آرش برهانی صحبت هایی را در خصوص سال 99 و جدایی اش از تیم استقلال مطرح کرده است.
به گزارش طرفداری، گفتگوی آرش برهانی با ایلنا را می خوانید:
سال 99 برای آرش برهانی چطور بود؟
خداراشکر برای من به شخصه سال خوبی بود و دو اتفاق خوب در زندگی‌ام رقم خورد. خداوند به من یک پسر دسته گل داد و اینکه بعد از سال ها به استقلال برگشتم. در کل برای من سال خوبی بود و خداراشاکرم.
به نظر شما چه زمانی کرونا ریشه‌کن می‌شود؟
فکر کنم یک سال دیگر این ماسک‌ها با ما هستند. امیدوارم کرونا برای همیشه ریشه کن شود و همه مردم سلامت باشند.
اما جدایی از استقلال چندان خوب نبود.
من خودم آمده بودم که هر کمکی از دستم بر می‌آید را انجام بدهم و خوشحالم که توانستم در این رده امیدها چند بازیکن خوب به بزرگان معرفی کنم و چند بازیکن هستند که مطمئنم در آینده جزو ستاره‌های لیگ می‌شوند. همین برای من لذتبخش و خوب بود ولی در بزرگسالان هم ما شاید هواداران از روش بازی و نوع بازی ناراضی بودند اما بد نتیجه نگرفتیم. اینطور نبود که خدایی نکرده تیم را نابود کنیم.
چرا سرنوشت استقلالی‌ترین کادرممکن اینطور شد؟
همه دیدند که فشارها زیاد بود و با آن فشارها نمی‌شد تمرکز لازم را داشت؛ چه بازیکنان و چه سرمربی که بخواهند بازی منظمی ارائه کنند. الان فکر می‌کنم فشارها کم شده و تیم می‌تواند خوب و شاداب بازی کند. مهم این است که استقلال بتواند قهرمان شود و دل هواداران را شاد کند. در این میان من خیلی دوست داشتم کسی که فرزند استقلال است و سال‌ها برای تیم زحمت کشیده و کاپیتان تیم بوده، در تیم خودش موفق شود ولی فکر می‌کنم با رفتن او تجربه خوبی کسب کرد.
بزرگترین اشتباه شما چه بود؟
بدترین تصمیم من... شاید این باشد که ما می‌توانستیم خیلی از چیزها را بگوییم ولی چون می‌دانستیم که خیلی‌ها دوست ندارند بشنوند و ناراحتی به وجود می‌آورد، دوست نداشتیم این کار را انجام بدهیم.
امکان دارد روزی دوباره به استقلال برگردید؟
من همین الان هم درست است که در کادر تیم بزرگسالان نیستم ولی در باشگاه فعالیت می‌کنم.
نگاه کردن بازی‌های استقلال برای شما حسرت دارد؟
نه، به هیچ عنوان. همه ما قبل ازاینکه بازیکن استقلال باشیم طرفدار این تیم بودیم و الان هم مثل قبل بازی‌ها را نگاه می‌کنم و هوادار این تیم هستم. من خودم جزوی از این مجموعه استقلال هستم، برایم چه به عنوان هوادار، مربی یا هر مقام دیگری همیشه استقلالی دانسته و می‌دانم و جدا از این باشگاه نیستم. هوادار استقلال بودن هم افتخار بزرگی است که نصیب هر کسی نمی‌شود.
از بازیکنان دلخور نیستید؟
نه، من از بازیکنان به هیچ عنوان دلخوری ندارم و برای یکایک آنها آرزوی موفقیت دارم چراکه استقلال مجموعه بهترین بازیکنان ایران را در اختیار دارد.
تجربه کار با تیم امید چگونه بود؟
امیدهای استقلال چندین سال بود که قهرمان نشده بود و مهم تر از قهرمانی برای من این است که چند فوتبالیست خوب را به بزرگان منتقل کنم و همه بعدها این اسامی که با آنها کار کرده‌ام را می‌بینند و می‌شوند که در این تیم بودند. قهرمانی که هیچ خروجی نداشته باشد فقط یک عنوان است، الان خوشحالم که 13 - 14 بازیکن خیلی خوب دارم که همه مستعد هستند در تیم‌های لیگ برتری بازی کنند.
دوست داری پسرت هم فوتبالیست باشد؟
من برای او آرزو کردم که دوبرابر من گلزنی کند و رکوردم را پسرم بزند.
