می گویند روابط پدر و پسری جنس متفاوتی دارد. هر چقدر دخترها به سادگی احساسات خود را نسبت به پدرها ابراز می کنند و به قول معروف از قدیم می گویند دخترها بابایی هستند ولی پسرها شرایط متفاوتی دارند. پسرهایی که با وجود اینکه نمی توانند احساسات خود را بیان کنند ولی همیشه تلاش می کنند سخت مبارزه کنند تا لبخند رضایت پدر را ببینند. درست مثل شیرجه های بلند کسپر اشمایکل و لبخند پدرش روی سکوهای ورزشگاه کینگ پاور!
به گزارش طرفداری، در سلسله مطالب پدر و پسرهای فوتبالی به سراغ دو نفر از پسرانی رفتیم که توانستند تا حدودی نام پدر خود را درون زمین زنده کنند. به نوعی توانستند فوتبال خود را در همان مسیر درست پدر ادامه بدهند.
امیر عابدزاده و احمدرضا عابدزاده
بدون هیچ تردیدی احمدرضا عابدزاده یکی از بزرگترین نام های تاریخ فوتبال ایران است. پسر احمدرضا عابدزاده بودن شاید در وهله اول خوب به نظر برسد اما اگر بخواهد پا به عرصه پدر بگذارد آن هم از لحاظ محبوبیت، مسیر دشواری خواهد داشت که ممکن است سراسر آن مملو از انتقادات و قضاوت هایی باشد که گاه ناعادلانه است.
هدف ما در این مطلب، مقایسه امیر و احمدرضا نیست بلکه می خواهیم اشاره ای داشته باشیم به دوران پرافتخار احمدرضا عابدزاده و درخشش چند وقت اخیر امیر که نام پدرش را دوباره برای فوتبال دوستان زنده کرد. این درست که بعد از احمدرضا، هیچ دروازه بانی در ایران نتوانست حتی مثل عابدزاده باشد اما همین که امیر هم درست مثل پدرش، دروازه بان تیم ملی شده و تنها آرزوی محقق نشده پدر یعنی لژیونر شدن را برآورده کرده، باعث می شود او را مثل پدرش ستاره بنامیم.
احمدرضا عابدزاده فوتبالش را از تیم جوانان هلال احمر اصفهان شروع کرد و بعد از 2 سال به تام اصفهان پیوست.
عقاب آسیا در 18 سالگی به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شد و اولین بازی خود را در مسابقات جام بین المللی دهه فجر انجام داد. عابدزاده در سال 1369، به تیم استقلال پیوست و به همراه آبی پوشان به مقام قهرمانی لیگ ایران رسید. عابدزاده در همان سال با وجود آسیب دیدگی از ناحیه انگشتان دست، موفق به کسب عنوان قهرمانی (با مهار سه ضربه پنالتی از او برابر کره شمالی در فینال) با تیم ملی ایران در بازی های آسیایی 1990 پکن شد و لقب عقاب آسیا را مال خود کرد.
احمدرضا در سال 1370 موفق به کسب قهرمانی آسیا با تیم استقلال شد. او به خاطر اختلاف با کاظم اولیایی مدیر وقت استقلال، پس از گذراندن یک فصل در سپاهان، در سال 73 به تیم پرسپولیس پیوست و تا پایان دوران بازی اش نیز در این تیم ماند. بازی های فوق العاده درخشان عابدزاده در رده باشگاهی و در تیم ملی ایران باعث محبوبیت زیاد عقاب آسیا در فوتبال کشورمان شد. در نظرسنجی پیامکی برنامه نود در سال 1388، احمدرضا عابدزاده به عنوان محبوب ترین بازیکن سه دهه اخیر فوتبال ایران انتخاب شد.
در سوی دیگر امیر عابدزاده فزرند احمدرضا که قابل قیاس با عقاب آسیا نیست اما در چند سال اخیر توانسته عملکرد درخشانی از خود در لیگ پرتغال نشان دهد و به تیم ملی ایران دعوت شود.
امیر از 7 سالگی زیر نظر پدرش تمرین کرد. او از سن 15 سالگی به انگلستان رفت و در باشگاه های مختلف جوانان انگلستان از جمله تاتنهام بازی کرد.
امیر عابدزاده فوتبالش را از پرسپولیس شروع کرد اما مدتی بعد به راه آهن رفت و وقتی متوجه شد آن جا هم چندان فرصت بازی کردن پیدا نمی کند، مسیری متفاوت نسبت به پدر انتخاب کرد و بازی در فوتبال اروپا را برگزید.
امیر پس از اینکه فرصت زیادی برای بازی در پرسپولیس و راه آهن پیدا نکرد به پرتغال رفت و عضو تیم بایرنسه شد. مدتی بود اسم عابدزاده به گوشمان نمی رسید اما امیر در سکوت خودش را پیدا کرد و کم کم شایستگی هایش را به نمایش گذاشت تا به یکی از بهترین دروازه بانان لیگ پرتغال تبدیل شود.
امیر عابدزاده در سال 2017 به تیم ماریتیمو پیوست و دروازه بان فیکس این تیم شد.
امیر در سال 2018 با نظر کارلوس کی روش به تیم ملی ایران دعوت شد. او هم اکنون رقابت نزدیکی با دروازه بانان تیم ملی برای تصاحب شماره یک دارد.
امیر عابدزاده در جدیدترین نقل قول درباره پدرش می گوید:
پدرم همیشه خیالش از بابت من راحت است (با خنده). اعتماد به نفس و لبخندهای احمدرضا عابدزاده روی من تاثیر گذاشته و سعی می کنم همین روند را ادامه بدهم.
آندرانیک اسکندریان و آلکو اسکندریان
آندرانیک اسکندریان متولد 1330 در پست مدافع چپ بازی می کرد و از او به عنوان بهترین مدافع چپ تاریخ ایران یاد می شود.
آندرانیک فوتبال خود را از تیم پارسه تهران شروع کرد و بعد از چند سال بازی در این تیم به آرارات تهران پیوست. آندرانیک اسکندریان بهد از درخشش در آرارارت راهی تاج شد و 7 سال موفق را در این تیم سپری کرد و جام های متعددی به همراه این تیم برد. از او به عنوان یکی از بزرگان تاریخ تاج نام برده می شود.
آندرانیک به همراه ایرج دانایی فرد اولین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران بودند که به تیم منتخب جهان دعوت شدند و در مقابل بزرگانی همانند پله و یوهان کرایف بازی کردند. آندرانیک در سال 1357 به آمریکا رفت و به عضویت تیم نیویورک کاسموس در آمد. او بیش از 180 بازی برای این تیم انجام داد.
آلکو اسکندریان پسر آندرانیک، سال 1361 در نیوجرسی آمریکا متولد شد. آلکو سابقه پوشیدن پیراهن تیم های مطرحی چون رئال سالت لیک، دی.سی یونایتد، تورنتو اف سی، چیواس و لس آنجلس گلکسی در لیگ MLS و همچنین تیم ملی زیر 21 سال و بزرگسالان امریکا را در کارنامه ورزشی خود دارد.
آلکو اسکندریان به عنوان یک بازیکن جوان و با استعداد در لیگ MLS مطرح بود اما پس از پیوستن به لس آنجلس گلکسی، پس از چند بازی درخشان با پیراهن این تیم در حالی که در روزهای اوج دوران ورزشی خود بود با مصدومیتی شدید رو به رو شد و در نتیجه آن مصدومیت باعث خداحافظی زود هنگام این فوتبالیست با استعداد از فوتبال حرفه ای در سال 2010 و در سن 28 سالگی شد. آلکو هم اکنون مربی فوتبال است. پدر، بازیکن تیم ملی ایران بود و پسر بازیکن تیم ملی امریکا...
همچنین بخوانید:
قسمت اول : پسرانی که زیر سایه نام پدر ماندند
قسمت دوم : پسرانی که از پدر موفق تر شدند
این سلسله مطالب را با پسرانی که حیف شدند و پسرانی برای آینده ادامه می دهیم.
