قلمرو گوگوریو در زمان پادشاه جومونگ و در اوج دوران حکومت وی ( ۲۳ قبل از میلاد تا ۱۹ قبل از میلاد) که بخش هایی از قلمرو بویو و قبایل مالگال را تصاحب کرده بود:
قلمرو گوگوریو در زمان تموشین (۱۸ – ۴۴ بعد از میلاد) که فرمانداری های هان را از شبه جزیره لیائونینگ بیرون انداخته بود:
قلمرو گوگوریو در زمان پادشاه تجو (۵۳ – ۱۴۶ بعد از میلاد) که در جنگ با سلسله هان پیروز شده بود:
قلمرو گوگوریو در زمان میچون (۳۰۰ – ۳۳۱ بعد از میلاد) جنگ با سلسله ژیان بی، بکجه و از دست دادن بیشتر قلمروهای جنوبی به بکجه ( در آن زمان گوگوریو ضعیف شده بود). بکجه که توسط پادشاه گیون چوگو هدایت می شد، اوج دوران توسعه ی قلمرو خود را تجربه کرد. بکجه ۲۲ مستعمره دریایی از جمله تامنا (ججو)، جیندو (ته مادو)، یاماتو (وا) لیائوژی و تایوان را به دست آورد:
قلمرو گوگوریو در زمان پادشاه گوانگتو کبیر (۳۹۱-۴۱۳ بعد از میلاد) که جنگ با ژیان بی، بکجه، شیلا، گایا– وا، خیتان و مالگال را برد:
قلمرو گوگوریو در زمان پادشاه جانگسو (۴۱۳-۴۹۱ میلادی) که ژیان بی و خیتان را از لیائونینگ بیرون کرده و توسعه طلبی بکجه را نابود کرد:
از ۵۹۸ تا ۶۱۴ میلادی – گوگوریو در جنگی با سویی درگیر شد و برنده از آن بیرون آمد ولی عواقب این جنگ طولانی ۱۶ ساله سرانجام باعث ورشکستگی گوگوریو شد. سلسله چینی سویی نیز سقوط نمود.
قلمرو گوگوریو در زمان پادشاه بوجانگ (۶۴۲- ۶۶۸ بعد از میلاد) – روزهای پایانی گوگوریو و سقوط آن بعد از ۲۳ سال جنگ با شیلا و تانگ:
