مدیرعامل سابق پرسپولیس به طرفداری آمد تا سکوت خود را بشکند و پیرامون اتفاقات پرسپولیس در دوران مدیریتش روشنگری کند. ایرج عرب در بخش اول گفتگو با سامان خدائی، از فعالیتش بعد از مدیریت پرسپولیس گفت. او همچنین بخشی از مشکلات دولتی بودن پرسپولیس و استقلال را تشریح کرد. ایرج عرب در بخش پایانی قسمت اول این گفتگو، از اتاق فکری گفت که علیه او تشکیل شده بود. در قسمت های بعدی این برنامه، ایرج عرب مساله پاداش آسیایی را مطرح می کند و همینطور از پشت پرده اتفاقات و قراردادهای پرسپولیس می گوید.
بخش اول گفتگوی سامان خدائی با ایرج عرب را می بینید و می خوانید:
سلام و درود خدمت مخاطبین رسانه طرفداری. با یکی دیگر از برنامه های پرونده های طرفداری در خدمتتان هستیم. در کنار من آقای ایرج عرب ، مدیرعامل سابق پرسپولیس هستند.
آقای عرب خیلی خوش آمدید. این شما و این مخاطبین رسانه طرفداری.
به نام خدا. خدمت شما و عوامل خوب رسانه طرفداری سلام عرض می کنم. همچنین خدمت هواداران عزیزمان در باشگاه پرسپولیس سلام عرض می کنم. در خدمتتان هستم.
به عنوان اولین سوال، در حال حاضر ایرج عرب کجاست و به چه کاری مشغول است؟
در حال حاضر در حال استراحت هستم. در واقع از نظر روحی و روانی به این استراحت نیاز دارم تا ان شاءالله مجددا در خدمت کار باشم.
آخرین تجربه مدیریتی شما حضور به عنوان سرپرست فدراسیون دو و میدانی در این فدراسیون و برگزاری انتخابات فدراسیون بود. در خصوص آن تجربه بگویید.
دوران سرپرستی در فدراسیون که دورانی گذار است، نمی توان تصمیماتی خیلی اساسی گرفت. در عین حال نمی توان کار نکرد و باید آرام آرام پیش رفت تا آن دوره پیش رود. در کل تجربه خوبی بود.
بدون تعارف فضا را میان فدراسیون دو و میدانی و فوتبال چطور دیدید؟
اگر به این موضوع تعبیر نشود که رشته های دیگر مهم نیستند و فقط فوتبال مهم است، خوب فوتبال حساسیت ها و ویژگی های خودش را دارد. جریان هواداری، حساسیت ها و ... باعث می شوند فوتبال از دیگر رشته ها متمایز باشد. کار کردن در فدراسیون رشته های دیگر نیز لذت بخش است. ورزشکاران خوبی در این فدراسیون ها هستند و من نیز فضای خوبی را تجربه کردم.
همان گونه که گفتید مشغول استراحت هستید و این در حالی است که مدت هاست سکوت کرده اید. این سکوت و گوشه گیری خود خواسته است یا خیر؟
من کلا از جایی می روم، دیگر در خصوص آن جا صحبت نمی کنم. در واقع معتقدم که زمانی که از جایی می روید، باید به گونه ای باشید که روابط دوستانه خود را حفظ کرده ولی روابط کاری خود را قطع کنید تا مدیری که آنجا است بتواند با دست باز فعالیت کند. بنابراین بله خودخواسته سکوت می کنم.
خیلی ها می خواهند مدیرعامل پرسپولیس شوند ولی شما به دنبال این بودید که از این سمت کنار بروید. دلیلش چه بود؟
مدیریت در استقلال و پرسپولیس به خصوص به دلیل اینکه این دو باشگاه دولتی هستند، بسیار سخت است. یک مدیریت اقتضایی بوده و شما همیشه در بحران قرار دارید. شرایط آرام در آن وجود ندارد و به همین دلیل کار خسته کننده است. چون نمی توان در ساختار دولتی بودن آن تغییری ایجاد و آن را اصلاح کرد، لذا وقتی ببینم جایی نمی توانم کار بیشتری انجام دهم، سعی می کنم که نباشم تا فرد دیگری بیاید و با یک پتانسیل و انرژی بیشتر بتواند کار بیشتری کند.
به مسئله دولتی بودن باشگاه در ادامه خواهیم رسید اما چرا با وجود اینکه نمی خواستید باشید، مدیریت پرسپولیس را قبول کردید؟
شرایطی که پیش آمد، مانند مسئله بازنشستگی مدیر قبلی، و اینکه من در آن جا کار کرده بودم و به شرایط اشراف داشتم، در نهایت وزارت تصمیم گرفت که این اتفاق بیفتد و پس از مدتی نیز هیات مدیره تصمیم گرفت خودم مدیر عامل باشم. در آن شرایط به نظر می رسید که می توان کارهایی کرد و خدا را شکر خیلی کارها انجام شد ولی بعدا شرایطی صورت گرفت که دیگر ادامه کار ممکن نبود. در آن جا بود که از سیستم جدا شدم.
در باشگاه پرسپولیس هم معاون بودید، هم مدیرعامل و عضو هیات مدیره. کدام یک سخت تر بود؟
جریان مدیرعاملی با همه این ها متفاوت است. مدیرعامل جوابگوی همه پست ها است و به تبع، کار سخت تری دارد. شما تا پشت میز مدیرعاملی پرسپولیس ننشینید، متوجه نمی شوید کار چقدر سخت، فرسایشی و خسته کننده است. شیرینی هایی مانند قهرمانی، خوشحالی هواداران و بردها که دارد، به شما کمک می کنند خستگی تان درآید ولی فشار مضاعفی روی شماست و همه امور به مدیرعامل برمی گردد. علی رغم شیرینی ها، این کار سختی های خودش را دارد و تحمل سختی ها، واقعا مشکل است.
در این 40 سال، پرسپولیس همه نوع مدیرعاملی از جمله سیاستمدار، فوتبالی، مربی، نظامی، دندانپزشک و ... داشته است ولی هیچکدام موفق نبوده اند. چرا این گونه است؟
من هیچ گاه پشت سر مدیران قبلی صحبت نکرده ام چرا که آن ها همه تلاش خود را کرده اند. ایرادی که وجود دارد، در ساختار باشگاه بوده و به دلیل دولتی بودن آن است. یک باشگاه حرفه ای باید چابک باشد. باید هیات مدیره اختیارات لازم را داشته باشند و بتوانند تصمیمات مهم را بگیرند. در باشگاه های دولتی، تصمیمات هیات مدیره رفع کننده خیلی از مسائل نیست. هیات مدیره تصمیم می گیرد و می گویند غیرقانونی است. خیلی از مسائل باید بازرس قانونی داشته باشد. با سیستم خصوصی-دولتی نمی توان باشگاه اداره کرد. باشگاه ها اگر دولتی هستند، باید یک بودجه دولتی از قبل پیش بینی شده برایشان در نظر گرفته شود. کف و سقف نیز مشخص شود و بودجه تزریق شود. یک مدیر نیز بالا سر تیم بگذارند و کار کند. اگر باشگاه خصوصی است، باید تام الاختیار باشند. یعنی هیات مدیره بتواند بنا به صلاح باشگاه تصمیم بگیرد و مدیرعامل نیز اجرا کند. اکنون این گونه نیست. بسیاری از مسائلی که ایجاد می شوند، سر همین موضوع است. البته من و مدیران قبلی نیز نقاط ضعف داشته ایم و هیچ مدیری بدون نقص نیست.
در دوران مدیریت شما، این دولتی بودن باشگاه موانعی ایجاد کرد؟
تمام اموری که در باشگاه قرار است انجام شود، باید تشریفات قانونی طی کند. کمترین زمان تشریفات قانونی، دو ماه است. خوب مگر فصل چند ماه است؟ قبل از شروع فصل تصمیم بگیرید، یک مشکلاتی دارد و در نیم فصل تصمیم بگیرید نیز مشکلاتی دیگر دارد. بحث گرفتن اسپانسر با شرایط قانونی و دولتی نیز کار بسیار سختی است. خیلی ها از بخش خصوصی می خواهند با باشگاه همکاری کنند ولی با سیستم دولتی جور نیست و به مشکل می خورد. آن ها نیز پس از مدتی رفت و آمد، خسته می شود و کار را رها می کنند. دیگر وقتی شما سیستم دولتی هستید، باید مقرراتش را رعایت کنید. این جا می گویند باشگاه حرفه ای ولی از طرفی می گوییم باشگاه دولتی. این ها به یکدیگر نمی خوانند. مسائل زیادی است و نمی خواهم به آن ها بپردازم زیرا ممکن است بعدا تبعاتی داشته باشد ولی کارشناسان در این زمینه می دانند سیستم دولتی چه محدودیت هایی دارد و این محدودیت ها با رفتار حرفه ای خیلی سازگار نیست. نیاز به گفتن من نیست. همین که الان دولت و مجلس و همه به این نتیجه رسیده اند که باید این دو باشگاه خصوصی شوند، نشان می دهد که حتما یک ایرادی وجود دارد. اگر ایرادی نبود، خوب سیستم دولتی نیز ادامه می داد. این نشان می دهد سیستم دولتی در اینجا موفق نبوده و فقط گرفتاری اش برای مدیران می ماند و هر مدیری که می رود باید جوابگوی خیلی از مسائل باشد.
شما با حواشی مختلفی در دوران حضورتان در پرسپولیس مواجه بودید. این در حالی بود که یک تیم خارج از باشگاه کاملا مقابل شما بود و شما را می زد. در جریان آن بودید؟
من کلا آدم خوش بینی هستم و خیلی به دنبال حاشیه نیستم. خیلی دنبال این نیستم بقیه چه می کنند و کار خود را می کنم. بعدها که از باشگاه بیرون آمدم، به آن دوران فکر کردم. در دوره ای که کار کردم، فرصت فکر کردن به این مسائل نبود که ببینم بقیه چه می کنند. فقط در آن دوران کار می کردم. یعنی من و هیات مدیره روز و شب نداشتیم. شاید بیشترین جلسات هیات مدیره را در تاریخ پرسپولیس ما داشتیم. یادم می آید در یکی از سفرها با تیم، در همان محل استقرارمان سه جلسه پشت سر هم گذاشتیم. حتی به شام و نهار نمی رسیدیم. دوستان واقعا گلایه می کردند که اذیت شده اند ولی با این حال همه کار و تلاش می کردند. بنابراین فرصتی نبود تا ببینیم چه اتفاقاتی در جریان است. بعدها به آن دوران فکر کردم و شواهد و قرائن را بررسی کردم. تجمعاتی نیز در آن دوران بود. کسانی که مسئولیت داشتند می گفتند بخشی از این ها هدایت شده هستند. من این گونه فکر نمی کردم ولی بعدها متوجه شدم یک اتاق فکر بیرون از باشگاه بوده که اصولا موفقیت ها نمی دیدند. مثلا تیمی جی پی اس می گرفت، روی آن مانور می دادند که باشگاه ما ندارد. سپس که ما آن را با یک قیمت مناسب می گرفتیم، اصلا حرفی نمی زدند. یا مثلا اگر یک روز یک بار آب روی ورزشگاه شهید کاظمی جمع می شد، صدها یا هزاران رپورتاژ خبری داشت ولی وقتی آن را به بخش خصوصی دادیم و احیا شد و یک زمین چمن خوب داشتیم، ندیدم یک فیلم از آن کیفیت گرفته شود. یا حتی موضوعی در خصوص تاخیر در ایاب و ذهابی پیش می آمد، همه جا پخش می شد اما وقتی هواپیمای چارتر به صورت VIP برای تیم گرفته می شد، کسی در آن خصوص صحبت نمی کرد. یعنی ایرادات بولد می شدند و محاسن دیده نمی شدند. قهرمانی در لیگ و جام حذفی و سوپرکاپ، آن دفاعی که ما در دادگاه CAS کردیم و سوپرجام سال قبل را گرفتیم، حفظ بازیکنان که واقعا مشکلات زیادی داشت و ... دیده نمی شد اما تا یک ایراد در باشگاه بود، تمامی جریانات خبری روی آن مانور می دادند. از این ها می شد فهمید که یک اتاق فکر این مسائل را مدیریت می کرد. ما به اعضا نهار نمی دادیم. حتی جلسات تا 10 شب طول می کشیدند و شام نیز نمی دادیم. این طبیعی است که وقتی میهمانی در خانه شماست، حداقل با یک میوه از او پذیرایی کنید. سپس یک عکس از آن سیب و موز بیندازی و بگویی این ها همیشه در حال خوردن هستند. این ادبیات، ادبیات تشکرآمیز نیست بلکه ادبیات سلبی و تخریبی است. پس این نشان می داد آن اتاق فکر به دنبال این نبود موفقیتی برای پرسپولیس شکل بگیرد. امیدوارم آن افراد حداقل در دوره فعلی برای افرادی که در حال کار کردن هستند، مشکلی ایجاد نکنند و اجازه دهند مدیران در آرامش کار کنند.
پایان بخش اول
بخش دوم تا ساعاتی دیگر منتشر می شود...
