mehdi hashemنکات مثبت بازی توموری بنظر من یکیش این بود که از درگیری نمی‌ترسید. وقتی بازیکن حریف پشت به توموری صاحب توپ میشد، ولو با خطا اجازه نمیداد عبور کنه. دقت کنید حتا با خطا نباید گذاشت بازیکنی که پشت به شماست چرخش کنه. این چیزی بود که به کرات رومانیولی مرتکب میشد.
دوم اینکه توموری در طراز کامل با کیائر قرار داشت و فاصله‌ی منطقی با کیائر رو از دست نداد. برای همین تونست در لحظاتی که کیائر هم جا می‌موند، پوشش لازمو بده. در حالی که کیائر باید جورر رومانیولی رو می‌کشید.
سوم اینکه درک فضایی خوبی نشون داد. مسیر توپ‌ها و موقعیت فرودشونو خوب تشخیص میداد. حضرت رومانیولی در این فاز هم فاجعه بود.
توموری در پابه توپ شدن و پاس به هافبک‌ها هم خوب عمل کرد. اغلب توپ رو به کسیه و تونالی میداد. برخلاف رومانیولی که همیشه تئو هرناندزو تو هچل می‌نداخت.
اگر دقت کردید، رم با چهار نفر در یک‌سوم میلان پرس می‌کرد. اینجا ارزش کار دو مدافع وسط مشخص میشه. رومانیولی زیر پرس مهاجمان زه میزد.
