Behzad S.hبزرگترین مشکل ما ایرانیها بنظرم همیشه ترس و کمبود روحیه بزرگی و ارایه ندادن تمام پتانسیل های بالقوه بوده ما اعتمادبنفس اینکه بتونیم بهترین مون را ارائه بدیم، نداریم واغلب بعد ی موفقیت کوچک اشباع میشیم و بعد گند میزنیم! این شاید ناشی از فرهنگ رایج ما و اون استبداد و ستمی هس ک بشکل طولانی مدت براین جامعه حاکم بوده و اجازه شکوفایی و بالندگی کاملو نداده. مثالش بسیارهس؛ ما نمونه فوتبالیش را انقدر دیدیم ک نیازی ب تکرار نیس؛ تا نزدیکای ی توفیق بزرگ رفتیم اما همیشه در قدمای اخر کار خراب شده.و حسرت بدل تیم مونده.
درباره الشارجه باید بگم دلیل درخشش ما چیزیه ک قبل بازی هم گفتم ینی نداشتن چاره و اجبار به کسب پیروزی و اینکه فقط برد مارابهدف صعود میرسوند این باعث شد دیگه اون استرس و احتیاط و ترسهای معمول بکناربره و تیم یحیی ناچار ب حملات پردامنه بشه.و گل زودهنگام هم کمک بزرگی کردتا همه چی خوبتر بشه. نکته ای ک از یحیی خوشم اومد اینه بعد گل اول عقب نکشید ب سیاق دوران قبل ب یک هیچ اکتفا کنه واین تفاوت بزرگ یحیی با خیلیا و حتی شخص برانکو هست. شاید این نگرش دربعصی مواقع مارا حتی بباد بده اما من جسارت و اعتماد بنفس تیم یحیی را دوست داشتم.اما درباره الدحیل و این گروه باید بگم ما سزاوار بردن رقبا بودیم حتی با همین ارنج و
بدون مهاجم اثرگذار و با انواع مشکلات مالی و اختلافات مدیریتی باز شایسته صعود بودیم چیزی ک پتانسیل عظیم ذاتی تیمهای ایرانی را نشون میده.
تیمای ما وقتی خوب اماده بشن همیشه درسطح اول میتونن بخوبی رقابت کنن.مگه مثل سپاهان و پدیده خودزنی کنن و بد مدیریت بشن. استقلال هم دیدید چقدر بد شروع کرد اما وقتی مجبورشد،راحت الاهلی را برد. ابی ها هم تیم قدرتمندی ان؛ رقیب شاید از پرسپولیس حتی پرمهره تر باشه و شانس صعود خوبی هم داره.
الدحیل هم خیلیا بیخود بزرگش میکردن اما من معتقدم پرسپولیس ب ترس و احترام بیش از حد خودش و البته بدشانسی باخت وگرنه درحدی نبودن ک تیم مارو دوبار ببرن. السد هم چیزی بیش از الاهلی و الدوحیل نداره ما نباید از رقیب قطری مجددا ی غول بسازیم و از حالا دنبال توجیه باحت احتمالی بودن مسخره ست؛ تیمی ک درهمچین سطحی بازی میکنه باید بهش اعتماد کنیم و دلیلی برای ترس از امثال السد والنصر والدوحیل وجود نداره. مگه اینکه باز همون ترس بیجا واحتیاط همیشگی باعث بشه تیم نتونه پتانسیل حقیقیش را ارائه بده .اگه اینجوری بشه باز هم حسرت درپی داره و باید دلایلش را در اون ترس ذاتی بیمورد ک جلوی تداوم درخشش تیمای ایرانی را میگیره و زود اشباع شدن ها جستجو کرد.
ما باید تلاش کنیم تا پله اخر پیش بریم و یبار هم ک شده تیم مون قدم اخر را موفق برداره.این فرصت عالی هس چون خیلی از رقبا تیمشون خوب نیس والهلال هم اوت شده. بردن السد را بزرگ جلوه دادن کار خیلی اشتباهی هس اونا اصلا بهتر از الدحیل نیستن همونطور ک غرور بیجا اشتباهه ؛ترس و خودباختگی هم اشتباهه !تعادل و تمرکز رمز موفقیته!
