بایرن مونیخ با هدایت هانسی دیتر فلیک موفق به کسب 6گانه شد. مهم ترین جام آنها جام لیگ قهرمانان بودکه در مقابل پاریس سنت ژرمن(که برای اولین بار به فینال صعود کرده و در پی قهرمانی بود)و با پیروزی 1-0 بدست آمد.
مهم ترین نکات در بازی پاریس با هدایت تماس توخل فشار روی بالا زمین،پرس سنگین،بازی مالکیتی و پاس های زیاد با دقت بالا بود.
واما تاکتیک های بایرن در این بازی:
خنثی سازی پرس پاریس پرس شدید از مهم ترین نکات تیم پاریس سنت ژرمن بود.
یکی از راه های بایرن در برابر پرس خوب و غافل گیرانه ی psg، به عقب آمدن تیاگو و ایجاد سه مدافع در عقب بود. تیاگو این کار را در طول بازی زیاد انجام داد. برای مثال در تصویر زیر می بینیم به عقب آمدن تیاگو فضای زیادی به مدافعان داد تا بتوانند جلو تر بیایند...
بازی مالکانه پاری سنت ژرمن
بایر برای پرس حریف از همان سیستم 4231 خود استفاده کرد. 2 وینگر برای پرس فولبک ها جلو آمدند. لواندوفسکی دو مدافع psg را پرس می کرد. مولر و گورتسکا هم در کنار دابل پیوتpsg در میانه میدان بودند.
گلزنی بایرن نیز ناشی از به عقب آمدن تیگو بود. در طی یک حرکت هوشمندانه کیمیش به جلو رفت و هنگامی که دو مدافع psg مشغول مارک کردن بازیکنان تهاجمی بایرن بودند، تیاگو توپ را با پاسی خوب به کیمیش رساند که کاملا آزاد و مارک نشده بود...
در عکس زیر هم می توانیم ببینیم که تیاگو نقش خود را عالی انجام می دهد تا توپ را از جریان بازی خارج کند و مولر هم در کنار مارکینیوش قرار دارد. نکته مهم این بود که در این بازی هانسی فلیک از مولر برای پرس در میانه میدان استفاده کرد و برخلاف بازی های قبلی مولر برای پرس از پست 10 خود جلو تر نرفت و باعث ایجاد شلوغی در میانه psg شد.
سبک بازی پاریس سنت ژرمن
پاریس با استفاده از سیستم نامتقارن 442، از یک سیستم پرسینگ کاملا پیچیده و ظریف برای دستکاری و خراب کردن بازی سازی بایرن استفاده کرد. به این ترتیب که دیماریا برای پرس مدافع میانی چپ بایرن(آلابا) جلو می رفت و آلفونسو دیویس را پشت سر میگذاشت و در سایه خود قرار میداد(راه ارتباطی برای پاس کوتاه بین آلابا و دیویس را می بست).نیمار عقب تر ایستاده و خط بین دو مدافع بایرن را قطع نمی کند. آندر هررا جلو آمده تا دبل پیوت بایرن را(تیاگو-گورتسکا) در صورت مالکیت پرس کند.
دیماریا بالا آمده و دیویس را با سایه خود پوشانده است. نیمار عقب ایستاده تا در صورت پاس به بواتنگ او را پرس کند. هررا مواظب دبل پیوت بایرن است و امباپه دفاع راست بایرن را پرس میکند،همچنین توجه داشته باشيد که تیلو کِهرر مدافع راست پاریس نسبتا جلو آمده تا در صورت پاس هوایی به دیویس،او را تحت فشار قرار دهد.
البته آلابا یک گزینه دیگر هم دارد یعنی مانوئل نویر! این دقیقا جایی است که تیلو کهرر وارد میشود!!
در صورت پاس به نویر، دیماریا عقب نمی آید بلکه تیلو کهرر جلو تر آمده تا فولبک خطرناک بایرن یعنی دیویس را تحت فشار بگذارد.
به عکس زیر دقت کنید.
نویر بازی با پای خوبی دارد و به راحتی دیویس را صاحب توپ می کند اما کهرر به سرعت وارد عمل می شود و تنها یک گزینه به دیویس می دهد. پاس رو به عقب و تکرار چرخه!! بنابراین پاریس در خنثی کردن حملات و نفوذ های دیویس تا حد بسیار زیادی موفق عمل کرد.
عکس زیر حملات و فعالیت بایرن در سمت چپ و راست را نشان می دهد
ترکیب دوتیم
در هیچ یک از دو تیم تغییر اساسی از نظر تاکتیکی و همچنین ترکیب دیده نمیشد. پاریس بعد از بازگشت دروازه بان اصلی خود کیلور ناواس، او را به دروازه بازگرداند و با همان سیستم 442 خودش که گاهی اوقات به 433 تبدیل می شود بازی کرد.
بایرن مونیخ تنها یک تغییر داشت آن هم بازگشت کینگزلی کومان وینگر فرانسوی به ترکیب اصلی و البته همان 4231 همیشگی.
نتیجه مسابقه
بازی فینال تقریبا مساوی بود و هردو تیم شانس های خوب گلزنی ایجاد کردند اما عدم موفقیت در استفاده زود هنگام از این موقعیت ها، عامل ناکامی psg بود. این احتمالا بهترین بازی بایرن از لحاظ تهاجمی نبود اما در فینال هایی که به ندرت برای هر تیمی اتفاق می افتد، بایرن در کنترل بازی خیلی خوب عمل کرد و بازی بدون توپ آن ها و تطبیق پذیری خیلی خوب با پرس psg،کلید برد فینال برای باوارایی ها بود.
