Behzad S.hافت میلان نگران کننده ست؛ این مربوط ب یکی دوبازی اخیر نیست بلکه چندین بازی هس ک میلان درسراشیبی تدریجی هس .امسال اونا فراز ونشیب هایی داشتن« مثل باخت سه هیچ به لیل!» اما بعد بهترشدن اما اولین نشانه های افت و تردید درمقابل اینتر و رم ودر اوایل فصل بود فارغ از نتیجه؛ اون نمایشها نشانگر ضعف شدید ساختاردفاعی میلان بویژه روی حرکات سریع درعمق و در توپهای هوایی بود. بعد مقابل یووه شکست بدی از راه رسید.دردقایقی ازون بازی میلان ب نسبت موجودیش خوب بود اما بوضوح یووه تیم هدفمندتر وبهتری بود.بعد شکست تلخ اتالانتا بود ک هیچ حرفی باقی نمیذاشت.اولین بازی که میلان بعد مدتها کاملا تسلیم بود. بازی های اخیر میلان کمی بهتر شد اما نشانه های تزلزل اشکار هس.مثل بازی هفته قبل ک چارهیچ شد اما نیمه اول داغون بودن.اسپتزیا نشون داد چقدر دفاع میلان سردرگم؛ مبتدی و پراشکال هس و چقدر میلان برخلاف تصورات؛ در بازیسازی ازعقب مشکلات جدی داره.! درحالیکه تنها راه خروج از پرس همینه. شاید با کاهش مصدومیتها و البته احتمال جدی سقوط میلان ازصدر ک بار روانی را از دوششون برمیداره میلان بمرور بهتربشه؛ با اوج گیری بن ناصر و امادگی هاکان تیم دربازیسازی ازعقب وخروج از پرس رقبا بهترمیشه.اما همچنان دروینگر راست داغون وخنثی هستن و وقتی ربیچ نیست تئو هم درچپ تنها میمونه و تیم دروینگرچپ هم خلع سلاح شده و لاجرم کناره ها بی ثمر میشن پس تنها تاکتیک پیولی میشه دل بستن ب حرکات از عمق و پاس بلند برای زلاتان که بسادگی میشه جلوی اونو با تجمع درعمق گرفت! کاری ک اسپتزیا و اتالانتا کردن.
این دقیقا همون جاییه ک مالدینی یکی از بزرگترین اشتباهات حرفه شو انجام داد و از خرید ی وینگر موثر یا حتی مهاجم موثر وسرعتی وخلاق خودداری کرد.درحالیکه میلان بشدت ب تقویت کناره ها محتاج بود اما شاید نتایج گول زننده نیمفصل اول ک فراتراز پتانسیل واقعی شون بود کمی اونارو دچار غفلت و حتی غرور کرد.
