در مسابقه ای که فرانک لمپارد برای برداشتن فشارها از روی دوش خود به پیروزی در آن نیاز مبرم داشت، او تصمیم گرفت بزرگ ترین خریدهای تابستانی چلسی را روی نیمکت قرار بدهد. آیا این نشانه قدرت او بود یا ضعفش؟
(شما در حال خواندن این مطلب در طرفداری هستید). قسمت هایی از دانش مربیگری لمپارد پس از تجربه کردن سه باخت طی چهار بازی در ماه جاری میلادی زیر سوال رفت ولی کسی نمی تواند شجاعت او مقابل استون ویلا را انکار کند. با وجود شرایطی که کای هاورتس و تیمو ورنر در آن قرار دارند، قرار دادن این دو ملی پوش آلمانی رو نیمکت تصمیم شجاعانه ای بود. ورنر که تا قبل از این بازی در تمامی بازی های لیگ برتری تیمش در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، پس از ناکامی در گلزنی طی 10 بازی خسته و فاقد اعتماد به نفس کافی به نظر می رسید. در همین حال، هاورتس که در سه بازی لیگ برتری اخیر تیمش در ترکیب اصلی قرار نگرفته است، با مشکلاتی چون ابتلا به کووید-19 و سختی های سازگاری با لیگ برتر مواجه بوده است.
لمپارد می تواند به درستی ادعا کند که فرم این دو نفر به گونه ای نیست که بتوانند در ترکیب اصلی قرار بگیرند. البته آن ها در 18 دقیقه پایانی بازی به زمین فرستاده شدند تا شانس عوض کردن بازی را داشته باشند ولی استون ویلا برای حفظ تساوی 1-1 کار نسبتا آسانی داشت.
سوال اینجاست: رومن آبراموویچ چه فکری در سر دارد؟ زمانی که این میلیاردر روس در تابستان گذشته بالغ بر 100 میلیون پوند برای جذب این دو بازیکن هزینه کرد، طبیعتا انتظار نداشت آن ها بازی های مهم تیم را از کنار خط نظاره گر باشند.
این سناریو با اتفاقی که برای کپا آریزابالاگا رخ داد فرق می کند. لمپارد پیش از این تصمیم مهمی گرفت (که با موافقت بالا دستی هایش همراه بود) و آن این که ادوارد مندی را جانشین گران ترین دروازه بان جهان کرد. نمایش های پر اشتباه کپا و این نکته که او توسط لمپارد خریداری نشده بود، اجازه داد تا چنین تصمیمی در قبال این دروازه بان اسپانیایی گرفته شود. اما هاورتس و ورنر به خواست لمپارد و با تصمیم او به لندن نقل مکان کردند.
آبراموویچ همیشه سرمربی ها را در وهله اول بر اساس نتایج شان قضاوت می کند اما تاریخ نشان می دهد فاکتور دیگر او، ناتوانی مربیان در بازی گرفتن از خریدهای گرانقیمت است. برای مثال جذب 30.8 میلیون پوندی آندری شوچنکو از میلان در سال 2006 باعث به وجود آمدن اختلافاتی در پشت صحنه شد چرا که ژوزه مورینیو در 13 ماه پایانی اولین دوره حضور خود در استمفوردبریج نتوانست بهترین بازی های ممکن را از آن مهاجم اوکراینی بگیرد.
مورد مشابه دیگر فرناندو تورس است: کسی که در ژانویه 2011 با شکستن رکورد نقل و انتقالات باشگاه و در ازای 50 میلیون پوند از لیورپول به چلسی پیوست و نقش مهمی در خلع قدرت از کارلو آنچلوتی و روبرتو دی متئو داشت. دی متئو در تصمیمی جسورانه، در مسابقه ای از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا مقابل یوونتوس که حق باختن در آن را نداشت، تورس را از ترکیب بیرون گذاشت و در عوض از ادن هازارد در پست شماره 9 استفاده کرد. در نتیجه چلسی 3-0 شکست خورد، برای اولین بار در تاریخش از رسیدن به مرحله یک هشتم نهایی باز ماند و صبح بعد از این واقعه، سرمربی ایتالیایی شغلش را از دست داد.
انتظار می رود لمپارد بابت دستاورد فصل قبل خود، هنوز هم از احترام بالایی برخوردار باشد. لمپارد تیمی که خودش بنا نکرده بود را به سهمیه لیگ قهرمانان اروپا رساند. او که به دلیل محرومیت باشگاه از فعالیت در بازار نقل و انتقالات نمی توانست عنصر جدیدی را به تیم اضافه کند، به جوانان آکادمی اعتماد کرد و به طور مستمر از عده زیادی از آن ها استفاده کرد. با این حال این سوال برای مدیران باشگاه مطرح می شود که چرا با وجود هزینه کردن بیش از 200 میلیون پوند _مندی، حکیم زیاش، بن چیلول و تیاگو سیلوا (بازیکن آزاد) هم در تابستان 2020 به چلسی پیوستند_ چلسی نسبت به مقطع مشابه فصل قبل، سه امتیاز کمتر دارد.
نباید فراموش کنیم که تا همین سه هفته پیش چلسی در وضعیت خیلی خوبی قرار داشت. آن ها 17 بازی بدون شکست را در مجموع رقابت ها پشت سر گذاشته بودند، به عنوان صدرنشین از گروه خود راهی دور بعدی لیگ قهرمانان اروپا شده بودند و یک برتری 3-1 مقابل لیدز یونایتد آن را موقتا به صدر جدول لیگ برتر هم رساند. برنامه بازی ها هم به خاطر تاثیرات کووید-19 فشرده تر است و به علاوه چلسی فرصت این را نداشت تا در یک پیش فصل درست و حسابی روی سیستم ها و تاکتیک هایش با بازیکنان جدید کار کند. اما لمپارد پس از 13 سال بازی کردن برای چلسی (که 11 سال آن زیر نظر رومن آبراموویچ بود) می داند که در دست داشتن هدایت این باشگاه یکی از بی رحمانه ترین وضعیت هایی است که می توان در آن قرار گرفت. در اینجا خبری از صبر و شکیبایی زیاد نیست.
چلسی حالا از پنج بازی اخیرش فقط چهار امتیاز کسب کرده است. 26 امتیاز از 16 بازی ابتدایی یعنی این که فقط تیم فصل 16-2015 مورینیو شروع بدتری نسبت به این چلسی در دوران ریاست آبراموویچ در باشگاه داشته است. حالا فشارها رو به افزایش است. لمپارد در بازی های اخیر مضطرب و نگران به نظر می رسید. یک منبع مطلع به اتلتیک گفته است که او در تاریخ 26 دسامبر و در بین دو نیمه بازی با آرسنال، کنترل خود را از دست داده بود.
انصافا پس از باخت 2-0 در نیمه اول آن مسابقه، حق با لمپارد بود. منبع دیگری از این گفت که او چگونه چند بازیکن مشخص را به خاطر عملکرد ضعیف شان در 45 دقیقه ای ابتدایی، در حضور جمع سرزنش کرد. متأسفانه لحن تند لمپارد جواب نداد و تیم مهمان در آن مسابقه 3-1 شکست خورد.
لمپارد اطمینان خواهد داشت که می تواند اوضاع را عوض کند. مدت زیادی از دورانی که چلسی را جزو مدعیان قهرمانی می دانستیم نمی گذرد و از سوی دیگر این بی ثباتی در خیلی از تیم های دیگر هم دیده می شود که همین نشان دهنده حیرت انگیز بودن این فصل پر پیچ و خم است. اما برای جلوگیری از ایجاد شایعات، بردها باید هر چه سریع تر از راه برسند و به طور ایده آل باید همراه با درخشش هاورتس و ورنر درون زمین باشند.