هر پدری آرزو دارد فرزندانش در موقعیتی بهتر از او قرار بگیرند و طعم شکست، فقر و نرسیدن به آرزوهای شان را نچشند. تمام زحمات یک پدر به همین جا ختم می شود که فرزندانش به جایی به مراتب بهتر از او برسند. همان طور که در قسمت اول خواندید، برخی از پسران نتوانستند در فوتبال از زیر سایه پدارنشان بیرون بیایند اما در این قسمت به پسرانی می پردازیم که توانستند دوران اثر بخش تری نسبت به پدران شان در فوتبال داشته باشند.
به گزارش طرفداری، شاید چنین اتفاقی که بعضی پسرهای فوتبالی ایران بتوانند از دوران فوتبالی پدران شان پیشی بگیرند، به ندرت پیش بیاید اما با نگاه به این مطلب در می یابید که بعضی پسران در فوتبال ایران توانستند پا از پدران خود فراتر بگذارند و با عملکرد درخشان شان آنها را سرافراز کنند.
قسمت دوم از این سلسله مطالب، مربوط به پسرانی است که از پدران خود موفق تر شدند. پسرانی که توانستند درخششی بیش از پدرشان در مستطیل سبز داشته باشند و به نوعی توانستند راه پدران خود را موفق تر دنبال کنند.
سیاوش حیدری و سپهر حیدری
سیاوش حیدری متولد 1329 از شهر اصفهان، فوتبال خود را از سپاهان شروع کرد. حیدری پدر سابقه بازی در هر دو تیم بزرگ اصفهان را در کارنامه خود دارد. سیاوش حیدری در پست مهاجم بازی می کرد و در سال 1352 برای تقویت نماینده اصفهان در جام اول تخت جمشید از سپاهان به ذوب آهن پیوست.
سیاوش حیدری پس از انقلاب هم در مقطعی سرمربی ذوب آهن بود و تا همین چند سال پیش هم مدیر تیم های پایه ذوب آهن بود، جالب است که مادر سپهر حیدری هم ورزشکار بود، او پیش از انقلاب عضو تیم ملی والیبال بانوان ایران بود.
سپهر حیدری اما به شهرت بیشتری نسبت به پدر خود در فوتبال دست یافت. سپهر بر خلاف پدرش که در خط حمله بازی می کرد، کارش را در پست مدافع مرکزی و پایه های ذوب آهن آغاز کرد. پس از درخشش در جوانان ذوب آهن، به تیم بزرگسالان راه پیدا کرد. او پس از گذراندن 7 فصل، از جمع ذوبی ها جدا شد و راهی پرسپولیس شد.
سپهر حیدری موفق شد در 126 بازی، 31 گل برای پرسپولیس به ثمر برساند، آماری که با وجود بازی کردن این بازیکن در پست مدافع، آمار بسیار خوبی محسوب می شود. سپهر حیدری در فصل 86/87 توانست با سرخپوشان به مقام قهرمانی لیگ برتر برسد. نکته مهم این قهرمانی، گل ثانیه های آخر سپهر حیدری به سپاهان بود که حکم قهرمانی تیم افشین قطبی را امضا کرد.
سپهر حیدری نزد هواداران پرسپولیس با القاب "سپهر سر طلایی" و "خالق دقیقه 96" شناخته می شود.
نادر عزت اللهی و سعید عزت اللهی
نادر عزت اللهی در دهه 60 در پست هافبک وسط در ملوان انزلی بازی می کرد و توانست با این تیم قهرمان جام حذفی شود. نادر پسرش سعید را در دوران کودکی زیر نظر خودش در مدرسه فوتبال قایقران تعلیم داد و باعث ظهور یکی از مدافعان خوب فوتبال ایران شد.
سعید عزت اللهی از تیم جوانان شهرداری انزلی کارش را آغاز کرد و بعد از 2 سال راهی جوانان ملوان شد. سعید در زمان حضور در جوانان ملوان، چندین بازی هم برای بزرگسالان این تیم انجام داد و سپس در سال 1393 با قراردادی 5 ساله، به باشگاه اتلتیکو مادرید سی پیوست.
عزت اللهی پسر پس از سقوط اتلتیکو مادرید سی راهی باشگاه روستوف روسیه شد و اولین گل اروپایی این باشگاه را به ثمر رساند. سعید عزت اللهی سابقه بازی در تمامی رده های تیم ملی را دارد و در جام جهانی 2018 فیکس تیم ملی ایران بود.
پدر و عموی سعید فوتبالیست های مطرح انزلی بودند و روزهای اول همه سعید را به اسم پسر نادر می شناختند اما حالا سعید موازنه را عوض کرده و در فوتبال ایران همه نادر را به عنوان پدر سعید می شناسند. نادر عزت اللهی یکی از قدر ندیده ترین فوتبالیست های گیلان است که با وجود توانایی های فنی اش، به دلیل ترافیک فوتبالیست مطرح، هرگز به تیم ملی نرسید.
علی دانایی فرد و ایرج دانایی فرد
علی دانایی فرد پیش از ورود به فوتبال در دو و میدانی به فعالیت می پرداخت. دانایی فرد یکی از بنیان گذاران باشگاه دوچرخه سواران و تاج بود و توانست اولین مربی تیم استقلال لقب بگیرد. او بیش از دو دهه مربی گری آبی پوشان تهران را بر عهده داشت و طولانی ترین دوران مربی گری در تاریخ باشگاه استقلال از آن اوست. علی دانایی فرد افتخارات متعددی در دوران مربیگری به همراه استقلال به دست آورد.
ایرج دانایی فرد پسر علی دانایی فرد در دوران بازیگری اش درخشش بیشتری نسبت به پدر خود داشت. ایرج از نوجوانان و جوانان تاج فوتبال خود را آغاز کرد و در سال 1349 به بزرگسالان عقاب راه پیدا کرد و پس از آن راهی تیم پاس شد. ایرج دانایی فرد از سال 56 تا 58 دوباره به تیم تاج برگشت و پس از آن به تیم تولسا آمریکا پیوست.
ایرج دانایی فرد در جام جهانی 1978 عضو تیم ملی فوتبال ایران بود و بازی های خوبی از خود به نمایش گذاشت، در بازی با اسکاتلند نیز زننده تنها گل تیم ایران بود و با این گل، نام ایرج دانایی فرد به عنوان نخستین زننده گل ایران در تاریخ جام جهانی ثبت شد.
ایرج دانایی فرد یکی از بازیکنان ایرانی حاضر در تیم منتخب جهان بود. او به همراه آندرانیک اسکندریان در بازی خداحافظی پله حضور داشت و در مقابل بزرگانی همانند پله و یوهان کرایف بازی کرد.
حسین دانشگر و محمد دانشگر
حسین دانشگر در دهه 50 عضو تیم تاج برازجان بود. از دوران فوتبال حسین دانشگر اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. حسین دانشگر فوتبال خود را در همان شهر زادگاهش شروع کرد و در همان شهر محل زادگاهش نیز کفش هایش را آویخت.
محمد دانشگر متولد 1372 فوتبالش را همانند پدرش از شهر محل زادگاهش شروع کرد. محمد در تیم های جوانان بهمن برازجان، آکادمی ولیعصر شیراز، ایرانجوان و فجر سپاسی سابقه بازی دارد و پس از درخشش در جوانان فجر سپاسی راهی تیم اصلی شد و توانست زیر نظر غلامحسین پیروانی بدرخشد و نظر علیرضا منصوریان در نفت تهران را به خود جلب کند. او در سال 94 به عضویت تیم نفت در آمد و توانست به همراه این تیم قهرمان جام حذفی شود. محمد دانشگر در سال 1397 شاگرد علی دایی در سایپا شد و بازی های درخشانی از خود در پست مدافع میانی به نمایش گذاشت. سرانجام در سال 1397 با قراردادی 2 ساله راهی استقلال شد.
محمد دانشگر سابقه بازی در رده های امید، نوجوانان و جوانان را در تیم ملی ایران دارد.
نقطه اوج دوران فوتبال دانشگر در استقلال، گلزنی به پرسپولیس در دقایق پایانی وقت های تلف شده جام حذفی فصل 1398/1399 است. با گل او بازی به ضیافت پنالتی ها کشیده شد و در ادامه استقلال توانست به فینال جام حذفی راه پیدا کند.
عباس محمدعلیپور و عارف محمدعلیپور
عباس محمدعلیپور سابقه بازی در تیم هایی چون صنعت نفت قائمشهر، شموشک نوشهر، بانک ملی تهران، پلی اکریل اصفهان، ذوب آهن اصفهان و پیکان و همچنین کار در رده های پایه را در کارنامه دارد.
پسر او، عارف محمد علیپور از پدیده های جوان چند سال اخیر فوتبال ایران است. عارف که کاپیتان تیم ملی نوجوانان بود، با وجود سن کمش سابقه دعوت به تیم ملی امید را هم دارد. او هم در دوره سرمربیگری سیروس پورموسوی در تیم ملی جوانان و هم در دوره ای که پرویز مظلومی به عنوان سرمربی تیم ملی جوانان معرفی شد، همواره عضو ثابت اردوهای تیم ملی جوانان بود. این بازیکن که در تیم پرسپولیس برانکو حضور داشت، فصل گذشته به صورت قرضی در تیم فجر سپاسی شیراز بازی کرد اما در لیگ برتر بیستم پیراهن پیکان را می پوشد.
عارف محمدعلیپور در پست مدافع مرکزی بازی می کند.
در قسمت های بعدی سراغ پسرانی می رویم که همانند پدر و هم سطح پدر ستاره شدند، پسرانی که حیف شدند و سوختند و پسرانی برای آینده فوتبال!
همچنین بخوانید:
قسمت اول: پسرانی که زیر سایه نام پدر ماندند
