در نوامبر و پس از شکست بارسلونا برابر اتلتیکومادرید در واندامتروپولیتانو، نوشته بودم که تغییر راه و روش کومان، یک مسکن برای بارسلونا در این فصل خواهد بود. و حالا، کمتر از پنج ماه از آن مطلب می‌گذرد، و شب گذشته در نیمه نهایی کوپا‌دل‌ری برابر سویا، همانند بازی اول هفته، به اجرای یک بازی سیال و روان پرداخت. بارسلونا به طرز وحشیانه‌ای رقابت می کرد، ریتم بازی عالی، کیفیت فنی فوق العاده، انسجام تیمی بی عیب و نقص و کار روی توپ و خارج از آن پر هیجان بود. بهترین بارسا، با 80 دقیقه تسلط کامل و 40 دقیقه آخر گرسنگی بیشتر و در عین حال برتری؛ درست در لحظه‌ای مناسبِ این فصل.
این تیم رشد گسترده‌ای داشته است. این عملکرد چند ماه پیش غیر قابل تصور بود. و رونالد کومان سزاوار تحسینی بی نظیر برای آن است. علی‌رغم مصدومیت ها، علی‌رغم ناهماهنگی در نیم فصل اول، با وجود چند فراز و نشیب بسیار، با وجود شکست در سوپرجام، 2-0 در بازی رفت برابر سویا یا 1-4 برابر پی‌اس‌جی. اینکه این تیم علی‌رغم همه ناکامی ها دوباره اوج گرفته است، حرف و اعتقاد بسیاری از بازیکنان به سرمربی تیم است. و پیروزی فقط ایده های او را بیشتر تقویت می‌کند. کومان تیمی را ایجاد کرده، آن را زنده کرده است وقتی که مدت‌ها مرده بود، به آن راه حل هایی برای رقابت و پیروزی بخشیده، تاکتیک‌ها را بهبود داده، جوانان زیادی را بازی داده و در رشد آنها نقش داشته است، لیونل مسی دوباره لبخند می‌زند و این مایه افتخار و سرمستی هر هوادار بارساست.
نتیجه نهایی هرچه باشد، میراث کومان مطمئناً عالی خواهد بود. از نظر جسارتی که داشت، گردش توپ سیال و پرس کردن، دو مسابقه گذشته بارسلونا برابر سویا، دقیقاً نحوه بازی بارسلونا است؛ همانطور که باید باشد و از نظر رقابت پذیری، فقط باید به این فصل کوپا دل ری نگاه کرد. گل های حساس ما در چنین دقایقی به ثمر رسیده‌اند: 92، 120، 69، 80، 88، 92، 100، 108، 113، 12، 94 و 95؛ همچنین ما مقابل سویایی کامبک زدیم که در 11 بازی اخیرش 9 کلین‌شیت داشت، در 12 بازی اخیرش تنها 2 شکست داشت و در کوپا دل ری امسال تا پیش از این بازی هیچ گلی نخورده بود. کولیز، از این برد لذت ببرید، زیرا مدت‌ها بود که این احساس را تجربه نکرده بودید.
عملکرد دیشب جرارد پیکه نیز، یکی از به یاد ماندنی ترین بازی های او بود، مانند بازی فینال لیگ قهرمانان 2009، ال‌کلاسیکو 2019 یا بازی خارج از خانه آن سال در اولدترافورد. به خاطر کاری که انجام داد، برای چالش‌هایی و انتقاداتی که تجربه کرد و شنید، برای شرایط و معنای آن. 120 دقیقه بازی، 9/10 توپ پلند، 5/8 دوئل هوایی موفق. البته باید گفت که لنگله نیز در فرمیشنی با سه دفاع درکنار پیکه عالی بود و در دوئل های هوایی (8) و زمینی (2) بطور 100% موفق بود. اما پیکه 34 ساله است و با کمبود سرعت، یک بازی های‌کلس در نحوه دفاع با از بالا ارائه داد و در دقایق پایانی وقت اضافی نیمه دوم، او با شرایط خود سازگار شد و در محوطه حریف فوق العاده بود.
اگر این کافی نبود، او احتمالاً پر سر و صداترین شخصیت بارسا بود و دائماً به دیگران دستور می‌داد که کجا خود را جای دهند. با آزمایشاتی که درست بعد از مسابقه انجام شد، او از ناحیه زانو آسیب ندید اما متاسفانه اعلام شده دو هفته غایب است. شاید او در برابر اوساسونا استراحت کند، اما امیدوارم برای پاریس آماده باشد. پس از پیروزی اخیر لیگ در برابر سویا، او گفت:"اگر موفق شویم روز چهارشنبه نتیجه را برگردانیم، فصل کاملاً تغییر می‌کند." بدون گل او، بازگشت بسیار هم امکان پذیر نبود. با فداکاری‌اش در حین مصدومیتی که داشت برای تیم بازی کرد و گلزنی کرد، رئیسی بهتری از او وجود ندارد.
همچنین من اشتیاق و تمایل لیونل مسی، سرخیو بوسکتس و جوردی آلبا را تحسین می‌کنم. آنها می توانستند از شرایط بد باشگاه و حواشی خسته باشند. اما آنها ادامه می‌دهند و آزولگرانا را رهبری می‌کنند و رقابت تیم را بیش از آنچه ما به آنها اعتبار می‌دهد، بالا می‌برند. خیلی ناسپاس هستند آنها که می‌گویند مسی متعهد نیست، پیکه فقط به مشاغل و مارکتینگ خود متمرکز است، بوسکتس خودخواه است و باید بازنشسته شود و... هواداران بارسا باید بسیار سپاسگزار باشند و واقعاً خوش شانس هستند که آنها و تمایل آنها به پیروزی در این باشگاه را داشته‌اند. این بازیکنان قابل جایگزین نیستند و ما در زمان بازنشستگی‌شان، این را بیشتر متوجه خواهیم شد.
نمایش کاپیتان مسی برای گل نزدن در بازی دیشب شاید مورد توجه قرار نگیرد، اما جاه طلبی و فعالیت بالایی که در دو مسابقه گذشته از او دیده‌ایم، تماشایی است. 100% دریبل موفق، دویدن مداوم برای پرسینگ، مهمتر دانستن زمان دویدن و زمان کاهش سرعت به علاوه خواندن بی نظیر بازی او واقعاً به بارسا کمک کرد. ضریب هوشی فوق العاده در درگیری‌های پر تنش که در آن موارد زیادی برای بارسا در معرض خطر بود.
شما می‌بینید که مسی جوانان را در تمرینات و بازی‌ها راهنمایی می‌کند، لبخند می زند، جشن می‌گیرد، درست مثل دیگر کاپیتان‌ها، فقط داد زدن بلد نیست اما رهبری را از بَر است؛ مسی رهبر نسل جدید بارسلونا، بهتر از هر کَس دیگری‌ست. اگر بخواهم پیش‌بینی خود را به اشتراک بگذارم، می‌گویم که مسی قطعاً در بارسا خواهد ماند، بیشتر اگر لاپورتا را به عنوان رئیس بدانیم. ما می‌دانیم و او نیز می‌داند که هیچ جایی بهتر از بارسلونا برای جشن در پیروزی ها و این اشتیاق فوق العاده وجود ندارد. با روی کار آمدن رئیس جدید باشگاه و کسب یک ثبات نسبی و پایداری در مدیریت، لیونل مسی و اسطوره‌های دیگر، در کنار جوانان آینده‌دار، بسیاری از این شب های جادویی را به هواداران بارسلونا هدیه می‌دهند.
