مطلب ارسالی کاربران
MMA کثیف نیست
مبارزات ام ام ای غیرانسانی است؟ اصلا غیرانسانی یعنی چه؟ آیا خشونت لزوما عملی غیر انسانی است؟ فرق MMA با ده ها رشته رزمی دیگر مثل کشتی که پروموت می‌شوند در چیست؟ در مسابقات کشتی کم دیده ایم که ورزشکار با سر و گوش شکسته و صورت خون آلود تشک را ترک می‌کند و همین رسانه ها آنرا مصداقی از غیرت ایرانی بدانند؟ چگونه است که زخمی شدن در خشونت ناشی از کشتی گیری تمجید میشود اما در رشته ای دیگر میشود عملی غیرانسانی؟ مشکل شما خشونت است؟ بسیار خوب. در تمام رشته های رزمی را گل بگیرید، چون هیچکدام از آنها عاری از خشونت نیستند. رزمی دوستان خوب به یاد دارند که تا همین چندسال پیش، فعالیت در رشته هایی نظیر کیک بوکسینگ و موی تای برای بانوان ایرانی ممنوع بود و به خوبی به یاد دارند که در دهه شصت هم چه مشکلاتی به همین بهانه برای رشته بوکس در ایران به وجود آمد.
یا به اشتباه بیان میشود که در ام ام ای ((تقریبا هیچ قانون خاصی وجود ندارد و همین سبب رواج خشونت بی حد و حصر شده)). نه MMA را می‌شناسد و از قوانین آن آشناهستند. در سازمانهای MMA همه چیز بر روی اصول است و فایترهای هم وزن و تقریبا هم سطح در مقابل هم قرار می‌گیرند و هرکدام عنوان مخصوص خودشان را دارند. باوجود حجم عظیم تکنیکها، در MMA قوانین دقیق و متعددی وضع شده و سلامتی ورزشکار را در اولویت قرارداده است. گاز گرفتن، حمله به بیضه، فروکردن انگشت در چشم، فروکردن انگشت به هرکدام از منافذ بدن، ضربه زدن به قسمت گلو، ضربه زدن به مهره های پشت گردن و کمر، نیشگون گرفتن، و با پا ضربه زدن به حریفی که بیهوش است یا به زمین افتاده‌است خطا محسوب میشود. در واقع MMA، مجموعه ای از فنون مجاز رشته های دیگر است و هر حرکت غیر متعارف و خطرناکی که در رشته های دیگر ممنوع است، در اینجا آزاد نشده.
اینکه ورزشکاران برای پول به سمت این رشته می‌روند هم دلیل بر بد بودن آن نیست. ورزشکار وقت و عمرش را می‌گذارد و چرا نباید انتظار داشته باشد از دنیای ورزش چیزی به او برسد؟ MMA کارها لزوما جوان هم نیستند و عمرشان را در رشته های دیگر کرده اند. دن هندرسون، میرکو فیلیپوویچ و دانیل کوریمایر فقط چند مبارز هستند که در سن بالای چهل سال وارد قفس می‌شوند. MMA فرصتی است برای قهرمانان رزمی که با کلکسیونی از افتخارات، شهرت و درآمدشان به اندازه درجه دوهای فوتبال هم نیست و دیگر از پس هزینه تمرین و تغذیه خود هم بر نمی‌آیند. کانر مک گرکور، یکی از بهترین های این رشته که معرف حضور همه هست، زمانی در نیمکت پارک می‌خوابید و سرپناهی نداشت و با کمک خیریه زندگی و تمرین می‌کرد. در MMA اتفاقا بیشتر از هرجای دیگر در دنیای رزمی، به ورزشکار اهمیت داده میشود و جز مبارزه دیگر دغدغه دیگری ندارد چون از نطر مالی تامین شود حتی اگر تمام مبارزاتش را هم ببیازد پول خوبی نصیبش میشود (که البته برای رسیدن به همان سطح هم تلاش زیادی لازم است). به صحبتهای امیر علی اکبری می‌توان ارجاع داد که از دنیای MMA رضایت خیلی بیشتری داشت تا دنیای کشتی.حکایت ام ام ای، مثل بلوتوثهای روی گوشیها، دستگاه های ویدئو، دوش آب و در عرصه ورزش هم که بوکس و کیک یوکسینگ و موی تای است. چیز جدیدی در این کشور نبوده که در ابتدای ورودش، مغایر فرهنگ تشخیص داده نشود.
MMA یک رشته بسیار تخصصی است که فایتر باید سالها برای موفقیت در آن زحمت بکشد و حداقل در سه سبک مبارزه مختلف به تسلط برسد. MMA خاتمه ای بود بر کل کل های بیهوده بین سبکی و برتری فلان سبک بر بهمان سبک و به همه نشان داد که اگر بر یک رشته تعصب و اصرار داشته باشند در قفس MMA از پادرخواهند آمد. در عصر MMA دیگر این حرف که سبک من از همه بهتر است دیگر مزاحی بیش نیست. ورزشکاران همه سبکها به این نتیجه رسیدند که دنیای رشته های رزمی، یک مجموعه بهم پیوسته است و می‌توانند از یکدیگر کمک بگیرند تا نواقص مبارزه خود را برطرف کنند. امروزه ورزشکارهای زیادی هستند که تک بعدی عمل نمی‌کنند و حداقل در دو یا سه رشته مختلف (ترجیحا یک رشته استرایک مثل کیک بوکسینگ، بوکس، تکواندو، موی تای) تبحر کسب میکنند. MMA نه شیطانی است و نه بی در و پیکر و بی قانون، یک رشته جدید با قوانین مدون است مانند همه رشته های رزمی. MMA به رشته های رزمی رونق دوباره داد و آنرا از رکورد درآورد. در بسیاری از شهرها باشگاه های رزمی به دلیل اقبال کم و عدم مدیریت درست و افسارگسیختگی در تعدد سبکها، تعطیل شدند و جایشان را به باشگاه های بدنسازی یا ایروبیک دادند. MMA مجددا تنور بسیاری از سبکها را داغ کرد و اگر MMA نبود، بوکس و جوجیتسو برزیلی و کیک بوکسینگ و…..دوباره بر سر زبان ها نمی‌افتادند. به لحاظ اجتماعی هم می‌توان بسیاری از افرادی که در خیابانها دنبال درگیری هستند را به این سمت کشاند تا بتوانند با مشاوره و تمرین درست، زندگی و منش خود را متحول کنند. چیزی که به کرات شاهدش بودیم و برخی از فایترهای موفق امروز زمانی خود معضل جامعه بودند.
