به نقل از سایت footballbh و به گزارش طرفداری، استیون جرارد، در دوران بازیگری خود از بهترین بازیکنان و هافبک های نسل خودش بود. او بعد از خداحافظی از مستطیل سبز، شروع به کار مربیگری در تیم های پایه کرد و بعد از کسب تجربه در 4 می 2018 مربی رنجرز شد. حال جرارد سعی دارد که جام قهرمانی اسکاتلند را از چنگ سلتیک بیرون بکشد و قهرمان لیگ اسکاتلند شود. چالش سختی که نیازمند تدابیر و تلاش فراوان است. همچنین می توان گفت بعد از اینکه در سال 2024 کلوپ لیورپول را ترک کند، احتمالا او سکان هدایت لیورپول را بر عهده می گیرد. این مورد بعضی از طرفداران را نگران کرده است. البته آن ها حق دارند. گرام سونس همانند جرارد از بهترین هافبک های دورانش بود ولی در عرصه مربیگری زیاد خوب کار نکرد. حال ما با آنالیز فوتبال جرارد، قصد داریم در بیابیم که آیا او جایگزین خوبی برای کلوپ هست یا لیورپول باید به فکر گزینه دیگری باشد؟
در طول فصل 2019/20 ، جرارد از چندین سیستم استفاده کرده است. معمولاً یک نوع 3-3-4 یا یک نوع مشابه آن. گرچه او در تلاش برای حل مسئله برای بهبود ساختار دفاعی عمیق، از سیستم های مختلف دیگری مانند 1-3-2-4 استفاده کرده است، اگر به آمار مالکیت نگاه کنیم، می بینیم که جرارد خواهان آن است تیمش بر روی توپ تسلط بیشتری داشته باشد. رنجرز میانگین 60.81 درصد مالکیت توپ را در اختیار دارد. تحت تاثیر فلسفه باشگاه دوران بازیگری خود، جرارد تیمش را به پرس سنگین و توپ گیری در جلوی میدان، تشویق می کند. رنجرز به همراه سلتیک، با 19 گل خورده کمترین گل خورده را در لیگ اسکاتلند در اختیار دارد. چیزی که جرارد در رنجرز پیاده سازی کرده است، یک هویت تاکتیکی روشن است، چیزی که مربیان سابق رنجرز آن را نداشتند.
فوتبال جرارد دارای مشخصاتی است که به آنها میپردازیم:
Build Up Play
رنجرز زیر نظر جرارد، چند الگوی بازی دارد. جرارد با شروع بازی در کنار دروازه، از فولبک های خود می خواهد که به جلو و کناره ها فشار وارد کنند. در همین حال هافبک های نگهدارنده او، رایان جک و استیو دیویس، در عمق خط دفاعی زمین خود با دو مدافع مرکزی یک مثلث 1-2 تشکیل می دهند که می توانید در تصویر زیر آن را مشاهده کنید.
یکی دیگر از روش های بازی Build-Up رنجرز،این است که یک هافبک وسط به نزدیکی یک فولبک بیاید؛ این روش که فولبک کاذب (False Full-Back) خوانده می شود، به انجام بازی بیلد آپ کمک می کند. این کار به فولبک ها این اجازه را می دهد که نفوذ کنند و به جلوی میدان فشار بیاورند.
با حرکت در زمین، رنجرز از دو مثلث تشکیل شده توسط فولبک ها و هافبک ها و وینگر های هر طرف استفاده می کند. این مثلث ها، به منظور استفاده از فضاهای خالی به جامانده از رقیب، موقعیت های خوبی را ایجاد می کنند.
موقعیت سازی
در یک سوم پایانی زمین، تیم رنجرز برای گلزنی از روش ها و متفاوتی استفاده می کند.رنجرز اغلب اوقات توپ را به گوشه و به فولبک هایش، جیمز تورنیر و بورنا باریسیچ، که بیشترین پاس کلیدی در تیم را داده اند، می رساند تا بر روی دروازه سانتر کنند. دقت سانتر های رنجرز هم بالاست. حتی بعضی اوقات دقت سانتر های رنجرز از تیمی مانند لیورپول بهتر است.
اما مشکلی که رنجرز در مورد سانتر کردن بر روی دروازه دارد این است که تعداد زیادی از آن ها را گل نمی کند. همانطور که در تصویر زیر می بینید، در 5 بازی، رنجرز، xA که از طریق سانتر به دست آورده 2.41 است و xG آن 1.46 است. حالا در همین بازه زمانی که ما آنرا برای رنجرز در نظر گرفتیم، xA لیورپول 1.45 و xG آن 1.46 می باشد. اعداد نشان می دهد که رنجرز شانس بیشتری برای گلزنی داشته است، ولی واقعیت خود را بر عکس نشان داده است! در این بازه لیورپول 3 گل از طریق سانتر به ثمر رسانده است ولی رنجرز هیچ! سانتر های رنجرز از کیفیت بالایی برخوردارند ولی مهاجمان آن ها را گل نمی کنند. آلفردو مورلوس، مهاجم کلمبیایی رنجرز، در 10 سانتری که برای او ارسال شده، تنها 2 شوت در چارچوب داشته است و هیچ کدام را گل نکرده است. حالا در ادامه مقایسه رنجرز با لیورپول آنرا با مانه در همین زمان معین مقایسه می کنیم. مانه 11 سانتر را دریافت کرده است که توانسته است 2 بار از طریق این 11 سانتر گلزنی کند.
جرارد یک نوع سیستم موقعیت سازی جدید هم به تیمش اضافه کرده است. اجازه بدهید با یک مثال این تاکتیک را برای شما توضیح بدهم. همانطور که در عکس زیر مشاهده می کنید، گلن کامارا هافبک رنجرز، بعد از اینکه توپ را به آلفردو مورلوس در پشت محوطه پاس می دهد، به پشت مهاجمان تیمش و به داخل محوطه جریمه نفوذ می کند، مورلوس هم در زمان مناسب توپ را به کامارا باز می گرداند.
میتوانیم در تصاویر بالا ببینیم، آلفردو مورلوس چقدر در جلو کشیدن و نفوذ کردن تیمش تاثیر دارد. برای شکستن خطوط دفاعی و پی ریزی یک موقعیت حمله خوب در مواقعی که تیم ها دفاع سنگینی دارند، آلفردو مورلوس یکی از مولفه های اصلی رنجرز برای انجام این کار است. تصویر زیر گویا این است، بعد از اینکه بازیکنان بایر لورکوزن توپ را لو دادند، مورلوس یک پاس تک ضرب به استیو دیویس، هافبک رنجرز، می دهد و خودش به سمت فصای خالی پشت مدافعان تیم آلمانی می دود.
Counter-Pressing
یکی دیگر از تاکتیک های رنجرز برای حمله، شروع حمله در هنگامی است که آنها توپ را در اختیار ندارند. در این مورد استیون جرارد تاثیر زیادی از گگن پرسینگ یورگن کلوپ گرفته است. رنجرز به طور کلی به مدافع وسط های رقیب اجازه می دهد که از محوطه شان دور شوند و در یک زمان مناسب شروع به یک پرس وحشتناک میکنند. متداول ترین روش رنجرز برای باز پس گیری توپ، این است که وقتی توپ در زمین حریف است و دفاع وسط ها سعی می کنند توپ را به فولبک ها برسانند، رنجرز که حالت 3-3-4 Mid Bloack را به خود گرفته است، به سه مهاجم جلویی اش دستور می دهد که سعی کنند توپ را قطع کنند و حالت خود را به ضد حمله تبدیل کنند و موقعیت شوت زنی ایجاد کنند. یکی دیگر از روش های رنجرز برای پرس این است که مهاجمان را به پاس اشتباه به دروازه بان وادار و از این اشتباهات استفاده کنند.
تصویر زیر، نشان دهنده این است که رنجرز، سعی در این دارد بعد از اینکه توپ را گرفت هرچه زود تر توپ را به موقعیت حمله ببرد.
در این تصویر از بازی رنجرز برابر براگا، می بینیم که چهار تن از بازیکنان رنجرز به نحوی بازیکن براگا را پرس می کنند که تمام راه ها برای پاس دادن را ببندند و دورش را چنان شلوغ می کنند که محصولش یک ضد حمله تند و تیز برای رنجرز است.
زمانی که به آمار چهار تیم بالایی لیگ اسکاتلند، یعنی آبردین، سلتیک، مازروال و رنجرز و آمار دو تیم بالای جدول لیگ انگلیس، لیورپول و منچستر سیتی، نگاه می اندازیم، رنجرز در رتبه سوم بهترین ریکاوری (عملی در دفاع) قرار میگیرد و در داده آماری PPDA دومین تیمی است که کمترین آمار را دارد. PPDA آماری است که نشان می دهد در دو سوم انتهای زمین رقیب برای اعمال دفاعی چقدر پاس داده است.
تنها لیورپول و منچستر سیتی بهتر از رنجرز در پرس بیشتری در 90 دقیقه داشته اند. رقیب سنتی رنجرز، سلتلیک PPDA کمتری نسبت به رنجرز داشته است. خوب این آمار چه چیزی را نشان می دهد؟ این داده ها نشان می دهد رنجرز در تلاش برای باز پس گیری و پرس کردن، چقدر سمج و فعال و پر کار هستند. همچنین از PPDA پایین این تیم می توانیم بفهمیم که رنجرز پرس فوق العاده سنگینی دارد. تصاویر زیر نشان دهنده این پرس سنگین است که در بازی ها مختلف رنجرز از آن استفاده می کند. (آمار ها تا 5 می 2020 را در بر می گیرد)
5 بازیکن رنجرز در برابر 6 بازیکن قرمز پوش لورکوزن، درگیر پرس کردن رقیب در یک سوم پایانی زمین هستند. هر 5 بازیکن با یکدیگر همکاری می کنند تا رقیب در دام آنها گرفتار بشود. مهاجم رنجرز یانیس هاجی، پسر گئورگی هاجی معروف، یک پرس سریع را آغاز می کند تا مدافع مجبور شود که سریع پاس بدهد. رایان کنت در ادامه پرس به بازیکنی که سعی دارند توپ را به او برسانند فشار می آورد. مورلوس هم به جلو میکشد تا مدافع نتواند به دروازه بان پاس بدهد. اسکات ایرفیلد و استیون دیویس پرس هم فضاهای که آلمان ها بخواهند استفاده کنند را پوشش می دهد. نتیجه این پرس را هم می توانید در عکس زیر نگاه کنید.
با توجه به عکس می بینیم که مهاجمان تمام راه های پاس زمینی را بسته اند، پس مدافع مجبور می شود توپ را دور کند که در این حالت هم یک نفر ما بین استیون دیویس و مت پولستر (خارج از عکس) و اسکات ایرفیلد توپ را مال خود می کند.
استیون جرارد، یک هافبک را که وظیفه اش، پوشش فضاهای ما بین خطوط دفاعی است مستقر میکند تا تضمین کند توپ در آن رد نشود. در عکس زیر از بازی برابر براگا، اسکات ایرفیلد به بازیکنی چسبیده است که پاسی به او داده اند، ایرفیلد به بازیکن فشار زیادی وارد می کند تا مطمئن شود او نمی تواند دور بزند. این حرکت ساده، بازیکن براگا را مجبور می کند که برای حفظ مالکیت توپ را به خط دفاعی بازگرداند.
به کار بردن ضد حمله
گاه و بیگاه رنجرز در دفاع می ماند و اجازه می دهد که حریف مالکیت توپ را در اختیار بگیرد. این تاکتیک به طور کلی در لیگ اروپا استفاده شده است؛ مخصوصا هنگامی که رنجرز در برابر تیم هایی بازی می کند که از نظر تکنیکی نسبت به رنجرز بهترند.
در بازی برابر براگا که ما خیلی از آن در این مطلب استفاده کردیم، رنجرز فقط 29.48 درصد از مالکیت را در دست داشته است. همانطور که در موردش صحبت کردیم، رنجرز تیمی است با پرس سنگین و مقدار PPDA پایین! ولی در این بازی PPDA رنجرز 30 بود. بیشترین در کل دوران مربیگری جرارد. با این وجود، رنجرز شوت در چارچوب بیشتری داشت و آن بازی را یک بر صفر برد. این مثال ثابت می کند که رنجرز هم هنگام پرس کردن موفق هست و هم در مواقعی که نیاز شد، در بازی دفاعی-ضد حمله ای!
عکس های زیر، گل پیروزی آن بازی را برای شما شرح می دهد.
آیا جرارد جانشین خوبی برای یورگن کلوپ است؟
اگر متن را خوانده باشید، این سوال جواب ساده ای دارد. از لحاظ تاکتیکی استیون جرارد نشان داده است که می تواند پا در جای پای بزرگان قرار دهد. او از تاکتیک هایی استفاده می کند که در فوتبالی که تیمهای کلوپ ارائه می دهد، کاملا مشهود است. خریدهای جرارد هم به اندازه رنجرز خوب و مفید هستند. رایان کنت، اسکات ایرفیلد، استیو دیویس و جرمین دفو از خرید های خوب جرارد هستند. البته 3 بازیکن آخری که نام بردم، مشکلی که دارند این است که پیر هستند اما در سیستم جرارد جواب داده اند، برای مثال جرمین دفو بهترین گلزن رنجرز در لیگ اسکاتلند بود. به هر حال زمان مشخص می کند که او جایگزین خوبی است یا نه.
