قلمروهای شمال غرب یا نورث وست تریتوریز (به انگلیسی: Northwest Territories) (به فرانسوی: les Territoires du Nord-Ouest) که در انگلیسی با مخفف NWT یا NT و در فرانسوی با مخفف TNO نیز شناخته می‌شود، یکی از قلمروهای کاناداست و مرکز آن از سال ۱۹۶۷، شهر یلونایف است. این قلمرو با دو قلمرو دیگر کانادا، یعنی یوکان از غرب و نوناووت از شرق و سه استان بریتیش کلمبیا، آلبرتا و سَسکَچوان از سمت جنوب مرز مشترک دارد.
دریاچه گریت بر بزرگترین دریاچه کانادا نیز در این قلمرو قرار دارد. مساحت این قلمرو حدود ۱٬۳۵۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع و در سال ۲۰۱۳ جمعیت آن ۴۳٬۵۳۷ نفر بوده‌است که نسبت به ۲۰۱۱ ۵ درصد رشد داشته‌است. نواحی شمال غربی پرجمعیت‌ترین قلمرو در شمال کانادا است.
نواحی شمال غرب، بخشی از سرزمین قدیمی شمال غرب است که در تاریخ ۱۵ ژوئیه سال ۱۸۷۰ وارد کنفدراسیون کانادا شد؛ اما مرزهای کنونی در تاریخ ۱ آوریل ۱۹۹۹، زمانی که این قلمرو با ایجاد قلمرو نوناووت در شرق به دو بخش تقسیم شد شکل گرفت.
در حالی که نوناووت عمدتاً آب و هوای توندرای قطبی دارد، نواحی شمال غربی کمی گرمتر است و دارای هر دو نوع آب و هوای تایگا و توندرا است و بسیاری از مناطق شمالی آن، بخشی از مجمع‌الجزایر قطبی کانادا است.
دریاچه گریت اسلیو پس از دریاچه گریت بر، دومین دریاچه بزرگ در نواحی شمال غرب کانادا به‌شمار می‌رود و با عمق ۶۱۴ متر، عمیق‌ترین دریاچه در آمریکای شمالی است. همچنین گریت اسلیو دهمین دریاچه بزرگ در جهان محسوب می‌شود. این دریاچه ۴۶۹ کیلومتر درازا و ۲۰ تا ۲۰۳ کیلومتر پهنا دارد و مساحتی برابر با ۲۷۲۰۰ کیلومتر مربع را می‌پوشاند. حجم آب موجود در آن بین ۱۰۷۰ تا ۱۵۸۰ کیلومتر مکعب متغیر است و به ۲۰۸۸ کیلومتر مکعب نیز می‌رسد که آن را در جایگاه دهم یا دوازدهم حجیم‌ترین دریاچه‌های جهان قرار می‌دهد.
در سیاره ای با بیش از 7 بیلیون نفر جمعیت، تصورش خیلی سخته که باور کنیم هنوز مکان های دست نخورده در این سیاره وجود دارد که یکی از این مناطق سرزمین های شمال غربی کانادا (NTNP) است. وسعت جنگل های بکر شمالی و توندرا قطب شمال 5 برابر وسعت کشور انگلستان است با این وجود جمعیت آن به اندازه جمعیت یک استان کوچک است. گردشگرانی که به منطقه نورت وست تریتوریز سفر می کنند شاهد منطقه ای منحصر به فرد خواهند بود و با ترکیبی قدرتمند از حماسه ها، زیبایی های شگفت انگیز، سرزمین های قابل دسترس، فرهنگ بومی خاص و مرکز منطقه ای پر جنب و جوش و بین المللی مواجه خواهند شد. در این منطقه بازدیدکنندگان می توانند یکی از بزرگترین آبشار های جهان، عمیق ترین دریاچه آمریکا شمالی و پارک اولاویک (Aulavik) که یکی از چهار پارک ملی سرزمین های شمال غربی است، تماشا کنند. نورت وست تریتوریز در شمال کانادا قرار گرفته و با دو قلمروی کانادایی یعنی نوناووت در شرق و یوکون در غرب هم مرز و همین طور با سه استان: بریتیش کلمبیا در جنوب غربی، آلبرتا و ساسکاچوان در جنوب همسایه است.
مساحت این سرزمین 1.183.085کیلومتر مربع و جمعیت آن 41.786 است. نورت وست تریتوریز، برای پوشش تمامی سرزمین های کانادایی در غرب و شمال انتاریو ایجاد شده است. تمامی زمین هایی که در خلیج هادسون تخلیه شدند به شرکت هادسون با عنوان «Rupert's Land» تعلق داشت. این زمین ها بعداً به عنوان بخشی از نورت وست تریتوریز تبدیل شد و منطقه وسیعی را پوشش داد. از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، زمین های نورت وست تریتوریز به استان ها واگذار شدند یا برای ایجاد استان های پرِیری از هم جدا شدند. به عنوان مثال، همه Lloydminster به عنوان بخشی از NWT استفاده شدند؛ بخشی از آن ها در طول جغرافیایی 110 درجه غربی از هم جدا و باعث ایجاد آلبرتا و ساسکاچوان شدند. در قرن نوزدهم، کاشفان طلا به دور دست ها سفر کردند حتی از این سرزمین ها نیز عبور کردند، این در حالی که اگر قرار باشد کانادایی های مدرن امروزی به طور کلی در شمال به سر ببرند، آن ها ترجیح می دهند که در شهر عاشقانه نوناووت (Nunavut) یا شهر عالی یوکان (Yukon) باشند. یکی از موضوعاتی که مردم بومی در نورت وست تریتوریز به آن مشغول بودند سرنوشت دِین بود، Dene کسانی بودند که در دهه 1940 به حمل سنگ معدن اورانیوم رادیواکتیو استخراج شده از معادن گریت بیر لیک (Great Bear Lake) مشغول بودند. بیش از 30 معدنچی در سایت پورت رادیوم کار می کردند که حداقل 14 تن به علت اشکال مختلف سرطان فوت کردند. اختلاف خشونت آمیز نژادی تاریخی بین دو گروه Dene و اینویت وجود داشت که اخیراً قدم هایی برای صلح برداشتند. سرزمین های شمالی غربی (NWT) یک منطقه وسیع خالی از سکنه هست که بخشی از کانادای شمالی را اشغال می کند. هر چند اسم این منطقه به صورت جمع بسته شده اما در حقیقت این منطقه تنها یک قلمروی محلی در داخل کانادا است.سرزمین های شمال غربی به پنج منطقه تقسیم می شود که به قلمرو های ساکنین بومی اصلی مربوط می شود: اولین منطقه، منطقه اسلیو جنوبی که در جنوب دریاچه بزرگ اسلیو لیک (Great Slave Lake) قرار گرفته و جامعه اصلی این منطقه در فورت اسمیت است. دومین منطقه، منطقه اسلیو شمالی یا نورت اسلیو (North Slave) که در شمال دریاچه بزرگ اسلیو لیک قرار گرفته و جامعه اصلی آن یلونایف یعنی مرکز منطقه سرزمین های شمال غربی است که در ساحل شمالی دریاچه بزرگ اسلیو لیک قرار گرفته است. سومین منطقه، منطقه ده چو (Deh Cho) که جامعه اصلی این منطقه هی ریور (Hay River) و فورت سیمپسون است. چهارمین منطقه، منطقه ساتو (Sahtu) هست که جامعه اصلی این منطقه نورمان ولز (Norman Wells) هست. آخرین منطقه، منطقه بیوفورت دلتا (Beaufort Delta) یا ساحل قطب شمالی (Arctic Coast) است که به مناطق مسکونی گوئیچین (Gwich'in) و اینیوویالت (Inuvialuit) تقسیم می شود و جامعه اصلی این منطقه اینووِک (Inuvik) است.
سرزمین های شمال غربی بیش از یک میلیون و سیصد هزار کیلومتر مربع وسعت دارد که همین امر موجب تنوع آب و هوایی وسیع از جنوب تا شمال شده است. بخش جنوبی این منطقه دارای آب و هوای ساب ارکتیک (زمستان های طولانی و سرد و تابستان های خنک کوتاه) و جزایر و ساحل بخش شمالی آن دارای آب و هوای قطبی است.
مذهب بیشتر مردم این منطقه، کاتولیک رومی (47%) است و بیش از 17% مردم دینی را اعلام نکردند. درباره زبان این استان کمی داستان پیچیده است: در سال 1877 زبان فرانسه توسط دولت ارضی به عنوان زبان رسمی انتخاب شد. پس از یک بحث و مناظره طولانی، منجر به سخنرانی مقام سلطنتی نایب فرماندار جوزف رویال در سال 1888 شد و در مجمع بعد از رأی گیری، زبان انگلیسی به عنوان تنها زبان مورد استفاده دولت انتخاب شد. پس از مخالفت دولت کنفدراسیون در اتاوا و رأی گیری در 9 ژانویه 1892، اعضای مجمع به زبان انگلیسی رأی دادند. در این منطقه در ادارات دولتی و مجلس و قوانین به صورت نسخه های انگلیسی و فرانسوی وجود دارد. می توان گفت در حال حاضر زبان رسمی در نورت وست تریتوریز، انگلیسی هست. یکی از بهترین راه های رسیدن به سرزمین های شمال غربی بوسیله ماشین است. این راه آزادی عمل بیشتری را در برنامه ریزی کردن سفرتان به شما می دهد. هنگام رانندگی در بزرگراه و تماشای اطرافتان، در سمت چپ بزرگراه شاهد حیات وحشی وسیع و دست نخورده و شاید هم شاهد غروب آفتاب یا حتی گله ای از کاریبو (گوزن شمالی) خواهید بود. سمت راست بزرگراه را نگاهی بیندازید و احتمال دارد که با خرس سیاهی که از پشت درختان بیرون می آید مواجه شوید. چشم انداز زیبای فضای باز وسیع و حیات وحش این سرزمین ها تمامی ندارد و شما در تمام طول مسیر با مناظری زیبا و صدا های موجود در حیات وحش مشغول خواهید شد تا زمانی که برای استراحت به کمپینگی با رستوران کوچک برسید. چشم انداز دوردست این منطقه با جنگل ها، کوه ها، تاندرا قطب شمال و جزایر موجود در مجمع الجزایر قطب شمالی کانادا احاطه شده است. پارک حفاظت شده ملی دچو نهانی (Dehcho's Nahanni) در اطراف دره ها و تنگه های باریک و عمیق رودخانه نهانی جنوبی و در ارتفاع 90 متری آبشار ویرجینیا متمرکز شده است. پارک ملی Aulavik در بخش شمالی سرزمین های شمال غربی قرار گرفته است که یکی از جاذبه های شناخته شده قلمرو های شمال غربی است. در طول زمستان، بسیاری از گردشگران به شهر یلونایف می روند تا شفق های شمالی را تماشا کنند. در این منطقه فستیوال ها و جشن های فراوان سالانه برگزار می شود که محبوب ترین این جشن ها عبارتند از: فستیوال هنرهای شمالی بزرگ، فستیوال زمستانی پادشاه برف، فستیوال موسیقی Folk on the Rocks در یلونایف و Rockin the Rocks.
یِلونایف (به انگلیسی: Yellowknife به معنای چاقوی زرد) مرکز و بزرگترین شهر استان نواحی شمال غرب کانادا است. این شهر در سال ۲۰۱۱ جمعیتی برابر با ۱۹،۲۳۴ نفر داشت و مساحت آن ۱۰۵٫۲ کیلومتر مربع است. ۶۸ درصد از مردم شهر، سفیدپوست و بقیه از دیگر نژادها هستند. یلونایف در کنار رودخانه یلونایف و در ساحل شمالی دریاچه گریت اسلیو واقع شده و موقعیتی بسیار دورافتاده دارد به‌طوری‌که نزدیکترین شهر بزرگ به آن، یعنی ادمونتون در فاصله ۱۵۰۰ کیلومتری قرار گرفته و سفر به آن با خودروی سواری ۲۴ ساعت طول می‌کشد. شهر یلونایف و پیرامون آن منطقه‌ای سرشار از زیبایی‌های طبیعی است و در نزدیکی آن معادن طلا و الماس قرار دارند. یلونایف به‌ویژه برای «جشنواره زمستانی پادشاه برف» و جشنواره موسیقی «Folk on the Rocks» شهرت دارد. جشنواره موسیقی یادشده در سال ۲۰۱۰ سالگرد سی‌سالگی خود را جشن گرفت. ژاپنی‌ها از گردشگرانی هستند که به تعداد زیاد برای دیدن شفق قطبی به یلونایف می‌آیند. این شهر فرودگاه مخصوص خود را دارد که فرودگاه یلونایف نامیده می‌شود این شهر دارای آب و هوای زیرشمالگانی است و با تغییرات شدید دما روبه‌رو می‌باشد به طوری که دمای هوای آن از ۴۰ درجه زیر صفر در زمستان تا ۲۵ درجه سانتیگراد در تابستان تغییر می‌کند.
شهر یلونایف کانادا کاملاً جمع و جور و کوچک است که با داستان ها و افسانه های زیبا پیوند خورده است. این شهر تاریخ معادن طلای کشور را با خود همراه دارد. روحتان را در میان وزوز هواپیما های کوچک و خانه های قایقی زیبا و خوش منظره در شهر قدیمی یلونایف بیابید. هر چند که زمستان های یلونایف می تواند کاملا سرد شود اما جای نگرانی نیست چون مردم این شهر دیگر در کلبه های یخی اسکیمو ها زندگی نمی کنند. فصل تابستان در شهر یلونایف، یک تابستان واقعی است و مردم شاهد درخشش 24 ساعته خورشید هستند. فرصت های زیادی برای دیدن حیات وحش وجود دارد اما هیچ خرس قطبی در خیابان های شهر راه نمی رود. این شهر یک شهر واقعی با رستوران ها و سالن های غذا خوری عالی، محل اقامتی راحت، مراکز خرید، موسیقی و مزه ها با مردمان محلی رنگارنگ است که شهر یلونایف را به شهری پر جنب و جوش و جهانی تبدیل کرده است. اصلا مهم نیست که چه زمانی از سال از یلونایف بازدید می کنید همیشه زمان خوبی برای بازدید از یلونایف هست، شفق های شمالی مشهور یلونایف در 240 شب سال قابل مشاهده هستند و می توانید تمام شب را بیرون و در زیر این نور های شمالی سپری کنید و از جشنواره موسیقی آخر هفته در تابستان و یا از فعالیت ها و سرگرمی های ماهانه که در قلعه برفی در خلیج یخ زده برگزار می شود لذت ببرید. فراموش نکنید که مناطق اصلی جالب یلونایف با کمی پیاده روی به راحتی قابل دسترس است.
یلونایف تنها شهر و مرکز قلمرو های شمال غربی کانادا و همچنین بزرگترین جامعه قلمرو های شمال غربی است که در ساحل شمالی دریاچه Great Slave Lake حدود چهارصد کیلومتری جنوب مدار قطب شمال، در غرب خلیج یلونایف و در نزدیکی خروجی رودخانه یلونایف قرار گرفته و دهمین دریاچه بزرگ جهان را در بر دارد. در یلونایف و آب های اطرافش مردمان قبیله محلی Dene مشهور به سرخپوستان مس یا سرخپوستان یلونایف زندگی می کردند که به صورت محلی، اولین ملت این منطقه محسوب می شوند، آن ها کسانی بودند که به تجارت ابزارآلات ساخته شده از مس در نزدیکی ساحل قطب شمال می پرداختند. یلونایف در ابتدا به عنوان شهر استخراج طلا تأسیس شد. امروزه بیشتر معادن طلای آن بسته شده است و این شهر خود را به عنوان مرکز الماس کانادا معرفی کرده است. شهر یلونایف مرکز اداری قلمرو های شمال غربی کانادا است. با وجود جمعیت کم یلونایف (حدود بیست هزار نفر)، مرکز شهر آن شلوغ با چند ساختمان بلند و خط افقی مشخص است. از یازده زبان رسمی سرزمین های شمال غربی، پنج زبان آن یعنی Dene Suline، Dogrib، اسلیوی شمالی و جنوبی، انگلیسی و فرانسوی به طور قابل توجهی در یلونایف استفاده می شود. اسم این شهر سومبا که (Somba K'e) در زبان محلی دگریب (Dogrib) به معنای محل پول است یعنی شهری که مرکز معادن و هنر های شگفت انگیز است.
شهر یلونایف در سال 1934 بعد از یافتن طلا در منطقه تأسیس شد، هرچند که فعالیت تجاری در منطقه کنار آب کنونی تا سال 1936 شروع نشد. یلونایف به سرعت به مرکز فعالیت اقتصادی در سرزمین های شمال غربی تبدیل شد و در سال 1967 به عنوان مرکز قلمرو های شمال غربی کشور انتخاب شد. همانطور که تولید طلا کم شد، یلونایف از شهر معدنی به مرکز خدمات دولتی در سال 1980 تبدیل شد. با این حال، با کشف الماس در شمال شهر در سال 1991، این تغییر معکوس و در سال های اخیرگردشگری، حمل و نقل و ارتباطات به عنوان صنایع مهم یلونایف شناخته شده است.
شهر جدید آن (New Town) مرکز شهر فعلی است. مرکز شهر دارای چهار خیابان اصلی است که توسط خیابان چهل و هفتم به شمال، خیابان پنجاه و سوم به جنوب، خیابان پنجاه و دوم به سمت شرق و مسیر Veteran's Memorial (خیابان چهل و نهم) به غرب محدود شده است. خیابان فرانکلین (خیابان پنجاهم) شاهراه اصلی است. گوشه ای از خیابان فرانکلین و خیابان پنجاهم به عنوان مرکز شهر شناخته می شود.
شهر قدیمی (Old town)، جایی که شهر اصلی یلونایف تأسیس شد و پایه آن در تپه ای در خیابان فرانکلین در شبه جزیره ای که به داخل خلیج یلونایف و جزیره لاتام (Latham) پیش رفته است قرار دارد. این منطقه عمدتا مسکونی است و برخی از ساختمان های قدیمی ترین شرکت های یلونایف در آن هنوز باقی مانده است. از شرکت های مختلف برگزار کننده تور که در سراسر یلونایف قرار دارند مانند شرکت Yellowknife Outdoor Adventures یا Beck's Kennels یک تور رزرو کنید. این شرکت ها به شما برنامه های زیادی مانند سورتمه سواری با سگ ها، تماشای سپیده دم، صبحانه / ناهار کنار ساحل، تماشای حیات وحش و سفر های ماهی گیری و ... را پیشنهاد می دهند. شفق شمالی یا نور شمالی (Aurora Borealis) یکی از جذابیتهایی است که هنگام بازدید از شهر یلونایف باید تماشا کنید. شرکت های تورگردان راه های مختلفی را برای تماشای شفق شمالی مانند ماشین های برفی، سورتمه سواری با سگ، کارگاه های عکاسی و تراکتور سواری با اسکان های مختلف به شما پیشنهاد می دهند. یلونایف رویای علاقه مندان به فضای باز است. هیچ چیزی مثل گلف بازی کردن در زیر خورشید بالای خط افق در نیمه شب های تابستان در باشگاه گلف یلونایف لذتبخش نیست. شما حتی می توانید یک دوچرخه کرایه کنید و دور تا دور شهر را بگردید یا این که به پیاده روی در مسیر های مخصوص بپردازید. مسیر های پیاده روی متنوعی در چهار خیابان اصلی شهر وجود دارد. می توانید در مسیر هشت کیلومتری Frame Lake قدم بزنید، این مسیر درست در قلب شهر و در کنار دریاچه ای به همین نام قرار گرفته و یک مسیر تفریحی محبوب است. بد نیست که در محوطه اطراف دریاچه به پیک نیک بپردازید و از طبیعت زیبای آن لذت ببرید یا قایقی کرایه کنید و در آب های این دریاچه از قایق سواری لذت ببرید. Ingraham Trail یک مسیر رانندگی است که از رودخانه یلونایف عبور می کند و به سمت شرق یعنی دریاچه ها و مسیر های پیاده روی می رود و یلونایف را به دریاچه ها، رودخانه ها و مسیر های پیاده روی زیادی متصل می کند که نظر بسیاری از علاقه مندان به کمپینگ، مسافران، قایق سواران، ماهیگیران و شکارچیان را به خود جلب کرده است. در ماه های فصل زمستان شاهد ورزش های زمستانی مانند هاکی، اسکیت، اسکی، والیبال، کرولینگ، برومبال و فوتبال سرپوشیده خواهید بود. اگر به صحنه های هنری علاقه مند هستید بد نیست که در مسیر Artswalk کمی قدم بزنید، این مسیر یک تور خودگردان است که شما را از میان شهر به سمت ده ها گالری، نمایشگاه های عمومی هنر، نقاشی های دیواری و مجسمه ها می برد. انجمن هنرهای آماتور یا غیر حرفه ای فعال در این شهر وجود دارد که تئاتر، رقص و آواز های دسته جمعی را به این شهر آورده است. بخشی از این اجرا های غیر حرفه ای در مرکز فرهنگی هنری شمالی (NACC) برگزار می شود و محل برگزاری اصلی برای هنرهای نمایشی در سطح حرفه ای مانند ارکستر سمفونی مونترال (بهار 2007) و گیتاریست فلامینکوی معروف، خوان مارتین (Juan Martin) که به صورت سالانه در سال های اخیر ظاهر شده است، هست. یلونایف شبیه هر شهر بزرگی، محل برگزاری بسیاری از جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی است. در رویدادهای سالانه زمستانی می توان به جشنواره برف، کارناوال کاریبو و مسابقه سورتمه سواری اشاره کرد. در فصل تابستان، بازدیدکنندگان می توانند در فستیوال تابستانی سولستیس (Summer Solstice)، مسابقات گلف 24 ساعته Raven Mad Daze و جشنواره محبوب موسیقی Folk on the Rocks شرکت کنند. جشنواره Folk on the Rocks، نمایش اجرا های استعداد های موسیقی است که از سراسر نیمکره شمالی به این فستیوال می آیند و در شش مرحله برگزار می شود و یکی از بزرگترین جشن های فصل تابستان است. در طول مسابقه Old Town Ramble and Ride که فستیوالی در مرکز قدیمی ترین منطقه شهر برگزار می شود موسیقی دانان به نواختن مشغول هستند. در اواخر دهه 1930، کاشفگران در جستجوی طلا به منطقه کنار رودخانه حمله ور شدند و بیشتر ساختمان هایی که آن ها ساختند از مغازه اجاق های چوبی تا کابین های ورودی قدیمی هنوز وجود دارند. در بالای « the Rock» مشرف بر شهر قدیمی بنای Bush Pilot قرار گرفته است که این بنا به احترام بسیاری از خلبانان که زندگی خود را در راه ساختن سکونت گاه ها در سراسر قلمرو های ناهموار شمال غربی از دست دادند ساخته شده است. Raven Mad Daze جشنواره ای که در ابتدای فصل تابستان با وجود فروشندگان غذا و نوشیدنی در مرکز شهر برگزار می شود و عامل اصلی ترافیک در تمام مسیر های شهر است. فراموش نکنید هنگام بازدید از این شهر پول زیادی با خود همراه داشته باشید تا یکی از سوغاتی های گرانقیمت آن مانند الماس کانادایی، نقاشی هنرمندان محلی، سنگ حکاکی شده اینویت، دستکش های کاریبو، کت نیم تنه پوست پارکای شمالی و سبد چوبی دست ساز خریداری کنید. حتما اسپرینگ رول از کرنر مارت را امتحان کنید و یا از صبحانه مشهور جهانی هات داگ گازتاون (Gas Town) که تنها تا 11 ظهر سرو می شود، لذت ببرید. این شهر با چشم انداز زیبایی از نور های شمالی که در فصل پاییز و زمستان نمایش می دهد شهرت فراوانی دارد. اگر قصد رانندگی به این شهر را دارید حواستان به جاده های بدون ترافیک با مسافت طولانی باشد. اطمینان حاصل کنید که تمام موارد لازم جهت رانندگی در فصل تابستان مانند تایر یدک، آب و غیره را بررسی نمایید. در فصل زمستان دمای هوا به منفی 50 درجه یا سردتر می رسد، پس آمادگی داشته باشید و با خودتان وسایل گرمایی مانند فلاسک آب جوش، فانوس شمعی برای گرما، غذا هایی مانند شکلات، آجیل و پتوی سنگین و گرم، دستکش های بلند همراه داشته باشید. تا حد امکان سعی کنید که ماشینتان را ترک نکنید. حواستان به بوفالو ها در بین مسیر رودخانه مکنزی در استان فورت تا رئی ادزو باشد زیرا آن ها در وسط جاده ظاهر می شوند، پس مراقب باشید که با آن ها برخورد نکنید.
فکت های قلمروهای شمال غربی
1- مرکز این استان یعنی یلونایف در 400 کیلومتری دایره قطب شمالگان قرار دارد و به همین دلیل یکی از بهترین مکان های جهان برای دیدن شفق قطبیست.
2- یلونایف در گستره وسیعی از سنگهای آتشفشانی باستانی واقع شده است که قدمت آن به چهار میلیارد سال می رسد! در درون صخره های آن گنجینه هایی از قبیل نقره ، تنگستن ، مس ، الماس و حتی طلا پیدا می شود.
3- برای سلام کردن به بومیان شمال غربی ، دست تکان می دهید ، زیرا هیچ ترجمه مستقیمی برای سلام و خداحافظی در زبان آنها وجود ندارد. تخمین زده می شود بیش از 25 زبان در Yellowknife صحبت می شود.
4- یلونایف تا سال 1970 رسماً شهر نبود با این حال در حال حاضر اینجا تنها شهر مناطق شمال غربی است!
5- به دلیل عرض جغرافیایی ، یلونایف در طول سال طیف وسیعی از زمان را بین روز و شب می بیند. در ماه ژوئن ، آنها حدود بیست ساعت از نور روز را می بینند ، در حالی که در ماه دسامبر فقط حدود پنج ساعت را می بینند!
..................................
آرشیو
