چند هفته‌ای است که در پی موفقیت تحسین برانگیز اخیر پرسپولیس در معتبرترین تورنومنت باشگاهی قاره آسیا و راهیابی به دیدار پایانی، رفتارهایی مشمئز کننده از سوی برخی از هواداران تیم رقیب مشاهده شده است. این رفتار خصوصا پس از حذف زودهنگام استقلال از این تورنومنت جدیت بیشتری یافته و خواب و خوراک را از آنها گرفته است. اما به راستی ریشه این رفتار چیست؟ چطور میشود این رفتار را توجیه کرد؟
فروید در این باره نظریه‌ای دارد که می‌تواند در رفتارشناسی به ما کمک کند:
عقده در نظریه یونگ معادل واژه گذشته است. همه ما در زندگی تاریخچه و گذشته ای داریم و از این رو بدون رودربایستی باید از این منظر همه ما عقده ای محسوب می شویم.
وقتی ما کودک هستیم، تصویری از دنیا و نحوه تعامل با آن نداریم، بنابراین بدیهی است که نظرات پدر و مادر ما مایه اصلی شکل گیری باورها و دیدگاه ها و نحوه تعامل ما با محیط پیرامونی خواهد شد.
در دیدگاه یونگ ما در کودکی یا دچار عقده مثبت می شویم و یا عقده منفی
اگر پدر و مادر ما طوری زندگی کرده اند که ما دریافته ایم دنیا محل جنگ و درگیری است و باید بزنی که نخوری، باید جلوتر شمشیر را بکشی که مبادا بر رویت شمشیر بکشند و باید بزنی که نخوری، این باورها در وجود ما نهادینه میشود و منجر به شکل گیری یک عقده منفی در روان ما خواهد شد.
دور از ذهن نیست که همه انتخاب هایی که در زندگی می کنیم و همه اتفاقاتی که متعاقب این انتخاب ها برای ما می افتد ناشی از عقده های ماست.
به قول رابرت الکس جانسون روانکاو پیرو مکتب یونگ، عقده ها در یک هزارم ثانیه عمل کرده و برای ما تصمیمات مهم زندگی را می گیرند.
پس آنقدرها هم که فکر می کنید روبرو شدن و کاهش اثرات عقده کار ساده ای نیست.
