فضای مجازی بستری برای شکل‌گیری ناهنجاری‌های اجتماعی است. آسیب‌های اخلاقی، اعتیاد فکری و ذهنی، و آسیب‌های سیاسی از مهم‌ترین ناهنجاری‌های فضای مجازی است.
قدمت توهین و تمسخر به هزاران سال برمی‌گردد و پدیده‌ی عجیبی نیست. اما این ناهنجاری در فضای مجازی نمود بیشتری پیداکرده است.
سه علت عمده‌ی این رفتارهای ناهنجار عبارت‌اند از:
1. خانواده: خانواده نقش مهمی در تربیت فرزندان دارد. اگر شخصی خانواده‌ی سالمی (از منظر اخلاقی، رفتاری، فرهنگی یا اجتماعی) نداشته باشد، معمولاً به‌راحتی به دیگران توهین می‌کند. زیرا این عمل به‌دفعات در محیط خانواده تکرار شده و رفتار نرمالی به‌حساب می‌آید. اگر در محیط خانواده پدر به مادر، مادر به پدر، فرزند به والدین و فرزندان به یکدیگر توهین و یکدیگر را مسخره نمایند، دیگر نباید از آن فرد انتظار رفتاری انسانی و محترمانه داشت.
2. اجتماع: اگر فردی هیچ جایگاه اجتماعی نداشته باشد، سعی می‌کند دیگران را با توهین‌های رکیک و غیر رکیک و تمسخرهای گاه‌وبیگاه به پایین بکشد تا برای لحظه‌ای هم که شده، حس خوبی داشته باشد. معمولاً شخصی که توهین می‌کند، جایگاه اجتماعی پایین‌تری نسبت به‌طرف مقابلش دارد. فرهنگ و محیطی که شخص در آن رشد کرده نیز تأثیر زیادی بر فرد می‌گذارد. اگر همیشه از او در جامعه به‌عنوان فردی بی‌ارزشی یاد شود، سعی می‌کند همه افراد موفق‌تر از خود را با توهین در هم‌سطح خودش قرار دهد.
3. فرد: هوش عقلی و بعضاً هوش هیجانی افراد تأثیر مستقیمی در ایجاد این شکل از ناهنجاری‌ها دارد. وقتی عقل شخصی عقب‌مانده‌تر از افراد دیگر باشد، نمی‌تواند به‌صورت منطقی و انسانی ارتباط برقرار کند. درنتیجه مغز او به‌صورت ناخودآگاه شروع به توهین به‌طرف مقابل می‌کند. به همین خاطر است که ما هیچ موقع از افراد موفق حقیقی (و نه سلبریتی ها) توهینی نمی‌شنویم.
حتی در بعضی مواقع کار به‌جایی می‌کشد که اشخاص برای تخریب یک شخصیت، اقدامات مخرب و گسترده‌ای مانند جعل سند، فرافکنی، اطلاعات ساختگی و دروغ، تهمت، اهانت، اغراق، تحریف حقایق و حتی توهین و ناسزا مستقیم در دستور کار خود قرار می‌دهند. حقیقتاً افرادی که بی‌دلیل دست به این کارها می‌زنند مریض هستند و نیاز به درمان دارند.
متأسفانه خانواده آن‌طور که بایدوشاید نتوانسته وظیفه خود را در تربیت فرزندان به‌خوبی ایفا کند. در اکثر مواقع افرادی که به این شکل عقده‌گشایی، کینه‌توزی و فحاشی می‌کنند، از خانواده‌های سالم و باثباتی برخوردار نیستند. این امر در کنار تحقیرشدن در اجتماع، عدم برخورداری از هوش هیجانی استاندارد و ویژگی ناشناس بودن، باعث مسموم شدن فضای اجتماع می‌شود؛ سمی که به‌آرامی جامعه‌ی فرهیخته ایرانی را به‌زانو درخواهد آورد. باور نمی‌کنید چنین افرادی وجود داشته باشند؟ کافیست به پست‌های قبلی ما نگاهی بیندازید. یا می‌توانید کمی صبر کرده تا نمونه‌ای از این افراد را در زیر همین پست مشاهده کنید.
