همه هست آرزویم، که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم، برَسم به آرزویی
به کسی جمالِ خود را، ننموده ای و بینَم
همه جا به هر زبانی، بُوَد از تو گفتگویی ، گفتگویی
غم و درد و رنج و محنت، همه مستعدِ قتلم
تو ببُر سر از تن من، ببَر از میانه گویی
به رهِ تو بس که نالم، زِ غم تو بس که مویم
شده‌ام ز ناله نالی، شده ام زِ مویه مویی
همه خوش دل اینکه مطرب، بزند به تار چنگی
من از آن خوشم که چنگی، بزنم به تارِ مویی
بنموده تیره روزم، ستمِ سیاه چشمی
بنموده مو سپیدم، صنمِ سپید رویی
چه شود که راهِ یابد، سویِ آب تشنه کامی
چه شود که کام جوید زِ لبِ تو کام جویی
شود این که از ترحم، دَمی ای سحابِ رحمت
من خشک لب هم آخر، ز تو تَر کنم گلویی
زِ تو تَر کنم گلویی
بشکست اگر دلِ من، به فدای چشم مستت
سر خُمِّ مِی سلامت، شکَند اگر سبویی
همه هست آرزویم، که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم، برسم به آرزویی
همه خوش دل اینکه مطرب، بزند به تار چنگی
من از آن خوشم که چنگی، بزنم به تارِ مویی
بنموده تیره روزم، ستمِ سیاه چشمی
بنموده مو سپیدم، صنمِ سپید رویی
ترانه سرا: فصیح الزمان شیرازی
