تاریخچه نظامی گوگوریو شامل جنگ هایی می شود که با سایر پادشاهی های کره ای، سلسله های چینی، ایالت ها و قبایل عشایری و دودمان وا از ژاپن در گرفته است. گوگوریو کشوری به شدت نظامی بود. آن یک امپراطوری قدرتمند و یکی از بزرگترین قدرت های شرق آسیا به حساب می آمد. این شرایط تا زمان شکست گوگوریو از اتحاد شیلا – تانگ در سال ۶۶۸ که بعد از فرسایش طولانی مدت و کشمکش داخلی ایجاد شده بر اثر فوت یون گه سومون به وجود آمده بود ادامه یافت
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
شیلا:
در سال ۲۴۵، دونگ چون دستور حمله ای به شیلا را صادر کرد ولی دو پادشاهی در سال ۲۴۸ وارد روابطی حسنه شدند.
نولجی (پادشاه شیلا) که یکی از خراج گذاران جانگسو به حساب می آمد، روابط با گوگوریو را در سال ۴۵۴ قطع کرد. جانگسو در سال ۴۶۸ به شیلا حمله ور شده و مناطق تحت تسلط خود را به بخش هایی از منطقه گنگ ون رساند. او مجددا در سال ۴۸۹ موفق به اشغال ۷ شهر محصور شیلا و توسعه قلمروش در بخش هایی از منطقه گیونگ سانگ امروزی شد.
شیلا پس از خیانتش به بکجه و تصرف منطقه رودخانه هان از گوگوریو در سال ۵۵۳ به عنوان یک بازیگر بزرگ منطقه ای در شبه جزیره کره ظهور پیدا کرد ولی گوگوریو و بکجه فشار سیاسی، نظامی، و اقتصادی بر شیلا اعمال می نمودند. در سال ۶۴۳، به دلیل حملات اتحاد گوگوریو و بکجه، دربار شیلا کیم چونچو را به منظور درخواست کمک نظامی به سلسله چینی تانگ فرستاد که این گسیل به لشکر کشی امپراطور تایزونگ به گوگوریو انجامید.
در سال ۶۶۰، متحد گوگوریو یعنی بکجه به دست نیروهای مشترک شیلا – تانگ افتاد؛ متحدین پیروز یورش های خود را به مدت هشت سال آینده بر گوگوریو پی گرفتند ولی نتوانستند از پس یون گه سومون برآیند. اما یون گه سومون به علل طبیعی درگذشت و یک جنگ داخلی بین سه پسرش به وجود آمد که به اتحاد شیلا و تانگ برای پی ریزی یک تهاجم جدید منجر شد. در نوامبر سال ۶۶۸، پادشاه بوجانگ به نیروهای مشترک شیلا – تانگ تسلیم شد و گوگوریو در نهایت سقوط کرد.
