انزو فرانچسكولی، بازیساز اروگوئه‌ای در هر جایی كه بازی می كرد محبوب بود. از مونته ويدئو تا پاریس، مارسی تا بوینس آیرس، ال پيرينسيپ (شاهزاده) به دلیل بازى ساده و چشم نوازش، اخلاق خوش و متواضعش و مهارت نفیسش در بازى با توپ در پاهایش مورد ستایش قرار گرفت. با شروع در مونته ويدئو واندررز، باشگاه زادگاهش، فرانچسكولى جوان با تکنیک بی عیب و نقصش و توانایی آسان ساختن بازی، توجه را به خود جلب کرد. او در سراسر بازى با پشت سر گذاشتن حريف، همچون ماهى از دست مدافعان حريف ليز مى خورد، و بدون اينكه قدمى بردارد توپ را عبور مى داد.
فرانچسكولی، قهرمان جام ملت هاى زير ٢٠ سال آمريكاى جنوبى با اروگوئه ، در سال ١٩٨٢ در ٢٠ سالگی برای اولین بار در مسابقات ملى براى تيم ملى اروگوئه به ميدان رفت و پس از قهرمانى با لا سلسته در كوپا آمریكا ١٩٨٣ و انتخاب به عنوان بهترين بازيكن اين مسابقات، علاقه غول های آرژانتینی ریور پلاته را به خود جلب كرد كه به سرعت برای امضای قرارداد و جذب او با نزديك به ٣٠٠٠٠٠ دلار اقدام كردند. و با ریور بود که زندگی حرفه‌ای فرانچسكولى واقعا شکوفا شد، اما تنها پس از تحمل یک شروع دشوار برای زندگی در بوینس آیرس. نتایج در اولین فصل فرانچسكولى در مونومنتال(ورزشگاه ريور پلاته) ناامیدکننده بود، زیرا این باشگاه در یک فصل داخلی عملكردى کمتر از حد متوسط داشت و در بازى هاى بعدی فرانچسكولى برای انتخاب در تیم اصلی بسیار نادیده گرفته شد. اما در اواخر آن فصل دوم، فرانچسكولی با تلاش بسيار وارد تیم شد و به لس میلوناریوس(لقب ريورپلاته)كمك كرد تا نایب قهرمان مسابقات قهرمانی كشور شود. ال پيرينسیپ سال را با ٢٩ گل در ٤٩ بازی برای ریور تمام كرد. همراه با فرم درخشانش در تیم ملی اروگوئه ، باعث شد تا فرانچسکولی به عنوان بهترین بازیکن سال ١٩٨٤ آمریکای جنوبی شناخته شود. و در فصل بعد، او بهترین بازیکن آرژانتین لقب گرفت و به اولین غیر آرژانتینی تبدیل شد که جایزه را از آن خود کرده است.
نقش فرانچسكولی برای رسیدن به عنوان قهرمانی ليگ داخلى ریور در فصل ١٩٨٥/٨٦ مهم بود، و با ٢٥ گل بهترین گلزن لیگ شد، این گلها شامل دو بار گلزنی در یک پیروزی چشمگیر و قاطع ٥-٤ در بازی آخر این فصل بود- اولین گل، ضربه دوچرخه آکروباتیک بود که شاید مشهورترین گل او باشد. فرانچسكولی اروگوئه را به اولین مرحله حذفی جام جهانی ١٩٨٦ در مکزیك رهنمون كرد، كه در نهایت توسط قهرمان جام يعنى آرژانتین با نتيجه يك هيچ حذف شدند. پس از مسابقات، انتقال به راسينگ كلاب پاریس اولین طعم فوتبال اروپا را به او بخشيد.
تيم پاریسی به تازگی به بالاترین سطح فرانسه ارتقا یافته بود و با پشتیبانی شرکت خودروسازی ماترا ، پولی برای خرج داشت. این باشگاه در اولین فصل فرانچسكولی موفق به اتمام در میانه جدول شد و اروگوئه ای با ١٤ گل بهترين گلزن راسينگ و سومين گلزن برتر ليگ شد. و او را به عنوان یكی از ستاره های درخشان فوتبال اروپا معرفی كرد. راسينگ پاریس یا همانطور که تا آن زمان شناخته شده بود راسينگ ماترا، در فصل ١٩٨٧/٨٨ در حال جنگيدن براى رسيدن به بالاى جدول بود و پس از رد پیشنهاد یوونتوس برای جایگزینی میشل پلاتینی بازنشسته، فرانچسكولى يك سال ديگر براى پاريسى ها باقی ماند و با به ثمر رساندن گلهایی به باشگاه کمک کرد تا از سقوط فرار کند. علیرغم بازی نکردن در یکی از تیمهای برجسته قاره، در این مرحله، فرانچسکولی به عنوان یکی از ستاره های فوتبال جهان شناخته می شد، و هنگامی که در تابستان ١٩٨٩ پیشنهادی از المپیک مارسی ارائه شد، او شانس انتقال به یک باشگاه بزرگتر را به دست آورد. در تنها فصلش در ولودروم(ورزشگاه المپيك مارسى)، فرانچسكولی ١١ گل در ٢٨ بازی به ثمر رساند تا عنوان قهرمانی لیگ دسته اول فرانسه را برای مارسى بدست آورد و به باشگاه جدید خود نیز كمك كرد تا به نیمه نهایی جام اروپا در آن سال برسد.
و هنگام سرگرم کردن جمعیت داخل ولودروم بود که فرانچسكولى توجه زین الدین زیدان جوان را جلب کرد، که در آن زمان برای کن بازی می کرد. زیدان همچنان فرانچسكولی را در كنار پلاتینی به عنوان بهترین بازیکن مورد علاقه خود دسته بندى می كند و حتی به احترام ستاره اروگوئه‌ای، نام پسر اولش را انزو گذاشته است. بدون وجود تاثير گذار فرانچسکولی، راسینگ ماترا افت محسوسى كرد و به لیگ دسته دوم سقوط کرد.
همانند جام جهانى ١٩٨٦، در جام جهانی ١٩٩٠ نيز اروگوئه‌ى فرانچسكولى در مرحله یک هشتم نهایی و اين بار توسط ايتاليا حذف شد. پس از پایان مسابقات، فرانچسکولی در حال انتقال بود و همراه با خوزه اسکار هررا و دانیل فونسکا ، هم تیمی های ملى خود برای باشگاه کالیاری ایتالیا قرارداد امضا کرد. فرانچسكولی شروع سختی در حرفه خود در سری آ متحمل شد، و ناگزیر شد در عمق خط میانی با نقشی كه به آن مجبور به عادت بود سازگار شود و در نتیجه گلزنی او متضرر شود.
اما در فصل ١٩٩٢/٩٣، او آزادى عملش را در سنت اليا(ورزشگاه كاليارى)پیدا کرده بود و نفوذ روزافزون او به تیم ساردینی کمک کرد تا در رده ششم جدول، با کسب مقدماتی جام يوفا، ليگ را به پايان رسانند. تا به امروز از اروگوئه‌اى به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان باشگاه یاد می شود. در نهايت، فصل آخرش را در اروپا با تورينو ادامه داد. فرانچسكولى پس از آغاز مبارزه با سقوط، به تورينو کمک کرد تا به بالاى ميانه جدول صعود كند، و همچنین باشگاه جدید خود را به مرحله یک چهارم نهایی جام برندگان هدايت کرد، كه در نهايت توسط قهرمان آن دوره مسابقات، آرسنال با نتيجه يك هيچ حذف شدند.
علی رغم موفقیت تیم، فرانچسكولى ٣٢ ساله احساس كرد كه بازگشت به تيم سابقش، ريور پلاته براى ادامه‌ى دوران درخشان حرفه‌ايش بهتر است. و اين بازگشت در تابستان ١٩٩٤ انجام شد. كه معلوم شد تصميم درستى بوده است به طورى كه قهرمان، با بازگشتش تأثیر فوری داشت، و به ریور در قهرمانى بدون شکست ليگ آرژانتين كمك كرد.در سال ١٩٩٥، فرانچسكولى ٣٣ ساله رهبر صعود ریور به مرحله نیمه نهایی کوپا لیبرتادورس بود كه در نهايت در ضربات پنالتى برابر اتلتيكو ناسيونال حذف شدند. در اين سال به همراه تيم ملى اروگوئه براى بار سوم فاتح كوپا امريكا شد و براى دومين بار بهترين بازيكن اين رقابت ها انتخاب شد و در نهايت به واسطه عملكرد درخشانش، بار ديگر عنوان بهترين بازيكن سال امريكاى جنوبى را از آن خود كرد. در فصل بعد، پس از بازنشستگی از عرصه ملى با داشتن 73 بازی ملی برای لا سلسته، فرانچسكولی یك گروه از جوانان فوق العاده با استعداد از جمله بازیکنانی مانند خوان پابلو سورین، مارچلو گالاردو، هرنان كرسپو و آریل اورتگا را به كسب يك دوگانه ى تاريخى(ليگ آرژانتين و كوپاليبرتادوس١٩٩٦) هدايت كرد.
فرانچسكولی در سال 1997 از بازی بازنشسته شد، و دلیل آن را استرس، كه بعداً به دنبال درمانش رفت، به عنوان عامل تعیین كننده تصمیم خود برای آويزان كردن كفش هايش ذكر كرد. اما او با استایل خاص خودش مستطيل سبز را ترك كرد و قهرمانى آخرین سرى مسابقات سوپر كوپاليبرتادوس را در آخرین بازی خود به دست آورد. از فرانچسكولی به عنوان یكی از بزرگترین بازیکنان نسل خود یاد می شود، با وجود اینكه هرگز در یكی از باشگاه های تاپ اروپا فعالیت مستمری نداشته است. بازیکنان کمی در قالب فرانچسكولى چه در دوران حرفه ای او و چه تا كنون وجود داشته اند. او ترکیبی کامل از ظرافت و ورزشکاری بود.
