در بیشتر نقاط جهان فوتبال ، شماره 10 عددی جادویی است که به یک بازیکن ستاره داده می شود ، اما در انگلیس چنین نیست. در حالی که بیش از چند شماره 10 ویژه در انگلیس وجود دارد ، اما تعداد زیادی از جوانان فوتبال دوست با این آرزو بزرگ می شوند که پیراهن شماره 7 را بر تن کنند.
در اینجا تعدادی شماره 7 ویژه در فوتبال انگلیس را با هم مرور می کنیم:
جورج بست
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/65764105/Screen_Shot_2019_11_24_at_14.39.50.0.png)
او را می توان بهترین راک استار دنیای فوتبال نامید. مسلماً او یکی از اولین پیشگامان پیراهن ویژه شماره 7 بود.
وی با یک تیم منچستریونایتد که در دهه 1960 در خانه و اروپا سلطه داشت ، مدافعان دو طرف جناح را به وحشت انداخت.
او یک بار توسط پله به خاطر مهارت هایش مورد ستایش قرار گرفت ، اما عشق او به فعالیت های خارج از زمین حرفه اش را محدود کرد. همانطور که یک بار در مصاحبه ای معروف گفت: "من پول زیادی را صرف خرید نوشیدنی ها و اتومبیل های سریع کردم. بقیه را فقط هدر دادم."
اما هیچ کس نمی تواند مخالف باشد که او یکی از بهترین بازیکنان پیراهن شماره 7 منچستر یونایتد بود.
کوین کیگان
کوین کیگان در دهه 1970 به عنوان مهاجم لیورپول به شهرت رسید و پیراهن شماره 7 را پوشید. او از Scunthorpe ناشناخته به لیورپول پیوست و با لیورپول به افتخارات داخلی و اروپا دست یافت.
او بعداً با هامبورگ ، ساوتهمپتون و نیوکاسل بازی کرد. کیگان همچنین به تیم انگلیس راه یافت و بعداً به یکی از معدود بازیکنان کلاس جهانی که توسط سه شیر در دهه 70 و 80 تولید شد تبدیل شد.
او همچنین پیراهن شماره 7 انگلیس را به تن کرد و تنها بازیکنی بود که در ترکیب جام جهانی 1982 و در تنها حضورش در جام جهانی ، شماره ای طبق ترتیب حروف الفبا نگرفت.
کنی دالگلیش
"کینگ کنی" جانشین کیگان بود و همچنین پیراهن شماره 7 او را تحویل گرفت. عملکردهای دالگلیش چنان برجسته بود که هواداران لیورپول خیلی زود به جای کیگان ، دالگلیش را با پیراهن شماره 7 شناسایی کردند.
هرکسی که در اواخر دهه 70 و 80 بازی های لیورپول را تماشا می کرد ، تایید می کند که دالگلیش رهبر ارکستر لیورپول بوده است. او با لیورپول هر افتخار داخلی و اروپایی را بدست آورد و بعداً در دو دوره مدیریت قرمزها را بر عهده داشت.
برایان رابسون
رابسون تا حد زیادی مسئول با ارزش کردن شماره هفت من یونایتد و تیم ملی امگلیس در دهه 1980 بود.
او یکی از اولین خریدهای بزرگ رون اتکینسون بود که تلاش می کرد تا یک تیم قوی از من یونایتد درآورد. به عنوان یک بازیکن مبارز در خط هافبک ، کاربنس رابسون به دلیل مصدومیت دچار مشکل شد ، اما او به عنوان یک بازیکن اصلی که گلهای زیادی از میانه میدان به ثمر می رساند شهرت پیدا کرد.
وی یکی از معدود بازیکنان سرسختی بود که از فیلتر سر الکس فرگوسن جان سالم به در برد و سرانجام در فصل 1992-93 عنوان قهرمانی را از آن خود کرد.
اریک کانتونا
اریک کانتونا ، ملی پوش فرانسوی ، با شهرتی مشکل آفرین وارد انگلستان شد ، اما به سرعت توسط هوارد ویلکینسون، در هنگامی که با لیدز قهرمان لیگ جزیره شد مورد هدق قرار گرفت و به یکی از اهداف من یونایتد تبدیل شد.
لیدز او را به من یونایتد فروخت ، جایی که حرفه او به سطحی بالا رسید ، حتی اگر او با چند اخراج و تعلیق در اینجا و آنجا روبرو بود اما کانتونا با لذت و ذوق بازی می کرد که همین موضوع او را به این لیست اضافه کرد.
دیوید بکهام
اگرچه بکهام چندین بار شماره خود را تغییر داده است ، اما او با پوشیدن پیراهن شماره 7 منچستریونایتد و انگلیس فوق ستاره جهان شد.
جالب اینجاست که در مقطعی بکهام پیراهن شماره 10 منچستر یونایتد را به تن کرد. با این حال ، آسان است که تصور کنید او با شماره 10 نیر بازیکنی خارق العاده باشد.
کریستیانو رونالدو
اگرچه او اکنون به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان شناخته می شود ، اما در ابتدا رونالدو به عنوان شماره 7 روی حیله و تزویر برای منچستر یونایتد مطرح می شد.
وقتی سر الکس این بازیکن جوان پرتغالی را خرید ، بسیاری از مردم دلیل این موضوع را متوجه نمی شدند. اما پس از مدتی، این الماس نخراشیده به یک جواهر فوتبال تبدیل شد. رونالدو اکنون در یوونتوس بازی می کند ، جایی که همانند رئال مادرید شماره 7 را بر تن دارد.
