دَسمِ بِیر تا بَکه گل دو تل حُشک دارِ درد……تو چی میل زِنَه مَنِه چی خی دِ رگیام بَگرد
دستم رو بگیر تا گل ها بشکفن در شاخه خشک درخت درد
تو مانند میل زنده موندن ، مانند خون در رگهام بگرد
شو بیار تا سَر بَنیم زار بَزنیم سیر بَگریوام…….ره بونم رُو ، رودِ خی وار چین چشیام
شانه ات را بیاور تا سرم را روی آن بگذارم و دل سیر گریه کنم
از چنگی که به چشمانم انداخته ام برایت رودی از خون راه بندازم
باریَ برف ، وِزیه باد ، باد بی رحم طوفُنی……شَلِ شَکت میزِنِم زار سر رَیا سرگَردُنی
برف باریده ، باد وزیدن گرفته ، باد بی رحم طوفانی
خسته به سره راه های بی نام و نشون زاری میکنم
گَرمه دسِت یادگاری تش و تشگایا قَدیمه……مخمل صوت داد نِشونی ، پِیوَنی تونو نسیمه
گرمای دستات یادگار آتشگاهای قدیم
مخمل صدایت نشانه ی پیوند تو با نسیم
نه دِ دل آز ، نه دِ لار جو ، نه دِ پایام تاوِ رَتِ…..دسمِ بیر و بوحو سیم بیت کوچِ تا بینم خُووِ رَتِ
نه توانی در دل نه جانی در بدن نه در پاهایم توان راه رفتن دارم
دستمو بگیر و برایم بیت کوچ را بخوان تا خواب رفتن رو ببینم
