طراح پوستر کاربر لیا داداریو
https://www.tarafdari.com/user/572621
مهلت رای گیری 3 روز
آل پاچینو
آل پاچینو از جمله نوابغ بازیگری دنیای سینما به شمار می‌آید که نزدیک پنج دهه در فیلم‌های متعدد و متنوع به ایفای نقش پرداخت و تنها یکبار موفق به کسب اسکار بازیگری شد. این توفیقات پاچینو را به معدود بازیگرانی بدل می‌سازد که تاج سه‌گانه بازیگری را دریافت کرده‌اند.آل پاچینو در طول فعالیت حرفه‌ای خود، نامزد و برندهٔ جوایز پرشماری شده‌است: نه نامزدی اسکار (یکبار برنده)، هجده نامزدی گلدن‌گلوب (چهاربار برنده)، پنج نامزدی بفتا (یکبار برنده)، سه نامزدی امی (دوبار برنده) و دو نامزدی تونی (دوبار برنده). پاچینو در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه سیسیل بی دمیل شد و بنیاد فیلم آمریکا در سال ۲۰۰۷ به پاچینو جایزه یک عمر دستاورد هنری را اهدا کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۱ به پاس فعالیت حرفه‌ای خود، موفق به دریافت نشان ملی هنر از باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، شد. تماشاگران بریتانیایی در یک نظرسنجی از کانال ۴ در سال ۲۰۰۳، پاچینو را به عنوان «بزرگ‌ترین ستارهٔ تاریخ سینما» انتخاب کردند.
سبک و متد بازیگری آل پاچینو
کمتر بازیگری در سینمای دنیا می توان سراغ گرفت که نظیر آل پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و می توان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد او است و فیلم پدرخوانده ۲ اوج بازی وی با چشم هایش به شمار می رود. قدرت و تأثیر نگاه او صحنه های جاودانه ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده است. به عنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار (پدر خوانده۱) استعداد بی نظیرش را به نمایش می گذارد.
آل پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکتهٔ برجسته در بیشتر بازی های او این است که مخاطب را با خود همراه می سازد. فرانسیس فورد کاپولا درباره او می گوید: اگر کارگردان نمی شدم، دوست داشتم یک پاچینو بودم. صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.
نکاتی جالب درباره زندگی خصوصی و کاری آل پاچینو
. آل پاچینو مدت زیادی با فقر و افسردگی دست و پنجه نرم می کرد و گاهی حتی برای رسیدن به محل آزمون بازیگری، از نزدیکانش، پول بلیت اتوبوس را قرض می کرد.
. در کودکی مادر و پدرش از هم جدا شدند و آل پاچینو با مادرش(رز پاچینو) زندگی می کرد. در ۲۲ سالگی مادرش را از دست داد.
. آل پاچینو در اواسط دهه ۱۹۸۰ میلادی روزانه چهار پاکت سیگار می کشید، بعد از آن به روزانه ۲ پاکت سیگار کاهش پیداکرد اما در ۱۹۹۴ میلادی برای حفاظت از صدایش این عادتش را ترک کرد و سپس به ندرت از سیگار گیاهی استفاده می کرد.
. در اوایل حرفه اش به عنوان استندآپ کمدین بازی می کرد. می گوید به هرکه می گویم باور نمی کند.
. سونی اسم مستعارش در دوران کودکی بود. در اوایل حرفه اش قصد داشت تا نامش را به" سونی اسکات" تغییر دهد تا با نام سونی اشتباه گرفته نشود.
. سال پاچینو پدرش بازیگر و مامور بیمه بود.
. آل پاچینو یکی از معدود بازیگران هالیوودی است که هرگز ازدواج نکرده است.
. مدتی به عنوان دربان در تالار کارنگی کار می کرد. می گوید: زمانی که دربان بودم و در حالی که در آینه دیواری خودم را تحسین می کردم از کار اخراج شدم.
. آل پاچینو از طرفداران پروپا قرص شکسپیر است و "هملت" یکی از نمایشنامه های مورد علاقه اش است.
. تهیه کننده فیلم پدرخوانده او را پاچینو ریز اندام می نامید و دوست نداشت تا نقش کورلئونه را بازی کند چرا که آل پاچینو ۱۷۰ سانتی متر قد داشت.
. زمانی که در آزمون بازیگری فیلم پدرخوانده در استودیو حضور داشت، چندین بار به وسیله مدیر آنجا رد شد اما فورد کاپولا برای داشتن او جنگید. فیلمبرداری خیلی زود انجام گرفت، زیرا هر۲ می ترسیدند تا به وسیله مدیر استودیو اخراج شوند.
. درباره کار با مارلون براندو در فیلم پدرخوانده گفته است: او را بسیار دوست دارم. مرد حساسی است. سختی هایی را که با آن ها روبرو بودم، می دید و به خاطر دارم که یکبار پشت سرم آمد، ماساژم داد و پرسید حالت خوب است؟
. آل پاچینو درباره سه گانه پدرخوانده گفته است: داستانی ترسناک، طولانی و خسته کننده.
. برای بازی در سری سوم فیلم پدر خوانده، ۷ میلیون دلار درخواست کرد، این کار او به عصبانیت فرانسیس فورد کاپولا منجر شد به طوریکه وی تصمیم داشت تا داستان را دوباره بنویسد و از بعد از مرگ مایکل کورلئونه آن را آغاز کند. سرانجام آل پاچینو با دستمزد ۵ میلیون دلار این نقش را بازی کرد.
. آل پاچینو: من آدم گوشه گیری هستم، همانطور که همواره بوده ام. مردم می خواهند تا همیشه مانند یک سوپراستار بازی کنم. نمی خواستم بازیگر شوم و از آن لذت نمی برم اما باید بازی کنم و کار دیگری برایم وجود ندارد.
. آل پاچینو: از خدا خواستم تا به من یک دوچرخه بدهد اما خدا کارها را اینطور انجام نمی دهد. بنابراین یک دوچرخه دزدیدم و از خدا طلب بخشش کردم.
. آل پاچینو مدتی از بی خوابی مزمن رنج می برد.
. آل پاچینو درباره جانی دپ می گوید: که او یکی از بهترین بازیگران در میان هم نسلانش است. استعداد باورنکردنی دارد. می تواند خودش را به جای شخصیت داستان قرار دهد و براساس لازمه هر سکانس تغییر کند. این موهبتی بسیار نادر است.
. طرفدار پروپا قرص اپرا است.
. در فیلم بعد از ظهر سگی در ۱۹۷۵ میلادی، آل پاچینو به همراه کریس ساراندون صحنه ای را که پای تلفن بودند، بداهه گویی کردند.
. در ۱۹۷۳ و در زمان بازی در فیلم "سرپیکو" آنقدر غرق شخصیتش شده بود که در واقعیت راننده کامیونی را دستگیر و به جرم آلودگی تهدیدش کرد.
. احترام زیادی برای رابرت دنیرو، جانی دپ و شان پن قائل است.
. آل پاچینو در ۱۹۶۱ میلادی به دلیل حمل سلاح مخفی دستگیر شد.
. یکی از یازده بازیگری است که در یک سال نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده است.
. اینترتینمت ویکلی، آل پاچینو را چهل و یکمین بازیگر برتر تمامی ادوار نامید.
. در اکتبر ۱۹۹۷ میلادی در مجله امپایر از میان صد بازیگر برتر تمامی دوران رتبه چهارم را به دست آورد.
. در ۱۹۹۰ میلادی بعد از چهارسال دوری از بازیگری فیلم بدنام محلی( The Local Stigmatic ) را ساخت که تاکنون اکران نشده است.
. از آل پاچینو پرسیدند که می خواهد چگونه به خاطر آورده شود، گفت: بهترین چیزی که شنیدم این است، نمی خواهم مرا فراموش کنی. می خواهم مرا به خاطر آوری.
رابرت دِنیرو به عنوان از بزرگ‌ترین و افسانه‌ای‌ترین بازیگران تاریخ سینما شناخته می‌شود. وی تاکنون در بیش از نود فیلم در طول دوران فعالیتش ظاهر شده‌است. نگاهی داریم به زندگی و نکات جالبی از کارنامه حرفه‌ای او.
رابرت دِنیرو (متولد ۱۷ اوت ۱۹۴۳) بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده مشهور آمریکایی است. از اولین فیلم‌های مهم او می‌توان به فیلم خیابان‌های پایین شهر اشاره کرد.
همکاری وی با مارتین اسکورسیزی، کارگردان مشهور آمریکایی، از فیلم خیابان‌های پایین شهر شروع شد و بعد از آن این دو چندین فیلم دیگر را نیز با کمک یکدیگر ساختند که از آن جمله می‌توان به فیلم گاو خشمگین اشاره نمود، نقشی که رابرت بخاطر بازی در آن موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد. از دیگر فیلم‌های این دو فیلم‌هایی همچون راننده تاکسی و تنگه وحشت است که بخاطر بازی در هردوی آن‌ها وی نامزد دریافت جایزه اسکار شد. فیلم شکارچی گوزن نیز وی را نامزد دریافت جایزه اسکار نمود. کارگردان این فیلم، مایکل چیمینو بود.
او در ماه مه سال ۲۰۱۵ به عنوان برترین بازیگر تاریخ سینما از لحاظ تعداد نقش‌های کلیدی ایفا شده برگزیده شد.
رابرت دِنیرو همچنین نامزدی دریافت چهار جایزه گولدن گلوب را بخاطر بازی در فیلم‌های نیویورک، نیویورک (۱۹۷۷)، فرار نیمه‌شب (۱۹۸۸)، اینو ببین (۱۹۹۹) و ملاقات با والدین (۲۰۰۰) شد. در سمت کارگردانی نیز اثری همچون چوپان خوب از وی وجود دارد.
در ادامه 28 نکته جذاب درباره زندگی او را خواهید خواند که مرور آن‌ها خالی از لطف نیست.
1- در کودکی به خاطر رنگ سفید پوستش به رابرت دونیرو لقب بابی میلک دادند.
نیویورک محل تولد رابرت دونیرو
2- رابرت دنیرو که به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین بازیگران زمان خود شناخته شده است در سال ۱۹۴۳ در نیویورک متولد شد. پدر و مادر او هر دو هنرمند بودند.
3-پدر و مادر وی زمانی که آقای دنیرو تنها سه سال داشت، از یکدیگر طلاق گرفتند. او در کنار مادرش بزرگ شد، اما بیشتر وقت خود را با پدر خود می‌گذراند و به دیدن فیلم با او علاقه زیادی داشت. هنگامی‌که آن‌ها در کنار هم بودند، وقتشان را به این کار اختصاص می‌دادند.
4- پدر دنیرو یک نقاش امپرسیونیست بود به همین مناسبت پسر بازیگر وی یک جایزه ۲۵ هزار دلاری به نام رابرت دنیرو برای تجلیل از نوآوری در نقاشی آمریکایی از سال ۲۰۱۱ ایجاد کرد. مادر دنیرو نیز نقاش بود.
5- او اولین نقشش را وقتی ۱۰ سال داشت در نقش شیر بزدل «جادوگر آز» در مدرسه ایفا کرد.
تحصیلات بازیگری رابرت دونیرو
6-دنیرو در هنرستان STELLA ADLER و همچنین در یک کارگاه هنری آمریکایی آموزش بازیگری دید. بازیگری را نیز زیر نظر استلا آدلر و لی استراسبورگ آموخت.
دوستی جدانشدنی دنیرو و اسکورسیزی
7-در فیلم خیابان‌های پایین‌شهر (مارتین اسکورسیزی، ۱۹۷۳) تبه‌کار ساده‌لوح پیش‌پاافتاده‌ای را به طرز درخشانی به تصویر درآورد. نقش‌آفرینی‌اش در این فیلم سرآغاز رابطه‌ای طولانی بود بین دنیرو و اسکورسیزی و هر یک تصویرگری دیگری را از زندگی ایتالیایی - آمریکایی به منتهی درجه کمال رساند.
8-او در سال ۱۹۶۳ در نخستین فیلم خود به نام «جشن عروسی» بازی کرد، اما فیلم شش سال بعد به نمایش درآمد. در سال ۱۹۷۳، دنیرو توانست با بازی در نقش یک بازیکن بیس بال در حال مرگ در فیلم «طبل را آهسته بزن» نظرات را به سمت خود جلب کند.
9-در ابتدا به خاطر فیلم طبل را آهسته به صدا دربیاور به شهرت نسبی رسید ولی شهرت و اعتبار اصلی را به‌عنوان بازیگر حرفه‌ای در فیلم کوچه کثیف در سال ۱۹۷۳ به دست آورد.
10-تکامل بازیگری و آغاز شهرت بی‌نظیر او با ایفای نقش «تراویس بیکل» در فیلم «راننده تاکسی» انجام شد.
11-دنیرو در سال ۱۹۷۴ جایزه آکادمی اسکار را برای بهترین بازیگر نقش دوم در فیلم پدرخوانده ۲ به دست آورد. همچنین او برنده جایزه آکادمی به‌عنوان بهترین بازیگر اصلی در فیلم‌های راننده تاکسی (۱۹۷۶)، شکارچی آهو (۱۹۷۸)، دماغه وحشت (۱۹۹۱) و گاو خشمگین (۱۹۸۰) شد.
12-رابرت دنیرو اخیراً ریاست شرکت تولید فیلم خود یعنی استودیوی تریبکا TRIBECA را به عهده گرفته است. او همچنین مؤسس اولین فستیوال TRIBECA در ماه می سال ۲۰۰۲ است.
13-او دومین بازیگری است که به خاطر ایفای نقش VITO CORLEONE برنده جایزه اسکار شد. نفر اول مارلون براندو بود که برای ایفای همین نقش جایزه اسکار را از آن خود کرد. رکورد اضافه‌وزن او برای ایفای نقش در فیلم گاو خشمگین (۱۹۸۰) ۶۰ پوند (حدود ۲۷ کیلوگرم) بود ولی ۷ سال بعد VINCENT D’ONOFRIO با اضافه کردن ۷۰ پوند (حدود ۳۲ کیلوگرم) رکورد او را برای ایفای نقش در فیلم کت تمام فلزی شکست (۱۹۸۷).
14-دنیرو برای آموزش زبان سیسیلی به خاطر نقش VITO CORLEONE در فیلم پدرخوانده، چهار ماه آموزش دید، تقریباً تمام دیالوگ‌های ویتو به زبان سیسیلی بود.
15-رابرت دنیرو به‌عنوان دومین ستاره تمام دوران در کانال ۴ بریتانیا انتخاب شد. بد نیست بدانید که او در این برنامه رقابت نزدیکی با آل‌پاچینو داشت.
زندگی شخصی رابرت دنیرو
16-دنیرو در سال ۱۹۷۶ با دیان ابوت ازدواج کرد که حاصل آن یک پسر بود. آن‌ها در سال ۱۹۸۸ از یکدیگر جدا شدند. در سال ۱۹۹۷، او با گریس هایتاور ازدواج نمود. این زوج یک پسر داشتند اما دو سال بعد کارشان به جدایی کشید؛ هرچند که طلاق آن‌ها هیچ‌گاه نهایی نشد و سال ۲۰۰۴ بار دیگر به هم پیوستند.
17-رابرت دنیرو شخصیتی کمال‌گرا دارد و این خصیصه را از پدرش به ارث برده است. دنیروی بزرگ نقاشی کمال‌گرا بود که به کوچک‌ترین جزئیات نیز توجه می‌کرد و چندین بار کارهایش را مورد بررسی قرار می‌داد.
18-رابرت دنیرو برای بازی در فیلم «تنگه وحشت» ۲۰ هزار دلار به یک دندان‌پزشک پرداخت کرد تا دندان‌هایش را به هم بریزد. وی بعدها مجبور شد پول بیشتری برای برگرداندن آن‌ها به حالت عادی خرج کند.
همکاری دنیرو و مارلون براندو
19-مارلون براندو و رابرت دنیرو همکاری‌های متعددی با یکدیگر داشته و توانسته‌اند جوایز متعددی را از آن خود کنند. اولین آن‌ها به بازی دنیرو در نقش دوران جوانی ویتو کورلئونه بازمی‌گردد.
20-دنیرو در سال ۲۰۰۳ دریافت که به سرطان پروستات مبتلا شده است. جراحی که وی در دسامبر همان سال انجام داد، موفقیت‌آمیز بود.
الگوهای دنیرو در بازیگری
21-مونتگومری کلیفت، رابرت میچام و مارلون براندو، از اصلی‌ترین الگوهای رابرت دنیرو بودند. این مسئله در انتخاب نقش‌های او نیز کاملاً نمایان بود.
22- دنیرو که در دهه‌های اخیر برای هر فیلم حداقل ۲۰ میلیون دلار دستمزد می‌گیرد، سال ۱۹۷۶ برای «راننده تاکسی» تنها ۳۵ هزار دلار دستمزد گرفته بود.
23-او در میان همه بازیگران مریل استریپ را بیشتر دوست دارد. آن‌ها در چهار فیلم با هم بازی کرده‌اند.
