در ادامه به بررسی کارنامه هر دو مربی و افتخارات آنها خواهیم پرداخت:
کارلوس کِی‌روش در سال 1953 به دنیا آمد. وی در زمانی که به عنوان بازیکن وارد زمین فوتبال می‌شد، در پست فوروارد بازی می‌کرد. چندی بعد از زمین فوتبال به عنوان بازیکن خداحافظی کرد و به مربیگری رو آورد. در دهه 90 هدایت تیم امید و تیم ملی پرتغال را بر عهده داشت و چند فصلی نیز در کشورهای آمریکا و ژاپن به مربیگری پرداخت.
وی از سال 1990 مربی تیم زیر 20 ساله‌های پرتغال بود و سال 1991 سرمربی تیم بزرگسالان شد و در سال 1994 به تیم اسپورتینگ پیوست و 2 سال انجا فعالیت کرد. این سرمربی پرتغالی، در گذشته به عنوان مربی در تیم‌هایی چون رئال مادرید، تیم‌های ملی آفریقای جنوبی و امارات متحده عربی فعالیت کرده و اولین بار در تابستان سال 2002 به منچستریونایتد پیوست.
وی سال 1996 به ژاپن رفت و به مدت یک سال با تیم ناگویا تجربه کسب کرد و سال 1999 با فدراسیون امارات قرارداد بست و یک سال نیز با این تیم کار کرد. کارلوس کیروش در سال 2002 با تیم ملی آفریقای جنوبی قرارداد بست و 2 سال آنجا بود سپس به منچستر یونایتد پیوست.
وی یک سال نیز به مادرید رفت و سرمربی کهکشانی‌ها شد. او سالی ناموفق را در رئال مادرید گذراند و بار دیگر در سال 2004 به منچستر یونایتد بازگشت و به عنوان کمک الکس فرگوسن تا سال 2008 به تجربه اندوزی پرداخت.
کارلوس کیروش در سال 2008 با قراردادی چهار ساله جانشین لوئیس فیلیپه اسکولاری، مربی پیشین پرتغال شد. تیم ملی پرتغال که به سختی به جام جهانی 2010 صعود کرده بود، در گروه (جی) با تیم‌های برزیل، کره‌شمالی، ساحل‌عاج همگروه بود. وی علی‌رغم صعود از گروه خود، با اشتباه محض داور در مرحله یک هشتم نهایی مغلوب اسپانیای قدرتمند شد.
کارلوس کِی‌روش 15 فروردین سال 1390 با عقد قرارداد 3 ساله و توافق کامل با فدراسیون فوتبال هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت. وی تا پایان مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل با تیم ملی ایران قرارداد امضا کرد. کارلوس کیروش موفق شد تیم ملی ایران را به جام‌جهانی 2014 برزیل هدایت کند. در مرحله نهایی با آرژانتین، نیجریه و بوسنی هم گروه شد. در پایان ایران با یک تساوی بدون گل در برابر نیجریه، باخت 1 بر صفر در برابر آرژانتین و سه بر یک در برابر بوسنی، به کار خود پایان داد.
زلاتکو کرانچار فوتبال را از ۷ سالگی آغاز کرد و در سن ۱۱ سالگی به تیم پایه دینامو زاگرب و در ۱۷ سالگی به تیم اصلی دینامو زاگرب پیوست. او در خلال سالهای ۱۹۶۶ تا سال ۱۹۸۳ در ۵۵۶ بازی برای این تیم بازی کرد و توانست ۹۸ گل برای این تیم به ثمر برساند. وی همچنین سابقهٔ بازی در تیم‌های راپیدوین و سنت پولتن را نیز دارد و به همراه راپیدوین به مقام نایب قهرمانی جام برندگان جام اروپا در سال۱۹۸۵ نیز رسید.
کرانچار همچنین یکی از بازیکنانی بود که پس از فروپاشی و تجزیه یوگسلاوی و تشکیل کشور کرواسی در نخستین بازی تیم ملی فوتبال این کشور برابرآمریکا در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۰ به میدان رفت و نخستین کاپیتان تاریخ تیم ملی فوتبال کرواسی به شمار می‌آید.
وی پس از خداحافظی از بازیکنی فوتبال٬ پای به دنیای مربیگری فوتبال نیز گذاشت. او سال ۱۹۹۱ به جرگهٔ مربیگری وارد شد و مربیگری را از یک تیم باشگاهی اتریشی آغاز کرد. وی سابقهٔ مربیگری در تیم‌های زیادی از جمله دینامو زاگرب را دارد.
او همچنین مربی تیم‌های ملی فوتبال کرواسی و مونته‌نگرو نیز بوده است. وی موفق به راه‌یابی تیم ملی کرواسی به عنوان تیم اول از گروه ۸ بهجام جهانی ۲۰۰۶ شد و در جام جهانی ۲۰۰۶ سکان هدایت این تیم را در دست داشت.
کرانچار به عنوان بازی در دینامو زاگرب لیگ اول یوگسلاوی را در سال 82، دو جام یوگسلاوی در سالهای ٬۱۹۸۰ و ۱۹۸۳ و در راپید وین نیز دو با در سالهای 87 و 88 فتح کرد.
وی به عنوان سرمربی در دینامو زاگرب دوبار لیگ برتر را در سالهای 96 و 2002 و دوبار جام کرواسی را در سالهای 94 و 96 فتح کرده است. در سپاهان نیز وی دوبار لیگ برتر و یک بار جام حدفی را فتح کرده است و یکی از مربیان پرافتخار لیگ برتر به شمار می‌رود.
در عرصه ملی نیز وی علاوه بر موفقیت با تیم ملی کرواسی در صعود یه جام جهانی، در تیم مونتنگرو نیز عملکرد خوبی داشت و حتی توانست انگلیس را در ویمبلی شکست بدهد. اما به دلیل مشکلات انضباطی از قبیل شرب خمر، از سمت خود برکنار شد.
کرانچار کرواسی را بدون شکست به جام جهانی برد و در آنجا تنها با نتیجه یک بر صفر به برزیل باخت و با دو تساوی در دیدار قبلی، از صعود به دور بعدی رقابت‌ها بازماند.
