ب نام انکه جان را فکرت اموخت
(سلام بر حسین)
نمدونم چ اعتقاداتی دارین و داریم اما هممون یا حداقل (99)درصدمون از بچگی بهمون یاد دادن وقتی میخایم اب بخوریم سلام بدیم ب امام حسین و وقتیم میخوریم زمین ی یا علی بگیم و بلند شیم
بهرحال این باور ها در نهاد ما کاشته شده و با خوی ما عجین شده (لطفا اگه کسی قبول نداره ب باورهای بقیه احترام بزاره) ایام سوگواری حسینی تسلیت
--
سلام رضا هستم از اولین و تنها ترین برنامه تخصصی نقد وبررسی فیلم در سایت طرفداری (کافه فیلم)
خب تواین مدت چنتا اتفاق افتاد ک بعضیاشو تیتر وار میگم و خالی از لطف نیس و طبق معمول تولد ومتاسفانه مرگ داشتیم و...
فوت ناگهانی ماه چهره خلیلی عزیز (واقعا حیف شد)
تولد یکی از ستون های اصلی بازیگری >>> رابرت دنیرو (مدظله عالی)
قتل عام بارسا در شب بیرحمی تمام عیار اف سی هالیووود
(حسش نی وگرنه ی نقد اساسی براش مینوشتم)
و اخرینشم ک دیشب بود :
لیگ اروپا : چی میل دارین قربان ؟
سویا : همون همیشگی
لیگ اروپا :بفرمایین جامتون
خب با این مقدمه بریم باز کنیم کافه فیلم این هفته رو....دوستان بفرماییییییییید داخل
----------------------------------------------------------------------------
مشخصات فیلم :
نام اثر : گرگ وال استریت (2013) The Wolf of Wall Street
کارگردان : Martin Scorsese
نویسنده : Terence Winter ، Jordan Belfort
بازیگران :
Leonardo DiCaprio...Jordan Belfort
Jonah Hill...Donnie Azoff
Margot Robbie...Naomi Lapaglia
Matthew McConaughey...Mark Hanna
و...
ژانر : بیوگرافی - کمدی
رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال)
افتخارات:
نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای لئوناردو دی کاپریو
نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای جونا هیل
نامزد گوی طلایی بهترین فیلم کمدی یا موزیکال
نامزد اسکار بهترین کارگردانی برای مارتین اسکورسیزی
نامزد اسکار بهترین فیلمنامه نویسی اقتباسی برای ترنس وینتر
برنده گوی طلایی بهترین بازیگر نقش اول مرد کمدی یا موزیکال برای لئوناردو دی کاپریو
نامزد اسکار بهترین فیلم برای مارتین اسکورسیزی و لئوناردو دی کاپریو و جوی مک فارلند و رایزا عزیز
و جوایز دیگری که بعدها توسط این فیلم کسب شد.
امتیازات فیلم :
imdb : 8.2
متاکریتیک: 75
روتن تومیتوز : 0.78
-----------------------------------------------------------------------------
خلاصه‌‌‌‌‌فیلم
این فیلم داستان از صفر به قله رسیدن دلال سخت کوشی است که اواخر دههٔ 80 وارد این بازار می‌شود و با این بدشانسی مواجه می‌شود که جواز خود را در روز دوشنبهٔ سیاه، روز بزرگترین سقوط اقتصادی بعد از دههٔ 20، به دست می‌آورد. او شغل خود را از دست می‌دهد اما مجدداً به عنوان تأمین کننده‌ای وارد بازار سهام کم ارزش می‌شود. در این گوشهٔ تاریک بازار اقتصادی کلاهبرداری به وفور دیده می‌شود و بلفورت با موج همراه می‌شود تا به ثروت برسد. او موفق می‌شود برای خود و...
---------------------------------------------نقد و بررسی فیلم--------------------------------------------
نقد اول :
James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نمره 10 از 10
وقتی به فیلمی از مارتین اسکورسیزی فکر می کنیم، اولین تصاویری که به ذهن خطور می کنند، مواردی جدی، خشن و تیره نگرانه هستند. «راننده تاکسی»، «گاو خشمگین»، «رفقای خوب» و «The Departed» تحسین شده ترین فیلم های او هستند که همگی نمونه هایی پر تنش و سازش ناپذیر از هنر سینما در بالاترین درجه ی خود به شمار می روند. با این وجود اسکورسیزی هرگز با دسته بندی های سختگیرانه میانه ی خوبی نداشته است و همیشه از بازی کردن در زمین های خاکی و عرصه های ناشناخته لذت برده است. شاید برخی به یاد بیاورند که او پس از «کازینو»، فیلم «کاندون» را ساخت، که با فیلم «عصر معصومیت» وارد قلمرو شرکت فیلمسازی مرچنت ایوری شد یا با فیلم «بعد از ساعت‌ها» پیش قدم برادران کوئن دنیای سورئال را تجربه کرد. سینمای اسکورسیزی به چیزی بیش از جنایتکاران و گانگسترها، رابرت دنیرو و جو پشی یا سخنرانی های مملو از ناسزاگویی می پردازد. این موضوع اکنون در فیلم «گرگ وال استریت» خیلی بیشتر به وضوح دیده می شود.
«گرگ وال استریت» به عنوان یکی از کمدی ترین فیلم هایی که اسکورسیزی ساخته، در کنار «بعد از ساعت‌ها» قرار می گیرد. فیلم سیر یکدست شوخی و لطیفه نیست؛ بلکه عناصر طنز سیاه به درونمایه ی فیلمنامه ای تنیده شده اند که ذهنیت “پولدار شدن” را که همیشه آفت وال استریت بوده است، زیر سؤال می برد. با وجودی که ضد قهرمان فیلم، جوردن بلفورت (لئوناردو دی کاپریو) نشانگر حرص و طمع است، اما فیلم موفق می شود او را به عنوان شخصیتی تقریباً دلسوزی برانگیز به نمایش بگذارد. از نظر بیرونی بلفورت – کلاهبرداری معتاد، زن باز و مادی گرا- از آن نوع شخصیت هاست که به آسانی می توانست در جایگاه شخصیت شرور داستان قرار بگیرد. او از آن دسته مجرمین نظام مالی و اداری است که فعالیت هایش باعث فروپاشی اقتصادی سال 2008 شد و خیلی راحت می توانست داستانش را با ماجرای واقعی برنی مدوف (مالک بزرگترین شرکت کلاهبرداری در سال 2008) مبادله کند. با این وجود، اسکورسیزی با شکل دادن فیلم به صورت حاضر، بلفورت را مانند کالیگولایی* پر جذبه و کاریزماتیک به تصویر می کشد. او شخصیتی بی نهایت پر جاذبه است که از ابتدا تا انتهای فیلم توجه تماشاگران را به خود معطوف می کند.
بسیاری از بهترین فیلم های اسکورسیزی از ماجراهای واقعی به عنوان زیربنای خود بهره برده اند و این مسئله در مورد این فیلم هم صادق است. کارگردان به سرعت مشخص می کند که فیلمنامه – نوشته ی ترنس وینتر- روایتی داستانی و تخیلی از زندگی بلفورت است و در بسیاری موارد آزادانه عمل می کند. این فیلم یک مستند نیست و قصد هم ندارد که مانند مستند به نظر برسد. نتیجه این می شود که اسکورسیزی می تواند بسته به شرایط با برجسته تر کردن وقایع زندگی بلفورت روی حس کمدی یا تراژدی داستان تأکید بیشتری داشته باشد. گرچه «گرگ وال استریت» عناصر دراماتیک و غم انگیز قدرتمندی در خود دارد، بسیاری از جلوه های فیلم برای خندانیدن خلق شده اند.
اسکورسیزی در طول دوره ی فعالیت حرفه ای خود به این شناخته شده است که ظرفیت فیلم هایی را که توسط ام.پی.ای.ای (انجمن فیلم های سینمایی آمریکا) در رده ی R قرار گرفته اند، بالاتر برده است. «گرگ وال استریت» لبریز از اندام های برهنه و هرزگی جنسی است. علاوه بر این چندین مورد استفاده از مواد مخدر و ناسزاگویی در فیلم وجود دارد اما خشونت فیزیکی بسیار کم دیده می شود. این از آن نوع داستان ها نیست. این داستان درباره ی این است که جستجوی پول با اولویتی بالاتر از هر چیز دیگر می تواند یک مرد خانواده ی سخت کوش را به یکی از بزرگترین های هرزگی و فساد اخلاقی تبدیل کند.
این پنجمین همکاری دی کاپریو و اسکورسیزی است اما اولین باری ست که کارگردان او را آزاد گذاشته است. نتیجه نقش آفرینی ای مبهوت کننده و شهامت آمیز است که تابحال مانند آن را از این بازیگر با استعداد ندیده ایم. بلفورت در طول فیلم برای دسته ی دائم رو به رشد شاگردان دلالی که دورش جمع شده اند، سخنرانی های روحیه بخش زیادی می کند. این سخنرانی ها یادآور مونولوگ پر حرارت الک بالدوین در ابتدای فیلم «گلن گری گلن راس» هستند اما دی کاپریو به جای اینکه تماشاگران را ده دقیقه سر جای خود میخکوب کند، این کار را به مدت سه ساعت با موفقیت انجام می دهد.
«گرگ وال استریت» داستان صعود و سقوط بلفورت را تعریف می کند. بعضی از قسمت های آن به شکل فلش بک نمایش داده می شوند که صدای دی کاپریو با لحنی که خود را تمسخر می کند، روی تصاویر شنیده می شود. این فیلم داستان از صفر به قله رسیدن دلال سخت کوشی است که اواخر دهه ی 80 وارد این بازار می شود و با این بدشانسی مواجه می شود که جواز خود را در روز دوشنبه ی سیاه، روز بزرگترین سقوط اقتصادی بعد از دهه ی 20، به دست می آورد. پس از این او شغلش را از دست می دهد اما مجدداً به عنوان تأمین کننده ای در بازار سهام کم ارزش وارد عرصه می شود. در این گوشه ی تاریک بازار اقتصادی کلاهبرداری به وفور دیده می شود و بلفورت با موج همراه می شود تا به ثروت برسد. او موفق می شود برای خود یک شریک، استارتون اوکمونت، پیدا کند و دور و برش را با مانند دوستان وفاداری مانند دانی ازوف (جوناه هیل) که مانند بلفورت به مواد مخدر علاقه دارد پر کند. او همسر اولش را به خاطر زن بلونی جذاب، نائومی لاپاجیلا (مارگوت رابی) ترک می کند. کمیسیون امنیت و مبادلات ارزی کم کم متوجه استارتون اوکمونت می شود اما مشکل اصلی بلفورت زمانی آغاز می شود که یک مأمور اف.بی.آی به نام گرگ کولمن (کایل چندلر) پرونده ای برای او باز می کند.
بازی دی کاپریو به شکلی درخور و شایسته توسط بازیگران فوق العاده ای در نقش های فرعی حمایت می شود. جوناه هیل در نقش همراه آلوده به مواد بلفورت به شیوه ای عجیب تأثیرگذار حاضر می شود. این نقش در میان مرزهای درام و کمدی سیاه حرکت می کند و برای این بازیگر به شدت مناسب است. متیو مک کونای که تنها در سه صحنه حضور دارد، سخنرانی فوق العاده ای ارائه می دهد. مارگوت رابی، بازیگر استرالیایی، با نقش آفرینی ای که به احتمال زیاد جایگاه او را در هالیوود بالاتر خواهد برد، تنش جنسی حاکم بر فضا را افزایش می دهد. چند بازی کوتاه نیز از سوی دوستان کارگردان اسکورسیزی در فیلم وجود دارد(همه ی آنها پیش از این تجربه ی حضور مقابل دوربین را داشته اند): اسپایک جونز، جون فاورو و راب رینر نابغه. فیلم سرشار از بازی های ارزشمند است، که برخی توسط افراد پیش بینی شده به نمایش در می آیند و برخی کاملاً غافلگیر کننده سر می رسند.
با تبدیل این فیلم به یک کمدی، اسکورسیزی اطمینان حاصل می کند که لحنی متفاوت با فیلم های «وال استریت» و «ديگ بخار/ Boiler Room» به کار گرفته است. «گرگ وال استریت» جنبه های جدی و مهمی نیز دارد اما سازندگان فیلم نمی خواهند در کاویدن زمین هایی گیر بیفتند که پیش از این بارها حفاری شده اند. شاید بلفورت تمایلات غارتگرانه ای شبیه به گوردون گکو (شخصیت اصلی فیلم های «وال استریت») داشته باشد اما به باهوشی او نیست و سبک زندگی افراطی و بی بند و بار تری دارد. در واقع میتوان زمان زیادی را به بازگویی شباهت های میان بلفورت و شخصیت دیگری که دی کاپریو در سال 2013 نقش آن را ایفا کرد، یعنی جی گتسبی، اختصاص داد.
من موقع تماشای «گرگ وال استریت» بیشتر از آنچه هنگام دیدن هر یک از فیلمهای “کاملاً” کمدی سال 2013 خندیده بودم، خندیدم. شاید این مسئله نشانگر این باشد که حس شوخ طبعی پیچیده و ناقص من با حساسیت های و ادراک اسکورسیزی جور در می آید. این فیلم نمونه ای است از آنچه یک بازیگر با استعداد می تواند در زیر سایه ی حمایت یکی از بهترین کارگردانان فعال عصر حاضر، از خود به تماشا بگذارد. بعضی چیزها در «گرگ وال استریت» بدون شک سینما رو های حساس را آزار می دهند اما این موضوعی است که بایستی در کارهای اسکورسیزی پذیرای آن شد. «گرگ وال استریت» با انرژی و سرزندگی پیش می رود و با ارائه ی میخکوب کننده ترین سه ساعت این فصل تعطیلات، نشان می دهد که استحقاق این زمان نمایش طولانی را دارد.
-----------نقد دوم ---------------
گرگ وال استریت یکی از آثار مارتین اسکورسیزی است که نقش اصلی آن یعنی جردن بلفورت، دی کاپریو است. این فیلم روایتی که زندگی توام با ثروت، قدرت و شهوت است که در آن نقش اصلی فیلم به دلیل فضای مسمومی که ثروت و شهرت برای وی به همراه دارد، زندگی خود را به نابودی می کشاند.
عنوان بندی جذاب و پرمفهوم
یکی از ویژگی های بسیار جذاب و خاص در فیلم گرگ وال استریت عنوان بندی زیبا و مفهومی آن است که ارتباط بسیار زیادی با فیلم دارد. فیلم سینمایی “گرگ وال استریت” داستان مردی واقعی به نام جردن بلفورت است که به تجارت و برگزاری سمینارهای مختلف در زمینه بورس و خرید و فروش اوراق بهادار می پردازد. جنبه دیگر فیلم، جنبه طنز و کمدی آن است که به نوعی از بین رفتن ارزش های انسانی به دلیل وجود پول های هنگفت را نشان می دهد.
عنوان گرگ وال استریت، ارتباط بین دو مفهوم “گرگ” و “وال استریت” را نشان می دهد. در این فیلم، جردن بلفورت به دلیل ایده های خلاقانه ای که در شغل خود به کار می گیرد به گرگ معروف می شود. از سوی دیگر، وال استریت نام منطقه ای در آمریکا است که به ثروت و وجود سرمایه گذاران معروف می باشد. ترکیب دو مفهوم که معنی قدرت و ثروت را در کنار یکدیگر نشان می دهد، داستان فیلم را به خوبی در ذهن بیننده بازتاب می کند.
اثری تاریخی از پیرمرد کارگردان
در صنعت سینما و فیلم سازی، یک موضوع رایج وجود دارد و بر اساس آن وقتی یک کارگردان پا به سن می گذارد، انتظار افراد برای خلق آثار جذاب و هنرمندانه از وی کم شده و بیشتر توقع بازنشستگی از فرد وجود دارد. این موضوع در بسیاری از نمونه ها درست بوده و کارگردان هایی که با سن بالای خود اقدام به ساخت فیلم سینمایی کرده اند، نتیجه خوبی نگرفته و فیلم آن ها مورد اقبال قرار نگرفته است. چرا که طبیعتا با بالارفتن سن، انگیزه و شوق کارگردان برای خلق یک اثر هنری جذاب کمتر شده و یک کارگردان سالخورده نمی تواند اثری با طراوت فیلم های سابقش خلق کند.
فیلم سینمایی گرگ وال استریت یک مثال نقض برای این موضوع است! چراکه کارگردان پا به سن گذاشته این فیلم با خلق اثری جذاب توانست علاوه بر کسب جوایز مختلف نظر بسیاری از منتقدین و تماشاگران را نیز به خود جلب کند. مارتین اسکورسیزی با ساخت این فیلم به زندگی هنری خود پایان داد و توانست یکی از معجزات تاریخ سینما را خلق کند. علاوه بر این، نکته ای که بسیاری از تماشاگران پس از تماشای فیلم بر آن معتقد بودند، این بود که آن ها تصور می کردند کارگردان فیلم شخص جوانی باشد که توانسته این حجم از ظرافت و دقت را در بخش های مختلف فیلم رعایت کند.
فیلمنامه ای با دیالوگ های بی نظیر
از نظر بسیاری از تماشاچیان و منتقدانی که به تماشای این فیلم نشستند، دیالوگ و فیلمنامه این فیلم در کنار عنوان جذاب آن باعث ایجاد حسی در بیننده می شود که با کمک آن می تواند فیلم را بهتر درک کند. فیلمنامه این اثر از تمام جهات یک اثر هنری و بسیار ارزشمند است که در آن بازار سرمایه و اتفاقاتی که در آن و پیرامون آن رخ می دهد به خوبی به معرض نمایش درآمده است. تمام سکانس ها و موقعیت هایی که در این فیلم دیده می شود، با هوشمندی هرچه تمام تر در کنار یکدیگر قرار گرفته تا مخاطب پا به پای شخصیت اصلی داستان را پیش ببرد.
در کنار فیلمنامه و داستان جذابی که این فیلم دارد، نکته دیگری که باعث زیباتر شدن این فیلم می شود دیالوگ های خاص و بیادماندنی آن است. به طوری که بسیاری از دیالوگ ها از زبان شخصیت اصلی فیلم به عنوان یک گوینده گفته می شود که خود این موضوع باعث می شود تماشاچی تصور کند شخصیت اصلی فیلم نیز یکی از بیننده های این داستان پر پیچ و خم است. علاوه بر این، توجه به بیوگرافی شخصیت های مختلف فیلم نیز به خوبی در این اثر هنری دیده می شود.
به طوری که از شخصیت اصلی تا ریزترین شخصیت ها در فیلم دارای بیوگرافی و سبک زندگی خاص خود بوده و به قول معروف از سیاه لشگر در این فیلم استفاده نشده است. از نظر بسیاری از منتقدین و افرادی که به تماشای این فیلم نشسته اند، گرگ وال استریت از نظر دیالوگ و فیلمنامه در بالاترین سطح هالیوود قرار دارد و شما هم با یکبار دیدن این فیلم به این موضوع پی خواهید برد.
رخداد اتفاقات با سرعت زیاد در فیلم “گرگ وال استریت”
از نظر سرعت، فیلم های سینمایی به دو نوع تقسیم می شوند. دسته اول فیلم هایی هستند که رویدادها با سرعت کم و با جزئیات دقیق رخ داده و دسته دوم فیلم هایی هستند که سرعت در آن ها بسیار بالاست و رویدادها یکی پس از دیگری رخ می دهد. فیلم سینمایی گرگ وال استریت یکی از فیلم های سینمایی است که سرعت اتفاق افتادن رویدادها در آن بسیار بالاست اما این موضوع باعث نشده جزئیات از چشم بیننده پنهان بماند.
در این فیلم سرعت بالا در کنار توجه به جزئیات را در داستان مشاهده می کنیم که در نوع خود بی نظیر است. از آن جایی که مدت زمان این فیلم چیزی حدود 3 ساعت است، بیننده فکر می کند قرار است پای فیلمی بنشیند که رویدادها در آن به آرامی اتفاق افتاده و یک زندگی آرام و منطقی از جردن بلفورت روایت می شود. در صورتی که عکس این موضوع صدق می کند و گام این فیلم بسیار سریع است.
شاید برای خیلی ها سوال باشد که چرا سرعت رویدادها در این فیلم در این حد بالاست؟ در جواب، باید بدانید که سرعت بالای فیلم نشان از هوشمندی کارگردان دارد. به طوری که قصد دارد سرعت اتفاقاتی که در وال استریت رخ می دهد را با سرعت رویدادهایی که در فیلم اتفاق می افتد هماهنگ کرده و به بیننده نشان دهد در یک بازار سرمایه که افراد مختلف از راه های نه چندان قانونی مشغول کسب ثروت هستند، همه چیز در یک آن رخ می دهد و ثانیه ها بسیار تاثیرگذار هستند.
نکته جالبی که در مورد فیلم گرگ وال استریت و کارگردان آن وجود دارد این است که اگر نگاهی به آثار گذشته اسکورسیزی بیاندازیم، فیلم هایی را می بینیم که روایت آن ها سرعت بالایی نداشته و به مخاطب اجازه تفکر و واکاوی در فیلم را می دهد اما در گرگ وال استریت ضرب آهنگ بالای فیلم این اجازه را به بیننده نمی دهد.
====================تحلیل فیلم ==================
وال استریت ، نامی است که در تاریخ ایالات متحده یادآور دو نکته است : 1- کسب ثروت 2- کلاهبرداری! در واقع می توان اینطور بیان کرد که کارگزاران بورس در وال استریت چنانچه بخواهند به ثروت هنگفتی دست پیدا کنند ، حتما باید از راه های فرعی که معمولاً با قانون مغایرت دارد استفاده کنند و در این آشفته بازار مالی که همه در حال نابودی یکدیگر هستند، تنها چندین نفر قدرت باقی ماندن در بازی و ادامه مسیرشان دارند و جردن بلفورت یکی از قدرتمندترین این افراد بود.
بلفورت در ابتدای ورود به دنیای وال استریت وضعیتی شبیه به جک مور در فیلم « وال استریت : پول هرگز نمی خوابد » داشت. پسری پُر انرژی که برای حضور فعال در بازار بورس به میدان آمده بود و هرگز حقوق فوق العاده ای دریافت نمی کرد. اما این رویه تا اواخر دهه ی هشتاد که مصادف با ریزش سهام وال استریت و متعاقباً ، ضرر های هنگفت مالی برای سهام داران بزرگ وال استریت بود، ادامه داشت. در این دوران که همه کارگزاران بورس به دنبال راهی برای فرار از ضررهای مالی بودند، جردن بلفورت که تا آن زمان یک کارمند رده پایین محسوب می شد ، تغییر رویه داد و تصمیم گرفت راه و روش دلالی را پیش بگیرد چراکه با توجه به تجربه اش در وال استریت می دانست که این روش او را ثروتمند خواهد کرد و همینطور هم شد. جردن بلفورت که تا آن زمان حقوقی بالغ بر 2 هزار و چند صد دلار در ماه داشت، به یکباره ثروتی ده ها میلیون دلاری در سال کسب کرد و تبدیل به یکی از مهمترین افراد شاغل در وال استریت شد.
« گرگ وال استریت » اسکوسیزی نیز در مورد بلفورت و داستان ثروت اندوختن اش است. اما چرا اسکورسیزی با اینکه افراد بسیار ثروتمند تر و پر نفوذ تر از جردن بلفورت در جریان بحران وال استریت رشد کردند، به سراغ وی آمده و او را سوژه اصلی داستانش قرار داده است؟ جواب سوال ساده است. بلفورت شاید در مقایسه با هیولاهای وال استریتی چندان قدرتمند نباشد ( در وال استریت افرادی شاغل بوده اند که درآمد های میلیارد دلاری از راه دلالی کسب کرده باشند ) اما یکی از سینمایی ترین این افراد است که سبک و سیاق زندگی اش هر فیلمسازی را راغب به ساخت فیلمی درباره اش میکند.
جردن بلفورت برخلاف همکاران اش که اغلب ترجیح می دادند در سکوت کارشان را انجام دهند، شخصیتی بی نهایت پر سر و صدا بود و زمانی که به ثروت هنگفتی رسید ، بیشترین سهم را در اخبار و صحبت میان همکارانش داشت. بلفورت که به لطف دلالی ها و روش های مختلف موفق به کسب ده ها میلیون دلار شده بود، تقریباً نیمی از این ثروت را خرج برپایی جشن های مختلف می کرد که در آن همه جور اتفاقاتی نظیر استعمال جمعی مواد مخدر و... انجام می شد. بلفورت را از جهاتی حتی می توان " خوش گذران ترین " کارگزار بورس در وال استریت معرفی کرد.
اما اینکه جردن بلفورت بخواهد سوژه فیلمی شود که مارتین اسکورسیزی کارگردان آن است، کمی جای تردید دارد. بلفورت با آن پرتره ای که معمولاً در سالهای اخیر، محبوبِ مارتین اسکورسیزی بوده متفاوت است. در واقع بلفورت حاوی پرستیژی است که شخصِ مارتین اسکورسیزی کمتر علاقه ای به آنها دارد اما اینبار می بینیم که اسکورسیزی به سراغ یکی از آنها رفته و تصمیم گرفته تا زندگی پر آشوب جردن بلفورت را در سینما به تصویر بکشد و همانطور که می شد انتظارش را داشت، « گرگ وال استریت » بسیار متفاوت با دیگر آثاری است که در سالهای اخیر از اسکورسیزی مشاهده کرده ایم.
« گرگ وال استریت » ضرباهنگ بسیار تندی دارد. برخلاف مدت زمان سه ساعته فیلم که به نظرمی رسید می توانست بستر مناسبی برای روایتی آرام و منطقی از زندگی بلفورت باشد، باید گفت که « گرگ وال استریت » از گام بسیار سریعی برخوردار است که می تواند برای طرفداران آثار اسکورسیزی کمی چالش برانگیز باشد. این روایت جنون آور شاید در ابتدا کمی ناامید کننده باشد اما مشخصاً اسکورسیزی برای این نوع روایت بی سابقه ای که در ساخت « گرگ وال استریت » به کار گرفته اهدافی داشته که بسیار هوشمندانه بوده است. اسکورسیزی مشخصاً با این ضرباهنگ سریع خواسته تا فیلم را هماهنگ با ضرباهنگ زندگی واقعی در وال استریت به تصویر بکشد. ضرباهنگی که بسیار سریع تر از ضرباهنگ فیلم « گرگ وال استریت » است و ثانیه ها در آن تعیین کننده هستند! اسکورسیزی در « گرگ وال استریت » برخلاف آثار قبلی اش ، فرصتی به مخاطب برای تفکر درباره رخدادهای داستان نمی دهد و مدام دوربینش را به این سو و آن سو می برد تا تماشاگرش در جریان باشد که این ریتم سریع در واقع وضعیت زندگی واقعی کارگزاران وال استریت است.
اسکورسیزی در پرداخت داستان فیلم نیز رویه ای متفاوت از گذشته برگزیده و اینبار برخلاف روایت همیشگی آثارش که بر مبنای " واقعی تر " بودن هرچه بیشتر داستان شکل میگرفته، « گرگ وال استریت » شکل و شمایلی فانتزی تری را به خود دیده است. فیلم مملوء از شوخی های ریز و درشت است که حجم آنها به حدی زیاد است که هیچکدام از آثار قبلی اسکورسیزی حتی « پادشاه کمدی » نیز توان نزدیک شدن به آن را ندارند. اسکورسیزی با ریسک انجام این نوع شوخی های فیزیکی دانه درشت ( که از سوت بلبلی زدن های مداوم گرفته تا ... خلاصه شده! ) موقعیتی را فراهم کرده تا طرفدارانش را به دو دسته موافق و مخالف تقسیم کند.
به نظر من این نوع شوخی های دیوانه وار متعلق به سینمای اسکورسیزی نیست و با اینکه شخصا مخالف محدود کردن یک فیلمساز در شیوه فیلمسازی اش هستم اما به واقع شوخی های استفاده شده در « گرگ وال استریت » ابدا ارتباطی با شیوه فیلمسازی که خودِ اسکورسیزی در 5 دهه ی گذشته بر آن تاکید کرده و با توجه به همان اصول و قواعد فیلمسازی اش را ادامه داده، ندارد. در اینکه دنیای خودساخته جردن بلفورت سرشار از دیوانگی های رنگارنگ بوده شکی نیست اما اینکه اسکورسیزی تصمیم گرفته این نوع دیوانگی ها را فارغ از غلظتی که داشته، به شیوه کمدی سیاه با آنهمه شوخی های عجیب و غریب به تصویر بکشد، کمی ناامید کننده به نظر می رسد.
اسکورسیزی همچین در مسیر عریان ساختن حقیقت وال استریت ، از به تصویر کشیدن صحنه های جنسی و استعمال مواد مخدر ، بیشتر از آنچه که همیشه در فیلمهایش شاهد بوده ایم، دریغ نکرده است. « گرگ وال استریت » مملوء از رفتارهای پرخاشگرانه جنسی است که اگرچه اسکورسیزی با هدف وحشی نشان دادن حقیقت وال استریت ، بر قرار دادن آنها در فیلمش تاکید کرده ، اما نتیجه کار شبیه به پازلی شده که ارتباطی با تصویر اصلی که قرار است ساخته شود ندارد. در اینکه بلفورت شخصیت به شدت خوشگذرانی بوده و حتی شایع شده بود که تختخوابی از جنس پول ساخته بوده(!) شکی نیست، اما اینکه اسکورسیزی تصمیم گرفته این رفتارهای عجیب و غریب بلفورت را در نماهای جنسی با غلظت بالا به تصویر بکشد، برای تماشاگری که عادت به تماشای مواردی از این دست در سینمای اسکورسیزی ندارد کمی تا حدودی عذاب آور خواهد بود.
با اینحال « گرگ وال استریت » مملوء از بازی های فوق العاده است. لئوناردو دیکاپریو در نقش جردن بلفورت بهترین بازیگر فیلم است. دیکاپریو نقش شخصیتی را بازی کرده که بی شباهت به گتسبی در فیلم « گتسبی بزرگ » نیست، تنها با این تفاوت که گتسبی برای بدست آوردن دل دیزی جشن های بزرگ و مجلل ترتیب می داد اما جردن بلفورت برای خوشگذرانی مطلق و ثروت اندوزی زیردستان اش ثروتش را خرج می کرد. دیکاپریو در خلق تصویری دیوانه وار از جردن بلفورت کاملا موفق بوده است. در واقع می توان گفت بازی در نقش جردن بلفورت یکی از چالش برانگیزترین نقش آفرینی های لئوناردو دیکاپریو در دوران بازیگری اش بوده است چراکه هرگز وی تا این حد در یک فیلم انرژی مصرف نکرده است! با اینحال دیکاپریو به خوبی از عهده انجام این نقش برآمده است و به حدی هم خوب بوده که از الان بتوان نامش را در میان نامزدهای اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد مشاهده کرد.اما مشکل بزرگی که دیکاپریو امسال با آن مواجه شده این است که تعداد نقش آفرینی های خوب به حدی زیاد است که به نظر نمی رسد وی شانس چندانی برای کسب اسکار داشته باشد. البته این نکته کلاسیک کماکان درباره او صدق میکند که آکادمی هنوز هم به او بی اعتناست.
جونا هیل و متیو مکناهی نیز از دیگر بازیگران خوب « گرگ وال استریت » هستند. انتخاب جونا هیل برای نقش دانی آزوف انتخاب هوشمندانه ای بوده که توسط اسکورسیزی انجام شده. هیل اگر در یک مورد استاد باشد ، آن طنز کلامی است و اسکورسیزی این را بهتر از هرکس دیگری درک کرده و دقیقاً هیل را در موقعیتی قرار داده که شوخی های کلامی اش همیشه برقرار باشد. مکناهی هم که در دو سال اخیر پس از سقوط و حضور در چندین آثار سطحی هالیوود، بازگشت مجدد عجیب و غریبی به جمع بازیگران توانمند هالیوود داشته ، در نقش یک دلال پر تجربه وال استریتی خوش درخشیده است.
تجربه تماشای « گرگ وال استریت » اسکورسیزی بسیار متفاوت با گذشته است. بدون شک تماشای فیلم جدید اسکورسیزی یکی از بهترین کلاس های فیلمسازی و تدوین برای اهالی سینما محسوب خواهد شد و بازیهای فوق العاده و فیلمنامه هوشمندانه آن نیز از جمله دلایلی است که تماشای « گرگ وال استریت » را اجباری میکند. اما اینکه طرفداران اسکورسیزی بتوانند با کمدی غلیظ فیلم و صحنه های جنسی متعدد فیلم ارتباط خوبی برقرار کنند ، همان مسئله ای است که طرفداران این فیلم را به دو دسته مخالف و موافق تقسیم خواهد کرد. در اینکه اسکورسیزی آگاهانه به سراغ این روند رفته و خواسته وحشی گری وال استریت و نتیجه قدرت بی انتهایی که غول های شاغل در آن، کسب می کنند را دقیقاً همانطور که هست به تصویر بکشد شکی نیست، اما اینکه طرفدارانش هم با وی هم عقیده باشند که لازم هست آن قدرت وحشیانه را دقیقا به همان شکلی که هست در قالب یک کمدی سیاه با صحنه های جنسی پُر تعداد مشاهده کنند، سوالی است که احتمالاً طرفداران اسکورسیزی به آن پاسخ های متفاوتی خواهند داد.
===============================================
.png)
منابع : جمز براردینلی - سلام سینما - آی نقد - مووی مگ نقد فارسی و...
