استونز در فصل 21- 2020 به مسلط‌‌ترین مدافع سیتی در نبردهای هوایی تبدیل شده است. توانایی او در پوشش‌دهی پاس‌ها و سانترهای ارسالی هم بهبود پیدا کرده و گاهی باعث می‌شود که او به "پِرواَکتیوترین" مدافع میانی آنها تبدیل شود - اولین بازیکن که به صورت مستقیم به مصاف حریف می‌رود.
هفت‌یک- شکوفایی جان استونز در دوره‌ای که به نظر می‌رسید آینده‌اش در منچسترسیتی در خطر باشد و با این حال به بهترین دوران او به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای تبدیل شد، زمانی تاثیرگذارتر است که بدانیم او برای حضور در ترکیب ثابت پپ گواردیولا با چه کسی رقابت می‌کرد. خرید روبن دیاز پیش از آغاز فصل 21- 2020 حدود 65 میلیون پوند برای باشگاه هزینه داشت که رکورد نقل و انتقالات این تیم بود؛ ناتان آکه نیز با قیمت 41 میلیون پوند خریده شد، آیمریک لاپورته خود را به عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی اروپا معرفی کرده بود و اریک گارسیا هنوز هم جز بازیکنان مورد علاقه بعضی از بهترین باشگاه‌های اروپایی است.
سیتی با پرداخت 47.5 میلیون پوند برای خرید استونز از اورتون در آگوست 2016 ، او را در سن 22 سالگی به دومین مدافع گرانقیمت جهان تبدیل کرد. گواردیولا به ندرت از بازیکنانش تمجید می‌کند اما در سیتی تحت تاثیر عملکرد استونز قرار گرفته و درباره او گفت:” اگر یک نفر باشد که شایستگی بهترین‌ها را داشته باشد، جان است. او مشکلات بسیاری دارد اما انسان فوق العاده‌ای است. والدینش باید بسیار به او افتخار کنند. او مشکلات شخصی و مصدومیت‌هایی در گذشته داشته است. به خوبی با آنها کنار آمده و شروع به بازی کرده است. اعتماد به نفس همه چیز است. او توانست این اعتماد به نفس را برای خودش ایجاد کند.”
تحلیل تاکتیکی
استونز در جریان کار دفاعی روی توپ‌های بلند، چه برابر ضربات شروع مجدد و چه در جریان بازی بسیار قدرتمند است و بخش زیادی از این موضوع به این دلیل است که قد او یک متر و 88 سانتیمتر است و می‌تواند با قدرت و انرژی جنبشی بالا به سمت توپ بپرد و اکثرا بالاتر از حریف قرار بگیرد. نکته درخشان بازی او توانایی در حرکت به سمت عقب در هنگام ارسال توپ است؛ جایی که اکثر مدافعان قدرت‌شان را در آن از دست می‌دهند و بنابراین نمی‌توانند به درستی توپ را دفع کنند، استونز همچنان توانا باقی می‌ماند و به همین دلیل به عنوان مدافع میانی سمت راست با قدرت برابر سانترهای از سمت چپش ایستادگی می‌کند.
بعد از نمایش‌های ناامیدکننده دو فصل اخیر، استونز در این فصل به یکی از ستون‌های اصلی منچسترسیتی تبدیل شده است.
وقتی در موقعیت دفاع تک به تک است، با تمرکز زیاد مسیر حرکت حریفش را بررسی کرده و همزمان که حرکات بدون توپش را در نظر دارد، با او درگیر می‌شود- این موضوع زمانی که از کنار با حریف درگیر می‌شود و از پای دورترش در تلاش برای تکل زدن یا گرفتن مالکیت توپ از او استفاده می‌کند، موثرتر است.
انتخاب زمان درگیر شدن در جریان اولین لمس توپ حریف، به اندازه زمان‌بندی او در ترک خط دفاعی برای مواجهه با حریف به یک اندازه قابل اعتماد است و قد بلندش به این معناست که می‌تواند تکل‌های بلندتری بزند (عکس زیر). این نقاط قوت بسیار تاثیرگذار هستند اگر حریفان لمس توپ ضعیف داشته باشند یا در موقعیت مالکیت توپ اشتباه کنند و این نقاط قوت زمانی تکمیل می‌شوند که او با استفاده از میدان دیدی که در اختیار دارد، خودش را برابر حریفی قرار می‌دهد که سعی دارد از پشت او نفوذ کرده یا زاویه جدیدی برای پیشروی ایجاد کند.
وقتی توپ زیر پای او است، بسته به این که در میانه میدان حضور داشته باشد یا در کناره‌ها، تنوع بسیاری در پاس‌هایش وجود دارد. او می‌تواند از هر دو منطقه، خط اول پرسینگ را بشکند- او معمولا بازیکنانی که در راس عقب خط میانی قرار دارند را هدف قرار می‌دهد- و به طور بالقوه با ارسال پاس به مدافعان کناری که می‌توانند توپ را به هافبک کناری مناسب برسانند نیز با خط میانی بازی می‌کند. اگر او به جای استفاده از این گزینه‌های برای یافتن هافبک میانی هجومی یا مهاجم تلاش کند، پاس‌هایش از دقت تاثیرگذار همیشگی برخوردار نخواهد بود.
اگر نتواند پاس مناسبی ارسال کند در عوض خط پرسینگ را با حمل توپ به خط میانی می‌شکند و این کار را با سرعت بالا انجام می‌دهد تا بازیکنان را به سمت خود بکشاند و هم تیمی‌هایی که جلوتر قرار دارند را آزاد کند- کاری که با مکث و شتاب‌های مورد استفاده توسط او برای ایجاد خط ارسال پاس جدید و حرکت حریفان برای تحت فشار قرار دادن او به تیم کمک می‌کند. این شرایط قبلا با کمبود کیفیت و ایجاد خطر از دست رفتن مالکیت توپ همراه بود اما توانایی او در این زمینه بهبود یافته است. زمان‌بندی ارسال پاس‌های او نیز بهبود پیدا کرده و اگر گزینه‌ای که به دنبال آن است در دسترس نباشد، او می‌تواند به سمت بازیکنانی که هنوز در خط دفاعی حضور دارند برگردد، در همین حال با بدنش از توپ محافظت کرده، سپس پاس کم ریسکی ارسال کند و اطمینان داشته باشد که توپ در اختیار تیم باقی خواهد ماند.
قد بلند استونز این امکان را به او می‌دهد که تکل‌های بلندتری روی پای بازیکنان حریف بزند.
نقش در منچسترسیتی
استونز در فصل 21- 2020 به مسلط‌‌ترین مدافع سیتی در نبردهای هوایی تبدیل شده است. توانایی او در پوشش‌دهی پاس‌ها و سانترهای ارسالی هم بهبود پیدا کرده و گاهی باعث می‌شود که او به “پِرواَکتیوترین” مدافع میانی آنها تبدیل شود – اولین بازیکن که به صورت مستقیم به مصاف حریف می‌رود.
او و دیاز خیلی زود به درک خوبی از یکدیگر رسیدند. آنها معمولا با حریفانی روبرو می‌شود که از یک مهاجم استفاده می‌کنند و به صورت مداوم برای پوشش‌دهی یکدیگر تلاش می‌کنند؛ استونز در کنار دیاز همچنین قطع توپ بسیاری را نیز انجام می‌دهد.
نحوه مشارکت استونز در بازی‌سازی سیتی از عقب زمین. او معمولا به هافبکی که در راس عقب قرار دارد، کار می‌کند.
نقش او در هنگام بازی‌سازی با مالکیت توپ معمولا تغییر می‌کند. اگر سیتی در حال بازی‌سازی با چهار مدافع باشد و یک هافبک به پست مدافع میانی عقب بکشد و مدافع راست پیشروی کند، استونز در پست دفاع راست قرار می‌گیرد. سیتی معمولا با سه دفاع بازی‌سازی را آغاز می‌کند و او در پست میانی متمایل به راست قرار می‌گیرد. اگر او با دریبل‌زنی به سمت جلو نرود، هر دوی این سبک بازی گزینه‌های ارسال پاس زیادی را برای استونز فراهم می‌کند- او از سمت راست به صورت مداوم ترجیح می‌دهد که مانند دیاز پاس را به سمت داخل زمین ارسال کند و اکثرا در یافتن هدفش موفق است.
وقتی مدافع راست سیتی که معمولا کایل واکر یا ژوائو کانسلو است، به هافبک میانی اضافه می‌شود (عکس زیر)، استونز فضای بیشتری دارد تا توپ را با خود به خط میانی ببرد و خط پاسکاری را به سوی هافبک سمت راست ایجاد کند- که معمولا ریاض محرز است. واکر یا کانسلو معمولا هافبک سمت چپ حریف را در هنگام حرکت به سمت خود می‌کِشند و این کار فضای بیشتری را برای استونز ایجاد می‌کند که زمان‌بندی و دقت بالایش باعث موفقیت در ارسال پاس مدنظرش می‌شود؛ حتی اگر این پاس را از فاصله دوری ارسال کند.
رفتن مدافع راست به سمت مرکز زمین، فضای بیشتری در اختیار استونز قرار می‌دهد تا با وینگر راست همکاری کند.
قدرت سیتی در عمق و بنابراین هویت مهاجمان سمت راست نیازمند این است که استونز میدان دید و هوش خود را نشان دهد. جایی که محرز ترجیح می‌دهد در کنار‌ها باقی بماند تا بتواند پس از دریافت توپ به سمت میانه میدان حرکت کند، استونز دست از تعقیب او برای حمایت از حفظ مالکیت توپ می‌کشد و در عوض فضایی را در اختیار محرز قرار می‌دهد تا او بتواند با آسودگی برای حمله از آن استفاده کند. همین همکاری با برناردو سیلوا و فیل فودن نیز می‌شود و بستگی به این دارد که آنها با یک هافبک میانی به جای حمله مستقیم حرکات ترکیبی دارند یا خیر.
اگر رحیم استرلینگ روبروی او قرار بگیرد، تلاش برای پیشروی در محدوده مدافع چپ حریف به شکل قابل توجهی محتمل‌تر است. استونز در این شرایط بیشتر پیشروی می‌کند تا گزینه در دسترس استرلینگ برای بازگرداندن توپ به عقب باشد یا در تلاش برای حرکات ترکیبی، با مدافع راست صوری سیتی همکاری کند و در نهایت یا بار دیگر استرلینگ را پیدا کند یا مهاجمی که از بین مدافعان میانی هجومی فرار کرده است.
حضور استونز در آرایش 1-3-2-4 منچسترسیتی و ذخیرههای مناسب سیتی برای هر پست
عنوان اصلی مقاله: John Stones: Analysed
نویسنده: CV
نشریه / وبسایت: The Coaches' Voice
