امروز خدمت یکی از کاربران اهل قلم و خوش اخلاق وب سایت طرفداری، علاقه مند به بارسلونا و فوتبال اسپانیا آقای "محمد هرمزی" هستیم؛ به احتمال زیاد مطالب ایشون رو در ستون اصلی و ستون کاربران دیدید، این گفت و گو بمناسبت تولد کاپیتان دوست داشتنی کاتالان ها، کارلوس پویول امروز منتشر شده و امیدوارم از خوندن این مطلب لذت ببرید.
برای دسترسی به سری مطالب پاورقی لالیگا از مطالب ویژه آقای هرمزی کلیک کنید
چطور شد که شروع به نوشتن کردید؟
من همیشه از نوجوانی دوست داشتم دفتری برای نوشتن داشته باشم و نوشتن برای من ریشه تو سال های دوری داره ولی اگه منظور فقط نوشتن از فوتباله که باید بگم خیلی جدی بهش فکر نکردم :) به صرف چند تا دست نوشته نمی تونم همچین ادعایی داشته باشم ولی هر چی بوده از روی علاقه بوده و هست. سالهاست برای خودم دفاتری جمع کردم که در مورد هر چیزی که به ذهنم می رسه و دوست داشته باشم، می نویسم که می تونه شامل هر موضوعی، علی الخصوص تو حوزه فوتبال باشه. تو این سایت هم سعی کردم تا جایی که موضوعی ازش اطلاع کافی داشته باشم بنویسم و به این کار علاقه دارم.
چه چیزی شما رو عاشق فوتبال کرده؟
علاقه به فوتبال، صرفا برای من غریزی بود و نمی تونم زمان یا مسابقه خاصی رو بگم که من رو بهش علاقمند کرده باشه. فوتبال به نظرم آیینه ای از خود زندگیه که هیچوقت نتونستم ازش فاصله بگیرم. هیچ رویدادی تو دنیا به اندازه فوتبال نمی تونه این همه آدم رو همزمان تو زمان معینی میخکوب کنه و شور و هیجان فوتبال برای من با چیزی قابل مقایسه نیست.
پنج تیم باشگاهی برتر تاریخ
رئال مادرید، بایرن مونیخ، میلان، لیورپول، بارسلونا (بدون ترتیب خاصی) و بهترین تیم های باشگاهی تاریخ رو هم مشخصا رئال مادرید 1955 تا 1960، میلان 1987 تا 1994، بارسلونا 2008 تا 2012، آژاکس 1965 تا 1973 و لیورپول 1976 تا 1984 می دونم.
پنج جام جهانی برتر تاریخ
بدون ترتیب:
1970: جهش بزرگ فوتبال به سمت مدرنیته شدن. برزیل افسانه ای 1970 و بازی های بزرگ و کلاسیک و جدال ها و صحنه ای که تو تاریخ فوتبال ماندگار می منونه مثل تکل بابی مور که قبل از جام قربانی توطئه ای عجیب شد، روی پای پله، حرکت بدن پله مقابل اروگوئه، سیو فراموش نشدنی گوردون بنکس، ظهور بازی قرن و...
1974: تکامل فوتبال مدرن با طلاقی سیستم های پیشرفته. هلند میشل، آلمان هلمون شون، تقابل کرایف و بکن باوئر و حتی حضور زئیر ناشناخته و مهمان ناخوانده جام، که بازیکناش کوچکترین اطلاعی از قوانین اولیه فوتبال نداشتن :D
1986: فاصله گرفتن از جام جهانی فیزیکی و تقریبا بسته 82 (که البته زیبایی های بزرگ منحصر به فرد خودش رو هم داشت)، برزیل تراژیک تله سانتانا، جدال های بزرگی مثل برزیل - فرانسه و البته آفتاب داغ آزتکا و جادوی ال دیگو و گل های فراموش نشدنی مثل گل قرن، دست خدا و قیچی مانوئل نگرته به بلغارستان که تقریبا فراموش شده.
1998: میعادگاه و فستیوال همه ستاره های دوست داشتنی اون نسل. از افتتاحیه تا اختتامیه فقط و فقط نوستالژی محض...
2006: آخرین جام با کیفیت و پر از ستاره و نسل بزرگانی که کم کم رو به افول و خداحافظی با مستطیل سبز رفتن و آخرین جام بزرگشون بود. 2006 رو نمی شه تو زمره بهترین جام های جهانی تاریخ به اون شکل و از لحاظ تاکتیکی و تکامل قرار داد، اما صرفا به دلیل خاطره های زیادی که ازش برامون به یادگار مونده، همردیف بقیه گذاشتم.
طرفدار کدام تیم داخلی هستید و از کی طرفدار این تیم شدید؟
پرسپولیس رو از کودکی دوست داشتم. از قبل از تیم استانکو. از زمان استانکو به طور جدی تری طرفدار پرسپولیس بودم و مخصوصا تو فصلی که پرسپولیس به شکل فوق العاده ای خودش رو بالا کشید و بهمن پرستاره رو از صدر پایین کشید. به نظرم به جز این چند سال اخیر، بهترین پرسپولیس 25 سال اخیر، پرسپولیس بازه 1374 تا 1379 بود.
هنوز اون حال و هوا، اون سال ها و اون تیم که بعدا به علی پروین رسید رو دوست دارم. تا سال 80 جدی پرسپولیس رو دنبال کردم، اما وقتی بازیکن محبوبم (ادموند بزیک) از پرسپولیس رفت یه کم تحلیل رفتم :D
دروغ نمی گم و همچنان پرسپولیس و فوتبال ایران رو دنبال می کنم اما فقط یه تماشاگر صرفم و از فضای فعلی فوتبال ایران و جو مسمومش و آدمای پرادعا و غیر حرفه ای که توش هستن، اصلا خوشم نمیاد. این قسمت رو می خوام با تلخی تموم نکنم و ترجیح می دم با خاطره شیرین تک گل ادموند بزیک تو سال 75 به استقلال که طلسم 7 سال نبردن دربی رو شکست، تموم کنم. چرخش و شلیک نهایی! ادوی دوست داشتنی...
منتخب جهان (11 بازیکن و سرمربی) / لطفاً دلیل انتخابات هاتون رو هم بگید
لو یاشین: عنکبوت سیاه، سوپر استار بزرگ! تنها دروازبان فاتح توپ طلا. برای درک بزرگی یاشین، نیازی به تکرار کردن ندیدن بازی هاش و قضاوت کردن از یوتیوب نیست!
ژالما سانتوس: با فاصله کمی بالاتر از کارلوس آلبرتو قرارش می دم. فول بک راست افسانه ای که با واژه افت، غریبه بود. ثبات مثال زدنی، چه در رده ملی و چه باشگاهی. حضور تو تیم منتخب 3 جام جهانی. جسور و توانمند تو حمله و سد مستحکمی تو دفاع.
فرانتس بکن باوئر: بدون توضیح
ِسِر بابی مور: کاپیتان 66، وستهمی بزرگ. خونسرد درون زمین و بزرگمنش بیرون زمین. رقبای زیادی براش وجود داشت ولی نهایتا نمی تونم از اسم مور به سادگی بگذرم.
پائولو مالدینی: توضیح خاصی در موردش ندارم ولی حیفم میاد از جاچینتو فاکتی، رود کرول و صد البته نیلتون سانتوس تقدیری نکنم! :D
لوتار ماتئوس: ثبات و تداومی خیره کننده در موردش وجود داره. دو سه نسل ماتئوس رو دیدن. یک هافبک کامل و بهترین بدون بحثی تو پست خودش.
آلفردو دی استفانو: بزرگترین افسانه ها پیرامونش وجود داره! کسی که جدا فوتبال رو به دو دوره تقسیم کرد. بهترین در جلو و بهترین در میانه و عقب زمین!
یوهان کرایف: بدون توضیح
دیگو مارادونا: بدون توضیح
لیونل مسی: بدون توضیح
پله: بدون توضیح
در مورد همه این افراد، نیازی به توضیح خاصی ندارم و هزار دلیل و تحلیل می تونم بیارم که ترجیح می دم حوصله سر بر نباشه :)
::::::::
سرمربی: رینوس میشل.
به نظر من میشل، فوتبال رو از نو آپدیت کرد. انقلاب آژاکس 1965، یه نمونه بی نظیر و یه داستان روایی خارق العاده است. میشل به فوتبال مدرن ارزش داد و فوتبال رو زیباتر از چیزی که بود، کرد.
منتخب ایران (11بازیکن و سرمربی) / لطفاً دلیل انتخاب هاتون رو هم بگید
احمدرضا عابدزاده: تصویری که ازش تو ملبورن 97 به یاد داریم، نماد عابدزاده است. دروازبان دوران طلایی ملی و باشگاهیِ جدی فوتبال ایران رو دنبال کردنم :) با همون تصور همیشگی ازش: اون لبخند، آرامش و آدامس جویدنش! گرچه اشتباهات زیادی ام تو دوران فوتبالش کم نداشت، مثل چند تا دربی اواخر دهه 70 و...که مهم بودن و کمتر شاید کسی ازشون یاد کنه :D ولی به هر حال عابدزاده برای من نماد دروازبانی اون سالهاست و انتخابش می کنم. با احترام به ناصر حجازی، که براش احترام زیادی قائلم.
مهدی مهدوی کیا: اسطوره باشگاه بزرگی مثل هامبورگ شدن کار بزرگیه. افت خیلی کم و کیفیت بالای مداوم.
پرویز قلیچ خانی: در مورد قلیچ خانی اجماع بزرگی وجود داره و نیازی به تکرار مکررات نیست. تو نسل خودش بزرگی و کیفیتش ثابت و پذیرفته شده است.
اکبر کارگر جم: بالاتر از امثال آندرانیک اسکندریان (البته به عنوان مدافع میانی) قرارش می دم و انتخاب ساده ای نبود! :) سیم خاردار تاج و تیم ملی.
مجتبی محرمی: با وجود مدعیان زیاد و قلدرش تو پست دفاع چپ، به نظر من که بخشی از فوتبالش رو زنده دیدم، محرمی از نظر فنی اونقدر خوب بود که بشه از شخصیت بیرون از زمینش به راحتی چشم پوشی کرد. حسرت های بزرگی زش به یاد داریم مثل پنالتی بی خیالی که جلوی عربستان از دست داد و... محرمی یه موتور دیزلی پر تحرک بود.
کریم باقری: بهترین فوتبالیست ایرانی که خودم دیدم. نمونه یک بازیکن کامل که اگه مجالی پیدا می کرد و کمی خوش شانس تر بود، می تونست تو تیم های بزرگ اروپایی بازی کنه. فوتبال کریم باقری و شخصیتش تو زمین رو خیلی دوست داشتم. هافبک بزرگ و فوق العاده ای که چند سالی هم تو پست مدافع میانی بازی کرد و نشون داد که چه قابلیت های بالایی داره. پاس های بلند و عرضیش از خط دفاع هم در کنار قابلیت های فردی مثل شوتزدنی و غیره، مثال زدنی بود.
علی کریمی: اوج گرفتن و ظهور علی کریمی رو خیلی خوب یادمه. از دل اون پرسپولیس سال 77 که رکورد بردهای پیاپی رو تو فوتبال ایران به نام خودش ثبت کرد. کریمی نابغه بود، حتی علی کریمی 19 ساله و شروع اون سالش با پرسپولیس، حتی بعد از محرومیت کذایی 1 ساله اش از فوتبال به خاطر هل دادن داور تو اوج دوران شکوفاییش. عصیان گرِ همیشه چشم نواز!
علی پروین: رئیس درون زمین و رئیس بیرون از زمین! مگه می شه سلطان رو بیرون گذاشت؟! :)
فرشاد پیوس: به نظرم یکی از بهترین چارچوب شناس های تاریخ ایران. خوشحالم اواخر دوران بازیش رو از نزدیک دیدم. می تونست خیلی بیشتر تو تیم ملی هم دیده بشه، اما تو دوران اوجش، تیم ملی دو جام جهانی مهم رو از دست داد. پیوس تیم ملی رو تو جام ملتهای 88 یه تنه آورد بالا و سال 92 هم تونست تو جام گل بزنه، ولی اسیر تیم ملی نامتوازن اون سالها شد ولی به نظرم باز تو پکن 90، بهترین بازیکن ایران و جام بود.
حسین کلانی: بهترین مهاجم کلاسیک فوتبال ایران از نظر من. عامل بزرگ دو قهرمانی تیم ملی تو آسیا.
علی دایی: بدون توضیح
:::::::::
سرمربی: حشمت مهاجرانی: فکر نمی کنم شکی در موردش وجود داشته باشه. از بزرگترین و مورد احترام ترین افراد تاریخ فوتبال ایران.
تاثیر ویروس کرونا بر فوتبال از نظر شما
تاثیر کرونا روی فوتبال که کاملا مشخص و واضحه. اگه بخوام منحصرا در مورد بارسلونا صحبت کنم، قاعدتا باید بگم که علاوه بر مدیریت ناکارآمد، کرونا تاثیر وحشتناکی روی بارسلونا گذاشت که هنوزم این تاثیر منفی وجود داره. بخش بزرگی از درآمدهای مالی، تبلیغاتی و...از بین رفت. عدم حضور تماشگران تو نیوکمپ و درآمدزایی از این طریق یه نمونه بزرگه که ضربه بدی به بارسلونا زد و بودجه باشگاه رو کاملا محدود کرد. به طور کلی دوران پندمی ضربه بزرگی به فوتبال زد و باعث گرفته شدن خیلی از لذت های ما از فوتبال شد و تو همه ابعاد تاثیر منفی داشت. امیدوارم هر چه زودتر این شرایط از بین بره و فوتبال رو به همون روال گذشته، با شور و اشتیاق حضور تماشاگرا تو استادیوم ها ببینیم.
وضعیت فعلی بارسلونا رو چطور ارزیابی میکنید؟
به نظر من بارسلونا برای تکرار شکوه گذشته و برگشتن به اون دوران طلایی، نیاز به زمان داره. الان هم داره قدم های کوچیک ولی مثبتی برداشته می شه. بزرگترین انتظار من از بارسای فعلی، نیاز به آرامش و مدیریت صحیح و هدفمند تو آینده دور و نزدیک و تصمیماتی که باید تو مسیر درستی گرفته بشن، هست. تو شرایط فعلی بارسلونا پالس های مثبتی می بینم و تا حدی با وجود حذف از لیگ قهرمانان، روزهای بد و ناامید کننده گذشته فاصله گرفتن. حتی با وجود عدم نتیجه گیری قطعی تو این فصل، شرایط می تونه تغییر کنه و این مستلزم گذر زمان و تصمیماته.
چه بازیکنانی در حال حاضر برای بارسلونا لازم هستن؟
بیشتر از مهره ها، به نظرم بارسلونا به انسجام تیمی بیشتری نیازی داره. یکی از اون نیازها، کمتر متکی بودن به لیونل مسیه. باید کم کم بپذیریم که مسی به سال های آخرش داره نزدیک می شه و من ترجیح می دم پس از اون دوران، بارسلونا تبدیل به یه «تیم» واقعی بشه تا متکی بودن به یکی دو ستاره. در حال حاضر بارسا نیاز به پوست اندازی و تو اکثر پست ها داره و منطقا 2 مدافع میانی با کیفیت، یک فول بک، یک هافبک تخریبچی قهار، یک هافبک طراح، دو وینگر صرف تخصصی و یه مهاجم 9، نیازهای فعلی این بارسلونا هستن که می دونم جذب همه شون سخته :D باید دید تو تابستان چه اتفاقاتی میفته.
تیم مورد علاقتون رو با چه چیزی عوض میکنید؟
این سوال نیازمند یه جواب کلیه و باید دقیقا مقصودش مشخص بشه. من شخصا هیچوقت بارسلونا رو تو حیطه فوتبال، با چیزی نمی تونم عوض کنم، مگه اینکه این سوال به ابعاد دیگه زندگی خارج از فوتبال هم مرتبط باشه ولی مشخصا تو فوتبال، چیزی نمی تونه برای من جایگزین بارسلونا بشه. یک تیم، یک عشق، از کودکی تا همیشه.
محبوب ترین بازیکن بارسلونا برای شما چه کسی بوده؟
محبوب ترین بازیکن برای من از زمانی که بارسلونا رو شناختم، بدون شک کارلس پویول بوده و هست. کاپیتان بزرگ و وفادار و یک رهبر به تمام معنا.
پیروزی بارسلونا برای شما مهم تره یا شکست رئال مادرید؟
این سوال من رو یاد یه نظرسنجی تو کاتالونیا حدود 16-17 سال پیش انداخت. اونجا یادمه 70% معتقد بودن، ناکامی رئال مادرید براشون لذت بخش تر از موفقیت بارسلوناست. به مرور این نظریه برای منم تغییر کرد. مشخصا موفقیت بارسلونا برای من مهم تره و بدون موفقیت بارسلونا، مسائل دیگه ارزش خودش رو از دست میده.
نسل جدید ستارگان فوتبال به نمایندگی هالند و امباپه میتونن درخششی مشابه رونالدو و مسی داشته باشن؟
من بعید می دونم حالا حالاها بازیکنانی پیدا بشن که به سطح مسی و رونالدو نزدیک بشن. امباپه و هالند، هر دوتاشون شگفت انگیزن و آینده فوق العاده ای می تونن داشته باشن، اگه رویکرد حرفه ای و انتخاب های مناسبی داشته باشن و بتونن فرم خوبشون رو ادامه بدن. به نظرم کنار این دو نفر، تو سال های آینده استعدادهای دیگه ای هم ظهور می کنن ولی حدود 20 سال روی فرم بودن و تو سطح فضایی سیر کردن مثل مسی و رونالدو کار خیلی سختیه. باید دید.
آیا بارسلونا آمادگی جدایی لیونل مسی رو داره؟
با وجود اینکه بارسلونا به مرور داره پروسه تغییر نسل رو دنبال می کنه ولی خیلی بعیده در صورت جدایی لیونل مسی، به سرعت بشه با نبودش کنار اومد. لیونل مسی غیرقابل جایگزینه و به نظرم با روی کار اومدن خوان لاپورتا، شرایط گذشته مسی هم می تونه تغییر کنه و باعث موندنش بشه. دوست ندارم این اتفاق تو تابستان آینده بیفته و به نظرم زمان مناسبی برای جداییش و کنار اومدن تیم با این اتفاق نیست. برای من دیدن مسی با پیراهن دیگه ای غیر از بارسلونا، غریبه و امیدوارم نهایتا بمونه و حتی با پیراهن بارسلونا با فوتبال وداع کنه.
با تشکر از آقای هرمزی و دوستانی که سوالاتشون رو مطرح کردن، امیدوارم لذت برده باشید
