Amir Mohammadiمن خیلی ساله فوتبال میبینم دقیقا از جام جهانی 1994 و خاطرات خیلی کمی از 1990 دارم بازیهای نستا مالدینی و کاناوارو و خیلی از مدافعان مستحکم را دیدم و تمام مدافعینی که اسم بردم بسیار قدرتمند و باثبات بودن اما چیزی که باعث تمایز راموس نسبت به اونها میشه علاوه بر ثبات قدرت رهبری بالاتر و همچنین بازی سازی و گلزنی راموس هم هست درسته یک مدافع وظیفش دفاعه اما اینکه بتونی تیم رو از شکست نجات بدی و در بازیهای مهم و حساس گلزنی کنی و باعث افتخار تیمت بشی چیزی فراتر از دفاعه صرفه ..حتی بازی در رئال که فوتبال رو به جلو و هجومی بازی میکنه و فشار زیادی همیشه رو مدافعین هست متفاوته با تیمی که فوتبالش و کار دفاع تیمی و گروهی رو یازده نفره انجام میده مثلا کاناوارو وقتی به رئال اومد خیلی بیشتر از قبل تحت فشار بود و این نکته برا مالدینی و نستا هم صدق میکنه مثلا راموس اگه الان توی تیمی مثل یووه بود بخاطر سبک بازی یووه و دفاع تیمی و فوتبال کم ریسک فشار بسیار کمتری نسبت به رئال تحمل میکرد من فول مچ هایی از بکن بائر دیدم قدرت رهبری و دفاع مستحکم و بازیسازی و گلزنی خوب بکن بائر چیزیه که راموس رو میشه باهاش مقایسه کرد اما این نکته رو باید مد نظر داشت که فوتبال امروزی بسیار سخت تر از اون دورانه بنابراین راموس بنظرم من بازیکن بهتریه و فوتبال هر چی رو به جلوتر بره واقعا" سخت تره میشه و اگه بازیکنی بتونه در آینده که به مراتب فوتبال باز سخت تر از امروز میشه رکوردهای راموس رو بزنه تو تاریخ ثبت میشه در کل بحث بهترین رو باید در فوتبال امروزی و آینده کرد نه گذشته....بحث این نیست که در گذشته بازیکنای خوب کم داشتیم کلی ستاره از فوتبال گذشته داریم که هنوز بعضی از رکورداشون پابرجا مونده و این بزرگی اون بازیکنا را نشون میده اما باید بپذیریم فوتبال امروز بسیار تاکتیکی تر با علم و سخت تره و فوتبال آینده به مراتب سخت تر از امروز...
