بایرن مونیخ در فصل 2019/20 با هدایت هانسی فلیک موفق به فتح سه گانه شد تا بعد از بارسلونا، دومین تیمی باشد که دوبار موفق به کسب این افتخار می شود. مونیخی ها اولین بار در فصل 2012/13 و با هدایت یوپ هاینکس طعم سه گانه را چشیده بودند و حالا بعد از 7 سال، کسب این عنوان را تکرار کردند. در این مقاله، به مقایسه سه گانه های فلیک و هاینکس پرداخته و نگاهی آماری به این عناوین خواهیم داشت.
به گزارش طرفداری، مونیخی ها فصل 2019/20 را با نیکو کواچ آغاز کردند. این مربی کروات که بایرن را در فصل قبل به قهرمانی بوندسلیگا و جام حذفی رسانده بود، در لیگ قهرمانان نتوانسته بود به توفیقی دست پیدا کند و فصل جدید را نیز با شکست برابر دورتموند در سوپرکاپ آغاز کرد. لغزش های مقطعی بایرن در لیگ زیر سایه درخشش های دورتموند و مونشن گلادباخ، باعث شده بودند تا خبری از صلابت فصول گذشته نباشد و حتی در مقاطعی صدر جدول را نیز از دست بدهند؛ نمایش ضعیف تیم به خصوص در خط دفاعی و عدم اتحاد بین کادرفنی و بازیکنان، عملکرد بایرن را شدیدا تحت تاثیر قرار داده بود و علیرغم برد مقتدرانه 7-2 برابر تاتنهام، شکست دور از انتظار 5-1 برابر آینتراخت فرانکفورت در های خروج را به روی کواچ باز کرد و این مربی از هدایت باوارایی ها اخراج شد. در 15 مسابقه ای که بایرن تحت هدایت کواچ در فصل 2019/20 به میدان رفت، دروازه این تیم 22 بار باز شد و فقط 3 کلین شیت برای این تیم ثبت شد که برای این تیم اصلا قابل قبول نبود.
فلیک و کواچ؛ دوران همکاری دو مربی موفق... فلیک رکورد دو قهرمانی کواچ در یک فصل را ارتقا بخشید و فاتح سه گانه شد
پس از اخراج کواچ، مدیران بایرن به سراغ دستیار کواچ یعنی هانسی فلیک رفتند تا هدایت آنها را به طور موقت در دست بگیرد. در شرایطی که مسئولان بایرن به دنبال انتخاب فردی دیگر برای هدایت دائمی تیم بودند، عملکرد بی نظیر و کاملا محسوس تیم تحت هدایت فلیک، تحسین تمام فوتبال دوستان را برانگیخت و قرارداد رسمی این مربی 55 ساله تا سال 2023 با بایرن تمدید شد. سبک بازی هجومی و طراوت بالای بایرن، بیش از هر چیزی فصل رویایی 2012/13 را برای هوادارن این تیم تداعی می کرد؛ فصلی که بایرن چشم نواز و باصلابت یوپ هاینکس موفق به کسب سه گانه شد و تکرار این عنوان با شرایطی که بایرن در ابتدای فصل داشت، هرچند غیر ممکن به نظر می رسید اما جادوی هانسی فلیک، غیرممکن ها را ممکن کرد و بایرن را بار دیگر به سه گانه رساند تا وعده ظهور یک هاینکس دیگر را به هواداران بایرن مونیخ داده باشد.
قابی ماندگار از قهرمانی باشکوه بایرن مونیخ، یادگاری از هفت سال قبل و فتح سه گانه با یک پیرمرد دوست داشتنی
در ابتدا به مقایسه آمار کلی این دو مربی پرداخته و سپس نگاهی جزئی تر به آنها خواهیم داشت.
مقایسه عملکرد تیم های فلیک و هاینکس در فصل هایی که برنده سه گانه شدند
آمار فلیک در بایرن مونیخ 19-20 (این آمار از زمان در دست گرفتن هدایت بایرن مونیخ توسط فلیک محاسبه شده است) آمار هاینکس در بایرن مونیخ 12-13
4-2-3-1؛ سیستم محبوب هر دو مربی
هانسی فلیک بعد از ورود به بایرن، تغییری در چینش سنتی این تیم ایجاد نکرد و با همان سیستم معروف و پرکاربرد آلمانی ها، بایرن را به اوج رساند. 1-3-2-4 شاید به ظاهر سیستمی دفاعی به نظر برسد اما در صورت داشتن ابزار های مناسب، بسیار منعطف و در انواع حالت های دفاعی و هجومی، قابل استفاده خواهد بود. مدافعان کناری قدرتمند در هر دو فاکتور حمله و دفاع با توانایی تکل و سانتر بالا، مدافعین میانی با توانایی بازیسازی از دفاع، هافبک های خلاق، وینگر های سرعتی و مهاجمی سریع و بلند قامت که قدرت بدنی بالایی نیز داشته باشد، مهم ترین ابزار های پیاده سازی این سیستم به بهترین نحو می باشند که با نگاهی به بازیکنان بایرن، می بینیم که این تیم غالبا بهترین مهره های این چینش را در اختیار داشته است.
نویر و چهار ستاره دیگر، مشترک در هر دو سه گانه
نویر، مولر، آلابا، بواتنگ و خاوی مارتینز، 5 بازیکنی از تیم هاینکس هستند که در تیم فلیک نیز حضور داشتند. مانوئل نویر را می توان مهم ترین مهره مشترک این دو تیم دانست. کاپیتان 34 ساله بایرن بار دیگر توانایی های خود را به رخ کشاند تا انتقادات بی شمار چند فصل اخیر را به بهترین شکل جواب دهد. در 1-3-2-4، به لطف حضور دو هافبک دفاعی، مدافع میانی می توانند جلو تر رفته و در توپ گیری به هافبک های جلویی کمک کنند و حتی مانند یک سوییپر، در طراحی حملات شرکت داشته باشند. ویژگی های منحصر بفرد نویر در دور شدن از دروازه و بازی با پای بی نظیر که او را به یک دروازه بان بازیساز تبدیل می کند، باعث می شود تا بایرن عملا با سه مدافع میانی در میدان حاضر باشد و نویر علاوه بر دروازه بانیِ کم اشتباه، در توپ گیری و بازیسازی نیز نقش بالایی داشته باشد.
نویر حالا ویترین افتخارات خود را کامل تر می کند؛ تقریبا جامی برای بردن نمانده که دست نویر به آن نرسیده باشد!
سلطان کلین شیت
به این آمار رویایی نگاه کنید؛ فصل 2013-2012 / 50 بازی 26 کلین شیت درصد کلین شیت: 52 و فصل 2019/20 (از زمان هدایت فلیک) / 36 بازی 19 کلین شیت درصد کلین شیت: 52/8 یعنی هر دو بار کلین شیت در بیش از نیمی از بازی ها...
شباهت های دو فاتح سه گانه مونیخی ها
در سه گانه های بایرن، مدافعین کناری نقش انکارناپذیری را ایفا کردند. در بایرن هاینکس، فیلیپ لام و آلابا به ترتیب سمت راست و چپ دفاع را پوشش داده و در بایرن فلیک، پاوارد و کیمیش در سمت راست و آلفونسو دیویس جوان در سمت چپ، به بازی گرفته شدند که همگی ویژگی های ایده آل برای حضور در سبک بازی بایرن را در حد عالی دارا هستند. فیلیپ لام که بازوبند کاپیتانی تیم هاینکس را به بازو داشت، مهره ای منعطف و بی جانشین محسوب می شد که توانایی بازی در هر دو خط دفاعی و میانی را داشت و بعد از وداع با بایرن، تا مدت زیادی جای خالی او در ترکیب حس می شد اما ظهور ستاره ای جوان به نام یاشوا کیمیش که ویژگی های لام را به عینه بروز می داد، خیال بایرن و تیم ملی آلمان را از ظهور مجدد لام اینبار در کالبد کیمیش را راحت می کرد. او در بیشتر بازی های فصل به عنوان هافبک به میدان رفت اما مصدومیت بنجامین پاوارد، کیمیش را به سمت راست خط دفاع برد تا درخشش خود را در این پست نیز تکرار کند. در سمت چپ، آلفونسو دیویس با عملکرد خیره کننده خود، باعث شد تا داوید آلابا که بازیگر همین پست در بایرن هاینکس بود، در مقاطعی نیمکت نشین شده و پست بازی خود را به مدافع میانی تغییر دهد. میگ میگ مونیخی ها در این فصل، نسخه کامل تر و البته هجومی تر از آلابا را به نمایش گذاشت و سرعت بسیار بالای او، نه تنها در زهر دار تر شدن حملات بایرن از جناح چپ، بلکه در پوشش اشتباهات او در دفاع نیز نقش بسیاری داشت.
نقش مدافعان کناری بایرن مونیخ در فتح سه گانه غیرقابل انکار است
عملکرد آلابا و لام در فصل 2013-2012
لام 46 بازی 19 پاس گل و آلابا38 بازی 6 پاس گل 5گل
عملکرد آلفونسو دیویس و بنجامین پاوارد و کیمیش در فصل 2019/20 (از زمان هدایت فلیک)
دیویس 35 بازی 8 پاس گل 2 گل، کیمیش (در پست مدافع راست) 9 بازی 4 پاس گل 2گل و پاوارد 32 بازی 5 پاس گل 2گل
همانطور که آمار گواهی می دهند، عملکرد مدافعین راست تیم فلیک نسبت به فلیپ لام در تیم هاینکس، از لحاظ گل سازی ضعیف تر شده است که این ضعف تا حدودی در سمت چپ جبران شده و دیویس عملکرد هجومی تر و بهتری نسبت به آلابا را به نمایش گذاشته است.
زوجی که هاینکس داشت، زوجی که فلیک ساخت
در پست دفاع میانی، هاینکس از زوج طلایی بواتنگ و دانته بهره می برد. دانته مدافعی بازیساز و رو به جلو و بواتنگ غیر قابل نفوذ بودند و به بهترین شکل یکدیگر را کامل می کردند. در آغاز فصل 2019/20، بایرن مسابقات را با زوج نیکلاس زوله و لوکاس هرناندز غالبا مصدوم در دفاع میانی پیش می برد و مصدومیت ها و عملکرد ضعیف بواتنگ، خط دفاعی بایرن را شدیدا تضعیف کرده بود اما ورود فلیک شاید بیش تر از هرکس دیگری به نفع بواتنگ بود چرا که این مدافع آلمانی که در آستانه خروج از بایرن بود، دوباره به روز های اوج خود بازگشت و به همان ستون محکم تبدیل شد؛ داوید آلابا نیز با درخشش آلفونسو دیویس در مقاطعی نیمکت نشین و بعد به زوج بواتنگ در دفاع میانی تبدیل شد تا کماکان جایگاه خود را به عنوان مهره ای ارزشمند در ترکیب باوارایی ها حفظ کند.
یک خط جلوتر، کیمیش، تیاگو آلکانترا و گورتزگا قرار دارند. کیمیش با ویژگی های تدافعی تر در حضور پاوارد در سمت راست، در پست هافبک دفاعی قرار می گیرد و در غیر این صورت، زوج هجومی تر آلکانتارا-گورتزگا این خط را تشکیل می دهند. تیاگو بیشتر به میانه میدان متمایل شده و گورتزگا نیز معمولا جلوتر از زوج خود به بازی گرفته می شود. در تیم هاینکس، این خط با حضور خاوی مارتینز و شواین اشتایگر شکل می گرفت که شواینی معمولا به حملات اضافه می شد. با بررسی ویژگی های شواین اشتایگر و گورتزگا، می توان دریافت که لئون گورتزگا نسبت به همتای خود در تیم هاینکس، تلاش های بیشتری را برای بازیسازی و ایجاد شکاف در دفاع حریف انجام می دهد و پشتیبانی بهتری از مهاجمین تیم انجام می دهد؛ شاهد این موضوع، عملکرد بی نظیر توماس مولر در فصل 2019/20 است که بیشترین استفاده را از آمادگی گورتزگا به خصوص از ماه می برده است. مولر هم به مانند بواتنگ به درهای خروج از باشگاه نزدیک شد اما جاه طلبی خود او در کنار جادوی فلیک، بهترین فصل را برای این بازیکن رقم زد، جایی که توماس مولر در بوندس لیگا، 21 پاس گل برای هم تیمی های خود ایجاد کرد تا رکورد شکنی کرده و علاوه بر ارسال 5 پاس گل دیگر در لیگ قهرمانان و جام حذفی، 14 بار نیز در تمامی تورنمنت ها گلزنی کرد تا نقش غیرقابل انکاری را در کسب سه گانه ایفا کند. مولر در فصل 2012/13 نیز ستاره تیمش بود و 17 پاس گل کنار 22 گل را به نام خود ثبت کرده بود. البته نباید از نقش تونی کروس در این پست نیز غافل شد که به خاطر مصدومیت بازی های آخر فصل را از دست داد.
مولر تمام نشدنی؛ جادوی فلیک این ستاره را از نزدیکی درهای خروجی به تخت پادشاهی برگرداند. مولر در هر دو سه گانه، ستاره بود
در پست وینگر، دیگر خبری از روبری نیست و الماس های هاینکس جای خود را به گنابری و کومان در تیم فلیک دادند. روبن و ریبری در فصل 2012/13، در مجموع 24 گل و 34 پاس گل به ثبت رساندند که حاکی از عملکرد بی نظیر آنها در تیم هاینکس است. گنابری اجازه نداد خلا روبن در پست وینگر راست احساس شود و حتی در مقاطعی به عنوان وینگر چپ نیز به میدان رفت اما مصدومیت های پی در پی کینگزلی کومان که جانشین ریبری بود، در مقاطعی مشکلاتی را برای بایرن ایجاد می کرد که جذب ایوان پریشیچ که قابلیت بازی در هردو جناح را نیز دارد توانست تا حدودی این مشکل را برطرف کند. در تیم فلیک، گنبری 16 گل و 9 پاس گل، پریشیچ 6 گل و 8 پاس گل و کومان 5 گل و 3 پاس گل را به نام خود ثبت کردند.
معرفی می کنم؛ آقای ستاره
اما نقطه قوت و بهترین بازیکن تیم فلیک کسی نبود جز رابرت لواندوفسکی. مهاجم لهستانی بهترین فصل دوران بازی خود را با آقای گلی در هر سه تورنمنت بوندس لیگا، لیگ قهرمانان و جام حذفی پشت سر گذاشت و شایسته ترین فرد برای کسب توپ طلایی بود که به هیچ کس داده نشد!
در تیم هاینکس، مانژوکیچ، ماریو گومز و کلودیو پیزارو در پست مهاجم نوک جابجا می شدند اما فلیک تمام بار این پست را به دوش لواندوفسکی گذاشت و مهاجم لهستانی نیز این بار را به نحو احسن به دوش کشید. لوا آمار خیره کننده 55 گل و 10 پاس گل را از خود به جای گذاشت و از لحاظ امتیازی بهترین بازیکن فصل بایرن مونیخ بود. در تیم هاینکس، سه مهاجم مذکور مجموعا 53 گل ثبت کردند که دو گل کمتر از تعداد گلهای لواندوفسکی است و اهمیت بالای این بازیکن را به خوبی نشان می دهد.
لوا یک تنه کار سه نفر را انجام داد. باور کردنی نیست اما ستاره لهستانی به تنهای برای فلیک دو گل بیشتر از مجموع گل های مانژوکیچ، گومز و پیزارو برای هاینکس به ثمر رساند
جدول زیر خلاصه ای از رکورد های فردی بایرن 2019/20 در مقابل بایرن 2012/13 را نمایش می دهد:
آمارهای این جدول، مقایسه فاتحان دو سه گانه را کامل می کند. سه گانه بعدی بایرن مونیخ چه وقت و چگونه رقم می خورد؟
