال را آسیب پذیر تر از قبل کرد.
استقلال با ترکیب: یحیوی،محمودی،نوازی، حسن زاده، مومنی، دین محمدی، زرینچه(c)، تقوی، موسوی ، مجیدی ، فکری وارد میدان شد.
بازی با حملات پیاپی استقلال شروع شد.
شوت سرکش دقایق ابتدایی فکری میرفت که دروازه جوبیلو را باز کنه که با واکنش زیبای دروازه بان جوبیلو راهی کرنر شد.
استقلال در ۱۵ دقیقه ابتدایی صاحب ۴ کرنر شده بود.
کرنر سوم استقلال با ضربه سر خطرناک موسوی با اختلافی اندک به بیرون رفت.
در حالی که استقلال سراپا حمله بود روی یک ضربه ایستگاهی دروازه خود را باز شده دید.
استقلالی ها برای جبران نتیجه حملاتی دیگر تدارک دیدن که باز هم در کمال تعجب روی یک ارسال و ضربه ایستگاهی و روی ضعف و قد کوتاه یحیوی و همچنین اشتباه حسن زاده گل دوم دریافت کرد.
استقلال در نیمه دوم هر چه در توان داشت به کار برد.
موقعیت ها یکی از پس از دیگری از دست میرفت.
موسوی در مصافی تک به تک مغلوب دروازه بان حریف شد.
حدود نیم ساعت از بازی مانده بود که دین محمدی(بهترین بازیکن استقلال در آن بازی) روی حرکت انفرادی بعد از دریبل ۲ نفر با شوتی زیبا قفل دروازه ژاپنی ها را باز کرد و حساب کار ۲ بر یک شد.
استقلال در ۳۰ دقیقه آخر دست از حمله نکشید.
باز هم مهم ترین و خطرناک ترین بازی را علی موسوی رقم زد.
سانتر زیبای محمد نوازی برای فرد ملکیان و پاس او به موسوی در ۶ قدم و در حالی که دروازه بان جوبیلو هم مغلوب شده بود با ضربه ای عجیب توپ را به خارج از چهار چوب زد.
شوت سرکش محمد تقوی هم راه به جایی نبرد و سرانجام سوت پایان بازی به صدا آمد و استقلال در یک بازی عجیب و یک طرفه در مقابل بیشتر از ۱۰۰ هزار هوادار خود جام قهرمانی از دست داد.
اشک های کاظم محمودی از قاب های ماندگار آن بازی بود.
موقعیت خراب کردن های پر شمار موسوی که بدون شک بدترین بازی عمرش بود.اشتباهات برومند در نیمه نهایی و عدم اعتماد زنده یاد حجازی به او.اشتباهات محمد علی یحیوی و نبود سهراب بختیاری زاده دلایل عدم قهرمانی استقلال و آن قهرمانی طلسم شده بودن.
