این یه شوخی نیست.
لیورپول رکورد باخت در بازیهای خانگی خودش در تمامی دورانها رو با شیش باخت ارتقا داد.
رکوردی که شاید تا صدها سال دیگه شکسته نشه!!
رکوردی که حتی ضعیف ترین تیمهای تاریخ پی ال هم تاحالا نتونستن بهش برسن،اما مشکل کجاست؟!
این تیم بیماری روحی داره،کلاسیستم مربی های تهییجی مثل مورینیو و کلوپ تا یه مدتی جواب میده و چون بیشتر از موارد تاکتیکی روی روح و روان کار میکنن کارشون حکم مورفین رو داره.
بدنت که بهش عادت کنه و دیگه اون تهییج روت جواب نده و بدنت به دوز بالاتری نیاز داشته باشه باز درد میاد سراغت و حتی تبدیل به ورژن قبلی خودت هم نمیشی،به چیزی بدتر از قبل تبدیل میشی مثل یه معتاد.
نمونه قبلی چنین مربیانی هکتور رائول کوپر بود،کسی که قبل از ورود بازیکناش به زمین محکم به سینشون میکوبید و با فریاد زدن اونارو تهییج میکرد و کارهاش تا چند سال به شدت تو والنسیا و اینتر تا حدودی جواب داد که تو هفته اخر برابر لازیو تمام رشته هاش پنبه شد.
مربیهایی که در عین نبوغ به علت استفاده از چیزی که وجود فیزیکی نداره (افزایش قدرت ذهنی) در دنیای مواد و متریال تاریخ مصرف دارن!
منظورم این نیست که مورینیو و کلوپ تاکتیک ندارن،دارن و جزو مربیای تاپ هستن اما به دلیل استفاده از همین مورفین وقتی اثر بخشی کارهای روحی و روانیشون تموم میشه سنگ بناهای تاکتیکی هم که بنا کرده بودن به علت سنگینی کفه ترازوی کارهای روحی روانیشون نسبت به کارهای تاکتیکی فرو میریزه و این دلیلیه که کارهای کلوپ بعد از چند سال دیگه تو دورتموند جواب نداد و به همین دلیله که مورینیو نمیتونه کسی مثل ونگر،فرگوسن و گواردیولا باشه که سالها بتونه تو یه باشگاه دووم بیاره.
بازیکنای لیورپول همون بازیکنای قهرمان سی ال و پی ال هستن اما چیزی که توشون تغییر کرده همون باورهاشونه.
کلوپ بهشون القا کرده بود که شکست ناپذیرن اما وقتی تو لیگ هفت یک شکست خوردن باز حس زمینی بودن کردن و از عرش به فرش رو تجربه کردن و تمام باورهاشون رنگ باخت و شکست پشت شکست و شکست و شکست...
بدن تهییج بیشتری میطلبه اما مورفین کلوپ در همین حده و بیش از این نمیتونه بازیکناشو تهییج کنه.
و البته اینم فراموش نکنید که کلوپ به عنوان یه مربی تهییجی بزرگترین سلاحش رو نداره و اون سلاح چیه؟!
بله ``هوادار``
و اینجاست که بازیکنایی که از ورژن قبلی خودشون هم بدتر شدن برای بازگشت فقط به یک چیز نیاز دارن.
``شوک``
البته تو این سبک مربی موفقی مثل سیمئونه هم وجود داره که به علت استفاده زیاد از بازیکنای فیزیکی و فوتبال تدافعی این سبک رو به نهایت خودش رسونده و تو سبک مربیهای تهییجی خودش رو تبدیل به یه استثنا کرده و شاید خودش هم اینو فهمیده که جایی خارج از مادرید موفقیتش تداوم نداره و به همین دلیل حاضر به ترک اتلتیکو نیست.ه
همیشه تهییج مدافعانی فیزیکی که نهایت کارشون زیر توپ زدنه خیلی راحت تر از بازیکنای خلاق و هجومیه که نیاز به ظریفترین ترین و خلاقانه ترین حرکات برای موفقیت دارن. دفاع کردن صرف بدون خلاقیت همیشه راحت تر از حمله خلاقانس.
لیورپول اینروزا مصداق بارز این مثاله
``هرچی بالاتر بری بدتر سقوط میکنی``
