آیا تساوی پرسپولیس مقابل ذوب آهن به رفتن بشار رسن و لایو رامین رضاییان ربط دارد یا مشکلات فنی این تیم؟
به گزارش طرفداری، رامین رضاییان قبل از بازی پرسپولیس و ذوب آهن در صفحه اینستاگرام اش لایوی را منتشر کرد و بر اساس آن دلایل حضور نداشتنش در این تیم و موانعی که برای او برای بازگشت ایجاد کرده اند را برشمرد.
یک لایو چند دقیقه ای که سر و صدای زیادی ایجاد کرده و حتی از سوی برخی یکی از دلایل اصلی ناکامی پرسپولیس محسوب شده است.
پس از تساوی پرسپولیس و ذوب آهن هواداران پرسپولیس در فضای مجازی به بحث و تبادل نظر در مورد این بازی پرداختند. برخی مدعی اند مشکلات غیر فنی دلیل این نتایج است و برخی نیز معتقدند پرسپولیس مشکل فنی دارد. برهمین اساس نگاهی خواهیم داشت به دو دیدگاه برجسته در فضای هواداری که هر دو نیز برای ما قابل احترام هستند.
دیدگاه اول به دیدگاه حسین قدوسی، مدیر سابق روابط عمومی باشگاه پرسپولیس که ارتباط بسیار صمیمانه ای با یحیی گل محمدی داشته و یکی از عوامل حضور او در پرسپولیس بوده، مربوط می شود و دیدگاه دوم، دیدگاه صمد ابراهیمی مدیر حقوقی و وکیل سابق باشگاه بوده که یکی از علاقه مندان و هواداران پرسپولیس است و نتایج این تیم را تعقیب می کند.
دیدگاه حسین قدوسی؛ شب بازی پرسپولیس وقت لایو گذاشتن نیست
حسین قدوسی در کانال تلگرامی اش فیلمی از رامین رضاییان در راهروهای باشگاه السیلیه قطر منتشر کرده و نوشته است:
رامین رضاییان هستند. امروز در راهروهای باشگاه السیلیه قطر!!!!!
استاد کاری کردند بسیاری هواداران خوشحال از احتمال جذب او خواهان درخواست فوری گل محمدی و مدیریت باشگاه برای جذب او شوند. ما هم فوری نوشتیم حتما حتما باشگاه پیگیری می کند. بهتره رو بازی تمرکز کنیم!!!
کاری کردند کل فضای مجازی و رسانه شود لایو او. کاری کردند هیچ کس جرات نکند بگوید این لایو شب قبل از بازی پرسپولیس از سر احساس است و بازی بی خود با احساس هوادار.
فقط می شد با کنایه و رمز آلود حرفت را بزنی و بگویی خیلی شدنی نیست بیاید پرسپولیس و جای این حرفها برای بازگشت ان هم شب قبل از بازی تو لایو نیست تا متهم نشوی به حرفی در راستای جدی نگرفتن حرف ایشون!!!!
فقط باید صبر می کردی تا حقایق آشکار شود که شکر خدا خیلی زودتر از حد تصور ماه از پشت ابرها بیرون امد!!
رامین رضاییان دیشب: اگر آقا یحیی من را لایق بداند با افتخار دوست دارم #پرسپولیسی شوم!!!
دیدگاه صمد ابراهیمی / واقع بینی، کلید موفقیت پرسپولیس
پرسپولیس اگر چهار بار پیاپی قهرمان لیگ برتر شد، دلیلش واقع گرایی و توجه به واقعیات بود. برانکو در هر گام با آنچه داشت برنامه ریزی کرد و در ادامه کالدرون و یحیی هم همان راه را رفتند.
حالا هم همان راه را باید برویم.
اینکه گل دقیقه نود تیم ذوب آهن و البته بازی بد نیمه دوم تیم را نبینیم راه غلطی است که ما را به خندق بلا می برد.
اگر قرار است تمرکز تیم با لایو یک بازیکن به هم بریزد همان بهتر که بریزد.
بشار رفت؟ یعنی باید بنشینیم عزا بگیریم؟ یعنی برای روزهای نبود بشار رسن هیچ طرح و تاکتیکی نداریم؟ یاد بازی های آسیایی هیروشیما مربیگری مرحوم استانکو می افتیم. فیروز کریمی قرار بود دستیار استانکو شود. بعد از چند جلسه تمرین، از تیم ملی جدا شد. بعدها دلیلش را از او پرسیدم گفت آن زمان استانکو اصرار داشت از همه جای زمین ، توپ ها را بریزند روی سر علی دایی. رفتم گفتم یعنی ما برنامه دیگری نداریم؟ شاید پیشانی علی دایی کورک زد و نتوانست سر بزند. استانکو پرسید کورک چیست؟ گفتم بعدها می فهمی و رفتم.
تیم بازی اول با بحرین مساوی کرد و دایی از ناحیه طحال مصدوم شد. بعدها به استانکو گفتم حالا به حرفم رسیدی؟
حالا حکایت تیم ماست. اصلا فرض کنیم بشار مصدوم شده. تکلیف مان چیست؟ یعنی راهکار دیگری نداریم؟ این چه نبودنی است که نیمه اول خوبیم و نیمه دوم درد نبود بشار سراغمان می آید. اینکه در قائمشهر روی سانتر حریف هیچ یارگیری روی بازیکنان رقیب نشده بود دلیلش فراق بشار است؟ گل ذوب را هزار بار ببینیم. اینها مشکلات فنی است که قطعا آقا یحیی و کادرش آنها را می بینند و باید هم ببینند و اصلاح کنند. هر بازی داریم امتیاز می دهیم و کار سخت و سخت تر می شود.
واقع بین باشیم. دردها را ببینیم و در عین حال از تیم مان و کادرش حمایت کنیم. اینها منافاتی با هم ندارد. اینکه حمایت از بازیکن صاحب توپ در تیم مان کم شده ربطی به بشار و رسول پناه و هیچ بحث غیر فنی ندارد. میانگین دویدن ها کمتر شده، پرس ها کمتر شده و اینها همه را باید دید.
تمام کننده قهار نداریم اما خلق موقعیت هایمان هم کمتر شده.
همه این ها را با هم ببینیم که اگر نبینیم کلاهمان پس معرکه است.
ما نبود عیسی را می بینیم و تاثیرش را می پذیریم اما عدم کارایی سه مهاجم (اوساگونا، استوکس، رمضانی) را هم ببینیم . افت اغلب بازیکنان را ریشه یابی کنیم و همه اینها ممکن نیست جز با عینک واقع بینی.
داستان رامین و بشار، داستان یحیی و برانکو
واقعیت این است که بعد از پایان بازی حمید مطهری مساوی پرسپولیس را به تصمیم هیات مدیره و آزاد سازی بشار ربط داد و طیف حامی یحیی هم در فضای مجازی سعی کرد گناه این مساوی را به پای لایو رامین رضاییان بنویسد اما اصل ماجرا این نیست. این درست که رامین بهتر بود شب قبل از بازی موضوع تلاش برای بازگشت به پرسپولیس را علنی نمی کرد اما رامین از دو هفته پیش به پرسپولیس پیغام داده بود که دوست دارد برگردد و آنهایی که برای دادن جواب آخر به رامین امروز و فردا کردند، می توانستند خیلی زودتر آره یا نه را به رضاییان بگویند تا او ناچار نشود هوادار را در جریان علاقه اش به بازگشت قرار دهد.
درباره بشار هم اشتباه را یحیی گل محمدی مرتکب شد که در فرودگاه پس از بازگشت از فینال آسیا، علنی گفت اگر تیم من نتیجه نگیرد، همه را به گردن هیات مدیره می اندازم. می دانید تاثیر منفی این حرف چیست؟ بازیکن با خودش احساس می کند برای نتیجه نگرفتن بهانه دارد و خواسته یا ناخواسته، سست می شود. شاید بهتر بود یحیی این موضوع را علنی نمی کرد.
برانکو ایوانکوویچ می گفت: من همیشه برای رسانه ها و هواداران مصاحبه نمی کنم. گاهی اوقات برای بازیکنانم مصاحبه می کنم. آنجاست که می گویم ما بهترین تیم ایران هستیم و نبود یک بازیکن هیچ تاثیری روی ما نمی گذارد. بازیکن وقتی این را می شنود، می فهمد من هیچ بهانه ای برای باختن را نمی پذیرم. اگر خودم بگویم ما غایب داریم و دست مان خالی است و می بازیم باخت را برای بازیکن عادی می کنم و ذهن بازیکن را به باخت عادت می دهم.
