یوونتوس، روزهای چندان خوبی را سپری نمی کند و کسب فقط چهار امتیاز در چهار بازی اخیر آن هم در حالی که تنها برد این چهار بازی مقابل ضعیف ترین تیم لیگ بوده، یعنی اوضاع چندان خوب پیش نمی رود و طبیعی است که انتقادات آغاز شود. وقتی یک تیم نتیجه نمی گیرد، طبیعتا سرمربی تیم اولین کسی است که انگشت اعتراضات به سمت او نشانه می رود و سیبل انتقادات می شود. چون به هرحال، سرمربی مسئول فنی تیم است و تفکرات و برنامه های او هستند که به تیم شکل می دهند اما انتقاد از شرایط یک مجموعه با دید بیرونی، کار آسانی نیست و باید تمام شرایط و جوانب را سنجید تا قضاوت یک طرفه نشود.
تساوی 1-1 یوونتوس در خانه هلاس ورونا، باعث شد آندره آ پیرلو، سیبل تیغ تیز انتقادات شود. علاوه بر نارضایتی هواداران در شبکه های اجتماعی، خبرنگاران و کارشناسان اسکای ایتالیا هم صراحتا از آندره آ پیرلو بابت چیدمان بازیکنان و ترکیب بازی انتقاد کردند اما پاسخ سرمربی یوونتوس این بود: "بازی های ما را با دقت بیشتر دنبال کنید. دراگوشین در پست دفاع راست بازی نکرد چون اصلا مدافع راست نیست". دلیل انتقادات مشخص است؛ باخت به ناپولی و تساوی مقابل هلاس ورونا باعث افزایش فاصله با اینتر صدرنشین شده و باخت مقابل پورتو، نگرانی هایی را در خصوص ادامه ماجراجویی در لیگ قهرمانان اروپا به وجود آورده است. علاوه بر این، یوونتوس قهرمان نه فصل اخیر سری آ است و از نظر مهره ها، روی کاغذ کیفیت خوبی دارد اما نتایج این فصل یوونتوس چندان باب میل هواداران نبوده است.
یکی از کلیشه های مطرح شده در خصوص مشکلات این روزهای یوونتوس، انتقاد به تجربه کاری پیرلو است اما او، ایده های فوتبالی خودش را دارد که در پیاده کردن آن ها بعضا به مشکل خورده است. مطرح کردن مسئله بی تجربگی را می توان بی اعتمادی به سرمربی دانست. بی اعتمادی ای که نسبت به ماسیمیلیانو الگری و مائوریتزیو ساری به طرز دیگری وجود داشت اما پیرلو با وجود همین بی تجربگی، توانسته مقابل اینتر، میلان و آاس رم، چهار تیم اول سری آ حداقل یک بار به برتری برسد و بارسلونا را هم در لیگ قهرمانان اروپا شکست دهد. فصل 21-2020، مسلما یکی از عجیب ترین فصول تاریخ فوتبال است که به خاطر فشردگی شدید مسابقات و نبود آماده سازی های مناسب در ابتدای این فصل عجیب، تمام تیم های بزرگ در مقطعی به مشکل خورده اند اما یوونتوس در یکی از حساس ترین مقاطع فصل با چیزی شبیه به یک بحران روبرو شده و فشارها روی پیرلو افزایش یافته است.
بازیسازی از عقب زمین و حفظ مالکیت، پلن پیرلو برای طراحی حملات
آندره آ پیرلو در طول فصل با وجود داشتن 22 بازیکن باکیفیت در ترکیب خود، در هیچ یک از مقاطع فصل، تمام بازیکنانش را به طور کامل در اختیار نداشته و همیشه در مقاطعی، مصدومانی تاثیرگذار داشته که در مقطع حساس کنونی فصل، شمار مصدومان کلیدی بیانکونری بسیار زیاد شده است و می توان گفت غیبت ستون های اصلی تیم پیرلو، دلیل بد بازی کردن و البته نتیجه نگرفتن تیم در این روزها است. در تیم آندره آ پیرلو یکی از اصلی ترین برنامه برای حملات، بازیسازی از عقب زمین و حفظ مالکیت توپ است. در روزهای ماه ژانویه که یوونتوس بازی هایی حساس را برد تا با وجود تساوی های پیاپی ابتدای فصل و شکست بد مقابل فیورنتینا، به کورس قهرمانی برگردد. در این ماه، آرتور ملو، هافبک برزیلی یوونتوس که قدرت حفظ توپ بالا و فرار از پرس بالایی دارد، عملکرد خوبی از خود نشان داد و با عملکرد خوب او خط هافبک یوونتوس، پویایی بیشتری یافت اما مصدومیت عجیب او و البته مصدومیت لئوناردو بونوچی، باعث شده یوونتوس در زمینه بازیسازی از دفاع، با مشکلات مهمی روبرو شود. لئوناردو بونوچی با وجود نقاط ضعفی که دارد، در زمینه بازیسازی از دفاع و پخش کردن توپ اگر نگوییم بهترین، یکی از بهترین مدافعان دنیا است. با غیبت بونوچی و آرتور ملو، یوونتوس حالا راحت تر پرس می شود و در زمینه بازیسازی از دفاع به مشکل می خورد.
در بازی با پورتو دیدیم که یوونتوس چگونه از این راه ضربه خورد و مهدی طارمی با استفاده از اشتباه وحشتناک رودریگو بنتانکور که قرار بود نقش آرتور را ایفا کند، به یووه گل زد. در بازی با هلاس ورونا، این سناریو تکرار شد و بازهم رودریگو بنتانکور نتوانست کیفیت آرتور را ارائه دهد و در نقطه ای حساس توپ را لو داد. هلاس ورونا تیمی است که در زمینه پرس و بستن فضاها از بهترین تیم های ایتالیا به شمار می رود و شاگردان ایوان یوریچ از هر نقطه از زمین، حریف را پرس می کنند. در نیمه اول بازی یوونتوس و هلاس ورونا، با توجه به دوندگی بالا و پرس بازیکنان هلاس ورونا، بازی پایاپای دنبال شد اما در نیمه دوم و پس از گل اول یوونتوس، تیم پیرلو به خاطر خستگی عقب کشید، گل خورد و حتی ممکن بود بازنده بازی شود.
آلوارو موراتا، بازیکنی فراتر از یک مهاجم نوک
غیبت لئوناردو بونوچی و آرتور ملو به عنوان دو بازیکن پرس شکن در این بازی و البته عملکرد ضعیف آدریان رابیو در دوئل های مرکز زمین، باعث شد ایوان یوریچ بتواند ایده هایش را پیاده کند. اما چرا پیرلو با علم به نبود آرتور ملو و بونوچی، بازهم از تاکتیک بازیسازی از عقب زمین استفاده می کند؟ آلوارو موراتا که پیش از بازی با ناپولی به آنفلوانزا مبتلا شد، دیگر نتوانسته عملکرد بسیار خوب ابتدای فصل خود را تکرار کند و عملکرد اخیر او تحت تاثیر ابتلا به بیماری سیتومگالوویروس بوده است. آلوارو موراتا، همان مهاجم مدنظر آندره آ پیرلو بود و او با استفاده از مهارتش در نبردهای هوایی و البته سرعت بالایش که مدافعان حریف را عقب نگه می داشت، برای کریستیانو رونالدو فضاسازی و موقعیت سازی می کرد و از بهترین بازیکنان تیم پیرلو در نیم فصل اول بود. حضور موراتا باعث می شود یوونتوس در نبردهای هوایی و استفاده از توپ های بلند مستقیم، برتری داشته باشد. نبود بازیکنی مشابه با ویژگی های موراتا در ترکیب یوونتوس باعث می شود آندره آ پیرلو ناگزیر شود تااز دیان کولوسفسکی وینگر در پست غیر تخصصی مهاجم دوم استفاده کند. به همین علت پیرلو دوباره مجبور می شود با توجه به نداشتن بازیکنی بلند زن، حتی با نبود آرتور و بونوچی بازهم بازیسازی از دفاع را امتحان کند. اهمیت موراتا در یک زمینه دیگر نیز در ترکیب یوونتوس کاملا واضح است. برنامه پیرلو برای بازپس گیری توپ از حریف، شروع پرس از زمین حریف است که با توجه به تمایل نداشتن کریستیانو رونالدو برای انجام این کار، موراتا در زمینه دوندگی و پرسینگ حریف بسیار فعال عمل می کند که کولوسفسکی نه چندان سریع، در این زمینه نتوانسته مثل موراتا موثر باشد.
تعلل فابیو پاراتیچی در تقویت یوونتوس در ژانویه
غیبت موراتا باعث شده پیرلو ناگزیر از دیان کولوسفسکی در پست مهاجم استفاده کند که این انتخاب اجباری باعث شده عملکرد کولوسفسکی و رونالدو افت داشته باشد اما با این وجود بازهم کریستیانو رونالدو توانسته روند گلزنی های خود را حفظ کند. استفاده اجباری از کولوسفسکی در خط حمله یوونتوس، ضمن کاهش بازدهی او، خط حمله یوونتوس را ضعیف کرده اما آندره آ پیرلو را نمی توان مقصر این داستان دانست. در طول نقل و انتقالات ژانویه، تیم نقل و انتقالاتی یوونتوس به دنبال جذب یک مهاجم ذخیره بود و نام اولیویه ژیرو و جانلوکا اسکاماکا، دو مهاجم بلند قامت پیرامون یوونتوس مطرح شد اما گران بودن اسکاماکا و مسن بودن ژیرو و البته آزاد نبودن وی باعث شد فابیو پاراتیچی از خرید مهاجم نوک در ژانویه صرف نظر کند. آندره آ پیرلو واضحا از لزوم جذب مهاجم نوک و علاقه اش به ژیرو سخن گفته بود اما در روزهای پایانی نقل و انتقالات و منتفی شدن گزینه های موجود، در کنفرانسی خبری اعلام کرد مجبور است به کولوسفسکی در پست مهاجم بازی دهد. شاید حضور بازیکنی چون اولیویه ژیرو یا جانلوکا اسکاماکا می توانست پلن بازی مستقیم را در دسترس پیرلو بگذارد.
خوان کوادرادو، موتور محرک یوونتوس در جناح راست زمین
خوان کوادرادو، مدافع راست 32 ساله کلمبیایی یوونتوس که بازیکنی با تکنیک و پا به توپ است، یکی از بهترین بازیکنان فصل یوونتوس بوده و آمار پاس گل ها و سانترهای خوب او در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا به خوبی گویای کلیدی بودن او در ترکیب تیم پیرلو است. یوونتوس پیرلو که با سیستم 2-4-4، سیستم مورد علاقه کارلو آنچلوتی که بسیاری او را ناجی این روزهای یوونتوس می بینند، بازی می کند و استفاده از فضاهای خالی کنار زمین با استفاده از حرکات انفجاری و تکنیکی خوان کوادرادو و فدریکو کیه زا، یکی از پلن های پیرلو برای حمله است. غیبت خوان کوادرادو به عنوان بازیکنی مسلط در کار با توپ و باز کردن فضاها ضربه مهمی به یوونتوس می زند. حضور دنیلو به عنوان بازیکنی ایستا در سمت راست خط دفاعی، این ضعف تیم پیرلو را نشان داد اما حداقل دنیلو در کارهای دفاعی در این فصل عملکرد قابل قبولی داشته است. غیبت همزمان کوادرادو و دنیلو، باعث شد یوونتوس برای پست مدافع راست هیچ بازیکنی نداشته باشد و کیه زا به اجبار باید وظایف دفاعی را برعهده می گرفت. در نهایت یوونتوس در بازی با هلاس ورونا از همان ناحیه هم ضربه خورد و لازوویچ با یافتن فضا، سانتری دقیق برای آنتونین باراک ارسال کرد تا دروازه بیانکونری باز شود. نقطه ضعف یوونتوس در این صحنه، قد کوتاه ساندرو و ضعف او در نبردهای هوایی بود. قبلا یوونتوس از این ناحیه ضربه خورده بود.
یوونتوس منهای دیبالا
پائولو دیبالا، ستاره تیم مائوریتزیو ساری، در فصل 21-2020 عملا تاثیر خاصی در یوونتوس نداشته است؛ در ابتدای فصل او به خاطر ریکاوری و ناآمادگی چند بازی را از دست داد و بیش از یک ماه است که به خاطر مصدومیت زانو، دور از میادین است. دیبالا نیز مثل کوادرادو، یکی از معدود بازیکنان ترکیب یوونتوس است که در زمینه خلاقیت و دریبلینگ، عملکرد خوبی دارد اما در دسترس نبودن بازیکن با کیفیتی چون او برای حضور در خط حمله، قطعا به تیم پیرلو ضربه زده است. فراموش نکنیم که یوونتوس در بازی با هلاس ورونا، فقط وستون مک کنی را به عنوان یک بازیکن بزرگسال و غیر دروازه بان روی نیمکتش داشت. فشردگی مسابقات و افزایش مصدومیت ها باعث می شود بازیکنان فیکسِ ترکیب، خسته تر و فرسوده تر شوند. یوونتوس مشخصا ترکیبی غنی در اختیار دارد اما وقتی روی کاغذ فقط 12-14 نفر در دسترس باشند، طبیعی است که هر سه روز یک بار بازی کردن مشکل خواهد بود.
آدریان رابیو و آرون رمزی، غیرقابل اتکا
آدریان رابیو و آرون رمزی، دو خرید رایگان فابیو پاراتیچی در تابستان 2019 که با دستمزدی سنگین به یوونتوس آمدند، یکی از معماهای ترکیب تیم پیرلو هستند. آدریان رابیو با دستمزد سالانه حدود 8 میلیون یورو طی یک سال و نیم حضورش در یوونتوس بسیار نوسانی ظاهر شده و واقعا نتوانسته چیز خاصی به خط هافبک یوونتوس اضافه کند. تردید در خصوص رابیو این جاست که نه می توان کاملا او را نیمکت نشین کرد و نه می توان از کیفیت خوب او در تمام بازی های فصل مطمئن بود. داشتن بازیکن نوسانی با کیفیت متغیر، مسلما چیزی نیست که دلخواه یک مربی باشد. از سوی دیگر آرون رمزی، بازیکنی است که در زمینه طراحی حملات، فضاسازی و حفظ توپ، کیفیت خوبی دارد اما نه در سطح بهترین های جهان. مشکل رمزی نیز این است که بازیکنی نود دقیقه ای نیست و با مصدومیت های متعدد روبرو می شود. شب گذشته نیز دیدیم که با خروج رمزی از زمین، یوونتوس توپ و میدان را از دست داد اما رمزی نیز همچون کیه لینی، گاهی اوقات در حساس ترین مواقع مصدوم می شود تا برنامه های تاکتیکی پیرلو به هم بریزد.
تعادل، مهم ترین ویژگی در نتیجه گرفتن
تعادل در ترکیب آن هم در این روزهای عجیب که مسابقات بسیار فشرده است، برای هر سرمربی موهبتی بزرگ است و با حفظ تعادل، خیال سرمربی راحت تر است. اما این روزها یوونتوس در ترکیب اصلی خود، لئوناردو بونوچی، خوان کوادرادو، آرتور ملو و آلوارو موراتا را در اختیار ندارد (صرف نظر از پائولو دیبالا)، مک کنی با مصدومیت خفیف بازی می کند و رمزی هم به تازگی برگشته است. تغییر 4 الی 5 بازیکن در ترکیب اصلی هر تیمی قطعا تعادل ایجاد شده از سوی سرمربی را به هم می ریزد و از این حیث نمی توان پیرلو و تجربه کمش را زیر سوال برد. اگر هانسی فلیک، برنده شش گانه فصل 20-2019 را بهترین سرمربی جهان قبول داشته باشید، باید به یاد بیاورید که در برهه غیبت دو ماهه یوسوا کیمیش به عنوان ستون اصلی تیم، بایرن مونیخ با چه مشکلات مهمی در زمینه دفاع و موقعیت سازی روبرو شد. حتی با غیبت اخیر توماس مولر و سرژ گنابری، آن ها در بوندسلیگا بازهم به مشکل خوردند.
یوونتوس هنوز هم می تواند برگردد
در کل نمی توان بابت تساوی در خانه تیم سرسخت و منسجم هلاس ورونا آن هم با غیبت 5-6 بازیکن کلیدی، خیلی به آندره آ پیرلو خرده گرفت چرا که نبود تعادل مناسب در ترکیب و البته انسجام حریفی که توانسته مقابل لاتزیو و آتالانتا به برتری برسد، نتیجه تساوی در این دیدار قابل انتظار به نظر می رسید. یوونتوس در نیم فصل اول، چندین تساوی غیرقابل قبول کسب کرد که اگر آن ها نبودند، الان یووه می توانست در کورس قهرمانی سری آ حضور پررنگ تری داشته باشد. تساوی مقابل رم در اثر آزمون و خطا رقم خورد، تساوی مقابل آتالانتا در اثر فرصت سوزی های متعدد موراتا و رونالدو به دست آمد و تساوی برابر لاتزیو در ثانیه پایانی در اثر بدشانسی و غفلت به دست آمد اما از دست دادن امتیاز مقابل تیم های کروتونه و بنونتو و البته باخت بد خانگی مقابل فیورنتینا را می توان جزو اشتباهات آندره آ پیرلو تلقی کرد که ممکن است در پایان فصل به یک حسرت منجر شود.
قطعا بازگشت مصدومان کلیدی تیم پیرلو می تواند به روند نتیجه گیری یوونتوس کمک کند اما شانس قهرمانی بیانکونری در سری آ با توجه به روند کسب تجربه پیرلو در ابتدای فصل و مشکلات مصدومیت اخیر، پایین آمده است. یوونتوس باید امیدوار باشد اینتر در بازی های سخت فصل خود امتیاز از دست دهد که این امر غیرممکن نیست اما خود یوونتوس هنوز در ثبات به نتیجه گیری نرسیده است. اگر یوونتوس بتواند خوش اقبال باشد و در تعداد قابل توجهی از بازی های پیاپی پیروز شود، شاید بتوان گفت که بیانکونری تا روزهای پایانی می تواند برای قهرمانی شانس داشته باشد. آندره آ پیرلو در این فصل عجیب، روزهای سخت و پرفشاری را سپری می کند. با یک ترکیب نامتعادل، خسته و ناقص، ماموریت پیرلو کسب پیروزی برای عبور از این برهه سخت است و او می خواهد با حفظ آرامش به کارش ادامه دهد. شاید بردن پورتو در تورین و صعود به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، نقطه عطف دیرهنگام فصل آندره آ پیرلو در یوونتوس باشد. اگر پیرلو بتواند کوپا ایتالیا و حداقل رتبه دوم سری آ را کسب کند و البته بتواند راهی مراحل بالاتر لیگ قهرمانان اروپا شود، می توان گفت که فصل نسبتا موفقی داشته و می توان آینده او را در یووه متصور بود.
