لیورپول به طور گسترده به عنوان یکی از باشگاه های چپ گرا در فوتبال جهان شناخته میشود. باشگاه هایی مانند سلتیک، سنت پائولی، لیورنو، رایو وایکانو، هاپوئل تل آویو و بوکا جونیورز به همراه لیورپول در این لیست قرار میگیرند. اما این فقط باعث میشود پیچیدگی این موضوع نادیده گرفته شود زیرا هویت باشگاه ها در طول تاریخ همواره در حال تغییر بوده است. لیورپول به عنوان یک شهر مبتنی بر سیاست چپ بدل میشود. این شهر از نیمه دوم قرن بیستم سنگر کارگران بوده و شورای کارگری مبارز این شهر در دهه ۸۰ این شعار را به کار میبرد: "قانون شکنی بهتر از متلاشی کردن فقراس." شهری است که انگلیسی و یا حتی اروپایی نیست. برند سوسیالیسمی که در لیورپول وجود دارد، بین المللی است. اما آیا بزرگترین باشگاه این شهر نیز سوسیالیستی است؟ پیتر مور در مصاحبه‌ای با شبکه ال پاییس اسپانیا گفت: "شنکلی پایه های این باشگاه را بنا نهاد و اصولی که در آن پایه ریزی شده باید حفظ شود. اما نحوه پیشرفت فوتبال در دوران لیگ برتر به همین سادگی نیست که بگوییم که لیورپول یک باشگاه سوسیالیستی است. به ندرت پیش می آید که شخصی در چنین باشگاه بزرگی از این نوع زبان سیاسی چپ گرا استفاده کند. استفاده از کلمه "سوسیالیسم" می تواند واکنش بزرگی ایجاد کند، زیرا این یک ایدئولوژی سیاسی است."
بیل شنکلی یکی از بهترین تعاریف سوسیالیسم را بیان کرد: "من معتقدم تنها راه زندگی و موفقیت واقعی تلاش جمعی است، همه افراد برای همدیگر كار می كنند، همه به یكدیگر كمك می كنند و همه در پایان روز سهمی دارند. این ممکن است پرسش های زیادی را پیرامون خود به وجود بیاورد، اما این شیوه ای است که من فوتبال و زندگی را می بینم." شورای کارگری "ستیزه جویان" در دهه ۸۰ معتقد بود که شهر لیورپول مدتهاست از سهم خود توسط دولت مرکزی در لندن محروم بوده است، و به دنبال حل این عدم تعادل بود، به همین دلیل آنها به عنوان یک جناح چپ رادیکال شناخته می شدند. شنکلی نیز بسیار رادیکال بود. او لیورپول را تغییر داد. با به جا گذاشتن یک میراث بزرگ باشگاه را ترک کرد که تا اواخر دهه ۹۰ ادامه داشت و سپس در دوره دوم فعالیت کنی دالگلیش به عنوان سرمربی در فصل ۲۰۱۱/۱۲ احیا شد. پیتر مور درباره عقاید و ایده آل های شنکلی میگوید: "ما این شخصیت تاریخی باورنکردنی را داشتیم: بیل شنکلی، یک سوسیالیست از اسکاتلند که بنیان های ما را بنا کرد. حتی امروز، وقتی در مورد تجارت صحبت می کنیم، از خود می پرسیم: شنکلی چه کاری انجام می دهد؟ بیل در این شرایط چه می گوید؟ او یک سوسیالیست واقعی بود که معتقد بود فوتبال شامل کار مشترک است. در بخش بازاریابی، ما اعضا با هم ملاقات کردیم و گفتیم: بیایید این را به زبان بیاوریم. نتیجه گیری این شد که لیورپول معنای بزرگتری دارد. بیشتر از برد یا باخت. بیشتر از رفتن به فوتبال، بیشتر از دور هم جمع شدن در میخانه و سپس رفتن به خانه."
مور افزود: "داشتن آرمان های سوسیالیستی در جهانی که تحت سلطه سرمایه داری، مصرف گرایی و افزایش احزاب سیاسی راست گرا در سراسر جهان است، برای هر کس دشوار است. هر دولت چپ گرا، یا تلاش برای تشکیل آن، در کشور خود و اغلب از خارج با مانع مواجه می شود. بعضی از افراد ترجیح می دهند همه برای آنها کار کنند و فقط آنها پاداش بگیرند. نگه داشتن ارزش های سوسیالیستی در لیگ برتر، یکی از سرمایه داری ترین بخش های فوتبال در جهان حتی دشوارتر است، اما در هر بازی لیورپول، نمونه هایی از این هویت چپ وجود دارد. شنكلی آن را به عنوان سوسیالیسم تعریف كرد، نه به معنای سیاسی، بلكه به مفهوم همبستگی. یک بنر در جایگاه Kop وجود دارد که می گوید: "وحدت قدرت است." لیورپول یک شهر سوسیالیستی است، با یک سنت کارگری. شنکلی در ایده همکاری با هم در زمین بر حرکت زیاد بازیکنان و پاس های مداوم تاکید داشت. دقیقاً تیکی تاکا نیست، اما وقتی این اتفاق می افتد که با ضد حمله سریع بازی کنید. این برند تجاری ماست."
بیان منظم دیگر اندیشه های سوسیالیستی از مشهورترین چهره‌ی کنونی باشگاه یعنی یورگن کلوپ سرچشمه می گیرد. در کتاب رافائل هونیگستین، Klopp, Bring the Noise، از سرمربی لیورپول نقل شده است: "البته که من چپ گرا هستم. من به دولت رفاه اعتقاد دارم. من بیمه خصوصی نیستم. من هرگز به یک حزب رأی نمی دهم که قول داده اند بالاترین نرخ مالیات را کاهش دهند. تفکر سیاسی من این است: اگر خوب کار می کنم، می خواهم دیگران نیز خوب عمل کنند. اگر کاری باشد که من هرگز در زندگی خود انجام ندهم، رأی دادن به راست (احزاب راست گرا) است." کلوپ به طور مرتب از هواداران می خواهد تا برای موفقیت این باشگاه کمک کنند. این کار برای نقل قول برای هواداران یا جلب رضایت آنها انجام نشده است، این کاری است که او واقعاً معتقد است به تیمش کمک می کند تا در مسابقات پیروز شود و در عین حال همه را درگیر موفقیت می کند. تقریباً در هر کنفرانس مطبوعاتی کلوپ نوعی فریاد تجمع کننده دارد و هنگام مشاهده پیام کلی که سعی در انتقال آن دارد، میبینیم که غالباً زیر بناهای سوسیالیستی وجود دارد. این فوتبال است، جایی که کار تیمی و جمعی برای موفقیت حیاتی است. شنکلی یک بار گفت: "اگر هر کس به اندازه توانایی خود تمام کارهای ریز را انجام دهد، این صادقانه است، دنیا بهتر می شود و فوتبال نیز بهتر خواهد بود. "چیزی که ما میخواهیم. سخت کوشی است. و هیچ باشگاه فوتبال موفقی بدون سخت کوشی وجود ندارد." این افسانه که سوسیالیسم می تواند به تنبلی منجر شود، از بین می رود و نشان می دهد که وقتی صحبت از فوتبال می شود، این یک فلسفه ایده آل است. کلوپ تلاش نمی کند شنکلی جدید باشد، فقط مشخص شد که یکی از بهترین راه ها برای مدیریت یک باشگاه فوتبال این است که همه برای یکدیگر کار کنند، سپس همه سهمی از پیروزی و پاداش ها را می گیرند. از زمان ورود کلوپ توجه به این مسئله در لیورپول بیشتر شده است. در پشت صحنه اختلافاتی که در دوران راجرز وجود داشته است وجود ندارد و به مردم اعتماد می شود کارهایی را که به آنها محول شده است انجام دهند.
برخی نیز به این واقعیت اشاره می کنند که باشگاه لیورپول توسط یک محافظه کار به نام جان هولدینگ تأسیس شد، که درست است. اما اگرچه این باشگاه توسط یک اتحادیه محافظه کار تاسیس شد. باید این را در نظر گرفت که در زمانی ایجاد شد که حزب کارگر وجود نداشت و تردیدی نیست که لیورپولی که امروزه می شناسیم توسط شهر شکل گرفته است، توسط شنکلی و با حمایت روبن بنت، تام ساندرز، جف توستیمن، باب پیزلی، جو فاگان، کنی دالگلیش، رونی موران و بعداً روی ایوانز. مور می گوید: "كلوپ یک لیورپولی كلاسیك است." شنكلی می گفت: "من برای لیورپول ساخته شدم و لیورپول برای من ساخته شد" و كلوپ می تواند دقیقاً همان حرف را بزند. او عناصر سوسیالیستی درون باشگاه و شهر، چالش ها و احساسات را درک می کند. بیتلز در یک دوره نمادی از شهر بود. حالا فوتبال است. باشگاه فوتبال لیورپول یک فعالیت تجاری سوسیالیستی نیست. این باشگاه متعلق به سرمایه داران است، نه هواداران، اما حتی اگر باشگاه ها متعلق به هواداران آنها نباشند، اغلب توسط آنها تعریف می شوند. لیورپول که توسط هوادارانش، تاریخچه و حال آن تعریف شده است، برای شناخته شدن به عنوان یک باشگاه فوتبال سوسیالیستی، رزومه قوی‌ای دارد.
ما در ورزشگاه آنفیلد بنرهایی با عکس جرمی کوربین رهبر حزب کارگر و همچنین بنری به همراه ستاره‌ای سرخ با تقلید از یکی از مهم ترین نمادهای اتحاد جماهیر شوروی و کمونیسم (تصویر مارکس، انگلس و لنین) را میبینیم که تصاویری از موفق ترین سرمربیان تاریخ لیورپول بر آن نقش بسته است. همانگونه که گفته شد باشگاه فوتبال لیورپول به دست سرمایه داران اداره میشود اما این باشگاه توسط طرفدارانش، شهرش، سرمربی فعلیش و همکاری و تلاشی تعریف شده که به این باشگاه رنگی سوسیالیستی بخشیده است.
