مطلب ارسالی کاربران
قدرت درون
ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ
ﻗﻔﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻦ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺫﻫﻦ
ﻭ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﻤﻪ ﯼ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ
ﻧﮕﺸﺎﯾﯽ ﮔﻞ ﻣﻦ
ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ
ﻫﻤﺪﻡ ﺟﻬﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ
ﻫﻤﺪﻡ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ
ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ
ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻗﻔﺲ ﺫﻫﻨﯽ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ
ﺫﻫﻦ ﺑﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﯽ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﺫﻫﻦ ﺑﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﻭﺩ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﺫﻫﻦ ﺑﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﺑﮕﺸﺎﯾﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺍﯼ
ﻭ ﺑﺴﺎﺯﯾﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺯﻫﺮ ﺩﺷﺖ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻮﺯﺩ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺯ ﻫﺮ ﻣﻮﺝ ﺧﺮﻭﺷﯽ ﺑﺪﻣﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻮﻩ ﻃﻨﯿﻨﯽ ﻓﮑﻨﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺯ ﻫﺮ ﺳﻮﯼ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺑﺮﺳﺪ
ﺑﮕﺸﺎﯾﯿﻢ ﮐﻤﯽ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ
ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺑﺨﻮﺭﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻭﺩ
ﮔﺎﻩ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺿﯿﺎﻓﺖ ﺑﺒﺮﯾﻢ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﻪ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺪﻣﯽ
ﻭ ﺑﻨﻮﺷﯿﻢ ﺯ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﻗﺪﺣﯽ
ﻃﻌﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﯿﻢ
ﻭ ﺑﺒﺨﺸﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ
ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﺩﻫﯿﻢ
ﻭ ﺯ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺸﻖ ﮐﻨﯿﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﺑﺸﺮ
ﺩﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﯿﻢ
ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﯾﻢ
ﺧﺒﺮﯼ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﯿﻢ
ﻭ ﺧﺮﻭﺳﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ
ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﯿﻢ
ﻧﻮﺭ ﺭﺍ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﻭ ﺑﮑﻮﺷﯿﻢ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﻪ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﺗﺮﻧﻢ، ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻭ ﺗﺴﻠﯽ ﺑﺮﺳﺪ
ﻭ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﮔﻞ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ، ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ، ﺁﺑﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺯﻣﺎﻥ
ﻭ ﺑﺮﻭﯾﺪ ﮔﻞ ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ، ﺻﻠﺢ، ﺁﺯﺍﺩﯼ، ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺯﻣﯿﻦ
ﺫﻫﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺖ
ﻭ ﻧﮑﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﻣﻦ
ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺎﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ
ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﺁﻥ ﻋﻠﻒ ﺍﺳﺖ
ﮔﻞ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ
ﺗﺎ ﻣﺠﺎﻝ ﻋﻠﻒ ﻫﺮﺯ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺸﻮﺩ
ﺑﯽ ﮔﻞ ﺁﺭﺍﯾﯽ ﺫﻫﻦ
ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ
ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ
ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ
ﻫﺮﮔﺰ ﺁﺩﻡ، ﺁﺩﻡ ﻧﺸﻮﺩ
ﺷﺎﻋﺮ : ﻣﺠﺘﺒﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ
