تو ماه مارس و ایام تورنمنت مسابقات دانشگاهی یا همون March Madness هستیم. دیوانگی این مسابقات که به صورت حذفی هست هم به خاطر حضور دانشگاه‌های کوچک و بزرگ از نقاط مختلف آمریکا و شگفتی‌هایی که تیم‌های کوچک می‌آفرینند و تیم‌های بزرگ و مشهور را حذف می‌کنند.
در سال ۲۰۰۸، دانشگاه دیویدسون در شهری کوچکی با همین نام در ایالت کارولینای شمالی سر و صدا کرد. ستاره این تیم یک پسر لاغر، تکیده و استخوانی‌ای به نام استفن کری. باباش دِل کری، بازیکن سابق شارلوت هورنتس بود و پسر در همان شهر و ایالت بزرگ شده بود. استفن به چشم داشنگاه‌های مشهور بسکتبال نیامد که علتش همین اندام و هیکل لاغرش بود.
امّا در آن فصل و علی الخصوص تو مارس ۲۰۰۸، کاری کرد که همه مربیان حسرت بخورند که چنین بازیکنی از چشمشون افتاد و نیاوردند. در راند اول دیویدسون، گانزاگای(Gonzaga) پرآوازه را شوکه کرد و با نتیجه ۷۶-۸۲ حذفشون کرد. استف ۴۰ امتیاز آورد و ۸ از ۱۰ سه امتیازی زد و باز چشم نوازش، دهان همه را گشاد کرده بود.
کری بسکتبالی را ارائه داد که جهان بسکتبال تا حالا ندیده بود. از قوس سه امتیازی یک اسنایپر به تمام معنا بود و سرعت رها شدن توپ از دستش باور‌نکردنی، دریبل‌ها و رقص‌هایش در زمین چشم نواز بود و صدای همه را درآورده بود.
حالا دیگه همه حواس‌ها به آقا زاده استخوانی اهل شارلوت با صورت بچگانه و Baby Faceاش بود.
در راند بعد نوبت به جُرج‌تاون قدرتمند‌تر با ستاره‌اش روی هیبرت رسید. همه منتظر بودند ببینند استفن می‌تواند باز جادوگری کند و یک تیم بزرگ را پایین بکشد یا نه. نیمه اول برای استفن خوب شروع نشد و جرج‌تاون طبق انتظار بازی را دستش گرفت و تا ۱۷ امتیاز جلو افتاد.
امّا نیمه دوم استفن موتورش روشن شد. باز سه امتیازی‌ها، و دریبل‌ها و لی‌آپ‌های آکروباتیکش رو به نمایش گذاشت و نشان داد که بازی قبلی یک اتفاق نبوده. یک تنه کامبک زد و نهایتاً ۷۰-۷۴ دیودسون پیروز شد. استفن این دفعه ۳۰ امتیاز آورد و تیمش حالا در ۱۶ تیم برتر تورنمنت بود.
حالا ستاره‌ای در حال تولّد بود و داشت اولین تصاویرش را در اذهان تماشاگران بسکتبال نقاشی می‌کرد.
️در راند بعد نوبت به دانشگاه ویسکانسین رسید. این دفعه استفن خیلی راحت نسخه بازی رو پیچید و ویسکانسین هیچ جوابی برای استف نداشت و شوی یک نفره استفن کری بود. استفن باز هم ۳۳ امتیاز آورد و ۶ تا سه امتیازی زد تا تیمش را به ۸ تیم برتر تورنمنت و فینال منطقه غرب میانه برساند.
حالا نوبت به تیم رده اولی و مدعی کانزاس رسید که مربی‌اش آقای بیل سِلف بود(و همچنان هست). این سخت‌ترین امتحان استفن بود. کانزاس از همون اول تمرکزش را روی استفن گذاشت و مدام دبل تیمش کردند و خیلی فیزیکی دفاعش کردند. تا حدود خوبی موفق بودند امّا باز استف ۲۵ امتیاز آورد و تیمش رو نگه داشت در بازی.
در لحظه‌های آخر در حالی که دیویدسون تنها ۲ امتیاز عقب بود، توپ و سرنوشت باز در دست استفن بود. امّا کانزاس میخواست هر کس شوت آخز رو بزنه غیز از کِری و مجبورش کردند که بیرون پاس بده امّا رابرتس شوت از راه دور را گل نکرد تا در یک بازی دفاعی ۵۷-۵۹ ببازند داستان سیندرلایی دیویدسون اینجا تموم بشه و نتونند به Final Four و ۴ تیم نهایی راه پیدا کنند.
کانزاس در آخر با پیروزی مقابل دانشگاه ممفیس و دریک رُز در فینال، به قهرمانی تورنمنت رسید. کانزاس ۵ بازیکن داشتند که درفت همان سال NBA انتخاب شدند من جمله ماریو چالمرز( گارد میامی هیت در دوران هیتلز در کنار لبران، وید و باش) و برندن راش
امّا مارس سال ۲۰۰۸ همیشه با یاد آن پسربچه لاغر سه زنی در یادها خواهد ماند و در تاریخ ثبت شد که سالیان بعد، بازی بسکتبال را تغییر داد و شد قهرمان و الگوی هزاران بچه و نوجوان، طوری که همه آرزویشان بشود اینکه مثل استفن کری بشوتند.
