به نام خداوند بخشنده مهربان
شخص نمّام به واسطه ی سخن چینی آتش فتنه ها را روشن می سازد و به جای اینکه بین مومنین ایجاد علاقه و الفت و محبت کرده و اتّحادشان را محکم سازد نفرت و تفرقه و دشمنی ایجاد کرده است پس برای اوست لعن خدا و عذاب آخرت.
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: شما را به بدترین خودتان آگاه نکنم؟ گفتند بلی ای پیغمبر گرامی؛ فرمود: آنها که به سخن چینی روند و در میان دوستان جدایی افکنند و برای پاکان عیب ها جویند.
و از رسول خدا صلی الله علیه و آله مروی است کسی که برای سخن چینی بین دو نفر حرکت کند خداوند بر او در قبرش آتشی را مسلط می فرماید که او را می سوزاند و چون از قبرش بیرون می آید ماری بزرگ و سیاه را برای او مسلّط می فرمایند که گوشت او را می خورند تا داخل جهنّم شود.
و نیز فرمود چون به معراج رفتم زنی را دیدم که سرش مانند سرخوک و بدنش مانند الاغ بود و بر او هزار هزار جور عذاب بود و از آن حضرت پرسیده شد کار آن زن چه بود ؟ فرمود : سخن چینی و خبر بری و دروغ گویی.
حضرت باقر علیه السلام می فرماید: بهشت بر دروغ تراشانی که برای سخن چینی می روند حرام است.
🌷🌷وظیفه شخص در برابر سخن چین :
کسی که به تو بگوید فلانی درباره ات چنین و چنان گفت یا چنین و چنان کرد یا در مقام خراب کردن کار و تباهی حال تو است در برابرش بر تو شش چیز لازم است :
🌸اول : آنکه سخنش را باور نکنید و حرفش را نپذیری زیرا سخن چین فاسق است و خداوند می فرماید : اگر فاسقی برای شما خبری آورد نباید بپذیرید بلکه باید در اطرافش تحقیق و بررسی نمائید
🌸 دوم : او را از سخن چینی نهی و اندرزش دهی و کارش را زشت شماری چون خداوند می فرماید: به معروف امر کن و از منکر نهی نما.
🌸 سوم : برای خدا او را از جهت گفتارش دشمن دار زیرا خدا سخن چین را دشمن می دارد و دشمنی با دشمن خدا واجب است
🌸 چهارم : به مجرّد گفته ی سخن چین به برادر دینی خود بدگمان نشوی زیرا خداوند می فرماید : از بسیاری گمان ها بپرهیزید جز این نیست که بعضی گمان ها گناه است
🌸 پنجم : سخن او موجب تجسس و بازرسی نگردد زیرا خداوند می فرماید: و لا تجسّسوا ؛ یعنی به مجرد گمان تجسس نکنید بلکه آن را نشنیده قرار دهید
🌸 ششم : کار نمّام و سخن چین را برای خود نپسندی و گفتارش را برای دیگران نقل ننمائی تا خود همچون او نمّام و غیبت کن نشوی.
منابع: کتاب گناهان کبیره از شهید آیت الله دستغیب رحمت الله علیه ؛ تنظیم و تصحیح استاد سید محمد هاشم دستغیب صفحات ۲۷۳ و ۲۷۴ جلد دوم می باشد.
