از نابغۀ شورشی تا بمب افکنی مهیب؛ در بررسی 40 ستاره برتر تاریخ فوتبال آلمان، با طرفداری همراه باشید

بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان (بخش اول)

- - 07/27/2020 - 18:07 مشاهده پروفایل

13,527 مشاهده / 140 دیدگاه 101 5 84

در این یادداشت و در طول چندین قسمت قصد داریم تا نگاهی به چهل اسطوره ماندگار فوتبال آلمان داشته باشیم.

آلمان پس از برزیل، دومین تیم پرافتخار در دنیای فوتبال و جام های جهانی است. به گزارش طرفداری این کشور در بسیاری از تورنمنت های معتبری که زیر نظر فیفا و یوفا برگزار می شود، به عنوان قهرمانی دست پیدا کرده است. آلمان ها چهار بار در سال های 1954، 1974، 1990 و 2014 توانسته اند، قهرمانی جام جهانی را به دست آورند. آن ها همچنین سه بار قهرمان جام ملت‌ های اروپا در سال های 1972، 1980 و 1996 شده‌ اند. این تیم پرافتخار فوتبال جهان در سال 2017 نیز توانست، قهرمان جام کنفدراسیون ها در کشور روسیه شود. آلمان ها تاکنون 19 بار در جام های جهانی (8 دوره با نام آلمان غربی) حاضر بوده اند و پس از برزیلی ها در رتبه دوم، از نظر حضور در این تورنمنت معتبر به حساب می آیند. به این بهانه و در چندین یادداشتِ سریالی در طرفداری، قصد داریم تا شما عزیزان را با ستارگان و اسطوره‌ های به ‌یادماندنی کشورهای صاحب نام دنیای فوتبال بیشتر آشنا سازیم. در دومین گام به سراغ تیم ملی فوتبال آلمان رفته ایم.

"گفتنی است ملاک چیدمان و قرار گرفتن ستارگان این لیست بر اساس سوابق ملی، باشگاهی و همچنین افتخارات فردی بوده که این بازیکنان در طول دوران بازیگری شان در مستطیل سبز به آن دست یافته اند."

40. تونی شوماخر

تونی شوماخر دروازه بان تیم ملی فوتبال آلمان غربی

به او لقب آخرین دیوانۀ فوتبال آلمان را داده اند. خودش می گوید فینال جام جهانی 1986 روز بد او و ژرمن ها بود. دیداری که آلمان ها مقابل آرژانتین و مارادونایِ آمادۀ آن سال ها قرار گرفته بودند و با گل دقیقۀ 83 خورخه بوروچاگا با نتیجۀ 3-2 مغلوب آلبی سلسته شدند تا شوماخر و مانشافت دومین فینال متوالی جام جهانی را نیز با شکست پشت سر بگذارند و دستشان از رسیدن به جام کوتاه گردد. نَه تنها در میان فوتبال دوستان دهۀ شصتی ایران، بلکه در کشورش نیز او با اسم تونی شوماخر معروف است تا نام اصلیش هارالد شوماخر! هارالد آنتون شوماخر که ما او را با نام تونی شوماخر می شناسیم، متولد ششم مارس 1954 در دورنِ آلمان غربی است و هم اکنون شصت و شش سالگی خود را پشت سر می گذارد. او با یک قهرمانی در مسابقات یورو 1980 ایتالیا و دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک یکی از پرافتخارترین دروازه بانان فوتبال آلمان به حساب می آید. او در ردۀ باشگاهی با حضور پانزده ساله خود در کنار بازیکن بزرگی چون ولفگانگ اوورات از اسطوره های تیم فوتبال کلن قلمداد می گردد. تونی شوماخر با کلن بیش از 400 بار طعم حضور در رقابت های باشگاهی فوتبال آلمان را تجربه کرده و از گلرهای مهم تیم ملی فوتبال آلمان و این باشگاه در دو دهۀ 70 و 80 میلادی به شمار می آید. در سال 2000 کتابی در رابطه با اسطوره ها و بازیکنان مهم باشگاه کلن به چاپ رسید که بخشی از آن به هارالد شوماخر اختصاص داشت.

تونی شوماخر و بازی برابر فرانسه در جام جهانی 1982 اسپانیا

در جایی از این کتاب در مورد خصوصیات این دروازه بان چنین نوشته شده است:

آمیزه ای از کارایی و درخشش، بی‌ باکی و فرهمندی تحریک‌ آمیز، هارالد شوماخر را به یکی از تأثیرگذارترین پدیده های فوتبال کلن و آلمان تبدیل می‌ کند.

هنگامی که به کلن پا گذاشت، تنها یک پسر بچۀ هشت ساله بود و تا هنگامی که به تیم بزرگسالان این باشگاه راه پیدا کرد، به مدت 10 سال در تمامی رده های سنی این تیم مشغول به بازی بود. او در سال 1972 برای اولین بار در چارچوب دروازۀ کلن در میادین رسمی به میدان رفت و از آن پس در 422 بازی، حافظ دروازۀ این تیم در مسابقات و رویدادهای مهم بود. پس از حضوری پانزده ساله در کلن او راهی باشگاه شالکه شد و یکسال بعد نیز به فنرباحچه در لیگ ترکیه پیوست. پس از حضوری کوتاه مدت در بایرن مونیخ، تونی شوماخر سال های انتهایی فوتبالش را در دورتموند گذراند تا در سال 1996 و در سن 42 سالگی با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کند. او در سال های پایانی دوران بازیگریش و پس از اینکه از بایرن مونیخ جدا شد مدتی رو به عرصه مربیگری آورد و به عنوان مربی دروازه بان های تیم شالکه فعالیت می کرد. تونی شوماخر به مدت هفت سال (1979 تا 1986) حافظ دروازۀ ژرمن ها در میادین مختلف بود که ماحصل حضور او 76 بازی ملی بوده است.

حرکت خطرناک تونی شوماخر در مواجه با پاتریک باتیسون مدافع تیم ملی فرانسه

اما یکی از به یادماندنی‌ترین صحنه هایی که از این دروازه بان آلمانی در دنیای فوتبال در ذهن داریم، به رقابت های جام جهانی 1982 اسپانیا و بازی جذاب نیمه نهایی آن تورنمنت میان آلمان و فرانسه باز می گردد. دیداری که در آن شش گل در وقت های عادی و اضافه رد و بدل شد و در نهایت کار به ضربات پنالتی کشید. این دیدار در عین حال با یکی از خشن‌ ترین حرکات فوتبال که خطا اعلام نشد، به خاطره‌ ها پیوست. پاتریک باتیسون، مدافع فرانسوی در نیمه دوم بازی وقتی نتیجه 1-1 بود، به زمین رفت و چند دقیقه بعد میشل پلاتینی با پاسی که برایش فرستاد او را در موقعیت گل قرار داد. تونی شوماخر از دروازه بیرون آمد، اما مدافع فرانسه زودتر خودش را به توپ رساند و شوت کرد. ضربه ‌باتیسون از کنار دروازه عبور کرد، اما تنه بسیار خشن شوماخر به این بازیکن، به مصدومیت شدید او منجر شد. پاتیسون بعد از این برخورد از حال رفت، سه دنده و دو دندان او شکست و کمرش به شدت آسیب دید. او گفت:

تنها چیزی که می‌ دانم این است که شوماخر می‌خواست به هر قیمتی برنده شود و آن بعد‌از‌ظهر، خشونت را از حد گذراند.

چارلز کوردو، داور هلندی در عین ناباوری برای این حرکت به شوماخر حتی کارت زرد هم نشان نداد. آلمان غربی در نهایت به فینال رسید و در مادرید از ایتالیا شکست خورد.

تونی شوماخر اسطورۀ باشگاه کلن و یکی از موفق ترین دروازه‌بانان فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی تونی شوماخر

قهرمانی بوندس لیگا در فصل 78-1977 به همراه تیم کلن

سه قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 77-1976، 78-1977 و 83-1982 به همراه تیم کلن

قهرمانی بوندس لیگا در فصل 96-1995 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی لیگ باشگاهی ترکیه در فصل 89-1988 به همراه تیم فنرباحچه

دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1980 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 1984 و 1986

حضور در تیم منتخب (آل استار) جام ملت های اروپا در سال 1984

برندۀ توپ نقره ای (دومین بازیکن برتر) جام جهانی 1986 مکزیک

بهترین فوتبالیست سال رقابت های باشگاهی ترکیه در سال های 1988 و 1989

از هارالد تا تونی شوماخر؛ برخورد با پاتریک باتیستون و ظهور هیولای سویل؛ پل برایتنر دائم الخمر (بخش چهارم)

39. اولیور بیرهوف

شادی گل اولیور بیرهوف مهاجم تیم ملی فوتبال آلمان در یورو 1996

اولیور بیرهوف هر چند خیلی دیر و در 28 سالگی به تیم ملی آلمان دعوت شد، اما در طول شش سال حضور مداومش در جمع عقاب ها توانست قدرتش را در خط حملۀ این تیم به رخ بکشد. او به سرطلایی فوتبال آلمان معروف بوده و دلیل این شهرت نیز جاگیری های مناسب و ضربات سر عالی اش بوده است. بیرهوف با ضربات سر قدرتمندش بارها در عرصۀ باشگاهی و ملی توانسته دروازۀ حریفان را فرو بریزد تا به یکی از مهاجمین دوست داشتنی هواداران آلمان تبدیل گردد. اوج کار اولیور بیرهوف در تیم ملی اما به مسابقات جام ملت های اروپا در سال 1996 بر می‌گردد. جایی که آلمان با درخشش و دو گلی که او به ثمر رساند توانست از سد جمهوری چک بگذرد تا به عنوان قهرمانی در این تورنمنت مهم برسد. ژرمن ها در بازی پایانی این مسابقات، برابر جمهوری چک که در آن زمان یکی از تیم های قدرتمند فوتبال اروپا به حساب می آمد قرار گرفتند و با نتیجۀ 2-1 موفق به شکست این تیم شدند. برتی فوگتس مربی وقت آلمان‌ ها در آن رقابت ها و هنگامی که در فینال بازی را شکست خورده مقابل چکی ها می دید، بیرهوف را به عنوان یار تعویضی در دقیقۀ 70 به جای مهمت شول وارد زمین کرد تا آلمان عملا با سه مهاجم نوک بازی کند. بیرهوف تنها سه دقیقه بعد از ورودش به زمین روی پاس توماس هسلر گل تساوی را به ثمر رساند تا بازی به وقت های اضافه بکشد. بیرهوف اما باز هم و این بار در دقیقه 95 گل طلایی کشورش را به ثمر رساند و آلمان را برای سومین بار قهرمان جام ملت های 1996 در انگلستان کرد. جالب است بدانید که بیرهوف در واقع زنندۀ اولین گل طلایی تاریخ فوتبال است. اولیور بیرهوف متولد اول می 1968 در کارلسروهه است و هم اکنون پنجاه و دو سالگی خود را پشت سر می گذارد.

او فوتبالش را در هجده سالگی و از تیم بایر یردینگن شروع کرد و پس از دو فصل بازی در این تیم راهی هامبورگ شد. از بیرهوف به عنوان یکی از مهاجمین موفق فوتبال آلمان در سری آ ایتالیا نیز یاد می کنند که فوتبالش را به مدت یازده سال در این کشور سپری نمود. این مهاجم بلند بالا و 191 سانتی متری تا پیش از پیوستن به آسکولی در سال 1991 در تیم هایی چون بروسیا مونشن گلادباخ و سالزبورگ مشغول به بازی بود. اولیور بیرهوف در مدت چهار فصل حضورش در آسکولی در 117 بازی با پیراهن این تیم در سری آ به میدان رفت و موفق به زدن 48 گل نیز شد. پس از آن او راهی اودینزه شد و در مدت سه فصل بازی برای این تیم، نمایش های درخشانی را از خود به معرض نمایش گذاشت. انجام 96 بازی و زدن 62 گل در اودینزه سبب شد تا او در 28 سالگی هم به تیم ملی آلمان دعوت شود و هم یک سال بعد راهی یکی از تیم های پرافتخار فوتبال ایتالیا یعنی میلان گردد. بیرهوف در میلان نیز سه فصل بازی کرد ولی تنها همان فصل اول توانست در روسونری خوش بدرخشد. آمار 21 گل در 37 بازی نوید یک مهاجم خوب برای این تیم قرمز و مشکی پوش را می داد اما رفته رفته افت بیرهوف در دو فصل بعد باعث شد که او سرانجام فوتبال ایتالیا را ترک و برای یکسال راهی موناکو شود. پس از آن او مجددا به ایتالیا بازگشت و راهی کیه وو شد تا در سن 35 سالگی با پیراهن این تیم از دنیای بازیگری خداحافظی نماید. او از معدود فوتبالیست های آلمانی است که سابقۀ حضور در چهار لیگ مختلف اروپایی را داشته است. در عرصۀ ملی همانطور که اشاره شد او به مدت شش سال (1996 تا 2002) سابقۀ پوشیدن پیراهن آلمان را داشته تا ماحصل کار اولیور بیرهوف در این مدت انجام 70 بازی و زدن 37 گل باشد.

اولیور بیرهوف یکی از بهترین مهاجمین تاریخ مانشافت

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی اولیور بیرهوف

قهرمانی سری آ ایتالیا در فصل 99-1989 به همراه تیم میلان

قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1996 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

نایب قهرمانی جام جهانی 2002 کره و ژاپن به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

آقای گل سری آ ایتالیا در فصل 98-1997

آقای گل سری بی ایتالیا در فصل 93-1992

بهترین فوتبالیست آلمان در سال 1998

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه میلان

داستان اولیور بیرهوف؛ جنتلمنِ قدبلند و خوش اخلاق

38. کارل هاینتس فورستر

کارل هاینتس فورستر و بازی برابر مراکش در جام جهانی 1986 مکزیک

کارل هاینتس فورستر برادر کوچکتر برند فورستر است که هر دو برادر در دو دهۀ 70 و 80 میلادی از بهترین مدافعان فوتبال آلمان به حساب می آمدند. این دو برادر که از نظر ظاهری نیز بسیار شبیه به یکدیگر هستند در مجموع بیش از 500 بار با پیراهن اشتوتگارت در میادین مختلف به میدان رفته اند تا از اساطیر و بزرگان این باشگاه آلمانی قلمداد گردند. کارل که دو سال از برند کوچک تر است، متولد 25 جولای 1958 در شهر مسباخِ ایالت بادن وورتمبرگ بوده و هم اکنون شصت و یک سالگی خود را پشت سر می گذارد. پست اصلی کارل هاینتس فورستر دفاع میانی بود و او فوتبالش را در نوزده سالگی از باشگاه اشتوتگارت شروع کرد. کارل هاینتس در 9 سال حضورش در این باشگاه آلمانی در 311 دیدار با پیراهن اشتوتگارت به میدان رفت که ماحصل حضور او در این مدت 22 گل زده و یک قهرمانی بوندس لیگا در فصل 84-1983 بوده است. پس از حضور موفق در اشتوتگارت، کارل هاینتس فورستر در سال 1986 راهی باشگاه مارسی در لیگ فرانسه می شود و پس از چهار فصل بازی برای این تیم و قهرمانی در لیگ فرانسه در 32 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی می کند. کارل هاینتس فورستر در عرصۀ ملی یکی از مدافعین پرافتخار فوتبال آلمان به حساب می آید که به مدت هشت سال (1978 تا 1986) پیراهن آلمان غربی را در میادین و تورنمنت های مختلف بر تن می کرد.

کارل هاینتس فورستر در پیراهن تیم اشتوتگارت

در این هشت سال او با مانشافت به یک قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1980 و دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک دست یافته است. آلمان ها در مسابقات یورو 1980 که در ایتالیا برگزار می شد با پیروزی 2-1 برابر بلژیک به دومین قهرمانی خود در این تورنمنت مهم رسیده بودند که کارل هاینتس یکی از مدافعان ثابت تیم قهرمان یورو در آن سال به شمار می رفت. اوج کار این مدافع آلمانی اما به جام جهانی 1986 مکزیک باز می‌گردد که همچون دیواری در مقابل ستاره های آن روزهای فوتبال جهان عمل می کرد تا ژرمن ها با تکیه بر او و دیگر بازیکنان دفاعی شان، یکی از مستحکم ترین خطوط دفاعی جام جهانی را تشکیل دهند. با درخشش او عملا هوگو سانچز مکزیکی در دور یک چهارم پایانی و میشل پلاتینی فرانسوی در مرحلۀ نیمه نهایی کاری از پیش نبردند تا آلمان به فینال این رقابت ها صعود نماید. هر چند در دیدار پایانی آن ها مغلوب هنرنمایی اعجوبه ای چون دیگو مارادونا شدند تا برای دومین دورۀ متوالی دست آلمان ها از رسیدن به جام کوتاه بماند. انجام 81 بازی و دو گل ملی از دستاوردهای کارل هاینتس فورستر در تیم ملی آلمان غربی بوده است.

کارل هاینتس فورستر در فینال جام جهانی 1986 مکزیک

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کارل هاینتس فورستر

قهرمانی بوندس لیگا در فصل 84-1983 به همراه تیم اشتوتگارت

قهرمانی لیگ فرانسه در دو فصل 89-1988 و 90-1989 به همراه تیم مارسی

قهرمانی جام حذفی فرانسه در فصل 89-1988 به همراه تیم مارسی

قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1980 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در تیم منتخب فصل بوندس لیگا در فصل های 78-1977 و 84-1983 به انتخاب نشریه معتبر کیکر

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپا در دو سال 1980 و 1984

بهترین فوتبالیست آلمان در سال 1984

37. اولی اشتیلیکه

اولی اشتیلیکه با پیراهن باشگاه رئال مادرید

بسیاری از نسل جوان وقتی نام اولی اشتیلیکه آلمانی را می شنوند، ناخودآگاه اولین تصویری که از وی به ذهن می آورند، تیم های فراوانی است که وی سرمربیگری آن ها را برعهده داشته است. از سرمربیگری تیم های ملی زیر 19 و 21 سال آلمان که فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، پر مرتساکر و لوکاس پودولسکی شاگردانش بودند، بگیرید تا سرمربی تیم های ملی سوییس، ساحل عاج، کره جنوبی و باشگاه هایی هم چون مانهایم، آلمیرا، العربی و تا همین سه سال پیش تیانجین تدا در لیگ چین. ولی اولی اشتیلیکه برای هواداران قدیمی فوتبال یادآور بازیکنی بود که در اواسط دهه 70 تا 80 میلادی در ترکیب باشگاه هایی نظیر بروسیا مونشن گلادباخ و رئال مادرید خوش می درخشید. اشتیلیکه یک سوییپر، یک لیبرو و همین طور یک هافبک دفاعی فوق العاده بود که در فاز حمله تیم را به خوبی رو به جلو هدایت می کرد. اشتیلیکه با آن سبیل و موی کم پشتش متولد 15 نوامبر 1954 در شهر کیتچ آلمان است. اشتیلیکه شروع فوتبال حرفه ایش را در 18 سالگی و از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ بنا نهاد. اُولی پنج فصل در این تیم بازی کرد و با گلادباخ توانست به مقام قهرمانی جام یوفا در فصل 75-1974، نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 77-1976 و کسب سه قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا دست پیدا کند. با پیراهن مونشن گلادباخ 109 بار به میدان رفت و 12 گل نیز به ثمر رساند. وی پس از درخشش در ترکیب این تیم آلمانی در سال 1977 راهی فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید شد.

اولی اشتیلیکه و قهرمانی در رقابت های جام یوفا در سال 1985 به همراه رئال مادرید

سانتیاگو برنابئو فقید وقتی بازی های درخشان اشتیلیکه را در نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا در مقابل تیم دیناموکیف دید، فقط یک جمله گفت:

ما باید این شماره 8 رو بخریم.

تنها چند ساعت بعد قرارداد اشتلیکه با رئال مادرید در هتل برنابئو نهایی شد. در آن زمان هدایت رئال را "میلیانیچ" برعهده داشت و اشتیلیکه 23 ساله در کنار ویسنته دل بوسکه، پیری، سانتیانا و خوانیتو قرار گرفت و بلافاصله محبوب مادریدی ها شد. بسیار محبوب تر از گونتر نتزر و برایتنر که پیش از او اولین آلمانی های رئال به شمار می رفتند. نتزر و برایتنر سه فصل در رئال بازی کردند ولی اشتلیکه ماندنی شد و وفادار به رئال باقی ماند. سه فصل ابتدایی حضور اشتیلیکه مصادف شد با سه قهرمانی پیاپی رئال مادرید در رقابت های لالیگا. این هافبک فوق العاده آلمانی طی سال های 1978 تا 1981 چهار بار متوالی بهترین بازیکن خارجی لالیگا شد و با حضور "لوییز مولونی" که سرمربیگری رئال مادرید را برعهده گرفته بود بر توانایی ها و درخشش اشتیلیکه نیز افزوده شد. اشتیلیکه در سال آخر حضورش در رئال مادرید (1985) زوج مانوئل سانچز شد و کاماچو در کنارش قرار گرفت. سالی که با قهرمانی اش در جام یوفا به پایان رسید و بعد از هشت فصل بازی درخشان در ترکیب رئال (215 بازی و 41 گل) راهی لیگ سوییس و تیم نوشاتل کزاماکس شد. اشتیلیکه در سال 1988 و در سن 34 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی و بازنشسته شد. او با پیراهن آلمان غربی نیز خوش درخشید و در نُه سال حضورش (1975 تا 1984) توانست به یک مقام قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1980 و یک نایب قهرمانی جام جهانی 1982 اسپانیا برسد. او در این مدت در 42 دیدار با پیراهن مانشافت به میدان رفت و موفق به زدن 3 گل نیز شد.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی اولی اشتیلیکه

سه قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 75-1974، 76-1975 و 77-1976 به همراه تیم مونشن گلادباخ

قهرمانی جام حذفی آلمان در فصل 73-1972 به همراه تیم مونشن گلادباخ

قهرمانی جام یوفا در فصل 75-1974 به همراه تیم مونشن گلادباخ

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 77-1976 به همراه تیم مونشن گلادباخ

قهرمانی جام یوفا در فصل 85-1984 به همراه تیم رئال مادرید

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 81-1980 به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی رقابت های لالیگا در سه فصل 78-1977، 79-1978 و 80-1979 به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 80-1979 و 82-1981 به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی در Copa de la Liga در سال 1985 به همراه تیم رئال مادرید

دو قهرمانی سوپر لیگ سوئیس در فصل های 87-1986 و 88-1987 به همراه تیم نوشاتل کزاماکس

قهرمانی جام ملت های 1980 اروپا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نایب قهرمانی جام جهانی 1982 اسپانیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا در سال های 1979، 1980، 1981 و 1982

نایب قهرمانی جام ملت های آسیا 2015 به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال کره جنوبی

36. هلموت هالر

فینال جام جهانی 1966 انگلستان هر اندازه باعث خوشحالی و مسرت انگلیسی هاست به همان اندازه نیز برای آلمان ها و بازیکنی چون هلموت هالر سخت و دردناک بوده است. دیداری که پس از تساوی دو تیم انگلیس و آلمان غربی در 90 دقیقه کار به وقت های اضافی کشیده می شود تا با درخشش بازیکنی چون جف هرست، انگلستان به اولین و تنها قهرمانی خود در جام های جهانی تا به الان برسد. در آن نبرد خاطره ساز به جز جف هرست که با هت تریکش مرد اول این میدان لقب گرفت، نام هلموت هالر نیز در بین اسامی گلزنان آن بازی به چشم می خورد. در واقع او زنندۀ اولین گل فینال مهیج جام جهانی 1966 در ومبلی بود. هلموت هالر، مهاجم فقید تیم ملی آلمان خود دربارۀ آن بازی و گل مشکوک و مشهور جف هرست می گوید:

من هنوز هم اين صحنه جلوى چشمانم قرار دارد، هرست توپ را دريافت كرد و سرضرب شوتى را روانه دروازه كرد، توپ به تير افقى برخورد كرد و بصورت عمودى بر زمين خورد. در اين لحظه‌ هانت، ديگر بازيكن تيم ملى انگليس دستانش را به علامت پيروزى و گل به بالا می‌ برد. تا آن زمان داور هنوز نمی دانست كه چه اتفاقى افتاده است. آنگاه دوربين‌ ها "گوتفريد دينست" داور سوئيسى را نشان مى‌ دهند كه به سوى "توفيق بهرام اف" داور خط نگهدار می‌ رود و از او می‌ پرسد كه آيا توپ از روى خط دروازه رد شده است يا نه؟ جواب او مثبت است. در اين لحظه داور، ميانه ميدان را نشان مى‌ دهد و نتيجه بازى به 3 بر 2 به نفع انگليس تغيير مى‌ يابد.

هلموت هالر و بازی مقابل انگلستان در فینال جام جهانی 1966

در اینجا بحث ما بر سر گل مشکوک جف هرست که بسیاری از جمله آلمان ها آن را مردود دانسته اند نیست، بلکه می خواهیم از بازیکن بزرگی سخن به میان آوریم که سال ها در عرصۀ باشگاهی و ملی برای مردمان آلمان افتخار آفرین بوده است. هلموت هالر متولد 21 جولای 1939 در آگزبورگ آلمان است. عمده شهرت هالر حضور موفق او در فوتبال ایتالیا به مدت یازده سال در دو تیم بولونیا و یوونتوس بوده است. هلموت هالر فوتبال حرفه ای اش را از باشگاه زادگاهش، اف سی آگزبورگ شروع کرد و به مدت پنج فصل در این تیم مشغول به بازی بود. درخشش در آگزبورگ سبب شد تا او در 19 سالگی به تیم ملی آلمان دعوت شود و پس از آن و در سال 1962 او راهی فوتبال ایتالیا و باشگاه بولونیا شد. این مهاجم 178 سانتی متر دوران موفقی را در شش فصل حضورش در بولونیا گذراند و با این تیم موفق به فتح سری آ در فصل 64-1963 شد. پس از انجام 180 بازی و 48 گل با پیراهن بولونیا، هلموت هالر در سال 1968 به یوونتوس پیوست. بسیاری بر این عقیده هستند که هلموت هالر بهترین بازیکن تاریخ باشگاه بولونیا نیز به حساب می آید.

او با پنج فصل حضورش در یوونتوس یکی از آلمانی های موفق این تیم به حساب می آید که به همراه بیانکونری توانسته به دو قهرمانی سری آ و همچنین نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا برسد. وی چه در نقش بازيساز و چه در نقش فوروارد، يک بازيکن کارآمد بود و نقش تعیین کننده ای در صعود یووه به فینال جام باشگاه های اروپا داشت. یوونتوس اما با حضور هالر و بزرگانی چون دينو زوف، فرانکو کاوسيو، فابيو کاپلو و آلتافينی برزيلی نتوانست از سد آژاکس با ستاره ای همچون یوهان کرایوف بگذرد تا به مقام نایب قهرمانی این رقابت ها بسنده کند. پس از پنج فصل بازی در یوونتوس او مجددا به آگزبورگ برگشت و سرانجام فوتبالش را در 40 سالگی با این تیم خاتمه داد. در عرصۀ ملی، هلموت هالر سابقۀ پوشیدن پیراهن تیم ملی آلمان را برای دوازده سال (1958 تا 1970) داشته که ماحصل حضور او در این مدت انجام 33 بازی و 13 گل و همچنین یک نایب قهرمانی جام جهانی 1966 و سومی جام جهانی 1970 بوده است. سرانجام این اسطورۀ فقید فوتبال آلمان در سن 73 سالگی برای همیشه چشم از جهان فروبست.

هلموت هالر اسطوره فقید تیم ملی فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی هلموت هالر

قهرمانی سری آ ایتالیا در فصل 64-1963 به همراه تیم بولونیا

قهرمانی سری آ ایتالیا در فصل های 72-1971 و 73-1972 به همراه تیم یوونتوس

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 73-1972 به همراه تیم یوونتوس

نایب قهرمانی جام جهانی 1966 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

مقام سوم جام جهانی 1970 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

سر جف هرست در خصوص هت تریک در فینال 66: بازیکن آلمانی توپ فینال را به من نداد!

35. راینر بونهوف

از راینر بونهوف به عنوان یکی از رکوردداران فوتبال آلمان و اروپا یاد می کنند. این هافبک توانمند و خوش سیما، تنها فوتبالیست آلمانی است که دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی با کشورش در جام ملت های اروپا کسب کرده است. اولین قهرمانی بونهوف با آلمان ها در این تورنمنت معتبر از قضا اولین قهرمانی ژرمن ها در مسابقات یورو نیز به حساب می آمد. او با تیم ملی کشورش در سال 1972 و بازی هایی که در کشور بلژیک برگزار می شد توانست به مقام قهرمانی این جام برسد. در آن تورنمنت، آلمان ها با برتری 3-0 مقابل شوروی سابق توانستند به این افتخار مهم دست یابند. هشت سال بعد و در سال 1980 هم که این رقابت ها در ایتالیا برگزار می شد، بونهوف به همراه آلمان غربی و با برد 2-1 مقابل بلژیک توانست دومین قهرمانی کشورش را در این بازی ها رقم بزند. وی همچنین در مسابقات یورو 1976 که به میزبانی یوگسلاوی برگزار می شد نیز در فینال این رقابت ها حاضر بود که در آنجا و با شکست مقابل جمهوری چک آن هم در ضربات پنالتی به مقام دوم این بازی ها بسنده کرد. راینر بونهوف در واقع اولین بازیکنی در تاریخ است که موفق به کسب دو عنوان قهرمانی و سه حضور متوالی در فینال های مسابقات یورو شده است. اما شاید مهم ترین افتخار او به همراه آلمان غربی، قهرمانی در جام جهانی 1974 باشد که کشورش میزبانی آن را برعهده داشت.

راینر بونهوف و بازی مقابل یوگسلاوی در رقابت های یورو 1976

آلمان ها در آن مسابقات تیم فوق العاده و پرستاره ای را در اختیار داشتند که یکی پس از دیگری تمامی تیم ها را از دم تیغ می گذراندند تا در یکی از زیباترین فینال های تاریخ فوتبال مقابل هلند قرار گیرند. آلمان و بونهوف با برد 2-1 مقابل لاله های نارنجی توانستند به دومین قهرمانی جهان خود دست پیدا کنند. راینر بونهوف متولد 29 مارس 1952 در شهر امه‌ریش آم راین در ایالت نوردارین وستفالن آلمان است که هم اکنون شصت و هشت سالگی خود را پشت سر می گذارد. شروع دوران حرفه ای بونهوف از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ بود و این هافبک آلمانی به مدت هشت فصل در این تیم توپ می زد. چهار قهرمانی بوندس لیگا، یک قهرمانی جام حذفی آلمان، یک قهرمانی در جام یوفا و انجام 231 بازی و 42 گل زده ماحصل حضور راینر بونهوف در گلادباخ بوده است. پس از آن بونهوف در سال 1978 راهی فوتبال اسپانیا و باشگاه والنسیا شد و برای دو فصل در این تیم توپ زد. در والنسیا او توانست به عنوان قهرمانی برندگان جام یوفا در فصل 80-1979 دست یابد. اف سی کلن دیگر مقصد هافبک رکورددار فوتبال آلمان بود تا پس از سه فصل بازی برای کلن او در 31 سالگی راهی هرتابرلین شود تا پس از انجام تنها شش بازی برای این تیم از دنیای بازیگری در مستطیل سبز خداحافظی نماید. راینر بونهوف در عرصۀ ملی سابقۀ نُه سال حضور (1972 تا 1981) با پیراهن آلمان غربی را داشته و در این مدت او در 53 بازی موفق به زدن 9 گل شده است.

راینر بونهوف یکی از برترین هافبک های تاریخ فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی راینر بونهوف

چهار قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 71-1970، 75-1974، 76-1975 و 77-1976 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 73-1972 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی رقابت های جام یوفا در فصل 75-1974 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال اسپانیا در فصل 79-1978 به همراه تیم والنسیا

قهرمانی برندگان جام یوفا در فصل 80-1979 به همراه تیم والنسیا

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 83-1982 به همراه تیم اف سی کلن

قهرمانی جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

دو قهرمانی جام ملت های اروپا در سال های 1972 و 1980 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نایب قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1976 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در تیم منتخب فصل بوندس لیگا در فصل های 74-1973، 77-1976 و 78-1977 از سوی نشریه معتبر کیکر

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپا در سال 1976

34. کلاوس اوگن تالر

کلاوس اوگن تالر مدافع تیم ملی فوتبال آلمان غربی

کلاوس اوگن تالر یکی از بازیکنان انتخابی این فهرست بوده که تمامی دوران ورزشی خود را در باشگاه بایرن مونیخ پشت سر گذاشته است. در مدت پانزده سال حضور مداوم اوگن تالر در این باشگاه، بایرن مونیخ به هفت عنوان قهرمانی بوندس لیگا دست یافته که پنج مورد آن زمانی اتفاق افتاده که کلاوس اوگن تالر کاپیتان این تیم سرشناس فوتبال آلمان و اروپا بوده است. در واقع طولانی ترین دوران کاپیتانی در بایرن مونیخ متعلق به اوگن تالر به مدت هفت سال (1984 تا 1991) بوده و از این رو او یکی از سرشناس ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه به شمار می آید. این مدافع سرشناس آلمانی، تمام دوران فوتبالش را در بایرن مونیخ سپری کرد و در مجموع، 404 بار با پیراهن این تیم در رقابت های مختلف شرکت نمود. کلاوس اوگن تالر متولد 26 سپتامبر 1957 در فورستنزلِ آلمان غربی بوده و هم اکنون شصت و دو سالگی خود را پشت سر می گذارد.

کلاوس اوگن تالر و دیگو مارادونا در رقابت های جام یوفا سال 1989

شروع فوتبال او در کودکی از باشگاه ویلسهوفن بوده تا در سن 18 سالگی کلاوس راهی تیم جوانان بایرن مونیخ می شود. پس از حضور یکساله در رده های جوانان او در سال 1976 به تیم اصلی راه پیدا کرده و تا سال 1991 در بایرن مشغول به بازی می شود. ماحصل حضور پانزده سالۀ اوگن تالر در جمع باواریایی ها کسب 14 قهرمانی با بایرن مونیخ بوده که شامل هفت قهرمانی در بوندس لیگا، سه قهرمانی در جام حذفی آلمان، سه قهرمانی در رقابت های سوپرکاپ آلمان و یک قهرمانی در تورنمنت Länderpokal بوده است. در ردۀ ملی اما این مدافع آلمانی سابقۀ هفت سال (1983 تا 1990) حضور در تیم ملی آلمان را داشته که مهم ترین افتخار او قهرمانی با آلمان ها در جام جهانی 1990 ایتالیا بوده است. این مدافع آلمانی همچنین در این مدت در 27 بازی ملی نیز به میدان رفته که در این دیدارها گلی را به ثمر نرسانده است.

کلاوس اوگن تالر اسطورۀ باشگاه بایرن مونیخ

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کلاوس اوگن تالر

هفت قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 80-1979، 81-1980، 85-1984، 86-1985، 87-1986، 89-1988 و 90-1989 به همراه تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی در جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 82-1981، 84-1983 و 86-1985 به همراه تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی سوپرکاپ آلمان در سال های 1982، 1987 و 1990 به همراه تیم بایرن مونیخ

دو نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال های 1982 و 1987 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نایب قهرمانی جام جهانی 1986 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در تیم منتخب فصل بوندس لیگا در فصل های 86-1985 و 89-1988 از سوی نشریۀ معتبر کیکر

حضور در تیم منتخب تاریخ باشگاه بایرن مونیخ

33. آندریاس مولر

آندریاس مولر و شادی گل خاص او برابر انگلستان در نیمه نهایی یورو 1996

هر چند مدت زمان حضور هافبک هجومی آلمان ها در فوتبال ایتالیا و باشگاه یوونتوس بیش از دو سال به طول نیانجامید، اما خود آندریاس مولر معتقد است که بهترین دوران ورزشی او در جمع بازیکنان بیانکونری بوده است. در یوونتوسِ تراپاتونی او هم بازی بزرگانی چون باجو و ویالی بود و خودش می گوید که درس های فراوانی را از مردان بزرگ فوتبال ایتالیا آموخته است:

بدون شک بهترین دوران فوتبالی ام را در یوونتوس پشت سر گذاشتم. خوشحالم که با تکنسین زبده ای چون تراپاتونی آشنا شدم؛ هم تیمی های بسیار بزرگی در این تیم از جمله باجو و ویالی داشتم که چیزهای بسیاری از آن ها آموختم. در مدت زمانی که در ایتالیا حضور داشتم، آنیلی بهترین مردی بود که تا به حال دیده بودم. وی در پیشرفت فوتبالی من نقش موثری داشت.

آندریاس مولر در فوتبال آلمان و اروپا به شوت های سنگین اش معروف بود و به همان اندازه که گل می ساخت، گلزنی هم می کرد. این فوتبالیست برجستۀ آلمانی متولد دوم سپتامبر 1967 در فرانکفورت آلمان غربی است. شروع دوران حرفه ای مولر از تیم زادگاهش یعنی اینتراخت فرانکفورت بود و او به مدت دو فصل در این تیم مشغول به بازی بود. پس از آن او راهی باشگاه بروسیا دورتموند شد که پس از حضور دو ساله در این تیم مولر مجددا به اینتراخت بازگشت و پس از دو فصل حضور در این تیم راهی فوتبال ایتالیا و باشگاه یوونتوس شد.

آندریاس مولر هر چند باز هم ترک عادت نکرد و در یوونتوس نیز دو فصل به بازی مشغول بود اما در همان زمان کوتاه هم، تاثیرگذاری بالایش در زمین را به رخ حریفان می کشید. در اولین مرتبه ای که در سری آ با پیراهن یوونتوس به میدان رفت توانست دو بار دروازۀ آتالانتا را باز نماید تا در پایان فصل پس از روبرتو باجو، در جایگاه دومِ بهترین گلزنان بیانکونری در فصل 93-1992 قرار گیرد. درخشش زوج مولر و باجو سبب شد تا یوونتوس در پایان آن فصل به مقام قهرمانی مسابقات جام یوفا برسد. روند گلزنی های آندریاس مولر در فصل دوم حضورش در یوونتوس نیز ادامه داشت تا اینکه او تصمیم به ترک این تیم و ملحق شدن به جمع دورتموندی ها گرفت. این دومین حضور مولر در این باشگاه زردپوش آلمانی بود که از قضا مهم ترین افتخارات دوران باشگاهی او هم در این تیم و زیر نظر سرمربی بزرگی چون اوتمار هیتسفیلد رقم خورد. آندریاس مولر به همراه دورتموند توانست در پایان فصل 97-1996 به مقام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برسد. جامی ارزشمند که اولین قهرمانی این تیم در این تورنمنت مهم باشگاهی نیز به حساب می آمد و به همین دلیل نیز تا پیش از پیوستن مولر به شالکه، وی از محبوبیت فراوانی در بین هواداران دورتموند برخوردار بود. پس از حضوری شش ساله در دورتموند، او راهی شالکه شد و سه فصل نیز در این تیم توپ زد.

آندریاس مولر و قهرمانی در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا فصل 97-1996

سرانجام آندریاس مولر در سن 37 سالگی و با پیراهن باشگاهی که فوتبال حرفه ایش را با آن آغاز کرده بود از دنیای فوتبال خداحافظی نمود. در عرصۀ ملی آندریاس مولر سابقۀ حضور یازده ساله (1988 تا 1999) در تیم ملی فوتبال آلمان را داشته که ماحصل حضور او یک قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا، یک قهرمانی در جام ملت های اروپای 1996 انگلستان و انجام 85 بازی ملی و زدن 29 گل بوده است. در رقابت های یورو 96 او در همان اولین دیدارش دروازۀ چک ها را با شوتی مهیب فرو ریخت و در دور نیمه نهایی این بازی ها و تقابل با انگلیس میزبان هم در غیاب کلینزمن، بازوبند کاپیتانی آلمان ها را بر بازو بست. مولر در آن بازی و پس از اینکه کار برای تعیین فینالیست به ضیافت پنالتی ها کشیده شد با یک ضربۀ دقیق و گشودن دروازۀ سه شیرها، آلمان را راهی دیدار فینال این مسابقات نمود. مولر پس از به ثمر رساندن این گل در حرکتی جالب توجه در ورزشگاه ومبلی به سمت طرفداران انگلیسی دوید و سینه را سپر کرد و محکم و باصلابت در جای خود ایستاد. واکنشی که باعث غرور هواداران آلمانی از یک سو و تنفر هواداران انگلیسی در سوی دیگر شد. این حرکت آندریاس مولر تا سال ها همانند خاری در چشم انگلیسی ها بود و تا الان نیز او مورد نفرت هواداران فوتبال این کشور است. مولر تا چند سال پیش به عنوان دستیار در کادر فنی تیم ملی فوتبال مجارستان مشغول به فعالیت بوده است.

آندریاس مولر و گلزنی برابر انگلستان در نیمه نهایی یورو 1996

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی آندریاس مولر

قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 95-1994 و 96-1995 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 89-1988 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال های 1995 و 1996 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 97-1996 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی جام بین قاره ای در سال 1997 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی رقابت های جام یوفا در فصل 93-1992 به همراه تیم یوونتوس

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 01-2000 و 02-2001 به همراه تیم شالکه

قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپا در سال 1996 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

حضور در تیم منتخب فصل بوندس لیگا در فصل های 89-1988، 90-1989، 91-1990، 92-1991، 96-1995 و 01-2000 از سوی نشریۀ معتبر کیکر

بهترین پاسور مسابقات بوندس لیگا در فصل های 90-1989 و 96-1995

32. توماس مولر

توماس مولر و قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل

هنگامی که تنها یازده سال سن داشت به عضویت تیم نوجوانان بایرن مونیخ درآمد و تا به الان که سی سالگی خود را پشت سر می‌گذارد، توماس مولر یکی از چهره های شاخص باواریایی ها به حساب می آید. او که متولد سیزدهم سپتامبر 1989 در شهر ویلهیمم آلمان است، با 9 قهرمانی در بوندس لیگا یکی از پرافتخارترین فوتبالیست های آلمانی در ردۀ باشگاهی محسوب می شود. پس از هشت فصل بازی در رده های سنی نوجوانان و جوانان بایرن مونیخ، توماس مولر در سال 2008 و هنگامی که 19 ساله بود به تیم اصلی باشگاه راه یافت. مولر در دومین فصل حضورش در بایرن مونیخ که هدایت آن را لوئیس فن خال برعهده داشت، موفق به کسب اولین جامش یعنی قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا شد. هر چند پست اصلی توماس مولر فوروارد تعریف شده اما او بعضا بازیکنی چند پسته نیز به حساب می آید و هم در تیم ملی فوتبال آلمان و هم بایرن مونیخ، مولر گاها به عنوان یه هافبک تهاجمی نیز به کار گمارده می شود. این مهاجم 186 سانتی متری به خاطر بلوغ، سرعت، تکنیک، هوشیاری و قرارگیری عالی در زمین بارها از سوی هواداران و کارشناسان دنیای فوتبال مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است.

در دو سالی که فن خال هدایت باواریایی ها را برعهده داشت، او از مولر بارها به عنوان بازیکنی باهوش که از قدرت ذهنیِ بازی خوانی بالا و همچنین تبحر لازم در گلزنی و گل سازی داشته یاد کرده است. این مربی سرشناس هلندی شاگردش را متخصص پیدا کردن رخنه و ایجاد شکاف در خط دفاع تیم حریف می داند. توماس مولر در مورد خودش کلمۀ آلمانی "رامدیتور" را به کار برده که معنی متخصص فضا در زمین را می دهد. مولر در رقابت های باشگاهی فوتبال آلمان که به بوندس لیگا معروف است نیز صاحب چند رکورد جالب توجه نیز می باشد. از جمله در رقابت های فصل 20-2019 او با گلزنی برابر هرتابرلین در آغاز دور برگشت این مسابقات توانست نخستین بازیکن در تاریخ بوندس لیگا به حساب آید که در 12 فصل متوالی این لیگ موفق به گلزنی شده است. او نخستین فوتبالیست از فصل 05-2004 محسوب می گردد که توانسته در 18 هفته ابتدایی لیگ بوندس لیگا در فصل 20-2019، 12 پاس گل بدهد. مولر همچنین تعداد پاس گل های خود در فصل 20-2019 را به عدد 20 رساند تا بدین ترتیب او رکورد جدیدی در ارسال پاس گل در رقابت‌های یک فصل بوندس لیگا را به نام خود به ثبت برساند.

توماس مولر و قهرمانی آلمان ها در جام جهانی 2014 برزیل

در عرصۀ ملی توماس مولر به همراه آلمان ها موفق به کسب یک مقام قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل و همچنین مقام سوم جام جهانی 2010 شده است. در 2010 آفریقای جنوبی و با پایان این رقابت ها توماس مولر به همراه دیگو فورلان از اروگوئه، وسلی اشنایدر از هلند و داوید ویا از اسپانیا با 5 گل زده مشترکا آقای گلی این مسابقات، کفش طلای جام جهانی و همچنین عنوان بهترین بازیکن جوان جام را ازآن خود نمود. هر چند در جام جهانی 2018 روسیه که با حذف ناباورانۀ آلمان ها آن هم در دور گروهی همراه بود، توماس مولر یکی از چهره های ضعیف این تیم به حساب می آمد و هم او و هم تنی چند از فوتبالیست های آلمانی مورد انتقاد شدید ورزشی نویسان این کشور قرار گرفتند. توماس مولر از سال 2010 تا به الان پیراهن مانشافت را در یکصد دیدار برتن نموده که ماحصل این تعداد بازی، 38 گل ملی بوده است. در آخر بد نیست بدانید که یکسال پس از حضور مولر در بایرن مونیخ و در حالی که او بیست سالگی خود را پشت سر می گذاشت با عشق دوران کودکی اش لیزا مولر ازدواج کرد و در ژوئن 2011 نیز به عنوان سفیر مؤسسه Young wings انتخاب گردید.

توماس مولر در کنار گرد مولر مهاجم افسانه ای ژرمن ها

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی توماس مولر

نُه قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 10-2009، 13-2012، 14-2013، 15-2014، 16-2015، 17-2016، 18-2017، 19-2018 و 20-2019

شش قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 10-2009، 13-2012، 14-2013، 16-2015، 19-2018 و 20-2019

پنج قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال های 2010، 2012، 2016، 2017 و 2018

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 13-2012

قهرمانی سوپرکاپ فوتبال اروپا در سال 2013

قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال 2013

قهرمانی جام جهانی 2014 برزیل به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

کسب مقام سوم جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

کسب کفش طلا (آقای گلی) جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی با 5 گل زده (مشترکا با دیگو فورلان از اروگوئه، وسلی اشنایدر از هلند و داوید ویا از اسپانیا)

کسب کفش نقره (دومین گلزن برتر) جام جهانی 2014 برزیل

کسب توپ نقره ای (دومین بازیکن برتر) جام جهانی 2014 برزیل

حضور در تیم منتخب جام جهانی 2014 برزیل

بهترین بازیکن جوان مسابقات جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی به انتخاب فیفا

رکورددار ثبت پاس گل در یک فصل بوندسلیگا با 21 پاس گل در فصل 2019/20

توماس مولر؛ آدم معمولی، تواضع یک قاتل

31. رودی فولر

رودولف فولر که عموماً او را با نام رودی فولر می شناسیم از موفق ترین مهاجمین فوتبال آلمان در دو دهۀ 80 و 90 میلادی به حساب می آید. فولر چه به عنوان بازیکن و چه مربی دارای افتخارات بالایی در فوتبال جهان و کشورش آلمان بوده است. تمامی افتخارات دوران بازیگری این مهاجم آلمانی در ردۀ باشگاهی در خارج از کشورش به دست آمده تا بدین ترتیب او یکی از موفق ترین لژیونرهای فوتبال آلمان قلمداد گردد. در سال 1991 با تیم آاس رم به مقام قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا و نایب قهرمانی جام یوفا رسید و در سال 1993 نیز به همراه المپیک مارسی، فاتح لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا شد. رودی فولر متولد سیزدهم آوریل سال 1960 در ایالت هسن آلمان است و هم اکنون شصت سالگی خود را پشت سر می گذارد. فوتبال حرفه ایش را در سال 1977 از باشگاه کیکرز اوفنباخ شروع کرد و پس از سه فصل بازی در این تیم راهی باشگاه مونیخ 1860 شد. در واقع اولین قرارداد حرفه ای رودی فولر در مونیخ 1980 و به ارزش 700 هزار مارک منعقد گردید که این رقم بالا در آن زمان نشان از اهمیت بالای او می داد. در دومین فصلی که برای مونیخ 1860 به میدان رفت این تیم به دستۀ دوم رقابت های بوندس لیگا سقوط کرد، اما فولر جوان توانست در آن زمان به مقام آقای گلی رقابت های باشگاهی آلمان دست یابد.

درخشش فولر 22 ساله در مونیخ 1860 سبب شد تا او در همان فصل به تیم ملی فوتبال آلمان نیز دعوت شود. اولین بازی ملی رودی فولر در سال 1982 و مقابل ایرلند شمالی بوده است که آلمان ها در عین ناباوری آن دیدار را با شکست 1-0 به پایان رساندند. وردربرمن مقصد بعدی رودی فولر بود و او تا پیش از ترک فوتبال آلمان و پیوستنش به آاس رم به مدت پنج فصل در این تیم توپ می زد. او در نخستین فصل حضورش در وردربرمن، آقای گل مسابقات بوندس لیگا شد و در همان سال هم به عنوان بهترین بازیکن آلمان برگزیده گردید. رودی فولر در مجموع 174 بازی برای وردربرمن انجام داد و 119 گل هم برای این تیم به ثمر رسانید. فولر علیرغم درخشش در وردربرمن اما نتوانست با این تیم به مقام قهرمانی در فوتبال باشگاهی آلمان دست یابد تا در سال 1987 و در سن 27 سالگی راهی سری آ و باشگاه آاس رم شود. فولر پنج فصل موفق را به همراه رمی ها تجربه کرد که همانطور که اشاره شد او در فصل 91-1990 به مقام قهرمانی مسابقات کوپا ایتالیا و نایب قهرمانی رقابت های جام یوفا رسید. 195 بازی و 67 گل زده ماحصل کار رودی فولر در جمع بازیکنان جالوروسی بوده است. در سال 1992 فولر به لیگ دسته اول فرانسه و باشگاه سرشناس المپیک مارسی ملحق گردید و توانست به یکی از بزرگترین افتخارات دوران ورزشی اش یعنی فتح لیگ قهرمانان اروپا برسد.

رودی فولر و قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا

پس از دو فصل بازی برای مارسی او به فوتبال آلمان بازگشت تا بازی در تیم بایرلورکوزن را تجربه نماید. او در سال 1996 و در سن 36 سالگی با لباس لورکوزن از دنیای بازیگری در مستطیل سبز خداحافظی نمود. در عرصۀ رقابت های ملی، رودی فولر سابقۀ حضور دوازده ساله (1982 تا 1994) را در تیم ملی آلمان داشته که ماحصل حضور او در این مدت 90 بازی و 47 گل ملی بوده است. این مهاجم آلمانی در سال 1990 و در جام جهانی که در کشور ایتالیا برگزار می شد، به همراه ژرمن ها توانست به مقام قهرمانی جام جهانی برسد. در آن جام جهانی و تقابل فولر با هلندی ها اتفاقی رخ داد که یکی از مهم ترین وقایع تاریخ این تورنمنت به شمار می آید. در جام جهانی 90 ایتالیا، بازی میان آلمان و هلند و انگیزۀ بالای هلندی ها برای جبران شکست فینال 1974 باعث حساسیت فراوان این دیدار شده بود. رودی فولر در این دیدار دو بار قربانی یکی از زشت‌ ترین اتفاقات تاریخ رقابت های جام جهانی شد. فرانک رایکارد بعد از خطا روی فولر، کارت زرد گرفت. بعد از آن ‌که این دو بازیکن به عقب برگشتند تا در پست خود قرار بگیرند، رایکارد روی فولر آب دهان انداخت و مهاجم آلمانی که سعی می‌ کرد، این اتفاق را برای داور آرژانتینی توضیح دهد، خودش هم کارت زرد گرفت. یک دقیقه بعد، این دو بازیکن باز هم با هم درگیر شدند و داور به هر دوی آن ها کارت قرمز نشان داد. بعد از این اتفاق و هنگامی که رودی فولر در عین ناباوری دست به کمر ایستاده بود، رایکارد یک بار دیگر روی سر او تُف کرد.

رودی فولر و فرانک رایکارد در جام جهانی 1990 ایتالیا

ستارۀ هلندی ها بعدها در این باره می گوید:

آن روز اشتباه کردم، همیشه احترام رودی فولر را داشتم اما بعد از دیدن کارت قرمز از کوره در رفتم. بعد از بازی با او حرف زدم و معذرت خواستم. خوشحالم که قبول کرد. من دیگر حس بدی در مورد او ندارم.

آلمان غربی آن بازی را برد، در مرحله یک چهارم جمهوری چک را از پیش رو برداشت، در نیمه ‌نهایی انگلیس را شکست داد و با غلبه بر آرژانتین در فینال، برای سومین بار قهرمان جهان شد. رودی فولر همچنین به همراه تیم ملی کشورش و در رقابت های جام ملت های اروپای 1992 که به میزبانی کشور سوئد برگزار می شد با شکست مقابل دانمارک به مقام دوم این تورنمنت رسیده است. فولر در عرصۀ مربیگری نیز مربی به نسبت موفقی به شمار می آید. چهار سال پس از خداحافظی از دنیای بازیگری، او رو به مربیگری آورد و اولین تیمی نیز که هدایت آن را برعهده گرفت، بایر لورکوزن بود. او به مدت چهار سال، سکان هدایت آلمان ها را در دست داشت که بزرگترین موفقیت او در مسابقات جام جهانی 2002 کره و ژاپن رقم خورد که آلمان با هدایت او و با شکست مقابل برزیل به مقام نایب قهرمانی جام جهانی دست یافت.