سکانس اول : ورزشگاه لوژنیکی مسکو
مِی 2008 ساعت 1:45 دقیقه بامداد است. هنگامی که مدال های بازیکنان چلسی اهدا می‌شود، سر بابی چارلتون از سکو های ورزشگاه لوژینکی مسکو پایین می‌آید و در کنار ریو فردیناند قرار می‌گیرد. فردیناد منتظر است تا به عنوان کاپیتان منچستریونایتد جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر ببرد تا نامش برای همیشه در تاریخ شیاطین سرخ حک شود. دقایقی قبل تر و در شب طولانی روسیه منچستر موفق شد تا چلسی را در ضربات پنالتی شکست دهد. درست 40 سال پس از پیروزی 4-1 مقابل بنفیکا در فینال لیگ قهرمانان با درخشش بابی چارلتون و دقیقا 50 سال پس از حادثه دلخراش هواپیمای یونایتدی ها در مونیخ. سر بابی به ریو می‌گوید : « ریو، ریو، می‌دانی این چه معنایی می‌دهد؟ تو سومین نفری هستی که این جام را برای باشگاه بالای سر می‌بری و من یکی از آن 3 نفر هستم. این جام زندگی تو را تغییر خواهد داد. »
در آن لحظات فردیناند به اوج شکوه دوران بازیگری خود رسیده بود. 2 بار گرانترین مدافع در دنیای فوتبال شد، 6 بار موفق به فتح لیگ برتر انگلیس شد و 81 بازی برای سه شیر ها انجام داد. فقط بابی مور و بیلی رایت به عنوان مدافع مرکزی رکوردی بهتر از او دارند. تصاحب لیگ قهرمانان اروپا قطعه نهایی برای تکمیل پازل افتخارات او بود.
سکانس دوم : در مسیر ستاره شدن
وقتی 11 ساله بود در کلاس های رقص باله شرکت می‌کرد. استحکام، انعطاف پذیری، توازن و تعادلش در زمین فوتبال را مدیون همان کلاس ها است. اما او برای باله ساخته نشده بود. ریو می‌خواست که فوتبالیست باشد. ابتدا در پست هافبک مرکزی بازی می‌کرد اما خیلی ها به او می‌گفتند که در نقش یک مدافع کارایی بهتری دارد. خودش می‌گفت : « می‌خواستم یک هافبک مرکزی باشم، کسی که گل می‌زند و یک ستاره است. » بعد از 2 تا 3 هفته با خودش کنار آمد و بازی در نقش مدافع را تقدیر خودش دانست. از میان بی‌شمار تیم لندنی رفت و وستهام یونایتد را انتخاب کرد. همان جایی که بیشترین پول و زمان خود را برای تیم های پایه خرج می‌کردند. فرانک لمپارد، مایکل کریک، جو کول و جرمین دفو گواه بر این موضوع اند که چکش ها یکی از بهترین تیم های پایه را دارند. مِی 1996 برای اولین بار توسط هری ردنپ به تیم اول وستهام دعوت شد و برابر شفیلد ونزدی بازی کرد. آن هم تنها وقتی 17 سال سن داشت. زیر نظر هری ردنپ درخشید و تبدیل به یک ستاره شد.
سکانس سوم : حالا وقت پرواز است
نوامبر 2000 بود که مدیران لیدز یونایتد را مجاب کرد تا با پرداخت 18 میلیون پوند رکورد نقل و انتقالات برای یک مدافع را بشکنند. ریو تبدیل به گران قیمت ترین مدافع تاریخ فوتبال در آن زمان شد. در همان فصل اول حضورش به مثلث هجومی لیدز یعنی هری کیول، آلن اسمیت و مارک ویدوکا کمک کرد تا لیدز به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برسد. در مرحله یک چهارم نهایی و در شب رویایی الاند رود اولین گلش را برای طاووس ها به ثمر رساند و موفق شدند در یک بازی تماشایی با 3 گل دپورتیوو لاکرونیا، قهرمان آن زمان اسپانیا را خرد کنند و به مرحله نیمه نهایی برسند. در این مرحله اما مغلوب وانسیا شده و از رسیدن به فینال باز ماندند. فردیناند یک فصل چشم گیر دیگر در لیدز را پشت سر گذاشت و خود را آماده حضور در جام جهانی 2002 کرد. برای جام جهانی 1998 در لیست گلن هادل بود اما فرصتی برای خودنمایی پیدا نکرد. کوین کیگان برای یورو 2000 از دعوت کردن ریو خودداری کرد و حالا اما او بخش مهمی از تیم اریکسون برای جام جهانی 2002 بود. به انگلیس کمک کرد تا در برابر گابریل باتیستوتا و آرژانتین کلین شیت کند. در مرحله بعدی دروازه دانمارک را باز کرد و زمینه ساز حضور سه شیر ها در مرحله یک چهارم نهایی شد. اما در اینجا بود که اسیر اشتباهات دیوید سیمن و هنرنمایی رونالدینیو شد.
یک ماه بعد بعد از شکست مقابل برزیل، پیشنهاد منچستریونایتد و الکس فرگوسن از راه رسید. فردیناند نیاز داشت تا فاتح عناوین باشد و کجا بهتر از منچستر یونایتد؟ پس منچستر رکورد گران ترین انتقال برای یک مدافع را شکست و فردیناند برای دومین بار تبدیل به گران ترین مدافع تاریخ فوتبال شد. رکوردی که آن سال دست لیلیان تورام برای انتقال به یوونتوس بود.
سکانس چهارم : تئاتر رویاها
وقتی ریو فردیناند قرارداش را با باشگاه منچستر یونایتد به امضا رساند، خبرنگاران در کنفرانس مطبوعاتی از او پرسیدند : « می‌خواستی از این انتقال صاحب چه چیزی شوی ؟ » فردیناند جواب داد : « می‌خواهم وقتی منچستر را ترک می‌کنم و خارج از اولدترافورد قدم می‌زنم، سرم را بالا بگیرم. هدفم این است. » بله، او به هدف خود رسید. در اولین فصل حضورش در جمع شیاطین سرخ موفق شد عنوان قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را تصاحب کند. اکتبر 2003 برای اولین بار مقابل تیم سابقش در الاند رود به میدان رفت و مورد تشویق لیدزی ها قرار گرفت. بازی ای که منچستر موفق شد با تک گل روی کین پیروز شود.
چرخ زندگی اما همیشه به کام آدم نمی‌چرخد. وقتی خبر محرومیت 8 ماهه فردیناند پیچید، شوک بزرگ به ریو و البته سر الکس وارد شد. مدافع مستحکم سرخ ها از ژانویه تا سپتامبر 2004 به مدت 8 ماه از فعالیت های فوتبالی محروم، و 50000 پوند جریمه شد. ماجرا از این قرار بود که وقتی ماموان تست مواد ممنوعه برای تست گیری وارد کارینگتون شدند، ریو آنجا نبود و محل را ترک کرده بود. همین موضوع موجب صادر شدن این حکم سخت گیرانه شد. ریو حضور در یورو 2004 را نیز به خاطر همین محرومیت از دست داد و هیچ وقت نتوانست در رقابت های جام ملت های اروپا به میدان برود. دسامبر 2005 و بعد از 140 بازی موفق شد اولین گلش را با پیراهن منچستر یونایتد در مقابل ویگان به ثمر برساند. به یادماندنی ترین گلی که ریو به ثمر رساند اما گلش به لیورپول در ژانویه 2006 بود. جایی بازی با نتیجه 0-0 در حال اتمام بود اما سانتر رایان گیگز و ضربه سر ریو فردیناند در آخرین دقیقه از این بازی اوادترافورد را به مرز انفجار رساند و شبی رویایی برای شیاطین رقم زد.
سال 2006 برای آخرین بار در جام جهانی حاضر شد، اما تیمش در ضربات پنالتی مغلوب پرتغال شد و به توفیقی دست پیدا نکرد. ریو در مجموع 10 بار در جام جهانی به میدان رفت و به سه شیر ها کمک کرد تا در 7 مسابقه دروازه خود را بسته نگه دارند.
سکانس آخر : ورزشگاه لوژنیکی مسکو
وقتی از ریو فردیناند سوال شد که بهترین بازی اش در منچستر کدام بازی بوده است، جواب داد : « نیمه نهایی 2008 مقابل بارسلونا. در دو بازی رفت و برگشت مقابل تیمی با خط حمله مسی، اتوئو و آنری کلین شیت کردیم. آن بهترین عملکرد دفاعی ما بود. » بله، این عملکرد دفاعی منچستر را به مسکو رساند و موفق شدند در شب بارانی پایتخت روسیه چلسی را شکست دهند. در یک نظرسنجی در انگلیس برای انتخاب برترین بازیکنان این کشور، فردیناند در کنار بابی مور در قلب خط دفاعی قرار گرفت.
مِی 2008 ساعت 2 بامداد است. جشن قهرمانی منچستری ها تمام شده و الکس فرگوسن موفق شده برای دومین بار شیاطین را به قله اروپا برساند. ریو فردیناند حرف های سر بابی را به خاطر می‌آورد. تا این لحظه فقط سه نفر موفق شده اند لیگ قهرمانان اروپا را برای منچستر یونایتد بالای سر ببرند : بابی چارلتون، پیتر اشمایکل و حالا ریو فردیناند.
