Behzad S.hمشکل میلان ربط چندانی ب شانس نداره؛ دلایل علمی هس.تعداد بازیها هم دخیله اما فقط ی عامله؛ چون اغلب تیما تا این مقطع کمابیش ی اندازه بازی کردن حالا چارتا بازی کمتر بیشتر موثره؛ لیکن نباید ی تیمو دیگه بکل منهدم کنه. شانس هم ینی یکی پاش پیچ بخوره یا مصدومیتای اتفاقی پیش بیاد.
میزان مصدومیتهای عضلانی درمیلان ازحد عرف خیلی ردشده.این دیگه بیشتر به نوع بدنسازی و انتخاب سبک نامناسب با ابزار«بازی پرفشار و جنگنده و پرس ازجلو » پیولی مربوطه ک این پرسینگ سنگین و دوندگی را چندان مناسب فیزیک نامناسب اغلب نفرات میلان نمیدونم الان نفرات میلانو ببینید.مانژو ایبرا پیر و ذاتا مستعد مصدومیتن.بن ناصر و هاکان فیزیک تقریبا ضعیفی دارن .ربیچ و کالابریا و کیائر کونتی و کالدرا وموساکیو ک رفتن هم تجربه شون میگه مستعد انواع مصدومیتن. درعوض تئو و کسیه دوناروما دالو میته و.. بدن قویی دارن پس طبیعتا کمتر مصدوم میشن. درحقیقت شما برمبنای کیفیتهای فنی وفیزیکی تیمت باید سیستم و سبکت را مشخص کنی.مثلا تیم یووه با چنین نفراتی هرچقدر هم بخاد نمیتونه عین من سیتی بازی سرعتی ومالکانه درعمق وکناره ها انجام بده چون ابزارش بدرد سبکی شبیه الگری میخوره نه پپ یا ساری پس نمیشه بدون توجه ب ابزارت؛ سبک انتخاب کنی.کنته اگه این سبک فعلی را موفق اجرا میکنه بدلیل اینکه اصرار کرده وابزار تقریبا مناسبی پیدا کرده مثلا لوکاکو با چنین فیزیک قدرتمندی ی نوک کامله و ب تنهایی سی درصد موفقیت اینتر هس .حالا تفاوت قیمت ایکاردی با لوکاکو چقدره؟ حدود ده میلیون یورو؛ کنته اصرار کرد تا مهاجم موردعلاقش بیارن ودرعوض ستاره وکاپیتن اینتر را رد کرد. این ینی درایت در ساختن ی ترکیب.
از طرف دیگه چون کیفیت فنی و تجربی اکثر نفرات میلان پایینتر از حد لازم برای رقابت هس پیولی با فشار شدیدتر به بدن بازیکنها سعی میکنه با دوندگی و توسعه توانمندیهای فیزیکی ضعف های تکنیکی را تا حدی پوشش بده اینم باعث ریسک ومصدومیت بیشتر میشه. این مورد «ینی بدنسازی پرفشارتر از حد نرمال» را اغلب مربیان مکتب ایتالیا استفاده میکنن ازجمله یووه. چون پتانسیل تیماشون قابل رقابت با رئال و سیتی و چلسی وپاریس نیس.
