آرمان ساز شنیدن صدای گریه از بارسلونا و وبسایت های بارسایی به بهانه دزدی ادعا شده توسط کومان خسته شدم، آن هم به خاطر پنالتی که در هر بازی با سر و صدا و توجه کمتر، کاملا قطعی دانسته می شد. لنگله پیراهن راموس را کشید و جلوی پرش او را گرفت، این به حدی مشهود است که بهتر است رسانه های جهانی از اعتراضات بزرگنمایانه ای دست بر دارند که فقط یک حقیقت را پنهان می کند: بارسای کومان سه امتیاز تا منطقه سقوط فاصله دارد، نمی دانند چطور بازی کنند و مسی تحت تاثیر سندروم فکس قرار دارد و شش ال کلاسیکو است که نه گل زده و نه پاس گل داده.
اما می خواهم بیشتر از این حرکت کنم. همکاران در رسانه های بارسلونا و شبکه های مجازی مدام سعی می کنند کار مارتینز مونوئرا و داور ویدیویی را تخریب کنند چرا که برای آنها خیلی “غیرقابل باور” است که پنالتی به سود رئال مادرید در نیوکمپ گرفته شود. قابل توجه است که از سال 2007 که اولگر ، گوتی را درون محوطه جریمه سرنگون کرد و نیستلروی از نقطه پنالتی گل زد، هیچ داوری جرئت نکرده بود که در زمین بارسا به سود رئال پنالتی بگیرد. بی نظیر است که بی بی سی و به خصوص رونالدو نتوانستند با قوای هجومی خود در این مدت در لالیگا کاری کنند که داوران مجاب به پنالتی گرفته شوند. به همین خاطر بد ندیدم که به بررسی اتقاات ال کلاسیکوها از زمان پنالتی نیستلروی در سال 2007 تا کنون بپردازم تا نشان بدهم که چرا بارسایی ها باید در انتقاد خود ساکت و محتاط باشند. از فصل 08-2007 تا کنون تا شنبه گذشته، برای رئال مادرید باید حداقل 9 پنالتی تا قبل از پنالتی واشحی که مونوئرا توسط داور ویدیویی گرفت، سوت زده می شد. درست خواندید، 9 پنالتی گرفته نشد!در مقابل چنین حقیقت شرم آوری دردناک است که به این فکر کنیم که افرادی هستند که چشمان خود را می بندند و همچنان از عباراتی نظیر سرقت صحبت می کنند به جای آن که با “انتقاد از خود” به درمان بپردازند.
داستان بی عدالتی ورزشی سیزده سال اخیر در 28 نوامبر 2009 آغاز شد. رئال با پلگرینی در نیوکمپ با نتیجه یک بر صفر شکست خورد. در آن بازی ایبراهیموویچ در موقعیت مشکوک به آفساید گلزنی کرد. اوندیانو ماینکو داور بازی در آن بازی خطای پیکه روی رونالدو را ندید. آن پنالتی باعث می شد که بازی مساوی شود.
یک سال بعد یعنی در 29 نوامبر 2010 بارسای گواردیولا با پنج گل پیروز شد اما در زمانی که نتیجه 2-0 بود، پنالتی ویکتور والدس روی رونالدو گرفته نشد. آن گل پیش از اتمام نیمه اول، می توانست رئال را به بازی برگرداند. از سویی والدس کارت زرد داشت و روی آن صحنه می توانست کارت قرمز را بگیرد و اخراج شود و بدین ترتیب نقشه ال کلاسیکو میان رئال و بارسای ده نفره می توانست کاملا متفاوت باشد.
ال کلاسیکوی بعدی در نیوکمپ در 21 آوریل 2012 بود. رئال مادرید آن شب با پیروزی دو بر یک قهرمانی خود در لالیگا را قطعی کرد. داوری این بازی برای دو تیم بی اشتباه بود. در 7 اکتبر 2012 اما دلگادو فریرو اثر خود را گذاشت و پنالتی واضح ماسکرانو روی اوزیل را ندید که زمانی که بازیکن آلمانی می خواست درون محوطه جریمه چرخش کند، پایش را زد. آن ال کلاسیکو با نتیجه 2-2 تمام شد که می توانست به یک پیروزی شایسته برای رئال درون زمین تبدیل شود.
در روز 26 اکتبر 2013 یک رسوایی دیگر رخ داد. بارسا با نتیجه دو بر یک در حالی ال کلاسیکو را برد که اوندیانو ماینکو، ماسکرانو را هل داد. در آن بازی آدریانو مرتکب هند پنالتی شد. دو پنالتی گرفته نشد!
در روز دوم آوریل 2016 رئال با نتیجه دو بر یک در ال کلاسیکو پیروز شد اما هرناندز هرناندز گل سالم گرت بیل را به بهانه خطا مردود کرد. در روز سوم دسامبر همان سال، کلوس گومز دو پنالتی را ندید. یکی توسط ماسکرانو روی وازکز در شروع ال کلاسیکو و دیگری باز هم توسط ماسکرانو روی رونالدو که پیراهن بازیکن رئال مادرید را کشید و سایز ان را به چهار ایکس لارج رساند. بازی در ان شب با تساوی 1-1 تمام شد و آن دو امتیاز جلوی قهرمانی لالیگا را گرفت. زیدان به خوبی آن بازی را در یاد دارد.
در روز7 می 2018 باز هم هرناندز هرناندز، داوری که دشمنی خونی با سرجیو راموس داشت، در نیوکمپ پنالتی آلبا روی مارسلو را ندید و اجازه داد تا لوئیز سوارز، واران را بزند و به مسی پاس گل بدهد. اما بیل کار را به تساوی کشاند تا رئال مادرید شکست نخورد.
به همه این ها می توان پنالتی لنگله روی راموس قبل از ال کلاسیکوی شنبه را اضافه کرد تا جلوی ضربه زدن روی ارسال کرنر را بگیرد. از سال 2007 ، در نیوکمپ 9 پنالتی به سود رئال گرفته نشده است و حالا برخی در مورد پنالتی واضح لنگله روی راموس بحث می کنند. بالاخره دهمین پنالتی گرفته شد. با این گذشته عجیب نیست که بارسایی ها انتظار داشتند که داستان تکرار وشد و عدالت برقرار نشود. فقط کافی است به آنها بگوییم: بدعادت شده بودید!
توماس رونکرو
