مطلب ارسالی کاربران

داستان شگفت انگیز آدیداس و پوما ، برادرانی که دشمن خونی هم بودند!

کوروش مظاهری 11/28/2020 - 10:15 مشاهده پروفایل

1,959 مشاهده / 85 دیدگاه 60 2 49

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

بعد از مدتی شهر هرتسوگن‌آوراخ به «شهر سر به زیرها» معروف شد، چون مردم موقع راه رفتن به کفش‌های هم نگاه می‌کردند تا ببینند چه کسی پوما پوشیده و چه کسی آدیداس!

اختصاصی طرفداری

داستان آن‌ها از شهر هرتسوگن‌آوراخ آلمان و بعد از جنگ جهانی اول شروع می‌شود. آدولف و رودولف داسلر، (Adolf & Rudolf Dassler) دو برادر از خانواده‌ای معمولی بودند. پدرشان کریستوف در یک کارخانه‌ی کفش سازی کار می‌کرد و مادرشان پائولین، یک رختشوی‌خانه داشت. رودولف گاهی بعد از مدرسه برای کمک به پدرش به کارگاه کفش‌سازی می‌رفت و مشغول کار می‌شد.

کارخانه‌ی تولید کفش داسلر

با شروع جنگ جهانی اول، هر دو برادر به ارتش پیوستند و خانه را ترک کردند. وقتی از جنگ برگشتند زندگی‌هایشان تغییر کرد. آدولف به شهر مادری‌اش برگشت و رودولف به شهری در همان نزدیکی رفت. آدولف رختشوی‌خانه‌ی مادر را برای ساختن کفش قرض کرد و رودولف که در یک کارگاه چینی و سرامیک مدیر شده بود، تصمیم گرفت برگردد و به برادرش در راه انداختن یک تجارت درست و حسابی کمک کند. دو برادر در کنار هم مشغول به کار شدند و هر دو سخت تلاش کردند. روزهای بعد از جنگ روزهای سختی بود. آن روزها حتی نمی‌شد به جریان برق اعتماد کرد و با خیال راحت به ساخت کفش مشغول شد. آن‌ها برای راه انداختن دستگاه‌های برقی‌شان روی دستگاه‌ی مولد الکتریسته پدالی می‌نشستند و رکاب می‌زدند تا کسب و کارشان عقب نماند.

مدتی بعد از راه انداختن کسب و کار تازه‌شان، المپیک تابستانی 1936 از راه رسید. ادولف که درصدد گسترش کسب و کارشان بود تصمیم گرفت از این فرصت بهترین استفاده‌ی ممکن را ببرد. به همین دلیل چند جفت کفش میخ‌دار برداشت، سوار ماشینش شد و 300 مایل (معادل 480 کیلومتر) رانندگی کرد تا به برلین، محل برگزاری المپیک برسد. او سراغ مربی «جس اونز»، (Jesse Owens) رفت و با اصرار از او خواست «جس» در حین مسابقه‌ی دو ، کفش‌های «کارخانه‌ی کفش سازی برادران داسلر» را بپوشد و با آن‌ها مسابقه دهد. مربی جس این پیشنهاد را قبول کرد و به این ترتیب آدولف و رودولف تبدیل به اولین اسپانسر یک آمریکایی_آفریقایی در مسابقات المپیک شدند. «جس اونز» در آن سال چهار مدال طلای المپیک را بدست آورد و در مقابل همه رسانه ها تایید کرد که کفش ها تاثیر زیادی در روند کار او داشته است. از این طریق کارخانه‌ی کفش‌سازی برادران داسلر، تبدیل به یکی از برندهای شناخته شده در زمینه‌ی تولید کفش ورزشی شد. بعد از این اتفاق میز دو برادر پر می‌شد از نامه‌های حاوی سفارش که از سراسر دنیا به دستشان می‌رسید. همه چیز خوب بود و فروش هم به 200 هزار جفت کفش در سال رسیده بود، تا اینکه جنگ جهانی دوم شروع شد.

پیش از جنگ جهانی دوم، داسلرها به حزب نازی پیوستند. رادولف خود را به سران حزب نزدیکتر کرد و این امر موجب اختلاف با برادرش آدولف شد.

با شروع جنگ جهانی دوم، جنگ بین دو برادر هم کم‌کم شروع شد. اختلاف‌ها بالا گرفت و اوضاع بینشان رو به وخامت گذاشت تا اینکه به یک نقطه‌ای سرنوشت ساز رسیدند. در یکی از روزهای جنگ که بمب‌های متحدین روی شهر دو برادر فرود می‌آمد و مردم باید به پناهگاه می‌رفتند، آدولف و همسرش زودتر از رودولف و خانواده‌اش به پناهگاه رسیدند. به محض رسیدن رودولف به پناهگاه، آدولف که از حضور بمب افکن‌ها معترض و ناراحت است میگوید: «باز سر و کله‌ی این عوضی‌ها پیدا شد که!» این جمله باعث سو تفاهم شده و تیر خلاص را به رابطه‌ی برادرانه‌شان می‌زند. رودولف این حرف را به خودش و خانواده‌اش می‌گیرد در حالیکه گویا منظور آدولف به متحدین و بمب‌هایشان بوده است. با این جمله رودولف کینه‌ی آدولف را به دل می‌گیرد. طوری که وقتی مدتی بعد آمریکایی‌ها او را به جرم همکاری با اس. اس متهم و دستگیر می‌کنند، او اصرار می‌کند که آدولف این اتهام را به او زده و او را به آمریکایی‌ها تحویل داده است. (البته او از این اتهام تبرئه شد) با بروز این اتفاقات در سال 1947 رابطه‌ی این دو برادر با هم تمام می‌شود اما جنگ بینشان نه.

تولد پوما

اگر تا به امروز نمی‌دانستید وقتش است بدانید که برند «پوما» را رودولف، که او را «رودی» هم صدا می‌زدند، بعد از جدایی از برادرش پایه گذاری کرد. نام پوما در ابتدا بر اساس مخفف اسم رودولف یعنی رودی، «رودا»، (Ruda) بود و بعدا به پوما تبدیل شد.

تولد آدیداس

در عین حال ادولف هم بیکار ننشست. او مخفف اسمش، یعنی ادی را با اول فامیلی‌اش، یعنی داسلر ترکیب کرد و برند «ادیداس» یا همان آدیداس خودمان را راه انداخت. البته بعضی‌ها می‎‌گویند آدیداس مخفف جمله‌ی “All Day I Dream About Sports” است. (به معنی من هر روز در رویای ورزش به سر می‌برم) ، اما درست بودن این فرضیه هیچ وقت تایید نشد.

آدیداس تا به امروز سه لوگو داشته است. اولی سه خط به موازات هم بود که روی محصولات اولیه قرار می‌گرفت. دومی علامت امروز آدیداس اوریجینالز است که به محصولاتی با جنبه‌ی ورزشی کمتر اختصاص دارد و سومی همان سه خط پلکانی است که امروز می‌شناسیم.

اختلاف بین دو برادر هیچ وقت حل و فصل نشد و در دوره‌ای گریبان شهرشان را هم گرفت. مردم شهر و حتی بعضی مکان‌های عمومی به دو گروه پوما و آدیداس تقسیم شده بودند. بعد از مدتی شهر به «شهر سر به زیرها» معروف شد، چون مردم موقع راه رفتن به کفش‌های هم نگاه می‌کردند تا ببینند چه کسی پوما پوشیده و چه کسی آدیداس! می‌گویند کار به جایی رسید که بعضی‌ها وقتی به خانه‌ی رودولف دعوت می‌شدند از عمد آدیداس می‌پوشیدند. چون رودولف که نمی‌خواست کسی آدیداس بپوشد به آن‌ها یک جفت کفش مجانی پوما می‌داد!

دعوای بین این دو برادر که با یک سو تفاهم شروع شده بود به مسخره‌ترین شکل ممکن و تا روز مرگ‌شان ادامه پیدا کرد. شاید تنها کسی که توانست وسط این دعوا این دو برادر را به سخره بگیرد و به طور ضمنی زشت بودن کارشان را نشان دهد، دونده‌ای به نام «آرمین هری»، (Armin Hary) بود. رودولف از این ورزشکار خواست کفش آدیداسش را در بیاورد و موقع مسابقه پوما بپوشد. این دونده هم این کار را کرد ولی بعد از مسابقه و در جشن پیروزی دوباره آدیداس پوشید! البته بعضی‌ها معتقدند قصد هری از این کار گرفتن پول از هر دو برادر بود، این فرضیه هم هیچ وقت اثبات نشد!

آدیداس و پوما امروزه توانسته‌اند تحولی جدید ایجاد کنند و در زمینه‌ی تولید کفش و وسایل ورزشی، دنیایی متفاوت، سالم و پر از انرژی بسازند. دنیایی که در آن برای حفظ محیط زیست با شرکت‌های تولید کاغذ و قطع کننده‌ی درختان قطع همکاری می‌کنند. دنیایی با همکاری طراحان مطرحی مثل استلا مک کارتنی و حتی کانیه وست که با طرح‌هایشان دل مشتری‌ها را می‌برند. دنیای امروز آدیداس و پوما، خاطره‌ی بنیانگذارانشان را، کسانی که تا آخر عمر با هم آشتی نکردند اما در یک گورستان دفن شدند، پشت سر گذاشته‌اند و به راه‌شان ادامه می‌دهند.

پ.ن : داستان های دیگری هم راجع به دلیل قهر این دو برادر وجود دارد ، مانند مقاله ای که دویچه وله در مورد این دو برادر نوشته و دلایل مختلفی را علت قهرشان ذکر کرده است. به عنوان مثال صحبت راننده ی آنها که دلیل اختلاف را بر سر یک دختر می دانسته و بعضی دیگر که اختلاف بر سر مسائل کاری را مبنای قهر می دانستند.